พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 950

ในเวลานี้ถึงแม้ว่าเขาจะโมโห แต่สมองของหลิงยู่ชานกลับแล่นไวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ผ่านไปไม่นาน ในที่สุดหลิงยู่ชานก็คิดหาวิธีแก้สถานการณ์ออก

“สาเหตุที่ข้าไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ที่เป็นอยู่ได้ก็เพราะข้าออกหมัดช้าเกินไป ถ้าข้าออกหมัดเร็วพอต่อให้ฝั่งตรงข้ามจะแยกร่างสักล้านร่างมันก็ทำอะไรข้าไม่ได้!” หลิงยู่ชานพึมพำ

“ดังนั้นข้าต้องออกหมดให้ไวกว่าเดิม!” หลิงยู่ชานยืนยันแนวคิดตัวเอง

เขาไม่รู้ว่าเขาจะต้องออกหมดให้เร็วขนาดไหน แต่ตอนนี้ที่เขาแน่ใจก็คือเขาต้องออกหมัดให้เร็วกว่าเดิม ออกหมัดให้เร็วมากกว่าตอนนี้!

เมื่อจิตของหลิงยู่ชานตั้งมั่นได้เช่นนี้ จังหวะการเต้นของหัวใจเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลง หัวใจเขาเต้นแรงขึ้นถี่ขึ้นจนเขาสามารถได้ยินเสียงเลือดไหลเวียนในร่างของตัวเอง

ทางด้านของหลิงฟ่างหัว เมื่อเห็นว่าพี่ชายตัวเองโดนอัดไปมาเหมือนดั่งกระสอบทรายมานานแล้วนางก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป นางตะโกนลั่นด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “ช่างมันข้าทนดูไม่ไหวแล้ว ข้าจะไปฆ่าไอ้เลวนั่นเดี๋ยวนี้!”

เมื่อพูดจบ นางสร้างรอยแยกมิติขึ้นตรงหน้านางทันทีเตรียมพร้อมที่จะส่งมันไปกลืนกินร่างแยกของเทียนเก๋อทุกร่างพร้อม ๆ กัน

ตอนนี้นางไม่สนใจกฎใด ๆ อีกต่อไปแล้ว นางสนแค่ว่านางจะต้องฆ่าเทียนเก๋อให้ได้

เมื่อเห็นว่าหลิงฟ่างหัวกำลังจะลงมือ เหล่าผู้ติดตามของเทียนเก๋อก็เริ่มตื่นตัว

อัจฉริยะที่พวกเขาสนับสนุนกำลังจะชนะอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจะยอมให้คนนอกแทรกแซงได้ยังไง?

“มันจะดีที่สุดถ้าพวกเจ้าอยู่เฉย ๆ นี่คือเรื่องภายในของสันเขาทรราชของพวกเรา ไม่งั้นพวกเจ้าก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่ไว้หน้าพวกเจ้าก็แล้วกัน!” หนึ่งในผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิของสันเขาทรราชเอ่ยขึ้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิงว่านถิงขมวดคิ้วทันทีพร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าเดือดดาลว่า “เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าสันเขาทรราชต้องการเป็นศัตรูกับพวกเราใช่ไหม? น้องหก ดูเหมือนว่าคนเหล่านี้จะไม่จำบทเรียนที่ท่านพ่อสอนพวกเขาไปเลยเมื่อในอดีต ข้าคิดว่าพวกเราต้องสั่งสอนพวกเขาใหม่อีกรอบสักหน่อย! ท่านอาจารย์ ข้ารบกวนให้ท่านช่วยลงมือด้วยอีกแรง แสดงให้คนเหล่านี้เห็นว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงมันเป็นยังไง พวกเจ้าคิดว่าการที่พ่อของพวกข้าไม่อยู่ พวกเจ้าจะรังแกพี่ใหญ่ของพวกข้ายังไงก็ได้งั้นเหรอ?”

หลิงยี่เทียนพ่นลมหายใจ จากนั้นเขาก้าวออกมาจ้องไปที่หน้าของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิของสันเขาทรราชด้วยสีหน้าเดือดดาลพร้อมกับตะโกนขึ้น “เจ้าหมายความว่ายังไงที่พูดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องภายในของพวกเจ้าทั้ง ๆ ที่พี่ใหญ่ของข้ากำลังโดนทำร้ายอยู่? แล้วเจ้าหมายความว่ายังไงที่บอกว่าจะไม่เกรงใจพวกข้า?”

“เจ้าคิดว่าทหารนับล้านที่ข้าพามาเป็นเพียงไม้ประดับงั้นเหรอ? หรือผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิขั้นสูงสุดของข้าเกินครึ่งร้อยนั้นมีไว้แค่แสดงเฉย ๆ? หรือว่าเจ้าคิดว่าผู้อาวุโสซวนหยวนที่เป็นผู้สำเร็จเต๋าไม่มีปัญญาบี้เจ้าให้ตายภายในพริบตา?”

เทียนซ่งรีบเดินเข้ามาขวางทั้งสองฝ่ายทันที และตะโกนใส่ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิของสันเขาทรราช “หุบปากและถอยกลับไปซะ!”

หลังจากนั้นเขาหันไปหากลุ่มของหลิงยี่เทียน และพูดว่า “พวกท่านทั้งหลายอย่าเพิ่งทำอะไรบุ่มบ่าม อันที่จริงแม้แต่ตัวข้าเองก็ลำบากใจที่ยอดอัจฉริยะทั้งสองของตระกูลข้ากลับมาขัดแย้งกันเช่นนี้ เอาเป็นว่าพวกท่านเห็นแก่หน้าของข้าสักหน่อย ปล่อยให้พวกเขาทั้งคู่ตัดสินแพ้ชนะให้รู้เรื่องด้วยตัวพวกเขาเองจะได้ไหม?”

แต่ในขณะที่หลิงยี่เทียนกำลังจะเถียงออกไปต่อ เขากลับถูกหยุดไว้ด้วยหลิงเทียนหยุน

จู่ ๆ หลิงเทียนหยุนแสดงสีหน้าตกตะลึงอย่างฉับพลัน จากนั้นเขารีบตะโกนขึ้นทันที “ทุกคนหยุดเถียงกันก่อนรีบถอยออกจากที่นี่เร็ว!”

“หืม?” หลิงยี่เทียนตกตะลึงกับสีหน้าของหลิงเทียนหยุนเหมือนกัน แต่เขารู้สึกว่าสิ่งที่พี่ชายของเขาเอ่ยออกมาไม่ใช่เรื่องล้อเล่นแน่นอ นเขาจึงรีบตะโกนขึ้นทันที “ทุกคนถอย 10 ลี้!”

เมื่อสิ้นเสียงคำสั่ง ทุกคนถอยร่นทันที 10 ลี้