พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 79

บทที่ 79 แผนสังหาร[รีไรท์]

บทที่ 79 แผนสังหาร[รีไรท์]

ในตอนนี้แม้ว่านางจะโง่แค่ไหนก็เข้าใจว่าแส้หางม้านี้ไม่ธรรมดาอย่างแท้จริง

“นายท่านปล่อยให้ข้าเก็บสมบัติล้ำค่าอย่างนี้จริงหรือ? ดูเหมือนว่านายท่านจะเห็นความสำคัญของข้าอยู่ในใจเขาเช่นกันสินะ”

มี่ไลกอดหลิงจู้อย่างมีความสุข และใช้ฝนฤดูใบไม้ผลิกับหลิงจู้ด้วยอารมณ์เบิกบาน

เมื่อเสร็จจากการหล่อเลี้ยงหลิงจู้ นางจึงเดินออกมายังลานกลางเรือนและเมื่อเห็นสภาพการณ์ในลาน นางก็รู้สึกละอายใจ

นางมาที่ตระกูลหลิงเพื่อเป็นบ่าวรับใช้และถึงแม้ว่าในอนาคตนางอาจจะได้เป็นผู้หญิงของหลิงตู้ฉิงแต่นางก็ไม่ควรทำตัวตื่นสายเช่นนี้

และตอนนี้นางเป็นคนที่ตื่นขึ้นมาเป็นคนสุดท้ายในเรือนหลิงในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังฟังการบรรยายชั้นเรียนของถังชี่หยุน

บทเรียนของถังชี่หยุนในวันนี้เนื้อหาในบทเรียนนั้นแฝงไปด้วยพลังอำนาจเช่นเดียวกับการสอนครั้งแรกที่นางสอน

สิ่งที่นางสอนในวันนี้คือกฎการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลทั้งสี่

“ฤดูใบไม้ผลิถือกำเนิด ฤดูร้อนยาวนาน ฤดูใบไม้ร่วงเก็บเกี่ยวและฤดูหนาวซ่อนตัว นี่คือวัฏจักรของการกำเนิดใหม่” ถังชี่หยุนพูดช้า ๆ “ในฤดูใบไม้ผลิทุกอย่างจะกลับมามีชีวิตตามหลักของเต๋าที่ยิ่งใหญ่…”

ด้วยอำนาจบทสอนของถังชี่หยุน บรรยากาศในลานกลางเรือนตอนนี้คล้ายราวกับว่ามีสายฝนโปรยปรายลงมาไม่หยุดหย่อน

มี่ไลคุ้นเคยกับกลิ่นอายแบบนี้เป็นอย่างดี นี่เป็นเพราะกลิ่นอายของฝนเช่นนี้คล้ายกับวิชาฝนฤดูใบไม้ผลิที่หลิงตู้ฉิงสอนให้

“ในช่วงกลางฤดูร้อนกลิ่นอายของการเติบโตจะพุ่งถึงจุดสูงสุด สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะเติบโตขึ้น…”

เมื่อถังชี่หยุนเริ่มเอ่ยถึงบทฤดูร้อน บรรยากาศกลางลานก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้งจากเมื่อครู่ฤดูฝนตอนนี้กลายเป็นบรรยากาศในลานเริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ

ถังชี่หยุนร่ายต่อ “นี่เป็นกฎฤดูของโลก เช่นเดียวกับทุกสิ่งในโลกที่ล้วนมีจุดรุ่งเรืองสุดขีดจนกลายเป็นเสื่อมถอยจนสลายมลายหายไป…” เมื่อบรรยายถึงจุดนี้ จากบรรยากาศฤดูร้อนที่ครอบคลุมกลางลานกลับกลายเป็นความร้อนเริ่มลดลงเรื่อย ๆ “และกลิ่นอายฤดูใบไม้ร่วงคล้ายกำลังจะมาถึง…”

ทุกคนรู้สึกราวกับว่ามีใบไม้ที่เหี่ยวเฉาและเหลืองแห้งลอยร่วงหล่นลงมาในลาน ราวกับว่าฤดูใบไม้ร่วงมาถึงแล้วจริง ๆ

แต่น่าเสียดายที่บรรยากาศนี้หยุดลงทันทีที่ถังชี่หยุนจู่ ๆ นางกระอักเป็นเลือดออกมาและขาพับล้มลงกับพื้น

แต่ก่อนที่ร่างนางจะสัมผัสพื้น หลิงตู้ฉิงได้ปรากฏตัวขึ้นข้าง ๆ นางพร้อมประคองนางไว้ “เฮ่อ…เจ้าประมาทเกินไปแล้ว ด้วยระดับพลังของเจ้าเพียงเท่านี้เจ้าไม่ควรสอนบทเรียนที่เกินตัวเจ้าให้ยาวเกินไป ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องเผชิญกับผลสะท้อนของพลังแห่งกฎที่ดำรงอยู่บนโลก” หลิงตู้ฉิงพึมพำให้นางได้ยิน จากนั้นเขาจึงเอื้อมแขนเพื่อที่จะอุ้มร่างของถังชี่หยุนกลับไปยังห้องของนาง

ถังชี่หยุนที่ตระหนักว่าผลการสะท้อนกลับของพลังแห่งกฎไม่ได้ทำให้นางบาดเจ็บอะไรมากมาย นางจึงส่ายหัวไปยังหลิงตู้ฉิงและพยายามฝืนตัวเองให้ยืนตรงเพื่อเดินออกไปด้วยตนเอง

“ท่านพ่อ ครูถังนางเป็นอะไรรึเปล่า?” เด็ก ๆ ถามกันจอแจ

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหรอกแค่บาดเจ็บเล็กน้อย” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เอาล่ะ พวกเจ้าแยกย้ายกันไปฝึกฝนตามปกติได้แล้ว พวกเจ้าตอนนี้ยังไม่ต้องเป็นห่วงครูถัง และชั้นเรียนของครูถังช่วงนี้ให้งดไปก่อน พ่อจะรอดูอาการของครูถังสัก 2 วัน”

ภายใต้คำสั่งของหลิงตู้ฉิงเด็กคนอื่น ๆ ก็แยกย้ายกันออกไป

แม้ว่าพวกเขาจะเรียนไม่จบในวันนี้ แต่พวกเขาก็ยังมีภารกิจของตัวเองที่จำเป็นต้องทำต่อ

เมื่อเทียบกับเด็ก ๆ บทเรียนในวันนี้เหมือนจะมีประโยชน์กับมี่ไลมากที่สุด

แม้ว่านางจะตื่นสายและไม่ได้ฟังบทเรียนของถังชี่หยุนตั้งแต่ต้น แต่นางก็มาทันตอนเริ่มบทเรียนเกี่ยวกับกฎการเปลี่ยนแปลงในสี่ฤดูกาล

นางพยายามนึกถึงความรู้สึกที่ได้ฟังบทเรียนเมื่อครู่ที่เกี่ยวกับกฎการเปลี่ยนแปลงของฤดูต่าง ๆ นางสามารถสัมผัสได้ถึงความลึกล้ำของบทเรียนในกฎของฤดูกาลเหล่านั้น แต่นางยังไม่สามารถบรรลุถึงแก่นแท้ของมันได้

ตอนนี้นางจึงพยายามอย่างหนักเรียกความทรงจำในช่วงเวลาที่นางได้ฟังบทเรียนมาทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีก

คนในเรือนหลิงเมื่อเห็นมี่ไลกำลังอยู่ในสภาวะเช่นนี้จึงไม่มีใครกล้าเข้าไปรบกวน

พวกเขาทุกคนล้วนเข้าใจว่ามี่ไลกำลังจะยกระดับความเข้าใจของตัวเองได้ขึ้นอีกระดับหนึ่งแน่นอน

เมื่อหลิงตู้ฉิงเห็นมี่ไลกำลังเข้าสู่สภาวะตระหนักรู้ เขาจึงสร้างม่านกำแพงป้องกันเสียงไว้คลุมรอบตัวนาง เมื่อสร้างม่านกำแพงเสร็จเขาจึงหันกลับไปถามกงหยูเกี่ยวกับหลิงยู่ชาน

“ผลการประลองของยู่ชานเมื่อสองวันที่ผ่านมาเป็นอย่างไร?” หลิงตู้ฉิงถาม

กงหยูหัวเราะและพูดว่า “นายท่าน ผลการประลองของนายน้อยที่ผ่านมา ด้วยคำแนะนำของท่าน นายน้อยสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างราบรื่นในรอบที่ผ่านมาทั้งหมด เสร็จจากการคัดเลือกแล้วการประลองที่แท้จริงของเทศกาลบูชาเพลิงจะเริ่มในอีกไม่กี่วัน”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าจากนั้นจึงหันไปสั่งหลิงยู่ชาน “สำหรับวันทั้งหมดที่เหลือก่อนงานประลองจะเริ่ม เจ้าต้องฝึกกับซ่งเหวินเถาทุกวันและให้เขาช่วยฝึกทักษะของเจ้าให้เฉียบคมยิ่งขึ้น!”

หลิงตู้ฉิงรู้สึกว่าช่วงนี้หลิงยู่ชานได้รับคำชมเชยมากมายเกินไป

ตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องปรามหลิงยู่ชานให้เข้าใจว่าการมีความมั่นใจเป็นเรื่องดี แต่การมีความมั่นใจมากเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องดี!