พ่ายรัก นิยาย บท 68

คฤหาสน์หลังงามของเกษร

พอเกษรสั่งให้ทั้งสองกลับมาที่บ้าน พวกเขาก็เลยรีบกลับมา เพราะรู้แล้วว่า มันต้องเกี่ยวกับเรื่องภาพที่หลุดออกไปแน่

"แม่จะรีบจัดงานแต่งให้เราทั้งสอง" ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นการแก้ปัญหาโดยการวัวหายแล้วล้อมคอก แต่ก็ดีกว่าปล่อยปัญหานี้ให้เรื้อรัง เพราะวงศ์ตระกูลทั้งสองฝ่ายอาจจะเสียหายไปด้วย

"เห็นคุณแม่ของลูกศรไหมคะ" เธอไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย ลูกศรคิดว่าแม่เธอมาหาแม่ของเขา..แต่พอมาถึงกลับไม่เจอ

"ชไมพรกลับไปแล้ว แม่ของหนูให้แม่เป็นคนจัดการทุกอย่าง ทำไมภาพถึงหลุดออกไปได้" เกษรพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่พอใจ เพราะนั่นมันคือห้องนอน

"นักข่าวคงยื่นกล้องเข้ามาในห้องมั้งครับแม่" คำพูดนี้เขาไม่ได้มองมาที่เธอเลยด้วยซ้ำ ที่จริงเขาไม่ได้มองหน้าเธอตั้งแต่ขับรถมาแล้ว ถึงแม้ว่าทั้งสองจะมารถคันเดียวกันก็เถอะ

"งานแต่งอาจจะจัดขึ้นเร็วๆ นี้นะ แม่จะเอาฤกษ์สะดวกที่สุด"

"ค่ะ" มีแค่เสียงของเธอที่ตอบรับ เพราะเหมือนฝ่ายชายจะไม่เห็นดีเห็นงามด้วยเลย

พอคุยเรื่องแต่งงานกันจบ..ไกรสรก็พาเธอขับรถออกมา

"ลงไป" เขาจอดรถที่หน้าปากซอย แล้วบอกให้เธอลงจากรถ

ลูกศรก็ไม่พูดอะไร..ยอมลงแต่โดยดี ทั้งๆ ที่ร่างกายบอบช้ำ จนแทบไม่มีแรงจะก้าวเดินเลยด้วยซ้ำ

ไกรสรเป็นคนตรงๆ เขานึกไม่พอใจที่แม่ลูกคู่นี้เผยแพร่ภาพนั้นออกไป..ก็เลยกลัวตัวเองจะระงับความโกรธไม่ได้ เขาคิดว่าปล่อยเธอกลับเองคงจะปลอดภัยกว่า

หญิงสาวรีบเดินไปรอแท็กซี่ ตอนนี้เธอต้องหาแม่ให้เจอก่อน..แถวนี้หาแท็กซี่ยากด้วย ต้องยืนรอเกือบชั่วโมง

@บ้านลูกศร

"คุณแม่ล่ะคะป้า" กลับมาถึงบ้านเห็นรถของแม่จอดอยู่ เธอก็สบายใจขึ้น

"ทานยาแล้วบอกว่าง่วง ก็เลยขึ้นไปนอนพักผ่อนค่ะ"

หญิงสาวรีบขึ้นไปบนห้องของแม่ ก็พบว่าผู้เป็นแม่นอนหลับอยู่แบบสบายใจ

"แม่คะ หนูรักแม่นะ" ลูกศรห่มผ้าให้แม่แบบอ่อนโยน แล้วก้มลงหอมแก้มแม่ไปฟอดใหญ่ "แม่ดูแลตัวเองดีๆ ด้วยนะคะ หนูไม่อยากจะสูญเสียใครไปอีกแล้ว" เพราะตอนที่เสียพ่อไป กว่าเธอจะทำใจได้..ถ้าเสียแม่ไปอีกคนเธอจะอยู่ยังไง

หลายวันต่อมา..

ทั้งสองครอบครัวนัดทานข้าวกันบ่อยๆ เพื่อที่จะคุยเรื่อง..งานแต่ง..ของชำร่วย..และชุดแต่งงาน

"แม่ว่าทั้งสองย้ายมาอยู่ด้วยกันได้แล้ว" ชไมพรออกไอเดียระหว่างที่ทานข้าวกันอยู่

"ไม่ย้าย..ถ้าจะอยู่กับผมก็มาอยู่ที่โรงแรม"

"ไกรสร!" เกษรปรามลูกชายไว้

"ผมมีงานต้องทำนะครับแม่"

"ถ้างั้นก็รับน้องไปอยู่ที่โรงแรมด้วยเลย แม่ยกให้" ชไมพรยัดเยียดลูกแบบออกหน้าออกตามาก และมันยิ่งทำให้ไกรสรขัดใจ

"ไม่ได้ค่ะแม่ ถ้าลูกศรไปใครจะดูแลแม่..อืม" จริงๆ อยากจะร้องโอ้ย เพราะตอนนี้ถูกแม่หยิกเขาให้อีกแล้ว

"แม่ไม่ได้อยู่ที่บ้านคนเดียวสักหน่อย..อยู่กันหลายคน ที่บ้านก็มีแม่บ้าน คนขับรถ คนสวนไม่รู้จะจ้างอะไรมาเยอะแยะ" ชไมพรพูดเหมือนคนที่ปกติมากจนคนที่ไม่รู้ว่านางป่วยดูไม่ออก

ลูกศรกลัวว่าพวกแม่บ้านจะดูแลแม่ของเธอไม่ดี แต่หญิงสาวก็พูดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ ถ้าไม่งั้นคงถูกแม่หยิกอีกเป็นแน่ รอยช้ำเก่าก็ยังไม่จางหาย

คืนนั้นที่โรงแรม..

ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวของไกรสรที่เขาใช้พักอาศัย..ลูกศรจำเป็นต้องได้หอบกระเป๋ามาอยู่กับเขา

โชคดีห้องนี้กว้างขวาง มีเฟอร์นิเจอร์พอที่จะให้เธอซุกหัวนอนได้บ้าง เพราะคิดดูแล้วเขาคงไม่ให้นอนเตียงด้วยแน่