พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 979

หลิงยู่ชานและหมิงจู้ตามต้วนฉิงกลับไปที่ตำหนักไร้หทัย

ในทันทีที่หลิงยู่ชานไปถึงหน้าตำหนัก กิเลนรีบวิ่งมาหาหลิงยู่ชานทันที จากนั้นมันเข้ามาคลอเคลียหลิงยู่ชานด้วยสีหน้าเบิกบานอยู่พักใหญ่ จากนั้นมันก็เดินกลับไปนอนที่หน้าประตูเหมือนเดิมปล่อยให้หลิงยู่ชานและหมิงจู้เดินเข้าไปด้านใน

สาเหตุที่กิเลนทำเช่นนี้เพราะมันสัมผัสได้ว่าในร่างกายของหลิงยู่ชานมีเลือดของหลิงตู้ฉิงไหลเวียนอยู่ มันจึงเข้าใจว่าหลิงยู่ชานคือลูกชายแท้ ๆ ของเจ้านายมันและเป็นนายน้อยของมัน

เมื่อเดินเข้าไปด้านใน จิ๋นหลงและเสี่ยวเฟิงก็รีบเดินเข้ามาหา แต่เมื่อพวกเขาไม่เห็นว่าหลิงตู้ฉิงกลับมาด้วย พวกเขาก็แสดงสีหน้าผิดหวังเล็กน้อยแต่ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกโล่งอก

“พี่ใหญ่ เขายังไม่ขึ้นมางั้นเหรอ?” เสี่ยวเฟิงเอ่ยถามขึ้น

ต้วนฉิงส่ายหัว “ท่านอาจารย์ยังไม่ขึ้นมา ดูเหมือนว่าท่านอาจารย์น่าจะวางแผนอะไรบางอย่างไว้”

หลิงยู่ชานและหมิงจู้ต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องเรียกชายและหญิงที่อยู่ตรงหน้าว่าอะไร

“พวกเขาคือ…เอ่อ…เอาเป็นว่าพวกเจ้าตกลงกันเองก็แล้วกัน!” เมื่อพูดจบ ต้วนฉิงก็เดินจากไปด้วยสีหน้าที่สนุกสนานขัดกับสีหน้าของจิ๋นหลงและเสี่ยวเฟิงในตอนนี้ ซึ่งกำลังกระอักกระอ่วนสุดขีด

จิ๋นหลงและเสี่ยวเฟิงยืนคิดอยู่นานไม่รู้ว่าจะให้หลิงยู่ชานและหมิงจู้เรียกพวกเขาว่ายังไง

แต่แล้วท้ายที่สุด เสี่ยวเฟิงก็เป็นคนเอ่ยขึ้นมาว่า “เอ่อ…อันที่จริงพวกเราเป็นผู้ให้กำเนิดพ่อของเจ้า…ส่วนต้วนฉิง พวกเจ้าก็เรียกเขาว่าพี่ใหญ่เหมือนเดิมไม่ต้องใส่ใจว่าพวกเราเรียกเขาว่าอะไร”

หลิงยู่ชานและหมิงจู้คุกเข่าลงคำนับทันทีโดยที่ไม่สนใจว่าเบื้องหลังเรื่องราวที่งงงวยนี้มันคืออะไร

เมื่อเห็นการกระทำของหลิงยู่ชานและหมิงจู้ สีหน้าของจิ๋นหลงก็เปลี่ยนเป็นดีขึ้นไม่กระอักกระอ่วนเหมือนเดิม เขายิ้มและพูดว่า “บนโลกเบื้องบนนี้มีคนมากมายที่มีสายเลือดทรราชสวรรค์แบบเดียวกับของเจ้า และคนที่มีสายเลือดเดียวกับเจ้าก็ตั้งตระกูลกันขึ้นมาเอง แต่พวกเขานั้นไม่ได้แข็งแกร่งสักเท่าไหร่ ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ในขอบเขตเทวะราชาเท่านั้นเอง และมีเพียงแค่คนเดียว ดังนั้นพวกเขาไม่มีทางคุ้มครองพวกเจ้าให้ปลอดภัยได้แน่นอน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพี่ใหญ่ถึงพาพวกเจ้ากลับมาที่นี่ แต่แน่นอนว่าอีกไม่นานน่าจะมีกลุ่มคนที่มีสายเลือดเดียวกับเจ้ามาตามให้เจ้ากลับไปอยู่ด้วย เมื่อถึงเวลานั้นข้าหวังว่าเจ้าจะปฏิเสธไปและอยู่ที่นี่ต่อเพื่อความปลอดภัยของตัวเจ้าเองและภรรยาของเจ้า”

หลิงยู่ชานยิ้มและตอบกลับทันที “ท่านปู่ไม่ต้องกังวล ท่านพ่อได้อธิบายต้นกำเนิดของข้าเรียบร้อย ข้ารู้ดีว่าข้าไม่ใช่คนของพวกเขาแน่นอน นับจากนี้ข้าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปและเมื่อไหร่ที่คนเหล่านั้นมาถึง ข้าคงต้องขอร้องให้ท่านปู่ช่วยข้าปฏิเสธพวกเขาด้วย”

เสี่ยวเฟิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ดีแล้วที่เจ้าตัดสินใจแบบนี้ ว่าแต่เจ้าเล่ามาให้พวกเราฟังหน่อยได้ไหมว่าตอนนี้พ่อของเจ้าบ่มเพาะไปถึงไหนแล้ว? และมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาบ้างในช่วงเวลาที่ผ่านมา”

หลิงยู่ชานเล่าทุกอย่างตั้งแต่ตอนที่เขาอยู่กับหลิงตู้ฉิงตั้งแต่แรกเริ่มทันที

เมื่อฟังอยู่นานจนจบ ต้วนฉิง จิ๋นหลงและเสี่ยวเฟิงต่างก็อดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าโง่งมพร้อมกับอุทานขึ้น “นี่เขาบรรลุไปไกลขนาดนั้นแล้วงั้นเหรอ? เจ้ากับน้อง ๆ ของเจ้านี่ช่างโชคดีกันจริง ๆ”

พวกเขาหยุดพูดกันแค่นี้ไม่อธิบายอะไรต่อว่าหลิงยู่ชานและคนอื่น ๆ โชคดียังไง

หลังจากนั้นเมื่อพวกเขาคุยกันเสร็จ เสี่ยวเฟิงก็พาหลิงยู่ชานและหมิงจู้ไปบ่มเพาะต่อด้านในตำหนัก

ในเวลาเดียวที่โลกเบื้องล่าง หลังจากส่งลูก ๆ ของเขาขึ้นไปโลกเบื้องบนทั้งหมดเรียบร้อย หลิงตู้ฉิงก็พูดกับบรรดาภรรยาของเขาทั้งหลายที่กลายเป็นผู้สำเร็จเต๋าหมดแล้ว “เอาล่ะ ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกเราต้องไปจากคฤหาสน์สราญรมย์แล้ว!”

“สามี ท่านจะพาพวกเราไปไหนงั้นเหรอ?” หวงซีเอ่ยถามขึ้น

หลิงตู้ฉิงยิ้ม “ข้าจะพาพวกเจ้าไปที่สำนักเบญจธาตุ!”

มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสำเร็จเต๋าหากร่างเบญจธาตุของเขายังไม่สมบูรณ์ ดังนั้นเขาจึงต้องไปที่สำนักเบญจธาตุเพื่อใช้เต๋าทั้งห้าธาตุเพื่อบ่มเพาะ