พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 932

คนของภูเขาฟีนิกซ์ล้มตายไปมากมาย ดังนั้นเมื่อพวกเขาได้ส่วนแบ่งเป็นก้อนผลึกพลังวิญญาณ 20,000 ก้อน เหล่าผู้คนจึงไม่มีใครติดใจอะไร

ส่วนสำนักหุบเขาบุปผาอนันต์และเหล่านักบวชของภูมิภาคอี้ซางนั้นก็รับหน้าที่ชำระล้างวิญญาณร้ายจำนวนมหาศาลจนเหลือแต่พลังวิญญาณบริสุทธิ์ทั้งหมด ซึ่งการกระทำพวกเขานับได้ว่าเป็นบทบาทใหญ่ ดังนั้นจึงยิ่งไม่มีใครว่าอะไรพวกเขาที่พวกเขาได้ส่วนแบ่งไปฝั่งละ 15,000 ก้อน

ดังนั้นทุกอย่างจึงจบลงที่ก้อนผลึกพลังวิญญาณอีก 15,000 ก้อน กลายเป็นทุกคนที่เหลือมาแบ่งพวกมันไปเท่า ๆ กัน

ถึงแม้ว่าภูเขาฟีนิกซ์จะเสียทหารไปเกือบครึ่ง แต่พวกเขาเองก็ยังคงรู้สึกดีใจเพราะตอนนี้พวกเขาได้ขจัดปัญหาที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขาไปได้แล้ว ซึ่งมันทำให้นับจากนี้พวกเขาสามารถยกทัพออกไปไหนต่อไหนได้ตามใจนึก

หวงซีพูดขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้นว่า “สามี หลังจากที่พวกข้ากลับไปที่ภูเขาฟีนิกซ์และพักรักษาตัวเสร็จ ข้าจะนำทัพออกไปช่วยยี่เทียนยึดอาณาเขตทันที!”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เรื่องนั้นเจ้าสามารถส่งคนไปคุยกับยี่เทียนได้เลย ข้าเองยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการ”

แน่นอนว่าภารกิจของเขาต่อไปคือการไปล่าตัวผู้ส่งสาสน์ที่ลงมาจากโลกเบื้องบนทั้งหมดเพื่อล่าเต๋าของพวกเขาเอามาให้ทุกคนในครอบครัวเอามาใช้บ่มเพาะ

หลังจากทุกคนกลับไปถึงภูเขาฟีนิกซ์ พวกเขาใช้ประตูเคลื่อนย้ายของภูเขาฟีนิกซ์เดินทางกลับไปที่อาณาจักรจันทราทันที ซึ่งถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีคนเป็นจำนวนมาก แต่ด้วยก้อนผลึกพลังวิญญาณขั้นสูงสุดจำนวนมากที่พวกเขารับมามันจึงไม่มีปัญหาในการแบ่งออกไปจ่ายเป็นค่าพลังงานของประตูเคลื่อนย้าย

เมื่อกลับไปถึงอาณาจักรจันทรา หลิงตู้ฉิงก็เห็นกระต่ายน้อยที่ยังคงอยู่ในอุ้งเท้าของง้าวพินาศเทวะทันที ซึ่งมันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดขึ้นว่า “อสูรขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญงั้นเหรอ? ดีเลยข้ากำลังต้องการเต๋าอยู่พอดีถึงแม้ว่าคุณภาพมันจะห่วยไปสักหน่อยแต่มันก็พอที่จะทำให้ใครสักคนกลายเป็นผู้สำเร็จเต๋า!”

มี่ไล เมื่อสัมผัสได้ว่าหลิงตู้ฉิงกลับมาแล้วนางจึงรีบเดินออกมาหาเขาทันที แต่เมื่อนางมองไปที่ร่างกายของเขา คิ้วของนางขมวดเข้าหากันแน่นก่อนที่จะถามขึ้นว่า “ทำไมพลังชีวิตของท่านถึงลดลงไปแบบนี้!?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “บังเอิญว่าที่แดนกระดูกขาวกำลังมีเผ่าพันธุ์ใหม่ถือกำเนิดขึ้น ข้าเลยแบ่งไปให้กับมันเพื่อทำให้เผ่าพันธุ์ของมันสมบูรณ์!”

มี่ไลตวาดขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ท่านไม่คิดจะถามพวกข้าก่อนบ้างรึไง?”

จ้าวเหมิงลู่ถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง “มันมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ?”

“นั่นสิ มันเป็นเรื่องใหญ่งั้นเหรอ?” เย่ชิงเฉิงถามขึ้นเช่นกัน

มี่ไลจ้องเขม็งไปที่หลิงตู้ฉิง และพูดว่า “พวกเจ้าไม่เอะใจกันบ้างเหรอว่าทำไมพวกเราถึงไม่ท้องกันสักที เหตุผลที่พวกเราไม่ท้องก็เพราะพลังชีวิตในการให้กำเนิดของเขามันแทบไม่มีอยู่เลยในตอนแรก แต่เมื่อเขาบ่มเพาะเต๋าอารมณ์ไปเรื่อย ๆ พลังแห่งการให้กำเนิดมันก็ค่อย ๆ เพิ่มมากขึ้นตามลำดับอย่างช้า ๆ ซึ่งข้าเองก็เฝ้ารอดูมันอยู่ตลอดเพื่อหวังว่าสักวันเขาจะพร้อมให้กำเนิดบุตรกับพวกเราสักคน และจากนั้นพวกเราค่อยมาตกลงกันว่าใครจะเป็นผู้ให้กำเนิดลูกของเขา แต่ตอนนี้เขากลับเอาพลังนั้นมอบให้กับตัวอะไรไปแล้วก็ไม่รู้ ดังนั้นพวกเราทั้งหมดเลิกฝันว่าจะมีลูกกับเขาได้เลย!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ แน่นอนว่าบรรดาภรรยาของเขาทั้งหมดเริ่มบ่นกันในทันที

พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานเกือบ 1,000 ปีแล้ว ซึ่งความฝันของพวกนางทุกคนล้วนมีเพียงอย่างเดียวคือการให้กำเนิดบุตรของหลิงตู้ฉิง แต่ตอนนี้จากคำพูดของมี่ไลมันดูเหมือนฝันของพวกนางได้พังทลายไปหมดเรียบร้อย

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้าจนใจว่า “เอาน่า ไม่ใช่ว่าข้าจะฟื้นฟูพลังแห่งการให้กำเนิดขึ้นมาใหม่ไม่ได้สักหน่อย พวกเจ้าก็แค่ต้องรอกันต่อไปเท่านั้นเอง พวกเจ้าจะบ่นกันให้เหนื่อยทำไม”