พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 962

หลังจากฆ่าผู้ส่งสาสน์ตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์เสร็จ หลิงตู้ฉิงจากไปทันทีส่งผลให้ผู้คนของตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ก่อนหน้านี้ผู้ส่งสาสน์ของพวกเขาวางแผนกับพวกเขาเป็นอย่างดีเรื่องการกำจัดหลิงตู้ฉิง

พวกเขาต่างเตรียมแผนการเอาไว้มากมาย แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาเห็นว่าผู้ส่งสาสน์ของตัวเองโดนบดขยี้ง่ายขนาดไหน พวกเขาก็สำนึกได้ว่าจริง ๆ แล้วพวกเขากับหลิงตู้ฉิงนั้นมันคนละระดับกันเลย

แน่นอนว่าถึงแม้จะเข้าใจว่าอยู่คนละระดับ แต่พวกเขาหลายคนก็ยังคงอาฆาตแค้นและคิดในใจว่าสักคนพวกเขาจะต้องแก้แค้นให้ได้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง

หนานกงหลิง เมื่อเห็นภาพเช่นนี้เขาก็ไม่ใส่ใจอะไรอีก เขาปิดด่านบ่มเพาะทันทีเพื่อทะลวงไปยังขอบเขตราชันให้เร็วที่สุด

เขารู้ตัวดีว่าเมื่อเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันเมื่อไหร่ ความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดจนทำให้เขามีสิทธิ์ออกเสียงในตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น และนั่นจะเป็นก้าวแรกที่เขาจะครอบครองตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์

ถึงแม้ว่าอาจารย์ของเขาจะมองไม่เห็นความหวังว่าผู้คนของตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์จะฟังเขา แต่เขาก็จำเป็นต้องลองดู

ทางด้านของหลิงตู้ฉิง เมื่อเขาออกจากตำหนักแสงศักดิ์สิทธิ์ เขาก็มุ่งหน้าไปที่อาณาเขตหนานหัว

แต่แล้วเมื่อเขาเข้าไปในอาณาเขตหนานหัว จู่ ๆ ฝนทองคำก็โปรยปรายลงมาพร้อมกับดอกบัวทองคำก็ผุดขึ้นจากพื้นดิน ซึ่งเป็นสัญญาณการปรากฏของผู้สำเร็จเต๋าคนที่ 5 !

หลิงตู้ฉิงไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วผู้สำเร็จเต๋าคนที่ 5 นั้นคือผู้ติดตามของเขาเอง มหาจักรพรรดิเทพยุทธ์ กวนหลิงอู่

ในเวลาเดียวกันที่ตำหนักเทพยุทธ์ ผู้คนที่อยู่ในตำหนักต่างส่งเสียงโห่ร้องกันด้วยความดีใจ เพราะผู้นำของพวกเขาได้กลายเป็นผู้สำเร็จเต๋าแล้ว และจากนั้นพวกเขาก็เริ่มส่งข่าวที่น่ายินดีนี้ให้กับบรรดาพันธมิตรของพวกเขาได้รู้

ทางด้านของกวนหลิงอู่ ในเวลานี้ก็แสดงสีหน้าตื่นเต้นเช่นกัน ในที่สุดตอนนี้ฝันของเขาก็เป็นจริงสักที!

“ข้านี่ช่างโชคดีกว่าจางหมิงและผีเสื้อจริง ๆ!” กวนหลิงอู่เอ่ยขึ้น “ในตอนนี้มันถึงเวลาที่ข้าจะได้มีส่วนในการรบกับพวกอสูรได้อย่างเต็มตัวแล้ว!”

หลังจากที่สำเร็จเต๋า กวนหลิงอู่บรรยายเต๋าของเขาให้กับคนในตำหนักฟังทันที จากนั้นเขาเตรียมตัวเดินทางไปหาหลิงยี่เทียนเพื่อเข้าสู่สนามรบ

ทางด้านของหลิงตู้ฉิงก็ไปปรากฏกายที่เกาะหนานชานอีกครั้ง

แต่รอบนี้เมื่อเขาปรากฏกาย เหล่าผู้คนตระกูลหลินต่างรีบออกมาคารวะเขาทันทีไม่เหมือนกับรอบแรกที่เขามา ซึ่งไม่มีใครรู้จัก

หลังจากผ่านไปหลายร้อยปี หลินจ้านเผิงได้ทะลวงระดับการบ่มเพาะขึ้นมาอยู่ขอบเขตราชันเรียบร้อยแล้ว เมื่อเขาพบกับหลิงตู้ฉิง เขารีบคุกเข่าลงคำนับด้วยสีหน้าตื่นเต้นทันที “ผู้เยาว์ขอคารวะบรรพบุรุษเฒ่า!”

ในเวลานี้พวกเขาได้รู้แล้วว่าหลิงตู้ฉิงนั้นเป็นตัวตนแบบไหนและเคยสร้างวีรกรรมอะไรบ้างในอดีต ซึ่งพวกเขารู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมากที่มีบรรพบุรุษที่แข็งแกร่งเช่นนี้

“ลุกขึ้นเถอะ!” หลิงตู้ฉิงยิ้ม

ผู้คนของตระกูลหลินต่างลุกขึ้นยืน จากนั้นหลินหรูซวนเอ่ยถามขึ้นก่อนใคร “บรรพบุรุษท่านมาหาพวกเรามีอะไรงั้นเหรอ?”

“ทำไม? เจ้าไม่ต้อนรับข้างั้นเหรอ?” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ