พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 987

กุยไห่เหรินหวางมาถึงทันได้ยินประโยคที่ลูกชายของตัวเอง กุยไห่หนานชานเอ่ยขึ้นพอดี

ถึงแม้ว่าในโลกเบื้องล่างมนุษย์จะเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่บนโลกเบื้องบนนั้นไม่ใช่

บนโลกเบื้องบนนั้นมีเผ่าพันธุ์อยู่มากมายที่มีความแข็งแกร่งพอ ๆ กับเผ่ามนุษย์ ซึ่งถ้าเมื่อไหร่ที่มนุษย์แตกแยกและอ่อนแอลง เผ่าอื่น ๆ ก็พร้อมที่จะกลืนกินเผ่ามนุษย์ได้ทุกเมื่อ ดังนั้นกุยไห่เหรินหวางจึงถือว่าการกระทำของลูกชายของเขาเป็นสิ่งที่ไม่อาจรับได้

เมื่อถูกตำหนิเช่นนี้ กุยไห่หนานชานรีบคุกเข่าลงพูดขอโทษพ่อของเขาทันที แต่ในใจของเขานั้นไม่ได้รู้สึกสำนึกอะไรเลย เขายังคงรู้สึกว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“ท่านพ่อ ข้าผิดไปแล้ว อภัยให้ข้าด้วย!” กุยไห่หนานชานเอ่ยขึ้น

กุยไห่เหรินหวางพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา “หลังจากนี้จงกลับไปที่คฤหาสน์หลักของตระกูล และไปนั่งหน้ากำแพงสำนึกผิด 3,000 ปี!”

“ท่านพ่ออีก 2,000 ปี แม่น้ำมหาดาราจะสงบแล้ว ถ้าท่านลงโทษข้า 3,000 ปี ข้าก็พลาดโอกาสเข้าไปในแม่น้ำมหาดาราน่ะสิ!” กุยไห่หนานชานโอดครวญเสียงดัง

ในตอนแรกเขารู้สึกว่าเขาไม่อยากจะยอมรับผิดอยู่แล้ว ในตอนนี้เขายิ่งไม่อยากยอมรับผิดมากไปกันใหญ่ ถึงแม้ว่าแม่น้ำมหาดาราจะอันตราย แต่มันก็เป็นความฝันของเขาที่อยากจะเข้าไปให้ได้

“ถ้างั้นก็จงคิดซะว่าเจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้เข้าไปในแม่น้ำมหาดารา!” กุยไห่เหรินหวางตวาดกลับ “หลังจากเรื่องนี้จบเมื่อไหร่ เจ้าต้องตามข้ากลับไปรับโทษทันที!”

เมื่อรู้ว่าตัวเองหมดโอกาสที่จะได้เข้าไปในแม่น้ำมหาดารา กุยไห่หนานชานหันไปจ้องเขม็งที่กลุ่มของหลิงตู้ฉิงด้วยสายตาอาฆาตทันที

หากไม่ใช่เพราะคนกลุ่มนี้ วันนี้เขาก็คงไม่ถูกลงโทษแบบนี้!

อย่างไรก็ตามพ่อของเขายังคงอยู่ตรงนี้ ดังนั้นเขาจึงยังไม่กล้าที่จะทำอะไร

กุยไห่เหรินหวางไม่ใส่ใจกับสายตาของลูกชายตนเองที่มองไปยังกลุ่มของ ‘เหยื่อ’ อย่างอาฆาตสักเท่าไหร่ เขาหันไปถามลูกชายของเขาอีกคนกุยไห่ไป๋ฉวน “กลุ่มคนที่เจ้าพูดถึงอยู่ที่ไหน พาข้าไปหาพวกเขาที”

กุยไห่ไป๋ฉวนผายมือไปที่กลุ่มของหลิงตู้ฉิง และพูดขึ้นด้วยสีหน้าประหม่า “ท่านพ่อ เป็นคนกลุ่มนี้แหละที่เป็นเจ้าของอักษรเต๋า”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กุยไห่เหรินหวางมองไปที่กลุ่มของหลิงตู้ฉิงทันที

ในตอนแรกเขาไม่ได้สังเกตกลุ่มของหลิงตู้ฉิงสักเท่าไหร่ เขาจึงไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ในตอนนี้เมื่อเขาลองสังเกตดูดี ๆ ดวงตาของเขาก็ฉายแววตกตะลึงออกมาอย่างชัดเจน

ในฐานะที่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตเทวะราชา มันจึงเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่สายตาของเขาจะดีกว่าลูกชายของเขาที่เป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

เมื่อจ้องดูดี ๆ เขาสังเกตเห็นได้ว่าผู้หญิงทุกคนที่อยู่ข้างกายชายหนุ่มปริศนามีร่างกายอันแสนจะวิเศษทุกคน!

“พวกนางทุกคนเป็นภรรยาของเจ้างั้นเหรอ?” กุยไห่เหรินหวางเอ่ยถามขึ้นไปยังหลิงตู้ฉิง

กุยไห่เหรินหวางหวังว่าถ้าผู้หญิงเหล่านี้คนไหนไม่ใช่ภรรยาของชายหนุ่มปริศนา เขาจะโน้มน้าวให้นางมาแต่งงานกับอัจฉริยะในตระกูลของเขาทันที

หลิงตู้ฉิงยิ้มพร้อมกับพยักหน้าและพูดว่า “พวกนางเป็นภรรยาของข้าทั้งหมด!”

กุยไห่เหรินหวางส่ายหัวด้วยความเสียดาย จากนั้นสีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังและถามขึ้น “เจ้าได้รับอักษรเต๋าของข้ามาจากที่ไหน?”

หลิงตู้ฉิงยิ้ม จากนั้นเขาวาดอักษรเต๋าของกุยไห่เหรินหวางขึ้นบนอากาศให้ทุกคนได้เห็นแทนคำตอบ

สีหน้าของกุยไห่เหรินหวางเปลี่ยนเป็นตกตะลึงปนสับสนทันที

หลังจากตกตะลึงอยู่สักพัก กุยไห่เหรินหวางพูดขึ้นด้วยสีหน้าซับซ้อน “ข้ายอมรับว่าเจ้าเขียนอักษรเต๋าได้เก่งมาก เจ้าเขียนมันได้เหมือนกับที่ข้าเขียนได้ไม่มีผิดเพี้ยน แต่สิ่งนี้กลับพิสูจน์ว่าอักษรเต๋าที่เจ้าเอาออกมาแสดงให้ลูกชายข้าดูมันไม่ใช่อันเดียวกับที่ข้ามอบให้ผู้อาวุโสผู้นั้น!”

การที่ชายหนุ่มผู้นี้สามารถเขียนอักษรเต๋าของเขาได้ มันหมายถึงชายหนุ่มผู้นี้เข้าใจในเต๋าของเขาอย่างทะลุปรุโปร่ง ซึ่งนี่มันไม่ใช่สิ่งที่ผู้ที่เพิ่งสำเร็จเต๋าจะสามารถทำได้!

กุยไห่เหรินหวางรู้สึกสับสนและประหลาดใจเป็นอย่างมาก

หลิงตู้ฉิงหัวเราะและพูดว่า “ถูกต้อง อักษรเต๋าที่เจ้าเคยมอบให้ข้าเอาไว้ตอนนั้นมันหายไป ข้าจึงจำเป็นต้องวาดมันขึ้นมาใหม่แบบนี้แหละ”

กุยไห่เหรินหวางอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเช่นนี้ จากนั้นสีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นทันที “ผู้อาวุโสที่แท้ก็เป็นท่านนี่เอง! ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะกลับมาหาข้าแบบนี้!”

ในตอนนี้กุยไห่เหรินหวางรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และคำถามในใจทั้งหลายของเขาก็ได้คำตอบทั้งหมด

“ท่านพ่อ เขาเป็นใครกัน?” กุยไห่หนานชานถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง

เมื่อได้ยินเสียงลูกชายของตัวเอง สีหน้าของกุยไห่เหรินหวางเปลี่ยนเป็นมืดหม่นทันที เขารีบพูดขึ้น “เร็วเข้า เจ้ารีบเอ่ยขออภัยผู้อาวุโสเดี๋ยวนี้!”

ในตอนแรกเขารู้สึกเบิกบานที่เจอหลิงตู้ฉิง แต่ตอนนี้เมื่อเขานึกได้ถึงเรื่องที่ลูกชายของเขาเพิ่งทำลงไป เขาก็เริ่มรู้สึกตื่นตระหนก