พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 849

เมื่อเห็นว่าหลิงฟ่างหัวจากไปเรียบร้อยแล้ว และเหล่าพลพรรคของนายน้อยมิติก็หนีจากไปจนหมด หลิงตู้ฉิงจึงค่อย ๆ ร่อนลงจากฟากฟ้าไปหากลุ่มคนของตระกูลหลิน

เมื่อมองเห็นสีหน้าอันตกตะลึงค้างของผู้คน หลิงตู้ฉิงจึงส่ายหัวและพูดกับพวกเขาด้วยสีหน้าจริงจังว่า “นี่คือตัวอย่างของโลกที่พวกเจ้าจะต้องเผชิญในอนาคต!”

หลินจ้านเผิงแสดงสีหน้าเป็นกังวล และถามขึ้นว่า “บรรพบุรุษ ท่านช่วยชี้แนะเพิ่มอีกสักหน่อยจะได้ไหมว่าต่อไปพวกเราควรทำอย่างไรดี?”

ในความคิดของเขาก่อนหน้านี้ เขาเข้าใจว่าการที่ตัวเองทะลวงระดับมาถึงนภาครามแล้วมันน่าจะทำให้เขาสามารถใช้ชีวิตได้อย่างไร้กังวลมากขึ้น เพราะเขาได้กลายเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของอาณาเขตหนานหัว

แต่พอมาในตอนนี้ เมื่อเขาได้เผชิญกับความจริงว่าระดับนภาครามของเขานั้นมีค่าไม่ต่างอะไรกับเด็กน้อยเมื่อต้องเผชิญกับผู้เชี่ยวชาญจากโลกภายนอก ยกตัวอย่างเช่นนายน้อยมิติที่สามารถจัดการกับเขาได้อย่างง่าย ๆ ทั้งที่เขามีระดับการบ่มเพาะเหนือกว่าและไม่ต้องพูดถึงหญิงสาวคนที่ฆ่านายน้อยมิติได้โดยการดีดนิ้ว

เมื่ออยู่ต่อหน้านาง เขาไม่ต่างอะไรกับมดปลวกด้วยซ้ำที่นางแค่บี้เล็กน้อยเขาก็คงตายจนไม่เหลือศพที่สมบูรณ์!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาจึงกลัวเป็นอย่างมากกับคำที่หลิงตู้ฉิงพูดว่า ‘นี่คืออนาคตที่พวกเขาต้องเจอ!’

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง “ข้าจะพูดง่าย ๆ ก็แล้วกัน ตราบใดที่พวกเจ้าตั้งใจบ่มเพาะกันให้เร็วที่สุดจนแข็งแกร่งเพียงพอ พวกเจ้าก็จะสามารถอยู่รอดได้ในอนาคต แต่ถ้าพวกเจ้ายังคงขี้เกียจกันอยู่ พวกเจ้าทุกคนก็จะถูกลบหายออกไปจากโลก อีกไม่นานโลกจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจนพวกเจ้าคาดไม่ถึง และเมื่อถึงเวลานั้นอาณาเขตหนานหัวก็จะไม่สงบสุขแบบนี้อีกต่อไป และข้าขอเตือนพวกเจ้าเอาไว้อย่าง หากเมื่อไหร่ที่อาณาเขตหนานหัวถูกกองทัพจากโลกภายนอกรุกราน พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องต่อต้านกองทัพเหล่านั้น พวกเจ้าแค่ทำตัวให้ไหลไปตามสถานการณ์และฉกฉวยโอกาสทุกอย่างที่จะสามารถทำให้พวกเจ้าแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นไปเรื่อย ๆ นี่คือหลักการที่พวกเจ้าต้องจำกันเอาไว้”

“พวกเราจะจดจำทุกอย่างเอาไว้ให้ขึ้นใจเป็นอย่างดี!” หลินจ้านเผิงและคนอื่น ๆ ต่างตอบรับกันอย่างพร้อมเพรียง

“เอาล่ะ สุดท้ายนี้ด้วยเคล็ดวิชาที่ข้ามอบให้พวกเจ้าไปและทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้ามอบให้พวกเจ้า มันก็คงน่าจะพอที่จะทำให้พวกเจ้าพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วได้ไม่ยาก แต่ถ้าหากว่าพวกเจ้าเผชิญกับศัตรูที่พวกเจ้าไม่สามารถเอาชนะได้จริง ๆ อันดับแรก จ้านเผิง เจ้าก็จงใช้อำนาจของหอคอยเสียงสวรรค์จัดการศัตรูซะ หรือไม่ถ้าหากหอคอยเสียงสวรรค์ยังไม่อาจต้านทานศัตรูได้ เจ้าก็จงอ้างชื่อข้าออกไป ซึ่งชื่อของข้าคือ หลิงตู้ฉิง แต่ข้าอนุญาตให้เจ้าอ้างชื่อข้าได้แค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเจ้าห้ามอ้างชื่อข้าอีกเป็นครั้งที่สอง!”

หลินจ้านเผิงพยักหน้า “ข้าจะทำตามที่บรรพบุรุษบอกแน่นอน!”

“เอาล่ะสิ่งที่ข้าจะพูดมีแค่นี้!” หลิงตู้ฉิงโบกมือ “ตอนนี้ถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว หลังจากนี้พวกเจ้าก็จงดูแลตัวเองให้ดี ๆ!”

หลินจ้านเผิงคุกเข่าคารวะทันทีและพูดว่า “ผู้เยาว์ขอน้อมส่งท่านบรรพบุรุษ!”

คนอื่น ๆ ของตระกูลหลินต่างก็คุกเข่าคารวะส่งหลิงตู้ฉิงกันทั้งหมดเช่นกัน

หลิงตู้ฉิงกวาดสายตามองไปที่บรรดาคนของตระกูลเขาทุกคน จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและใช้วิชาพเนจรไร้จำกัดบินหายไปจากเกาะหนานชานในชั่วพริบตา

หลังจากหลิงตู้ฉิงจากไป หลินจ้านเผิงลุกขึ้นและตะโกนบอกกับสมาชิกตระกูลของเขาทั้งหมดทันที “ท่านบรรพบุรุษได้สร้างรากฐานเอาไว้ให้พวกเราทั้งหมดแล้ว ดังนั้นต่อไปนี้มันเหลือแค่พวกเราที่ต้องพยายามด้วยตัวเอง! ภายใน 30,000 ปีนี้พวกเจ้าทุกคนจะต้องตั้งใจบ่มเพาะให้หนักขึ้นกว่าเดิมเพื่อที่ในอนาคตเมื่อบรรพบุรุษกลับมา เขาจะได้ไม่ผิดหวังในตัวพวกเราทุกคน!”

แน่นอนว่า 30,000 ปีที่หลินจ้านเผิงหมายถึงก็คือเป็นระยะเวลาเดียวกับที่พวกเขามีหอคอยเสียงสวรรค์คอยปกป้อง เพราะถ้าหากพวกเขาไม่มีมันแล้ว และยังไม่สามารถพัฒนาขึ้นไปมากกว่านี้ได้ มันก็มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะตายจากการเปลี่ยนแปลงอันโหดร้ายของโลกที่กำลังจะเกิดขึ้นในอนาคต