พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 829

อันที่จริงหลินหงเหวินรู้อยู่แล้วว่าถังจุนเหรินจะขออะไร

เขารู้สึกลังเลเป็นอย่างมาก เพราะเรื่องราวหลายอย่างมันค่อนข้างซับซ้อน

แต่ถ้าหากฝั่งของเขาแพ้ หลานชายของเขาจะต้องถูกฆ่า ซึ่งเขาก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น แต่ถ้าหากเขายอมให้ถังจุนเหรินแต่งงานกับหลานสาวของเขามันก็ไม่ใช่เรื่องดีต่ออนาคตของตระกูลเพราะเขาไม่ไว้ใจสองพ่อลูกแซ่ถังเลย!

ในระหว่างที่เขากำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงดี หลินเหรินเจี๋ยกลับตะโกนขึ้นแทรก “ท่านปู่ให้ข้าประลองเอง การประลองครั้งนี้มันเกี่ยวพันกับความอยู่รอดของข้า ดังนั้นข้าจึงมีสิทธิ์ที่จะตัดสินชะตาของตัวเองด้วยว่าจะเป็นอย่างไรต่อ ท่านปู่โปรดอนุญาตด้วย!”

หลินหงเหวินจ้องตาหลินเหรินเจี๋ยอยู่สักพัก และเมื่อเขาแน่ใจว่าแล้วว่าหลานชายของเขามีความมุ่งมั่นไม่แพ้หลินเหวินปิง เขาจึงถอนหายใจและพูดขึ้น “งั้นเจ้าลงไปประลองเถอะ”

กงหลิงมองไปที่หลินเหรินเจี๋ยด้วยสายตาเป็นกังวลอย่างรุนแรง จากนั้นนางอดไม่ได้ที่จะตะโกนไปหากงเจี้ยนฟานว่า “ท่านปู่ หากวันนี้สามีของข้าตาย ข้าจะฆ่าตัวตายให้ท่านดู!”

กงเจี้ยนฟานแสดงสีหน้าเย็นชา “งั้นเหรอ? ถ้างั้นเจ้าก็ทำมันซะตอนนี้เลยจะดีกว่าเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาพวกข้า! กงจิ๋น เจ้าจงฆ่าไอ้สารเลวตระกูลหลินให้ได้เพื่อให้มันชดใช้ที่ทำให้ตระกูลของเราต้องอับอาย!”

กงหลิงน้ำตานองหน้าเมื่อเห็นว่าปู่ของนางไม่สนใจกับความรู้สึกของนางเลย…

หลินหรูซวนรีบปลอบนางทันที “พี่สะใภ้ ท่านอย่าได้กังวลไปเลย ท่านเชื่อข้าเถอะว่าพี่ใหญ่ของข้าไม่เป็นอะไรหรอก เขาจะต้องชนะแน่นอน!”

ถึงแม้ได้ยินเช่นนี้ กงหลิงก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย!

นางรู้ดีว่าหากสามีของนางแพ้ในรอบนี้ทุกอย่างคือจบกัน! สามีของนางจะต้องตายส่วนนางเองก็คงถูกจับตัวกลับไปที่ตระกูลกง และถูกประหารก่อนที่ลูกของนางจะได้ลืมตาขึ้นมาดูโลก!

ในเวลาเดียวกัน บรรดาฝูงชนที่ดูสถานการณ์อยู่ต่างก็ขมวดคิ้วมองไปที่ตระกูลกง เนื่องจากพวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมตระกูลกงถึงไร้หัวใจได้ขนาดนี้?

ทางด้านของหลินเหรินเจี๋ย ในเวลานี้เขาได้ก้าวมาในเขตประลองแล้วและประสานมือคำนับต่อกงจิ๋น และพูดว่า “พี่กง อันที่จริงพวกเราควรจะนั่งร่ำสุรากันมากกว่าที่จะต้องมาสู้กันแบบนี้ แต่เพื่อความอยู่รอดของลูกเมียข้า ข้าก็จำเป็นจะต้องล่วงเกินท่าน!”

กงจิ๋นตอบกลับด้วยสีหน้าเย็นชา “ไม่ใช่แค่เจ้าทำร้ายตัวเองแต่เจ้ายังทำให้น้องสาวของข้าต้องลำบากไปด้วย! ในเมื่อเป็นเช่นนี้วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าแน่นอน แต่ไม่ต้องห่วงเพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ที่ข้าเคยมีต่อเจ้า ข้าจะทำให้เจ้าตายแบบไม่ทรมาน!”

เมื่อพูดจบ กงจิ๋นก็พุ่งตัวเข้าไปหาหลินเหรินเจี๋ยทันที

หลินเหรินเจี๋ยนั้นอ่อนกว่าทั้งด้านอายุ ประสบการณ์และระดับการบ่มเพาะ ดังนั้นอันที่จริงแล้วเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกงจิ๋นเลยแม้แต่น้อย เขาจึงตกเป็นฝั่งเสียเปรียบทันทีตั้งแต่แรกปะทะ

ส่วนภาพวาดที่เขาได้มาจากน้องสาวของเขานั้น ในตอนนี้เขายังคงไม่คิดจะใช้มันเพราะเขาเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับมันมากมาย นอกซะจากเขาหมดทางเลือกแล้วจริง ๆ เขาถึงจะลองใช้มันดู

“นี่เจ้าเอาภาพวาดของข้าให้กับพี่ของเจ้ารึยัง?” หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้วถามหลินหรูซวน

“ท่านบรรพบุรุษข้าให้เขาไปแล้วนะ แถมข้าให้ไปตั้ง 3 ภาพ สองภาพเป็นภาพสังหาร ส่วนอีกภาพคือภาพกักขัง!” หลินหรูซวนตอบกลับด้วยสีหน้าเป็นกังวล “แต่ข้าไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้เขาไม่ใช้พวกมันสักที!”

“ไอ้เด็กโง่เอ้ย นี่ข้ามีลูกหลานที่กำลังจะตายเพราะความโง่ของตัวเองงั้นเหรอ?” หลิงตู้ฉิงสบถเพราะเขารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ถ้าหากว่าหลินเหรินเจี๋ยจะตายเพราะความโง่ของตัวเองจริง ๆ เขาก็จะปล่อยให้เป็นไปตามนั้น เนื่องจากหลินเหรินเจี๋ยก็เป็นแค่ผู้ที่มีสายเลือดของเขาคนหนึ่ง หากตายไปสักคนมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ คนที่สืบสายเลือดของเขายังมีอยู่ตั้งมากมายเต็มเกาะหนานชานไปหมด

ในเวลาเดียวกัน หลินเหรินเจี๋ยรู้ตัวแล้วว่าต่อให้เขาทุ่มสุดตัวก็คงสู้กับกงจิ๋นไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงนึกภาพวาด 3 ภาพที่น้องสาวของเขามอบให้ และฝากความหวังไว้ที่พวกมัน

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาหยิบยันต์เคลือบหยกทั้ง 3 แผ่นขึ้นมาและวางแผนจะใช้ภาพวาดกักขังก่อน จากนั้นเขาจะใช้ภาพวาดสังหารเพื่อเกื้อหนุน ซึ่งเขาคิดว่ามันน่าจะเพียงพอที่จะทำให้เขาเอาชนะกงจิ๋นได้

แต่แล้วแค่เขาใช้ภาพวาดกักขังแค่อันเดียวเท่านั้น จู่ ๆ ทั่วบริเวณพื้นที่ประลองกลับกลายเป็นมีม่านพลังปกคลุมทั่วพื้นที่ราวกับว่าเป็นกรงขัง แถมยังทำให้คนที่อยู่ด้านในไม่สามารถขยับกายได้ด้วย

ในตอนนี้กงจิ๋นนั้นไม่สามารถขยับกายได้แม้แต่น้อย ซึ่งมันรวมไปถึงหลินเหรินเจี๋ยก็ขยับกายไม่ได้เหมือนกัน

หลิงตู้ฉิงส่ายหัวด้วยความเหนื่อยใจและส่งโทรจิตไปบอกกับหลินหรูซวนว่า “ในอนาคตเวลาเจ้าใช้งานมันเจ้าต้องฉลาดกว่าพี่ชายของเจ้าเข้าใจไหม! พี่ชายของเจ้านี่ทำให้ข้าเสียหน้าหลายรอบเกินไปแล้ว เขาเป็นคนใช้งานภาพวาดแท้ ๆ หากเขาแค่คิดว่าเขาร่างกายของเขาจะต้องขยับได้มันก็ขยับได้แล้วแต่นี่กลับไม่ทำบ้าอะไรเลย ปล่อยให้ตัวเองแข็งค้างไปกับศัตรูซะอย่างนั้น!”

หลินหรูซวนมองไปที่เหตุการณ์ในพื้นที่ประลองด้วยสายตาตกตะลึง