พ่อฮะ หนูจับได้หม่ามี๊คนหนึ่ง
ตอนที่150 หายไปโดยไม่มีเหตุผล2
ตอนที่150 หายไปโดยไม่มีเหตุผล2
เขาอ้าปาก แต่ไม่ได้ตอบเรื่องนี้"ฉาวเซียนจะกลับมา" น้ำเสียงสงบ หัวใจหวั่นไหว สิ่งที่เกิดขึ้นในเมื่อวานคือการแสดงของความหวั่นไหว
"ฉาวเซียน! " เจอ๋ออวี่ยังคิดไม่ทัน สงสัยชื่อนี้ด้วยความประหลาดใจ "ฉาวเซียนคือใคร? "
ฉินี่เยี่ยส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ
"อ๋อ ฉาวเซียนใช่ไหม? "เจอ๋ออวี่ก็งงไปด้วย
จริงด้วย ผู้ชายเป็นก็เป็นแบบนี้แหละ เขาจะเป็นบ้าไปหลายครั้งเพราะเรื่องเดียวกัน ฉินลี่เยี่ยก็เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด
"อื่ม."
"นายจะไม่หวั่นไหวใช่มั้ย? "
"ไม่"ฉินลี่เยี่ยยิ่งอยากจะหนีคำถามนี้ "ถงถงพูดว่ายังไง? "
"เธอเป็นห่วงมาก แล้วตอนนี้คงกำลังรอนายอยู่ที่บ้าน นายรีบแต่งตัวและรับกลับไป ฉันโกหกว่านายเซ็นสัญญาทั้งวัน นายคิดดีๆ ว่าจะพูดยังไงดีกว่า และนายจะทำอย่างไงต่อ อย่าทำร้ายคนอื่นนะ "
มันไม่ง่ายเลยที่คนสองคนจะอยู่ด้วยกัน ฉินลี่เยี่ยชอบเฉียวอวี่ถง เสี่ยวจิ่นก็ชอบเฉียวหอวี่ถงและกลุ่มเพื่อนๆ ของพวกเขาก็ยอมรับเฉียวอวี่ถงด้วย
สำหรับฉาวเซียน พวกเขาไม่ได้รู้สึกอะไร เมื่อฉินลี่เยี่ยและฉาวเซียนอยู่ด้วยกัน มันเป็นเรื่องยากที่ออกมาหาเพื่อนๆ เจอกัน
อิสรภาพของฉินลี่เยี่ยนั้นถูกจำกัด แถมฉินลี่เยี่ยดีต่อเธอมาก แต่ในที่สุดก็จบด้วยความเจ็ดปวด เขาก็ถูกทำร้ายจนเจ็บมาก
แต่เหตุผลที่การแยกจากของพวกเขา ตอนนี้ฟังแล้วตลกมาก ...
ฉินลี่เยี่ยเต็มไปด้วยกลิ่นไวน์ และเพิ่งถูกเจอ๋ออวี่สาดเหล้าใส่
"พาฉันไปที่โรงแรม ฉันจะไปแต่งตัวก่อน สั่งคนส่งชุดสูทแบบเดียวกับชุดนี่ให้ฉันด้วย"ความคิดของเฉียวอวี่ถงนั้นละเอียดอ่อน ฉินลี่เยี่ยยิ่งเจ็บปวดยิ่งระวาง หวังว่าความโกหกครั้งนี้จะผ่านด้วยดี
..
หลังจากทราบข่าวว่าฉินลี่เยี่ยปลอดภัย แล้วเฉียวอวี่ถงแต่งตัวสักหน่อยก็กลับไปที่ห้องนอน
เป็นห่วงมาทั้งคืน ได้นอนหลับอย่างสงบสุขสักที
"โชคดีนะ."
ชั้นล่าง รถของกู้เจ๋ออวี่จอดที่หน้าประตู
ฉินลี่เยี่ยกลับถึงบ้านและห้องนอนก็มืด เฉียวอวี่ถงไม่ชอบมีแสงสว่างแม่แต่เล็กน้อยเมื่อเธอนอนหลับ
"คุณกลับมาแล้วเหรอ? "
ตอนแรกฉินลี่เยี่ยไม่อยากรบกวนเฉียวอวุถง แต่ก็ไม่ได้สมหวัง สุดท้ายเฉียวอวี่ถงก็ตื่นมา
"อืม เธอนอนต่อเถอะนะ"
“อ๋อ คุณเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว รีบพักผ่อนเลยนะ” เฉียวอวี่ถงง่วงมาก ไม่มีแรงพอที่จะถามเยอะ หลับตาแล้วหลับไป
โทรศัพท์ของฉินลี่เยี่ยชาร์จแบต เปิดเครื่อง และลบบันทึกการโทรที่ได้รับเมื่อวาน ทุกอย่างจัดเรียบร้อยและฉีดน้ำหอมโคโลญจ์จำนวนมากเพื่อปกปิดกลิ่นของไวน์
นอนข้างเฉียวอวี่ถง ฉินลี่เยี่ยไม่ได้หลับ
แค่ปิดตาพักกายเฉยๆ
"ลุกขึ้น! ลุกขึ้น! ... " เฉียวอวี่ถงคิดว่าจะรับเสี่ยวจิ่น กเลยตั้งนาฬิกาปลุกไว้ก่อนเข้านอน
"อ๊ะ! คุณยังไม่นอนเหรอ? " ฉินลี่เยี่ยหยิบโทรศัพท์เร็วกว่าเฉียวอวี่ถง "ฉันจะไปรับเสียวจิ่น คุณยุ่งมาทั้งวันพักอยู่ที่บ้านเลยนะ"
เฉียวอวี่ถงยอมเชื่อคำพูดของกู้เจ๋ออวี่ เชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง
"ฉันจะไปกับคุณ ตอนเย็นเราไปกินข้าวที่ข้างนอกกัน" ฉินลี่เยี่ยลุกขึ้นจากเตียงแล้วเปิดม่าน
"ครั้งหน้าต้องบอกฉันก่อนที่คุณจะหายไปนะ ไม่งั้นไม่มีใครไปรับลูก และฉันไม่ได้เตรียมความพร้อมด้วย"
“ฉันรู้แล้ว ภรรยาของฉันจะเป็นห่วง” ฉินลี้เยี่ยยิ้มแย้ม อารมณ์ควบคุมได้ค่อนข้างดี
เฉียวอวี่ถงทำอะไรไม่ถูก แม้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ก็จริง แต่เวลาพูดออกมาเธอก็รู้สึกอาย
"วันนี้คุณฉีดน้ำหอมหรือ"
"ใช่ กลิ่นหอมมั้ย? "
“กลิ่นหอมเกินไป ทำให้หายใจไม่ออก” เฉียวอวี่ถงพูดตามตรง"ผู้ชายแมนๆ หน่อยจะดีกว่า ของใช้ของผู้หญิงอย่าไปทำเยอะ"
ฉินลี่เยี่ย "..."
รับเสี่ยวจิ่นแล้วขึ้นรถ
"อยากกินอะไร? "
"อยากเกินอะไร ก็ได้เกินอะไรเลยหรอ"เฉียวอวี่ถงต้องถามความคิดเห็นของฉินลี่เยี่ยก่อน เพราะของที่ตัวเธออยาก ฉินลี่เยี่ยก็คิดว่ามันไม่สะอาด ไม่ดีต่อสุขภาพ และจะปฏิเสธด้วยทุกเหตุผล
"อื่ม."
"ฉันรู้ว่ามีร้อนหนึ่งจานซุปกระดูกอร่อยมาก เราไปกินกันเถอะ"
"ได้."
ฉินลี่เยี่ยยอมง่ายแบบนี้ เฉียวอวี่ถงไม่อยากจะเชื่อเลย
"เสี่ยวจิ่น ช่องนี้คุณพ่ออารมณ์ดี๊ๆ "
"คุณแม่อารมณ์ก็ดี เสี่ยวจิ่นอารมณ์ก็ดี เราอารมณ์ดีกันหมดเลยครับ... "
“ที่นี่เหรอ” ฉินลี่เยี่ยขมวดคิ้วมองดูร้านที่เล็กมากๆ
เฉียวอวี่ถงรู้ว่าถึงแม้บางทีนายหนุ่มจะปลอมตัวเป็นคนทำความสะอาด แต่ยังไงเขาก็เป็นนายหนุ่มอยู่ เขาไม่รู้หรอกว่าชีวิตจริงของคนทำความสะอาดเป็นยังไง
"ร้านนี้ชั้นบนก็มีที่นั่ง จะกว้างขวางกว่านี้ เราสามารถขึ้นไปนั่งที่ชั้นบนได้นะ"
ฉินลี่เยี่ยเดินขึ้นและลงหนึ่งพันคนอย่างไม่มีความสุข
"เจ้านายค่ะ! "
"โย่ ถงถงมาแล้ว! " เจ้านายกับเฉียวอวี่ถงเป็นคนสนิทกัน "ผู้ชายหล่อๆ คนนี้เป็นแฟนของหนูหรอ? "
"นี่คือสามีของฉัน นี่คือลูกชายของฉันค่ะ! "
"ยี้อ ไม่ใช่สิ เราไม่ได้เจอกันแค่ไม่เดือนเอง ลูกของหนูก็โตขนาดนี้แล้วเหรอ นี่คือ ... " เจ้านายสงสัยในตัวเอง แต่เฉียวอวี่ถงสั่งอาหารไปเรียบร้อยแล้ว
"เผ็ดน้อยค่ะ"
เจ้านายมองที่ฉินลี่เยี่ยกับเสี่ยวจิ่น และยิ้มอย่างมีความหมาย"เข้าใจ เข้าใจจ๊ะ ตอนนี้ไม่ใช่คนเดียวแล้ว... "