พ่ายรัก นิยาย บท 49

"ตรวจเลือด..หมายความว่ายังไงครับแม่?" ธนูมองหน้าทุกคน..ยิ่งทำให้สงสัยเข้าไปใหญ่

"เชิญคนต่อไปเลยค่ะ" เขายังไม่ได้คำตอบจากใครเลย แต่พยาบาลก็มาตามให้เข้าไปตรวจก่อน

ชายหนุ่มก็เลยเดินตามเข้าไปแบบงงๆ

งานนี้ถึงแม้ไกรสรจะไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริงแต่เขาก็ตรวจเหมือนกันเผื่อว่าจะมีเกล็ดเลือด เดียวกันกับเด็ก

"ขอบคุณทุกคนนะคะ" เนตรนภาขอบคุณออกมาจากใจจริง เพราะมันเกินคาดมาก เธอคิดว่าพวกเขาจะมีคำพูดที่ตัดทอนความรู้สึกของเธอ..แต่ก็ไม่มีออกมาเลยสักคำ

แต่หญิงสาวก็ยังมีเรื่องกังวลอยู่อีกเรื่อง..ก็คือ..ค่ารักษาพยาบาลของลูก โรงพยาบาลแห่งนี้ขึ้นชื่อว่าค่ารักษาแพงมาก

เวลาผ่านไป..

ทุกคนรออยู่ตรงนั้นแบบใจจดใจจ่อ เพราะหมอก็เร่งทำการตรวจเช็คเกล็ดเลือดอยู่ในห้องแลป

ส่วนคันศรได้แต่มองหน้าเนตรนภาไม่ลดละ แต่ก็ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมา

"ผลการตรวจของทุกคนออกมาแล้วครับ..มีอยู่หนึ่งคนที่เกล็ดเลือดตรงกับเด็ก"

"คนไหนคะ" เนตรนภาแทบน้ำตาไหลแต่เธอต้องได้กลั้นมันไว้ เพราะถ้ามีคนเกล็ดเลือดตรงกับลูกเธอ ก็ไม่ต้องไปขอรับบริจาค และการช่วยชีวิตลูกก็จะดำเนินได้เร็วขึ้น

"คนที่เกล็ดเลือดตรงก็คือ..คุณเกษรครับ"

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็มองไปดูหน้าเกษรแม่ของพวกเขา

"ท่านประธานคะ ช่วยลูกของฉันด้วย" เนตรนภากำลังจะคุกเข่าลงเพื่อขอร้องให้เกษรเห็นใจ แต่คันศรรีบคว้าตัวไว้ก่อน เพราะคิดว่าเธอจะล้ม

"ตอนนี้น้องกำลังต้องการเกล็ดเลือดด่วน ถ้าคุณย่าของน้องพร้อมแล้วก็เชิญด้านในครับ"

"ฉันพร้อมค่ะ" เกษรตอบออกไปโดยที่ไม่ลังเลเลย

"งือออ" เนตรนภาปล่อยโฮออกมาตรงนั้น เธอดีใจจนทำอะไรไม่ถูกเผลอคว้าคันศรเข้ามากอด

"ผมกลับก่อนนะครับ" ไกรสรเห็นแบบนั้นก็รีบออกมา

คันศรได้แต่มองตามน้องไป

"ขอโทษค่ะ" พอรู้ตัวเนตรนภาก็รีบปล่อยมือออกจากเอวของคันศร

สายตาชายหนุ่มยังมองที่ใบหน้าของเนตรนภา เขามองหน้าเธอเกือบตลอดเวลาที่เฝ้ารอ จนคนรอบข้างสังเกตได้ไม่เว้นแม้แต่คนที่ถูกมองเอง

สองชั่วโมงผ่านไป..

การบริจาคเกล็ดเลือด (Single Donor Platelets) สามารถบริจาคได้ทุกเดือน โดยผู้บริจาคจะต้องบริจาคด้วยเครื่องแยกส่วนประกอบโลหิตอัตโนมัติ (ฺBlood Cell Separator Device) เครื่องจะปั่นแยกเกล็ดเลือดไว้ โดยคืนส่วนอื่นกลับสู่ร่างกาย ใช้เวลาในการบริจาคแต่ละครั้งประมาณสองชั่วโมง

"แม่" พอเกษรเดินออกมาจากห้องนั้นทุกคนต่างก็เป็นห่วง

"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก" นางค่อยๆ เดินไปนั่งลง เพราะการบริจาคทำให้เหนื่อยอยู่พอสมควร

"..เรามีเรื่องต้องคุยกัน" เกษรหันมาพูดกับเนตรนภา ซึ่งหญิงสาวก็ทำใจไว้แล้ว ถึงแม้ว่ามันจะยากหน่อยก็ตามที

ตอนนี้ทุกคนปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแพทย์ผู้รักษาไป โชคดีที่อาการนี้ไม่รุนแรงมาก และก็เจอก่อนที่มันจะลุกลาม จะเรียกว่าความโชคดีในความโชคร้ายก็ได้ ถ้าครรชิตไม่ถูกทำร้ายร่างกาย อาการนี้ก็ยังคงจะฟักตัวอยู่ในร่างกายของเด็ก

..ห้องวีไอพี..

ห้องนี้เกษรได้ให้ทางโรงพยาบาลจัดเตรียมไว้ให้เผื่อว่าครรชิตออกมาจากห้อง ICU แล้วจะได้มาพักฟื้นที่ห้องนี้

"ร้อน" เขาพยายามถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก แล้วก็จะไปขึ้นรถ ทั้งๆ ที่เมามายอยู่แบบนั้น

"คุณเมาขนาดนี้จะขับรถได้เหรอ" หญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงเขามาก ก็เลยรีบตามไปที่รถ

"อืมมม!!" แต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น อยู่ดีๆ เขาก็จู่โจมเธอด้วยจูบ และเปิดประตูรถด้านหลัง จับหญิงสาวร่างบางเข้าไปนอนในนั้น

เธอถูกเขาจูบอยู่แบบนั้นไม่นานก็เกิดอาการเคลิ้มตามเขาไป เพราะมีความรักในตัวเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

และที่จอดรถของผู้บริหารก็ไม่ค่อยมีใครผ่านมา

วันนั้นเธอใส่ชุดฟอร์มของบริษัทมันคือกระโปรง ซึ่งสามารถที่จะทำอะไรได้ง่ายมากโดยการยกชายกระโปรงขึ้นมา

เขารูดซิปเอาแค่อาวุธลับออกมา และถอดกางเกงชั้นในของเธอออกเพื่อที่จะสอดใส่มันเข้าไปได้

เขาส่งแก่นกายของตัวเองเข้าไปในร่างกายหญิงสาวทันทีเมื่อพร้อม ชายหนุ่มทำไปเหมือนคนขาดสติ

แต่กลับกันกับเธอ..เนตรนภามีสติทุกอย่างและพร้อมที่จะเป็นของเขา

ชายหนุ่มกระแทกจนรถสั่นสะเทือน ถ้าใครเดินผ่านคงเดาได้ไม่ยากว่าคนด้านในกำลังทำอะไรกันอยู่

เขาปล่อยน้ำรักเข้าไปในร่างกายเธอ..จนเอ่อล้นเปื้อนเบาะหลัง

อ้วกกก!! พอศึกบนรถสงบลง ชายหนุ่มก็รีบถอดเจ้าสิ่งนั้นออก เพราะตอนนี้คลื่นไส้อยากอาเจียนมาก เขารีบเปิดประตูออกมาชะโงกหน้าเพื่อที่จะอ้วก

ตั๊ม!

อ้วกยังไม่เสร็จด้วยซ้ำก็ได้ยินเสียงประตูอีกฝั่งเปิดและปิดลง และตอนนี้เธอได้หายไปกับความมืด