พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 909

เย่เจียงไห่ เมื่อถูกโยนเข้าไปที่กลางท้องพระโรงเขาก็ได้เห็นว่าที่ด้านในมีคน 3 คนกำลังจ้องเขาอยู่ ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกประหม่าเป็นอย่างมาก

ขนาดกิเลนที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูยังมีความแข็งแกร่งขอบเขตเทวะราชา แล้วคนเหล่านี้จะมีความแข็งแกร่งระดับไหนกัน?

ยิ่งไปกว่านั้น หลิงตู้ฉิงคือสมาชิกของตำหนักไร้หทัยงั้นเหรอ? ว่าแต่เขาอยู่ตำแหน่งอะไรกัน? และใครกันที่เป็นเจ้าตำหนักแห่งนี้?

“ผู้เยาว์ขอคารวะเหล่าผู้อาวุโส” เย่เจียงไห่คุกเข่าคารวะ

อย่างก็ตามคนทั้งสามกลับไม่ได้ใส่ใจเย่เจียงไห่เลย พวกเขากลับเอาแต่พุ่งความสนใจไปที่จี้หยก ซึ่งกำลังลอยอยู่ตรงหน้าพวกเขาแทน

จี้หยกชิ้นนี้ไม่มีข้อมูลใด ๆ อยู่ภายในแม้แต่น้อย แต่มันแฝงไปด้วยกลิ่นอายของหลิงตู้ฉิง ซึ่งเต็มไปด้วยพลังแห่งอารมณ์ ดังนั้นแค่ข้อมูลเพียงเท่านี้มันก็พอที่จะบ่งบอกอะไรได้มากมายกับพวกเขา

หลังจากตรวจสอบจี้หยกได้สักพัก ต้วนฉิง ศิษย์คนโตของหลิงตู้ฉิงจึงพูดกับเย่เจียงไห่ว่า “จงลุกขึ้นและแสดงให้ข้าเห็นข้อมูลของอาจารย์ข้าที!”

หัวใจของเย่เจียงไห่แทบจะหลุดออกจากอกเมื่อเขาได้ยินคำเรียกของต้วนฉิงที่ใช้เรียก หลิงตู้ฉิง

มิน่าล่ะทำไมเขาถึงไม่เคยเอาเปรียบหลิงตู้ฉิงได้เลยตั้งแต่รู้จักกันมา ที่แท้หลิงตู้ฉิงกลับเป็นตัวตนที่เหนือกว่าเขาราวฟ้ากับเหวไม่ว่าจะเป็นชีวิตนี้หรือชีวิตที่แล้ว!

เย่เจียงไห่ไม่กล้าละเลยคำสั่งของต้วนฉิงแม้แต่น้อย เขารีบแสดงเรื่องราวต่าง ๆ ของหลิงตู้ฉิงให้กับต้วนฉิงเห็นทันที รวมไปถึงภาพเหตุการณ์ตอนถล่มสำนักเงินตราเขาก็เผยให้เห็นเช่นกัน

ชายสองคนมองภาพเหตุการณ์ที่หลิงตู้ฉิงถล่มสำนักเงินตราด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แต่ในทางกลับกัน หญิงสาวกลับแสดงสีหน้าเพลิดเพลินเพราะสิ่งที่นางสนใจไม่ใช่ความแข็งแกร่งของหลิงตู้ฉิงว่ามีเท่าไหร่ สิ่งที่นางสนใจก็คือเหตุผลในการกระทำของหลิงตู้ฉิง

หลังจากผ่านไปสักพัก ต้วนฉิงพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะพอได้แล้ว ในเมื่อเจ้ามีวาสนาพอที่จะมาถึงที่นี่ได้ ข้าจะอนุญาตให้เจ้าได้อยู่ที่นี่เพื่อบ่มเพาะ เพราะด้วยความสัมพันธ์ของเจ้าที่มีต่อเราหากข้าปล่อยเจ้าออกไปตอนนี้เจ้าคงมีชีวิตอยู่รอดได้ไม่ถึง 1 ก้านธูปแน่ เอาล่ะจงไปบ่มเพาะตามสบาย หลังจากที่เจ้าทะลวงขอบเขตขึ้นไปถึงขอบเขตจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ เจ้าถึงจะสามารถเดินทางไปไหนต่อไหนได้อีกครั้ง”

แต่ก่อนที่ต้วนฉิงจะส่งเย่เจียงไห่ออกไป หญิงสาวก็เอ่ยแทรกขึ้นก่อนว่า “รอก่อนศิษย์พี่ ข้ามีเรื่องอยากจะถามเขาเพิ่มอีกหน่อย”

ต้วนฉิงพยักหน้า “เจ้าพาเขาไปคุยข้างนอกก็แล้วกัน”

หญิงสาวพยักหน้า จากนั้นนางจึงพาเย่เจียงไห่ออกไป

เมื่อเหลือกันอยู่แค่สองคน จิ๋นหลง ศิษย์น้องของต้วนฉิงเอ่ยถามขึ้นว่า “พี่ใหญ่ ท่านก็เห็นแล้วว่าท่านอาจารย์เปลี่ยนแปลงตัวเองไปแล้วทำไมท่านยังคงดึงดันอยู่ในเส้นทางเดิมต่อ?”

ต้วนฉิงครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นเขาเอ่ยขึ้นถามว่า “เจ้าคิดว่าข้าสามารถไปถึงระดับที่ท่านอาจารย์เคยไปถึงเมื่อชีวิตที่แล้วได้รึเปล่า?”

จิ๋นหลงไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่สีหน้าของเขาบ่งบอกเป็นอย่างดีว่ามันคงไม่มีทาง

ต้วนฉิงส่ายหัว “ถึงแม้ว่าในตอนนี้ข้าจะอยู่ในขอบเขตจักรพรรดิเทพ ซึ่งมีไม่กี่คนที่สามารถรับมือข้าได้ แต่ข้าก็รู้ตัวเองดีว่าข้าคงไม่สามารถพิสูจน์เต๋าของข้าได้สำเร็จ ดังนั้นมันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกหากข้าจะเปลี่ยนเส้นทางของตัวเอง”

“และอีกอย่างถึงแม้ว่าข้าจะเดินตามเส้นทางเดียวกับท่านอาจารย์ในอดีต แต่ข้าเองก็ไม่ได้ไร้หัวใจเหมือนกับท่านอาจารย์ไปซะทั้งหมด และที่สำคัญไปกว่านั้น ข้าจำเป็นต้องปกป้องตำหนักไร้หทัยแห่งนี้ไปจนกว่าท่านอาจารย์จะกลับมา ดังนั้นต่อให้ข้าอยากจะเปลี่ยนเส้นทางข้าก็คงทำอะไรตอนนี้ไม่ได้หรอก”