พ่ายรัก นิยาย บท 66

วันต่อมา..

พอผู้จัดการได้รับคำสั่งให้ลูกศรออกมาเสิร์ฟแทนทำงานในครัว ก็จำเป็นต้องได้ทำตาม

"ลูกศรทำงานในครัวได้นะคะ"

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ คุณลูกศรแค่เสิร์ฟน้ำก็พอนะคะ เดี๋ยวที่เหลือให้พนักงานคนอื่นเขาทำกัน" เป็นไปได้ผู้จัดการอยากจะปาดเหงื่อออกตรงนี้แต่ก็เกรงใจ

"ได้ค่ะ" จบคำพูดลูกศรรีบเดินตรงเข้าไปหาอุปกรณ์ที่จะใช้เสิร์ฟ

"ขะ.. คุณลูกศรคะไม่ใช่ตรงนั้นค่ะ"

"อะไรนะคะ"

เพล้ง!!

ผู้จัดการอยากจะบอกว่าชุดที่เธอกำลังจะไปเอามาเสิร์ฟลูกค้านั้น มันไม่ใช่ชุดที่ต้องเอามาใช้ทั่วไป เพราะเป็นของห้องวีไอพี .. แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว..เพราะแตกยกชุดขนาดนั้น

"ขอโทษค่ะก็เมื่อกี้ผู้จัดการทำฉันตกใจ.." พอทำแตกแล้วลูกศรก็รีบก้มลงไปเก็บเศษแก้วที่พื้น "โอ้ย"

"แย่แล้วว" ผู้จัดการคิดว่าจะห้ามแต่ตอนนี้ก็ไม่ทันอีกแล้ว เพราะมันทิ่มมือเข้าให้

"ไม่เป็นไรค่ะถูกนิดเดียวเอง" พูดจบยังคิดจะเก็บต่อ จนผู้จัดการต้องได้รีบห้ามปรามไว้

"หยุดอยู่ตรงนั้นเลยค่ะพอก่อน ใครก็ได้มาเก็บเศษแก้วที"

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป..

"สวัสดีค่ะเชิญโต๊ะนี้เลยค่ะ" หญิงสาวรีบเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้ลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการในห้องอาหารได้นั่ง

ผู้จัดการห้องอาหารแก้ปัญหาโดยการ ให้เธอรอรับลูกค้าและพาไปนั่งที่โต๊ะ

"จะรับอะไรดีคะ" พนักงานที่รอต้อนรับรีบเดินเข้ามารับออเดอร์

"เดี๋ยวฉันช่วยค่ะ" ลูกศรเห็นพนักงาน ยกอาหารกำลังจะมาเสิร์ฟอีกโต๊ะ หญิงสาวก็รีบเดินเข้าไปช่วย หลายคนต่างก็ชั่งใจอยู่ว่าอาหารนั้นจะถึงมือลูกค้าไหม

พอวางลงอย่างปลอดภัยทุกคนต่างก็หายใจโล่งขึ้น ถ้าอะไรเกิดขึ้นคือต้องถูกเล่นงานกันทั้งแผนก

"ฉันชื่อลูกศรค่ะ คุณชื่ออะไรคะ" หญิงสาวอยากจะคุยกับเพื่อนร่วมงานบ้างก็เลยเริ่มจากการแนะนำชื่อตัวเอง

"ชื่อบอมแบมค่ะ"

"มอมแมม?"

"คะ..เอ่อ..ค่ะ" มอมแมมก็มอมแมมวะ

"ชื่อน่ารักจังเลยนะคะ"

"เอ่อ..ค่ะ"

วันต่อมา..

สำหรับของที่ลูกศรทำแตกทุกคนในห้องอาหารถูกหักทิปกันทุกคน เพราะถ้าใครทำอะไรแต่ต้องร่วมรับผิดชอบ โดยที่ลูกศรยังไม่รู้ว่ามันมีกฎข้อนี้ด้วย

วันนี้หญิงสาวก็พยายามช่วยงานเพื่อนในแผนกให้ได้มากที่สุด โดยการระวังตัวเอง ที่จริงเธอก็ไม่ใช่คนซุ่มซ่ามอะไร แต่พอตั้งใจทำอะไรมากๆ เข้าแล้วมันเริ่มจะประหม่า

"โชคดีที่วันนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น" เพราะตอนนี้ก็ใกล้จะค่ำแล้ว แต่เธอยังไม่ทำอะไรตกแตกเสียหาย

"ทิปพวกเรายิ่งได้น้อยๆ อยู่ นางรู้ไหมเนี่ยว่าทำให้พวกเราเดือดร้อน" พนักงานหลายคนต่างก็ซุบซิบคุยกัน ไม่มีใครกล้าพูดต่อหน้า เพราะยังไงเธอก็เป็นถึงว่าที่ภรรยาของเจ้าของโรงแรมนี้

"เหนื่อย" หญิงสาวออกมาแอบยืนบีบนวดต้นคอตัวเอง เพราะมันไม่ใช่งานง่ายๆ กว่าจะค่ำ เธอต้องได้เดินช่วยคนนั้นทีคนนี้ที

"คุณแม่ชวนไปกินข้าวที่บ้านเย็นนี้"

"กรี๊ด!!" กำลังนวดตัวเอง อยู่ดีๆ มีคนเดินเข้ามาแล้วก็พูดอยู่ด้านหลัง

"จะร้องทำไม?!"

"ฉันต้องถามคุณมากกว่าไหม! เดินมาไม่ให้สุ้มให้เสียง"

"แล้วไอ้ที่พูดเมื่อกี้ไม่ใช่สุ้มเสียงหรือไง"

"คุณจะให้ฉันชนะสักเรื่องไม่ได้เหรอ"

"ไม่ได้"

"แล้วเมื่อกี้คุณว่าอะไรนะ"

"คุณจะพูดขึ้นมาทำไม ฉันอุตส่าห์เงียบไว้แล้ว" ที่เธอเงียบ..ก็เพราะกลัวว่าจะได้หารถกลับเองอีก เพราะพูดกับเขาบนรถที่ไรชอบจะมีปัญหา และคนที่ลำบากก็คือเธออีกนั่นแหละ

"ก็เห็นเงียบนึกว่าไม่สบายใจ ถ้าไม่อยากมา ทำไมไม่บอกคุณแม่ไปตรงๆ ล่ะ"

"ฉันพูดหรือยังว่าฉันไม่สบายใจเรื่องคุณแม่คุณ"

"ก็เห็นทุกครั้งคุณชอบพูดมาก"

..อดทนไว้นะลูกศร อย่าเพิ่งตบะแตกตอนนี้ เพราะแถวนี้คงหารถกลับยากแน่.. หญิงสาวได้แต่ข่มอารมณ์ตัวเองไว้

@คฤหาสน์หลังงามของลูกศร

"ลูกเขยยยย" พอรถจอดเท่านั้นแหละชไมพรก็รีบตรงดิ่งมาที่รถ เพราะนางแอบโทรไปเช็คกับเกษรว่าทั้งสองออกมาหรือยัง

"แม่" ลูกศรรีบลงรถแล้วเดินเข้ามาหาแม่ แต่ผู้เป็นแม่รีบเดินเลี่ยงลูกเพื่อที่จะมาหาว่าที่ลูกเขย

"ลูกเขยลงรถมาทานน้ำเย็นๆ ก่อนเร็ว" นางถือวิสาสะเดินไปเปิดประตูรถฝั่งคนขับ เพื่อที่จะเชิญชวนคนที่นั่งอยู่บนนั้นให้ลงมา

ชายหนุ่มรู้สึกเกรงใจ จนต้องจำใจลงรถแล้วเดินตามแม่ของเธอเข้าไปในบ้าน ไม่ได้เดินตามสิ..แม่เธอแทบจะสิงร่างเขาเลยด้วยซ้ำ

"นั่งตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวแม่หาน้ำเย็นๆ มาให้" ชไมพรรีบไปยกน้ำแก้วที่เตรียมไว้มาวางลงตรงหน้า "ดื่มให้หมดแก้วเลยนะจ๊ะ"

ชายหนุ่มยกแก้วน้ำนั้นขึ้นมาดื่มจนหมด และนั่งคุยอยู่ตรงนั้นสักพัก เขาคิดว่าจะขอตัวกลับ แต่รู้สึกหนักหัว

"ทำไมอากาศมันร้อนขึ้นทุกทีล่ะครับ แอร์เสียหรือเปล่า" ชายหนุ่มเริ่มปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดจนเผยให้เห็นซิกแพคอันนั้นหลงใหล

"แม่ว่าลูกเขยคงจะกลับบ้านไม่ได้แล้วล่ะ ลูกศรพาแฟนขึ้นไปนอนบนห้องดีกว่าไป..เดี๋ยวแม่ช่วย"

"แม่จะทำอะไร!"

"ก็ไม่เห็นหรือไงว่าแฟนของลูกดูไม่สบายตัวเลย"

"ไม่เป็นไรครับผมกลับได้" ชายหนุ่มเหมือนกับตัวเองจะไม่ไหวแล้ว ตกลงเมื่อครู่เขากินอะไรเข้าไป

"ไม่นะแม่..โอ๊ย" พอเธอขัดใจผู้เป็นแม่ก็หยิกเข้าให้

ลูกศรก็เลยจำใจต้องได้พาเขาขึ้นไปบนห้องของเธอ และชไมพรก็รีบปิดประตูห้อง..และล็อกจากทางด้านนอกไว้ เพื่อไม่ให้พวกเขาออกมาจากห้องนั้นได้