พ่ายรัก นิยาย บท 65

ทีแรกเกษรคิดว่าต้องใช้เวลาพอสมควรที่จะทำให้ทั้งสองสปาร์คกันได้..

ตกลงลูกของนางเป็นเกย์จริงหรือเปล่า เรื่องนี้นางก็ไม่ได้เห็นมากับตา แค่ได้ยินเข้าหู แต่การกระทำและพฤติกรรมมันก็คล้ายที่ได้ยินมา พอมาเห็นวันนี้ ที่เขาจูบผู้หญิง แถมยังกำลังจะ...

"แจกการ์ดอะไรคะ" ป้าข้างบ้านเริ่มหันหน้าเข้ามาคุยอีกครั้งเมื่อได้ยิน

ใจจริงไกรสรอยากจะบอกว่าแจกการ์ดงานศพป้านั่นแหละ แต่ชายหนุ่มกลัวแม่เสียหน้า..กว่าท่านจะสร้างชื่อเสียงขึ้นมาได้ขนาดนี้ "จะการ์ดอะไรล่ะครับ ก็การ์ดแต่งงานของผมกับ.." ตายห่าแล้วเธอชื่ออะไรนะ..อะไรศรๆ นะ

"ไหนคุณบอกว่าจะยังไม่ประกาศไงคะ" ลูกศรเห็นเขาพูดติดขัด เขาคงจะจำชื่อเธอไม่ได้ เพราะยังไม่เคยเห็นเขาเรียกชื่อเธอเลย หญิงสาวก็เลยพูดแทรกขึ้นแบบให้เนียนหน่อย

เวลาผ่านไป.. มีคุณหญิงคุณนายส่งคลิปออกมาให้นักข่าว ตอนนี้หลายสำนักต่างก็มาดักรอที่ด้านหน้าโรงแรม

พอลูกศรเดินออกมากำลังจะกลับบ้าน เธอถึงกับงง เพราะกล้องทุกตัวได้ยิงมาที่เธอจนแสบตา

"ที่มีคลิปออกมาเรื่องจริงไหมครับ"

"แล้วทำไมคุณลูกศรถึงออกมาคนเดียวล่ะคะ ว่าที่เจ้าบ่าวไปไหนทำไมไม่มาส่ง" หลายคำถามต่างก็ประดังกันเข้ามา เธอคิดว่าเรื่องจะยังไม่ถึงขั้นนี้ ก็เลยขอตัวกลับก่อน เพราะกลัวว่าแม่จะรอ ส่วนเขายังคงรับแขกอยู่กับแม่ของเขาด้านใน

"พอดีฉันจะมาเอาของที่รถค่ะ คงไม่จำเป็นต้องให้แฟนออกมาด้วยมั้งคะ"

"พวกคุณต้องการจะแก้ข่าวหรือเปล่าคะ" นักข่าวเริ่มเข้าประเด็น

"แก้ข่าวอะไรคะ"

"ก็ข่าวที่ว่าคุณไกรสรไม่ชอบผู้หญิง"

พอคำถามสุดท้ายถูกพ่นออกมาจากปากนักข่าว หญิงสาวถึงกับหยุดนิ่งเพื่อที่จะหาคำพูด...

แต่พอเธอหยุด นักข่าวก็จับจุดตรงนี้ได้ เพราะพวกนี้ไหวพริบไวมาก "หรือข่าวออกมาจะจริง ที่พวกคุณแค่จัดฉากแต่งงาน"

"ใช่ๆ ฉันยังได้ยินข่าวว่าคุณไกรสรไม่ได้ชอบใครที่ไหนนะ แต่เป็นพี่ชายตัวเอง"

"แต่พี่ชายของคุณไกรสรแต่งงานไปแล้วนะ มีลูกแล้วด้วย"

"ก็นี่ไง ถึงจะปิดข่าวเรื่องนี้" นักข่าวหลายคนต่างก็หันไปพูดคุยกันเอง ซึ่งเสียงที่พูดกันก็ออกมาทางไลฟ์สดให้ได้ยินด้วย

"พวกคุณไม่กลัวที่จะถูกฟ้องร้องเหรอคะ" ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหายังไง เอากฎหมายนี่แหละมาขู่ไว้ก่อน

พนักงานโรงแรมรีบเข้าไปตามไกรสร บอกว่าด้านนอกกำลังเกิดเรื่อง นักข่าวรุมสัมภาษณ์เรื่องของเขา

"คุณจะออกมาทำไมไม่ชวนผม" เขารีบออกมาทันที

"ก็ฉันแค่จะมาเอาของ"

"ทีหน้าทีหลังถ้าจะมาเอาของก็บอกผมสิ หรือไม่ก็ให้ผมมาเอาให้ก็ได้" มือหนายื่นไปโอบเอวบางไว้ เหมือนกับเป็นห่วงเป็นใยมาก

"ฉันไม่อยากรบกวนคุณนี่คะ เห็นคุณกำลังรับแขกอยู่ ขอโทษก็ได้ค่ะ คืนนี้ฉันจะไถ่โทษให้คุณแล้วกัน" ทั้งสองพูดหวานต่อกันแบบหยดย้อย จนนักข่าวที่กำลังจับผิดอยู่ถึงกับมองหน้ากันไปมา

"ผมชักจะรอถึงตอนนั้นไม่ได้แล้วสิ ..ถ้างั้นเรากลับกันดีกว่า" เขารีบพาเธอออกจากตรงนั้น แล้วตรงมาที่ลานจอดรถเลย

นักข่าวยังไม่วายที่จะแอบตามมา

"คุณทำอะไร จะออกมาทำไมไม่บอกผม" เขากระซิบที่ข้างหูเธอ..เพราะตอนนี้กำลังโมโหมาก

"ใครเป็นคนสร้างเรื่องไว้ล่ะ"

"ผมก็เห็นคุณต่อบทผมได้ดีนี่" เขาหมายถึงตอนที่จูบเธออยู่หน้าฟลอร์เต้นรำ ดูเธอจะเคลิ้มไปกับเขาด้วยซ้ำ

ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาพูดใกล้ริมฝีปากเธอมาก และตอนนี้หญิงสาวก็เกิดโมโห หาวิธีจะเอาคืนโดยที่ไม่ต้องใช้คำพูด.. เธอนึกขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง

จุ๊บ!! เขย่งเท้าขึ้นนิดหนึ่งก็ถึงปากเขาแล้ว เธอแค่จุ๊บพอให้เขาตกใจ

"เธอทำอะไร!" และมันก็ได้ผล ไกรสรรีบเช็ดริมฝีปากออก จังหวะที่เขาเช็ดปากอยู่นั้น สายตาก็มองไปเจอนักข่าวที่ซุ่มอยู่

ลูกศรยังไม่หยุดขำที่แก้แค้นเขาได้ แต่ก็ถูกเขากระชากตัวเข้ามาจูบ "อืมมม!!" จูบครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้ใช้แค่ริมฝีปากแตะไว้เหมือนครั้งแรก เขายังพยายามล่วงเกินโดยการสอดแทรกลิ้นหยาบให้เข้ามาในโพรงปากของฝ่ายตรงข้าม

และมันก็ยิ่งทำให้ลูกศรตกใจจนเผลอกัดลิ้นของเขา..เพราะเธอคิดไปถึงว่าเขาเคยจูบกับผู้ชายมาแล้ว มันก็ทำให้หญิงสาวรับไม่ได้

"อื้อ" ไกรสรได้แต่ครางอู้อี้ในลำคอ จะเอาออกก็ยังไม่ได้ เพราะเธอกัดแน่นอยู่แบบนั้น

"เขารักกันปานจะกลืนกินขนาดนั้น..มันใช่เหรอวะ" นักข่าวเริ่มคุยกัน..เพราะว่าเห็นทั้งสองมาแอบกินกันต่อที่ลานจอดรถ

"เข้ามา" พอสิ้นเสียงประตูบานนั้นก็เปิดเข้ามา

"คุณจะให้ฉันทำงานอะไร"

"ล้างจาน" เขาไม่เงยหน้าขึ้นมาดูด้วยซ้ำ แค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าเป็นใคร

"ล้างที่ไหน" หญิงสาวถามกลับไปทันควัน

ผิดคาดเขาคิดว่าเธอจะด่า ใบหน้าหล่อคมเงยขึ้นมามองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านหน้า

"ในห้องผมคงไม่มีจานให้คุณล้างหรอก คงห้องอาหารแล้วล่ะ"

"อืม" จบคำพูด ลูกศรก็ออกมาจากห้องเขา เธอคงหาที่ทำงานได้ไม่ยาก

"มาแปลก" เขานึกขำที่เธอไม่โต้ตอบ ลูกคุณหนูแบบเธอ ถ้าบอกให้ไปล้างจานคงจะโวยวายน่าดู

"พนักงานล้างจานของเรา หน้าตาคุ้นๆ นะ" เด็กเสิร์ฟและคนทำความสะอาดต่างก็คุ้นหน้าลูกศร แต่ตอนนี้เธออยู่ในชุดพนักงาน..ใครจะไม่คุ้นหน้าล่ะเมื่อคืนนี้เล่นยืนจูบกับเจ้าของโรงแรมที่พวกเขาทำงานอยู่

ที่หญิงสาวยอมทำแต่โดยดี เพราะเธอคิดว่าทำงานอะไรก็ได้ ขอให้ฆ่าเวลาไปวันๆ ก็พอ ถ้ากลับไปบ้านเร็วเดี๋ยวแม่ก็มีคำถามอีก

ถึงแม้ว่าเธอจะทำงานครัวไม่ค่อยเป็น แค่ล้างจานหญิงสาวคิดว่าคงจะพอได้

เพล้ง! "ขอโทษค่ะ" ใบแรกที่หยิบขึ้นมาล้างก็ทำมันแตกสะแล้ว

คนที่อยู่ในครัวต่างก็มองมาที่เธอ แล้วมองหน้ากัน จะพูดอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าเธอเป็นใคร

"ผู้จัดการห้องอาหารขึ้นมาขอพบค่ะ" เลขาหน้าห้องเข้ามารายงานไกรสร

"ให้เข้ามา"

"ถ้าท่านยังให้เธอทำงานอยู่ในครัว สงสัยแม้แต่หม้อต้มน้ำก็คงจะไม่เหลือ" ผู้จัดการสุดจะทน เพราะตอนนี้ในครัววุ่นวายมาก

"ถ้าทำในครัวไม่ได้ก็ให้ออกมาเสิร์ฟ"

"สะ..เสิร์ฟ?!"