พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 805

หลังจากเวลาผ่านไปมากกว่า 3 เดือน อาณาจักรอ้าวเฟิงทั้งหมดก็ถูกปกคลุมด้วยทะเลเลือดเหลือแค่เพียงเมืองหลวงเท่านั้นที่ยังคงไม่ถูกกลืนกิน และถูกล้อมไว้ด้วยทะเลเลือด

เหล่าผู้คนที่ดูสถานการณ์อยู่ต่างเห็นได้อย่างชัดเจนว่าภายในทะเลเลือดนั้นมีร่างมนุษย์โลหิตจำนวนเป็นสิบ ๆ ล้านตนยืนอยู่ ซึ่งมีร่างของคนผู้หนึ่งยืนนำหน้าราวกับว่าเขาคือแม่ทัพของพวกมัน

“ไอ้สารเลวปีศาจโลหิต จงก้าวออกมาคุยกับข้าอย่างลูกผู้ชาย!” ลั่วหยูเฮง จักรพรรดิอาณาจักรอ้าวเฟิงตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าเคียดแค้น

ร่างของหลิงตู้ฉิงเดินออกมาจากทะเลเลือด จากนั้นเขามองไปที่ลั่วหยูเฮิง และพูดว่า “เจ้าทำให้ข้าประหลาดใจจริง ๆ ที่ยังไม่หนีไป! เอาล่ะในเมื่อเรื่องราวมันลงเอยมาถึงขนาดนี้แล้วเจ้ามีอะไรจะสั่งเสียก็ว่ามา”

“ไอ้สารเลว เจ้าฆ่าคนมากขนาดนี้เจ้าไม่กลัวสวรรค์จะลงทัณฑ์เจ้าบ้างเหรอไง?” ลั่วหยูเฮงตะคอกกลับ

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “มันก็จริงที่ข้าฆ่าคนของเจ้าไปเยอะ แต่เจ้าไม่เห็นงั้นเหรอว่าข้ายังอยู่ดีแถมเมฆดำกลับไม่มีทีท่าว่าจะปรากฏ ดังนั้นมันก็เห็นได้ชัด ๆ อยู่แล้วว่าสวรรค์เห็นด้วยกับการฆ่าของข้าครั้งนี้! อันที่จริงเจ้าไม่ควรพูดถึงเรื่องทัณฑ์สวรรค์เลยจริง ๆ พวกเจ้าเองนั้นเป็นคนของตำหนักเซียนมืด ด้วยความชั่วที่พวกเจ้าเคยฆ่าล้างคนมามากมาย ข้าก็ยังไม่เห็นว่าพวกเจ้าจะโดนสวรรค์ลงทัณฑ์สักที ดังนั้นข้าจะโดนสวรรค์ลงทัณฑ์ได้ยังไงจริงไหม?”

ลั่วหยูเฮงจ้องเขม็งไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยแววตาเดือดดาล เพราะคำพูดของหลิงตู้ฉิงมันทำให้ลั่วหยูเฮงไม่สามารถอ้างหลักคุณธรรมได้อีกต่อไป

“เจ้าเป็นใครกันแน่? ทำไมเจ้าถึงเพ่งเล็งอาณาจักรของข้าแบบนี้?” ลั่วหยูเฮงถามขึ้น “ข้าไม่เชื่อว่าที่เจ้าดั้นด้นมาทำลายอาณาจักรของข้าแบบนี้มันจะเป็นเพราะเหตุผลแค่ข้าโจมตีเผ่าภูตนางฟ้า เจ้ามีความเกี่ยวข้องอะไรกับนังพวกนั้นกันแน่?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับ “มีอยู่ 2 เหตุผลที่ทำให้ข้าตัดสินใจทำลายอาณาจักรของเจ้า ข้อแรกตอนนี้เผ่าภูตนางฟ้าได้มาอยู่ในความคุ้มครองของข้าแล้ว ข้าชอบพวกนาง ดังนั้นข้าจึงไม่อนุญาตให้ใครมารังแกพวกนางอย่างที่เคยเป็นมา! ส่วนเหตุผลที่สองก็คือเป็นตัวเจ้า! เพราะเจ้าบ่มเพาะเต๋าดวงใจจักรพรรดิ ดังนั้นเจ้าจึงขวางเส้นทางการพัฒนาของลูกชายข้า”

“แต่ด้วยเหตุผลที่เจ้าสามารถรวบรวมทั้งอาณาเขตนี้ให้เป็นปึกแผ่นและทำให้มันกลายเป็นอาณาจักรของเจ้าทั้งหมด มันก็หมายความว่าเจ้าเองก็มีความสามารถที่ไม่เลว ดังนั้นข้าจึงจะให้ทางเลือกแก่เจ้า เจ้าจงออกมาสู้กับจักรพรรดินีภูตนางฟ้าซะ หากเจ้าชนะข้าจะปล่อยเจ้าไป แต่ถ้าเจ้าแพ้ ข้าจะให้นางฆ่าเจ้าซะ หรือถ้าเจ้าเลือกที่จะไม่ออกมา ข้าจะเป็นคนฆ่าเจ้าด้วยมือของข้าเอง!”

ลั่วหยูเฮงหัวเราะด้วยสีหน้าเย้ยหยัน จากนั้นเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ตอนนี้ข้ามีตัวประกันเป็นภูตนางฟ้ามากกว่า 8,000 ตน เมื่อไหร่ที่เจ้าโจมตี ข้าจะฆ่าพวกมันให้หมด!”

ลั่วหยูเฮงจะกล้าตกลงกับเงื่อนไขของหลิงตู้ฉิงได้ยังไง? ระดับการบ่มเพาะของเขาตอนนี้อยู่แค่เพียงขอบเขตราชัน แต่จักรพรรดินีภูตนางฟ้านั้นมีความแข็งแกร่งอยู่ในขอบเขตมหาจักรพรรดิ หากเขารับคำท้ามันก็เท่ากับเขารนหาที่ตายไม่ใช่เหรอไง?

ส่วนทางในการหนีไปนั้นเขาก็ทำไม่ได้เช่นกัน เพราะเขาคือผู้ที่บ่มเพาะเต๋าดวงใจจักรพรรดิ หากเขาหนีไปความพยายามทั้งหลายที่เขาทุ่มเทลงไปทั้งชีวิตมันจะกลายเป็นสูญเปล่าในทันที

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “เจ้าเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า? ข้าไม่ใช่คนของเผ่าภูตนางฟ้าสักหน่อย เจ้าคิดว่าการเอาชีวิตของพวกนางมาขู่ข้าแบบนี้ข้าจะหวั่นไหวงั้นเหรอ? ข้าขอปรับความเข้าใจของเจ้าใหม่สักหน่อย ที่ข้ามาที่อาณาจักรของเจ้าในวันนี้ก็เพราะข้าต้องการทำลายอาณาจักรของเจ้าไม่ใช่เพื่อมาช่วยชีวิตเหล่าภูตนางฟ้าที่เจ้าจับตัวเอาไว้ ดังนั้นชีวิตของภูตนางฟ้า 8,000 กว่าตนนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาข้าเลยแม้แต่น้อย เอาล่ะในเมื่อเจ้าปฏิเสธการตายอย่างมีเกียรติที่ข้ายื่นให้ งั้นก็อย่าโทษข้าที่ศพของเจ้ามันจะน่าอนาถจนบรรพบุรุษของเจ้าเองยังต้องหลั่งน้ำตา!”

หลังจากพูดจบ หลิงตู้ฉิงควบคุมให้ทะเลเลือดถาโถมเข้าใส่กำแพงเมืองหลวงของอาณาจักรอ้าวเฟิงทันที

ลั่วหยูเฮงและคนของเขา เมื่อเห็นเช่นนี้จิตใจของพวกเขาก็กลายเป็นตึงเครียดสุดขีด

ลั่วหยูเฮงตะคอกกลับด้วยสีหน้าเย็นชา “ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะไม่สนใจนังพวกนี้อย่างที่เจ้าพูดหรอก ทหารของข้าเมื่อไหร่ที่ทะเลเลือดนั่นมาถึงกำแพง พวกเจ้าจงฆ่านังพวกนั้นให้หมด!”

เมื่อสิ้นเสียงคำสั่ง เหล่าทหารของอาณาจักรอ้าวเฟิงก็รีบพาภูตนางฟ้าทั้ง 8,000 ตนขึ้นไปยืนอยู่บนขอบกำแพงเมืองเพื่อที่พวกเขาจะได้มั่นใจว่าหลิงตู้ฉิงจะได้เห็นฉากการฆ่าชัด ๆ เมื่อทะเลเลือดโถมเข้ามาถึงกำแพง