พ่ายรัก นิยาย บท 69

จังหวะที่พนักงานทุกคนให้ความสนใจเธออยู่นั้น ไกรสรก็มองไปตามสายตาของทุกคน ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ตรงไปที่เธอทันที เพราะเขาเห็นวีรกรรมของเธอในคลิปแต่ละคลิปแล้ว ยังไงวันนี้ก็ไม่รอดแน่

"ว้ายยย!!" เสียงพนักงานผู้หญิงหลายคนต่างก็อุทานออกมาพร้อมกัน

เพราะจังหวะที่ลูกศรเงยหน้าขึ้นมาแล้วเจอใบหน้าไกรสรลอยมาใกล้ เธอตกใจมาก จนสะดุดขาตัวเอง แต่โชคดีที่ไกรสรรับถาดในมือของเธอไว้ได้ก่อน..

แต่ปัญหาไม่ได้จบอยู่แค่นั้น พอเขารับถาดได้ แต่ตัวคนนี้สิกำลังลอยเข้ามาด้วย ตอนนี้เขาต้องเลือกแล้วว่าจะรับอะไรไว้..ถาดหรือคน

เพล้ง!! เขาไม่คิดนาน.. จังหวะนี้ชายหนุ่มรีบทิ้งถาดที่อยู่ในมือ แล้วเอื้อมไปคว้าเอาหญิงสาวร่างบางที่กำลังจะล้มลงไป..กลับขึ้นมาได้ก่อน

"เป็นอะไรไหม" ดูเหมือนเขาจะตกใจมากกว่าเธอสะอีก

"มะ..ไม่ค่ะ" ทั้งสองมองสบตากันครู่หนึ่ง รู้สึกใจหวิว ใจเต้นแรง ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ก็ต้องได้รีบดึงสติตัวเองกลับมา เพราะตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในห้องนั้น ต่างก็เล็งสายตามาที่ทั้งคู่

"ขะ..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวหันไปขอโทษแขกทุกคน แล้วเธอก็ก้มลงไปกำลังจะเก็บเศษที่ทำแตก แต่ไกรสรไม่ยอมให้เธอทำ เพราะเวลาที่เธอเก็บเศษทีไรมันจะทิ่มมือทุกที อันนี้เขาก็เห็นจากในคลิป..ซึ่งขยายดูด้วยว่ามีเลือด

ไกรสรมองไปที่หน้าผู้จัดการ แค่นี้ผู้จัดการก็รู้แล้วว่าเขาสั่งให้คนอื่นมาเก็บเศษแก้วที่แตก พนักงานก็รีบเข้ามาเก็บทำความสะอาด

"ทำไมหนูถึงใส่ชุดนี้ แล้วทำไมหนูต้องเสิร์ฟเองด้วย" เกษรให้เธอมาทำงานโรงแรมก็จริง แต่ไม่ได้ให้มาเป็นเด็กเสิร์ฟในห้องอาหารแบบนี้

"เอ่อ..คือ.." ลูกศรกำลังจะก้าวข้ามเศษแก้ว เพื่อไปคุยใกล้ๆ เกษร "อุ๊ย" เธอตกใจอยู่ดีๆ เขาก็อุ้มตัวเธอลอยขึ้นจากพื้น ให้ออกจากแก้วที่แตกเพราะกลัวจะทิ่มขาเอา

ตอนนี้ทุกคนในห้องนั้นต่างก็ลืมเหตุการณ์ซุ่มซ่ามของเธอ และต่างก็หันมาฟินกับภาพที่เห็น เพราะทุกคนรู้ดีว่าทั้งสองเป็นคู่รักกำลังจะแต่งงาน

"ขะ..ขอบคุณค่ะ" ..เกือบจะเชื่อแล้วนะเนี่ยว่าเขาเป็นห่วงเราจริง แต่ที่เขาทำคงเพราะตอนนี้อยู่ต่อหน้าแม่ของเขา และอีกหลายคน..

..เธอเป็นบ้าอะไรทำไมถึงไปน้อยใจเขา คนอย่างเขาคงไม่หันมาชอบผู้หญิงหรอก.. ใจหนึ่งก็หวังว่าเขาจะหันมามองเธอบ้าง เพราะตอนนี้ลูกศรเริ่มรู้ตัวแล้วว่าแอบชอบผู้ชายที่ตัวเองกำลังจะแต่งงานด้วย ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะชอบเธอตอบกลับ

"เรื่องของเราค่อยไปคุยกันที่บ้านตอนเย็น ขอโทษทุกคนด้วยนะคะที่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น" พอคุยกับลูกชายเสร็จ เกษรก็หันกลับมาขอโทษแขกที่พามารับประทานอาหารในวันนี้

แล้วทุกคนก็รับประทานอาหารพร้อมกับคุยเรื่องงานกันไปเรื่อย

ส่วนไกรสรก็มัวแต่มองหาว่าตอนนี้ลูกศรอยู่ที่ไหน เขากลัวว่าเธอจะไปแอบน้อยใจอยู่คนเดียว

ชายหนุ่มไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วก็แฮกข้อมูลกล้องวงจรปิดดูว่าตอนนี้เธออยู่มุมไหน..แล้วเขาก็เจอ

"คุยโทรศัพท์กับใคร" ที่เขาต้องแฮกข้อมูลหาเธอดูว่าอยู่ที่ไหน กลัวว่าจะไปแอบร้องไห้ขี้มูกโป่ง แต่พอเห็นเธอยืนคุยโทรศัพท์เท่านั้นแหละ อาการโมโหก็เกิดขึ้น

"ผู้จัดการให้มาตามค่ะ" จังหวะที่ลูกศรกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นั้น ก็ได้มีพนักงานเดินมาตาม เธอจึงรีบวางสาย

พอลูกศรวางโทรศัพท์ ไกรสรก็เริ่มแฮกข้อมูลเครื่องของเธอดูว่าเมื่อครู่คุยสายกับใคร พอเขาเห็นเบอร์โทร ชายหนุ่มก็รีบกดหาตำแหน่งคนที่เธอคุยด้วย

"ผู้จัดการตามฉันทำไมคะ" ทันใดเสียงของเธอก็ดังขึ้นทางด้านหลัง ที่จริงไกรสรให้ผู้จัดการไปทำให้เธอวางสาย เพราะเขาไม่สามารถจะแฮกข้อมูลตอนที่เธอกำลังคุยสายอยู่ได้ กลัวว่าเธอจะรู้ตัว

ชายหนุ่มมัวแต่ก้มเล่นโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจแขกของผู้เป็นแม่เลย

..คงจะมัวคุยแชทกับใครที่ไหนอยู่ล่ะสิ.. ไม่ใช่แค่เขาที่สนใจเรื่องของเธอ แต่เธอก็สนใจเรื่องของเขาเหมือนกัน เพราะเห็นก้มเล่นแต่โทรศัพท์ ก็เลยคิดว่าเขากำลังคุยไลน์คุยแชทกับใครอยู่แน่เลย

..แต่ที่ไหนได้ เขากำลังเช็คโทรศัพท์เธอนั่นแหละ..และตอนนี้ ไกรสรก็รู้ตำแหน่งคนที่เธอคุยด้วยแล้ว นั่นก็คือบ้านของเธอเอง ชายหนุ่มแอบนึกขำตัวเอง เป็นบ้าอะไรทำไมต้องไปเช็คเธอด้วย หรือเขาไม่ไว้ใจเธอ..คงเป็นเพราะเหตุผลนี้แน่

พอเสร็จธุระจากโทรศัพท์ เขาก็เก็บมันเข้ากระเป๋ากางเกงไว้ ไกรสรสามารถแฮกทุกอย่างที่เป็นเทคโนโลยีได้

หลังทานอาหาร..พวกเขาต้องได้เดินออกมาส่งแขกที่มาร่วมรับประทานอาหารในวันนี้

"แม่จะกลับบ้านก่อน เย็นนี้ให้ไปทานข้าวเย็นที่บ้านทั้งสองคน"

"ครับ"

จังหวะที่แม่ของเขากำลังจะเดินไปที่รถ ไกรสรมองไปเห็นคนทำลับๆ ล่อๆ ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปใกล้แม่ และคนคนนั้นก็รีบหลบไป

"มีอะไรลูก" เกษรมองไปตามสายตาของลูกชายแต่ก็ไม่เจออะไรแล้ว

"ผมแค่เดินมาส่งแม่" เขาพูดหันเหไปทางอื่น แล้วก็เปิดประตูรถให้แม่ขึ้นไปนั่ง

พอเกษรออกไปแล้ว ไกรสรรีบขึ้นไปชั้นบนโดยที่ไม่ได้สนใจลูกศรที่ยืนอยู่ตรงนั้น ลูกศรได้แต่มองตามหลังเขาไป คิดว่าเขาคงจะโกรธเรื่องที่เธอซุ่มซ่าม แต่ที่ทำเป็นห่วง คงเพราะกลัวแม่จะตำหนิ

@คฤหาสน์หลังงาม

"อ้าว..ลูกศรก็มาด้วยเหรอจ๊ะ" พอมาถึงบ้านถึงรู้ว่าลูกศรติดรถของไกรสรมาด้วย

ลูกศรคิดว่าเขาคงลืมเธออยู่บนรถของเขา ถึงไม่ชวนนั่งรถคันนั้นมาด้วย แต่ที่ไกรสรไม่ชวน เพราะรถคันนี้มันอันตรายเกินไป เผื่อว่ามือปืนตามรถแม่ของเขา เธอจะได้ปลอดภัย

ค่ำวันเดียวกันนั้น.. วันนี้เขานอนอยู่บ้านหลังใหญ่กับแม่ ซึ่งบ้านหลังนี้คันศรกับเนตรนภาก็อยู่ที่นี่

ตอนที่ทานข้าวเย็นนั้น ไม่มีใครเอ่ยปากพูดกับใครเลย มีแต่คุณย่าที่พูดกับหลานชายตัวน้อยๆ

จนทุกคนทานข้าวเสร็จต่างก็ขอตัวกลับห้อง

ตอนนี้เนตรนภาไม่คลางแคลงใจเรื่องของคันศรกับลูกศรแล้ว เพราะตอนที่ทานข้าว เธอเห็นสายตาลูกศรที่มองไกรสร และไกรสรที่มองลูกศร ต่างคนต่างแอบมองกัน..แค่นี้เนตรนภาก็รู้แล้วว่า ทั้งสองมีใจให้กันจริงๆ แต่ทำไมต้องแอบมองกันด้วย..ข้อนี้เธอยังไม่เข้าใจ..

"ใส่ชุดของผมไปก่อนแล้วกัน" ไกรสรเอาชุดของเขาในตู้เสื้อผ้าออกมาให้เธอใส่นอน เพราะลูกศรไม่ได้เตรียมมาด้วย

เธอรับชุดของเขามา..และอยากจะถามอยู่เหมือนกันว่าทำไมต้องมานอนอยู่ที่นี่ด้วย เพราะเธอรู้สึกอึดอัด..ที่คิดว่าเขากับพี่ชายของเขามีใจให้กัน ลูกศรยังจำคำที่นักข่าวพวกนั้นคุยกันได้แม่น

พอเธออาบน้ำเสร็จ หญิงสาวก็เอาผ้าห่มมานอนที่โซฟา เหมือนที่นอนอยู่โรงแรม สายตาก็แอบมองไปดูผู้ชายที่กำลังวุ่นอยู่แต่กับคอมพิวเตอร์ในห้องนอน เขาดูไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ

ที่ไกรสรจับจ้องอยู่แต่หน้าจอ เขาพยายามแฮกข้อมูลดูกล้องวงจรปิดในย่านแถวบ้าน ว่ามันตามมาไหม มันแอบซุ่มอยู่ตรงไหนหรือเปล่า

จนแน่ใจแล้วว่าปลอดภัย.. พอเขาเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอ ก็พบว่าเธอนอนหลับอยู่บนโซฟา

"ตัวนิดเดียวทำไมหนักจัง" กลัวว่าเธอจะนอนไม่สบายตัว ก็เลยอุ้มมาวางลงบนเตียง แต่เขาไม่คิดจะให้เธอนอนบนเตียงนั้นคนเดียวอยู่แล้ว ใครจะบ้าไปนอนโซฟาไม่ใช่พระเอกหนัง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

ไกรสรก็ยังนอนไม่หลับ เพราะคิดเรื่องไอ้มือปืนนั่น หรือผู้หญิงที่นอนทับตัวเขาอยู่ตอนนี้กันแน่ ชายหนุ่มก้มลงมาดูตรงหน้าอกตัวเอง เพราะเธอนอนดิ้นจนมาพลาดทับร่างหนาของเขา

"อยากเจ็บตัวอีกหรือไง"