พ่ายรัก นิยาย บท 29

ถึงแม้ว่าคู่แข่งจะเรียกให้เขารีบมาขึ้นรถยังไง แต่สายตาธนูก็ยังไม่ละจากผู้หญิงคนที่ยืนอยู่ข้างสนาม

และมันก็ทำให้ใครหลายคนมองตามสายตานั้นไป ทันใดนั้นนายทนงคู่แข่งก็ได้ลงจากรถมาดู เพราะมองผู้หญิงคนนั้นผ่านกระจกแล้วคุ้นหน้ามาก ก็เลยต้องได้ลงมาดูให้เห็นกับตา

"กูจำได้แล้ว..ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่นั่งไปกับมึงวันนั้น" ทนงจำได้แม่นเลยเพราะช่อชบาเป็นผู้หญิงที่สะดุดตามาก

"วันนั้นใช่..แต่วันนี้ผู้หญิงคนนี้ต่างหาก มึงต้องการผู้หญิงคนที่เป็นปัจจุบันของกูไม่ใช่เหรอ" ชายหนุ่มละสายตาจากหญิงสาวเพื่อหันมาพูดกับคู่แข่ง

ในสนามนั้นเงียบกริบตั้งแต่ตอนที่ทั้งสองคนคุยกันแล้ว และสิ่งที่เขาพูดก็ได้ยินไปถึงหูของเธอ

"หึ..มึงนี่เปลี่ยนใจง่ายจังเลยนะ ถ้าเป็นกูคงตายคาอกนางไปแล้วสวยขนาดนี้.." จบคำพูดทนงก็กลับขึ้นรถ

ไม่กี่นาทีผ่านไป.. รถทั้งสองคันก็ได้พุ่งทะยานออกจากจุดเริ่มต้น

บรื้นนนนนน~~ กรี๊ดดด เสียงสาวๆ ที่เป็นกองเชียร์อยู่ข้างสนามต่างก็ส่งเสียงร้อง

"มันเป็นบ้าอะไรทำไมออกตัวช้ากว่าไอ้นั่นวะ" เคนพูดกับเพื่อนอีกคน

"เป็นมึงมึงจะมีอารมณ์เหยียบคันเร่งไหมล่ะ มึงก็ดูเธอคนนั้นสิ" ทั้งสองมองไปดูผู้หญิงของเพื่อนรัก ตอนนี้ดวงตาแดงกล่ำเหมือนกำลังร้องไห้

"เร็วหน่อยสิคะพี่ ใกล้จะแซงได้แล้ว" ผู้หญิงที่นั่งมาด้านข้างเตือนสติให้ธนูสนใจคู่ต่อสู้มากกว่านี้ เพราะดูเหมือนว่าจะมองดูแต่กระจกหรือข้างสนาม

บรื้นนนนนนนน//ชายหนุ่มเริ่มกลับมาสนใจคู่แข่งอีกครั้ง เขาเร่งเหยียบแซงตรงทางโค้ง เพราะมันคือจังหวะที่เขาถนัดมาก

"กรี๊ดดดดด" เสียงเชียร์ข้างสนามก็ดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อธนูแซงคู่แข่งไปได้

เอี๊ยดดดดดด~ เหยียบเบรคอีกทีก็ตรงเส้นชัย เขาเข้าเส้นชัยก่อนทนงเส้นยาแดงผ่าแปด หรือพูดง่ายๆ เกือบแพ้นั่นเอง

ชายหนุ่มรีบลงจากรถ แล้วเดินตรงมาตรงที่ที่เห็นเธอยืนอยู่ แต่พอมาถึงก็ไม่เจอแล้ว

"สุดยอดมากเลยว่ะเพื่อน" เพื่อนของเขารีบวิ่งกรูกันเข้ามา เพื่อจะแสดงความยินดีที่ธนูเอาชนะคู่แข่งได้อีกครั้ง

"เธอไปไหนแล้ว" แต่จิตใจของเขาไม่ได้อยู่ตรงนั้นเลย ตอนนี้เขารู้แล้วว่า เธอสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด

เขาคิดว่าอาจจะเป็นเพราะช่วงนี้มีโปรโมชั่น..เหมือนข้าวใหม่ปลามัน//แต่ถ้าจะให้ถึงขั้นสละโสด..อันนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง

"ไปตั้งแต่ตอนที่มึงเข้าโค้งแล้ว กูก็ไปชวนคุยแล้วนะ แต่นางไม่คุยด้วย แถมสะบัดกูซะแรงเลย"

"มึงทำอะไรเธอ!" ธนูรู้ในทันทีว่าเพื่อนต้องไปแตะต้องตัวเธอแน่ ถึงถูกสะบัดแบบนั้น

"ก็กูเห็นมึงบอกว่าคนนี้คนปัจจุบัน กูก็เลยอยากจะอ้อร้อคนนั้นสักหน่อย เผื่อจะได้กิน ยังไงมึงก็ทิ้งแล้วไม่ใช่เหรอ"

"มึง!!" ธนูคว้าคอเสื้อเคนเข้ามาเกือบจะปล่อยหมัดเข้าที่ใบหน้าของเพื่อนแล้ว ถ้าไม่มีคนเข้ามาห้ามก่อน

"อะไรของมึงวะไอ้ธนู! กูไม่เคยเห็นมึงหวงผู้หญิงคนไหนกับเพื่อนแบบนี้มาก่อน"

"แต่คนนี้ไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น..ถ้ากูรู้ว่ามึงทำอะไรเธออีก มึงได้ตายศพไม่สวยแน่" ชายหนุ่มขู่เพื่อนไว้ก่อนที่จะเดินกลับมาที่รถ

วันต่อมา.. ที่บริษัท

"คุณธนูคะ" นิสารีบเดินเข้ามาคุยด้วยตอนที่ธนูกำลังยืนรอลิฟต์จะขึ้นชั้นบน

"ครับ" เขาหันไปคุยด้วยแป๊บหนึ่งแล้วก็หันกลับมาสนใจลิฟต์เหมือนเดิม

"นิสาอยากจะเล่าเรื่องของช่อชบาให้คุณธนูฟังค่ะ เพราะนิสาเป็นเพื่อนกับชบาหลายปีแล้ว คุณอาจจะไม่รู้จักนางดีเท่านิสา" นิสาไม่รู้จะทำยังไงแล้วให้ธนูเกลียดช่อชบา เธอก็เลยเอาเรื่องตอนเรียนนี่แหละวะ

"ผมยังไม่ว่างคุยด้วย" พอลิฟต์เปิดออกชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในนั้น แต่นิสาก็ไม่ทิ้งจังหวะดี ๆ แบบนี้ไป เธอรีบตามเขาเข้าไป

"ถ้าคุณได้ฟังที่ฉันเล่า คุณอาจจะเกลียดมันเหมือนที่ฉันเกลียดก็ได้ คุณรู้ไหมตอนที่ฉันแต่งงานกับวัลลภแล้ว มันยังแอบเข้าไปหาวัลลภในห้องน้ำผู้ชาย ไม่รู้ว่ามันไปทำอะไรกับวัลลภบ้าง"

"เหรอครับ"

"มันไม่ได้เข้าไปหาเขาแค่ครั้งเดียวนะ..มีคนมาเล่าให้ฉันฟังว่ามันเขาไปหาถึงสองครั้ง คุณคิดดูเอาเองเถอะ คนที่เคยมีอะไรกันแล้ว แอบเข้าไปหากันในห้องน้ำผู้ชายในมหาวิทยาลัย คุณจะให้ฉันทำใจได้ไหม ตอนนี้ฉันอยากจะเลิกกับผู้ชายคนนี้มาก คุณช่วยฉันหน่อยสิ" สิ่งที่พูดไปทั้งหมดคือยัดเยียดวัลลภคืนให้กับช่อชบา ยังเป่าหูธนูอีกว่าพวกเขามีอะไรกันแล้ว โดยที่ไม่รู้เลยว่าธนูได้รู้ความจริงหมดแล้ว

"ผมว่าพวกเขาคงไม่มีอะไรกันหรอกครับ" จบคำพูดลิฟต์ก็ได้เปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร ชายหนุ่มก้าวเดินออกมาเพื่อจะไปดูว่าวันนี้เธอมาทำงานไหม แต่นิสาก็ไม่ทิ้งโอกาสดีๆ ที่จะคุยกับเขา

"คุณแน่ใจได้ยังไงว่าพวกเขาไม่มีอะไรกัน"

"ผมต้องแน่ใจสิครับเพราะทั้งสองเหตุการณ์ผมก็อยู่ในนั้นด้วย"

"ในนั้นด้วย? ในห้องน้ำมหาวิทยาลัยนะ??"