พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 870

อันที่จริงไม่ใช่เพียงแค่เสี่ยไป๋เจิ้งที่ตื่นตระหนก แต่คนอื่น ๆ ที่ไม่เคยเห็นความสามารถของหลิงเทียนหยุนมาก่อนก็รู้สึกตื่นตระหนกเช่นกัน

นี่หลิงเทียนหยุนเป็นอมตะหรือไง?

ในความเป็นจริงสิ่งที่คนอื่น ๆ ไม่รู้ก็คือแท้จริงแล้วร่างของหลิงเทียนหยุนที่เสี่ยไป๋เจิ้งทำลายไปนั้นทุกร่างมันคือร่างปลอมที่ถูกสร้างขึ้นจากสมบัติวิเศษที่มีชื่อว่ามายาเที่ยงแท้!

แต่ถ้าจะถามถึงร่างจริงของหลิงเทียนหยุนแล้วล่ะก็ เขาได้ไปซ่อนตัวอยู่ในเงาของเสี่ยไป๋เจิ้งตั้งแต่แรกที่สู้กันแล้ว ซึ่งเสี่ยไป๋เจิ้งไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

แต่ถึงแม้ว่าหลิงเทียนหยุนจะกุมความได้เปรียบได้มากแค่ไหน แต่ด้วยปัญหาในด้านระดับการบ่มเพาะที่แตกต่างกันเกินไป เขาจึงไม่สามารถทำอันตรายใด ๆ กับร่างกายของเสี่ยไป๋เจิ้งได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงทำได้แต่กดดันให้เสี่ยไป๋เจิ้งยอมแพ้ไปเอง

หลังจากทำลายร่างปลอมที่ถูกสร้างขึ้นด้วยมายาเที่ยงแท้ไปมากกว่าสิบรอบ เสี่ยไป๋เจิ้งก็ทนไม่ไหวและพูดว่า “ก็ได้ข้ายอมแพ้เจ้า!”

หลิงเทียนหยุนหัวเราะและตอบกลับทันที “ในเมื่อเจ้ายอมแพ้ ถ้างั้นเจ้าก็จงไสหัวออกไปให้พ้นทางพวกข้าซะ!”

เมื่อพูดจบ หลิงเทียนหยุนก็สลายร่างเต๋าทั้งสามของเขาออกไปเพื่อปลดปล่อยให้อาณาเขตสวรรค์ของเสี่ยไป๋เจิ้งเป็นอิสระ และจากนั้นร่างจริงของเขาก็พุ่งออกจากเงาของเสี่ยไป๋เจิ้ง และไปยืนอยู่เคียงข้างหลิงตู้ฉิงเหมือนเดิม

เสี่ยไป๋เจิ้งขนลุกชันทันทีเมื่อได้รู้ว่าแท้จริงแล้วหลิงเทียนหยุนซ่อนอยู่ในเงาของเขามาโดยตลอด จากนั้นเขาก็มองไปที่หลิงเทียนหยุนด้วยสายตาหวาดกลัวและเปิดทางให้แต่โดยดี ซึ่งบรรดากลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังเสี่ยไป๋เจิ้งก็เปิดทางให้กับกลุ่มของหลิงตู้ฉิงเช่นกัน

หลังจากกลุ่มของหลิงตู้ฉิงจากไปแล้ว ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มคนของเสี่ยไป๋เจิ้งก็ถามขึ้นว่า “นายน้อย ท่านเป็นอะไรรึเปล่า?”

เสี่ยไป๋เจิ้งถอนหายใจและพูดว่า “อาณาเขตสวรรค์ของข้าในตอนนี้เสียหายอย่างหนัก ซึ่งมันคงจะต้องใช้เวลานานพอสมควรกว่าที่มันจะฟื้นฟูกลับไปเป็นเหมือนเดิม ว่าแต่กลุ่มคนเหล่านั้นเป็นใครกัน? ปราชญ์ถังชี่หยุนมีศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูงขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“ตามที่ผู้น้อยรู้มาไม่มีศิษย์คนไหนของปราชญ์ถังที่มีพรสวรรค์แบบนี้ปรากฏตัวขึ้นก่อนหน้านี้เลย แต่ไม่แน่ว่าคนเหล่านี้อาจจะเป็นไพ่ลับของนางที่นางซ่อนเอาไว้มาโดยตลอดก็ได้” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิเอ่ยขึ้น “ด้วยการสนับสนุนของผู้ที่มีพรสวรรค์ขนาดนี้ ไม่แน่ว่าการคัดเลือกมหาปราชญ์ครั้งนี้นางอาจจะมีโอกาสสูงก็ได้…”

ตัดมาทางฝั่งของหลิงเทียนหยุน

ในเวลานี้แทบจะทุกคนต่างมองไปที่หลิงเทียนหยุนด้วยสายตาแปลกประหลาด แต่หลิงตู้ฉิงกลับส่ายหัวและพูดว่า “ในตอนนี้เจ้าคงรู้แล้วว่าจุดอ่อนที่ใหญ่หลวงที่สุดของเจ้าเวลานี้คือระดับการบ่มเพาะ ดังนั้นนับจากนี้เจ้าจงตั้งใจบ่มเพาะเพื่อเพิ่มระดับการบ่มเพาะให้เร็วที่สุด!”

หลิงเทียนหยุนพยักหน้าและพูดว่า “รับทราบท่านพ่อ!”

ก่อนหน้านี้เขาเองเอาแต่พยายามหลอมรวมรวมเต๋าต่าง ๆ เข้าไปมาในร่างของเขา ดังนั้นเขาจะเอาเวลาที่ไหนมาบ่มเพาะเพื่อเพิ่มระดับการบ่มเพาะกัน?

หลังจากได้รับการชี้แนะจุดอ่อนจากพ่อของเขาเอง หลิงเทียนหยุนจึงนั่งลงบ่มเพาะอย่างเงียบ ๆ ทันที

หลังจากนั้นไม่นานกลุ่มของหลิงตู้ฉิงในที่สุดก็เดินทางถึงสำนักเที่ยงธรรม ซึ่งเมื่อพวกเขามาถึง พวกเขาทุกคนก็สัมผัสได้ถึงพลังแห่งความเที่ยงธรรมที่หนาแน่นอยู่รอบ ๆ

แต่แล้วแทบจะในทันทีที่พวกเขาเหยียบไปในพื้นที่ของสำนกเที่ยงธรรม จู่ ๆ บัณฑิตหนุ่มผู้หนึ่งก็รีบบินเข้ามาหาและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า “ไม่ทราบว่าพวกท่านทั้งหลายมาจากไหนกันงั้นหรือ?”

เสี่ยวเยว่เฟิงโค้งตัวทักทายและตอบกลับทันที “พวกเรามาจากภูมิภาคหนานลี่ ไม่ทราบว่าท่านพอจะรู้ไหมว่าปราชญ์ถังชี่หยุนพำนักอยู่ที่ไหน?”

บัณฑิตยิ้มและพูดว่า “อ๋อที่แท้พวกท่านก็มาสนับสนุนปราชญ์ถังนี่เอง ถ้างั้นพวกท่านโปรดตามข้ามาได้เลย”

บัญฑิตผู้นี้นั้นมีระดับการบ่มเพาะที่ไม่สูงมากเท่าไหร่ แต่กลิ่นอายของเขาที่ปลดปล่อยออกมานั้นมันส่งผลให้คนอื่น ๆ รู้สึกว่าคำพูดของเขาไม่อาจถูกปฏิเสธได้

และยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาทุกคนต่างรู้สึกว่าหากมีใครในพวกเขาลงมือทำอะไรบัณฑิตผู้นี้แล้วล่ะก็ พวกเขาจะมีจุดจบที่ไม่สวยแน่นอน