พ่ายรัก นิยาย บท 51

พอทุกคนเห็นน้ำตาของเนตรนภาต่างก็เศร้าใจไปตามๆ กัน เธอไม่กล้าร้องไห้มีเสียงออกมาให้ลูกได้ยิน หญิงสาวปิดปากตัวเองร้องไห้ แม้เสียงสะอื้นก็ไม่กล้าปล่อยออกมา แต่ภาพตอนนี้ทั้งเกษรและคันศรต่างก็เห็น..ยกเว้นครรชิตที่อยู่ใต้ผ้าห่มนั้น

คันศรอยากจะปลอบเธอแต่จะปลอบยังไง..คุยด้วยเธอยังไม่คุย

สองชั่วโมงผ่านไป..

ครรชิตนอนหลับไปตั้งแต่เอาผ้าห่มคลุมหัว และทุกคนก็ปล่อยให้เขาพักผ่อน

"ผมว่าแม่กลับไปพักผ่อนก่อนดีกว่าครับ" คันศรเห็นแม่นั่งอยู่แบบนั้นหลายชั่วโมงแล้ว

"แม่อยากจะอยู่ก่อน" เกษรไม่รู้จะไถ่โทษกับแม่ลูกคู่นี้ยังไงดี กับความผิดที่นางและลูกชายได้ทำลงไป

แต่เกษรก็อยากจะขอบคุณเนตรนภาที่ยอมคลอดหลานที่น่ารักของนางออกมา ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงจะทำแท้งหรือไม่ก็คงอุ้มเด็กมาเพื่อเรียกร้องเงินทองจากครอบครัวของนาง แต่ผู้หญิงคนนี้..เธอกลับยอมถูกตราหน้าว่าเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว โดยที่ไม่ยอมปริปากบอกเลยว่าเด็กคนนั้นคือหลานชายแท้ๆ ของนาง ซึ่งเป็นมหาเศรษฐีระดับต้นๆ ของประเทศ

"ถ้าแม่ไม่พักผ่อนแล้วจะเอาเกล็ดเลือดที่ไหนมาให้หลานล่ะครับ"

ยิ่งได้ฟังแม่ลูกคุยกัน..เนตรนภาก็ยิ่งเหนื่อยในหัวใจ..วันที่เธอต้องจากลูกน้อยคงใกล้เข้ามาเต็มที

"จริงด้วย คุณหมอบอกให้แม่ทานให้ครบ 5 หมู่ทุกวัน ถ้างั้นแม่ไปก่อนนะ" บังคับขอร้องยังไงแม่ก็ไม่ยอมกลับ แต่พอเอาหลานขึ้นมาอ้างเท่านั้นแหละ..นางรีบกลับไปทันที

ชายหนุ่มทำทีเดินตามลงมาส่งแม่ข้างล่าง แต่เขากลับเดินเลี่ยงไปหาอาหารและเสื้อผ้ามาให้เธอเปลี่ยน

หลายวันต่อมา..

วันนี้หมออนุญาตให้ครรชิตได้ออกจากโรงพยาบาล แต่ก็นัดให้พาเด็กมาตรวจอาทิตย์ละครั้ง และถ้าร่างกายของคุณย่าพร้อมที่จะบริจาคเกล็ดเลือดอีก..ถึงจะให้คนป่วยเข้ามาแอดมิดเพื่อรอการรักษา

"ฉันจะพาลูกกลับไป.." กำลังจะบอกเขาว่าอยากพาลูกกลับไปที่พักเดิม แต่พอคิดขึ้นมาได้ก็เหนื่อยใจอีกครั้ง เพราะเธอต้องทำงาน และคงต้องฝากลูกกับคนอื่นอีกแล้ว..ลูกของเธอจะถูกรังแกอีกไหม

"ผมจะพากลับไปเก็บของ"

"คะ?" เธอไม่เข้าใจคำพูดของเขา

แต่คันศรก็ไม่พูดอะไรต่อเขาพาเธอขับรถมาจนถึงบ้านเช่า ที่เธอเช่าอยู่กับลูกโดยที่ไม่ถามว่าเธอพักอยู่ที่ไหน เนตรนภาก็แอบสงสัยอยู่เหมือนกันทำไมเขาถึงรู้

พอรถจอดลงหญิงสาวแอบมองไปดูบ้านป้าใจร้ายคนนั้น แต่บ้านหลังนั้นเงียบมากเหมือนไม่มีคนอยู่

"เอาของเท่าที่จำเป็นเดี๋ยวผมจะพาไปอยู่ที่บ้าน"

"คะ?" หญิงสาวเป็นงงอีกครั้ง เขาจะไม่บอกกล่าวอะไรเธอก่อนเลยเหรอ

แต่เนตรนภาก็ทำตามแต่โดยดี เพราะดีกว่าจะปล่อยให้เขาเอาแค่ลูกของเธอไป ถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไง

ก่อนออกมาเนตรนภายังแอบมองเข้าไปดูบ้านป้าข้างบ้าน ก็ไม่เจอใครอยู่ดี เหมือนบ้านร้างไปแล้ว

"เราจะไปไหนกันครับแม่" ครรชิตนั่งอยู่กับแม่ด้านหลัง เด็กน้อยถามแม่เบาๆ

"แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันจ้า" เธอตอบลูกชายแต่สายตามองดูคนที่กำลังขับรถอยู่ ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพาไปที่ไหน ขอให้ได้อยู่กับลูกเธอยอมทุกอย่าง

@คฤหาสน์หลังงาม

"ที่ทำงานแม่เหรอครับ" ครรชิตคิดว่ากว้างขวางใหญ่โตขนาดนี้คงไม่ใช่บ้านคนแล้วล่ะ