พ่ายรัก นิยาย บท 73

"ผู้ชายคนนั้นมาอีกแล้วเหรอ ตกลงเขาเป็นใครกันแน่" เธอไม่ไว้ใจผู้ชายคนนี้เลย แต่หญิงสาวก็ไม่กล้าลงมา เพราะเธอไม่อยากจะขัดคำสั่งผู้เป็นแม่ เดี๋ยวก็อาละวาดขึ้นมาอีก

"มาทำไมอีก!" เสียงชไมพรตะคอกคนที่มากดกริ่งหน้าบ้าน

"คุณนายรู้ดีกว่าใครว่าผมมาทำไมที่นี่"

"ฉันยกเลิกงานแกไปนานแล้ว"

"กฎของผมมีอยู่ว่าถ้าจัดการเหยื่อไม่ได้ ผมจะไม่หยุด"

"นั่นก็เรื่องของมึง กูบอกเลยว่ากูไม่จ่าย" นางไม่ยอมเปิดประตูให้มือปืนนั้นเข้ามา แค่ยืนคุยกันอยู่ข้างรั้ว เพราะแอบสายตาคนที่เดินผ่านไปมากลัวว่าจะมีคนเห็น

มือปืนเดือดร้อน เพราะถูกตำรวจตามไม่ยอมปล่อย..และชไมพรก็จ่ายเงินให้ไม่ครบ เพราะจัดการเกษรไม่ได้

ใช่แล้วคนที่จ้างมือปืนไปเก็บเกษรก็คือชไมพร..นางคิดถึงเรื่องในอดีตขึ้นมาเมื่อไร มันก็ทำให้ขาดสติ ก็เลยอยากจะจัดการเกษรให้สิ้นซาก

เรื่องในอดีตเมื่อนานมาแล้ว เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับผู้ชาย และผู้ชายคนนั้นก็คือสามีของเกษร พ่อของลูกๆ นั่นเอง สมัยก่อนชไมพรแอบรักผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาจีบเพื่อนรักของนาง แต่ผู้ชายคนนั้นไม่ได้สนใจชไมพรเลย

จนทั้งสองตกลงปลงใจที่จะแต่งงานกัน

มันก็เลยเป็นความกดดัน แต่นางก็ทำตัวปกติมาโดยตลอด จนมาถึงช่วงสามีเสีย..สติของนางก็เริ่มฟั่นเฟือน

ที่ชไมพรยกเลิกมือปืนนั่น เพราะเปลี่ยนแผนใหม่ จะให้ลูกสาวดองกับบ้านนั้นแทน และก็จะสั่งให้ลูกสาวทำลายวงศ์ตระกูลนั้นให้สิ้นซาก

"ถ้ามึงไม่ยอมจ่ายงั้นกูเก็บมึงแทนเลยแล้วกัน" มือปืนควักปืนออกมาจากเอวตัวเอง หวังจะยิงคุณนายหน้าเลือด

ตุ๊บ!!

"กรี๊ดดดด" คนที่กรี๊ดก็คือลูกศร เธอรีบลงมาจากข้างบน เพราะเห็นท่าทางไม่ดี แต่ลงมาถึงก็เห็นไกรสรจัดการกับผู้ชายคนนั้นจนหมอบอยู่ที่พื้น

ตุ๊บ!! ตั๊บ!! ไกรสรไม่ปล่อยให้มันลุกขึ้นมาได้เขาก็กระทืบซ้ำอีกหลายที จนมันหมดสติคาเท้า

"แม่" ลูกศรรีบวิ่งเข้ามาหาแม่

"ออกไป!!! กรี๊ดดดด!!!!" ชไมพรเหมือนคนขาดสติ

ตอนนี้นางแทบช็อก เพราะคิดว่าไกรสรรู้ความลับของตัวเอง

"แม่ ลูกศรเอง" หญิงสาวร้องไห้กอดผู้เป็นแม่ไว้แต่ก็ยังถูกผลักออก

"ไป!!!"

เธอมองไปที่เขาหวังจะบอกให้เขาหยุด เพราะคิดว่าแม่คงจะกลัวที่มีเหตุการณ์ต่อยตีกันเกิดขึ้นต่อหน้า แต่หญิงสาวยังไม่ทันได้พูด..

ปั้ง!

"กรี๊ดดดดด" เสียงกรี๊ดของผู้หญิงทั้งสองคน ดังขึ้นพร้อมกันเพราะความตกใจ

"คุณทำอะไร!!" ลูกศรมองไปอีกที คนที่ยิงก็คือไกรสร ผู้ชายคนนั้นไม่มีทางต่อสู้แล้ว แต่ไกรสรก็ไม่ยอมปล่อย

"แม่" หญิงสาวตกใจ เพราะแม่หมดสติในอ้อมกอดของเธอ

@โรงพยาบาล

ลูกศรรีบพาแม่มาที่โรงพยาบาล เพราะกลัวว่าจะเป็นอะไรมากไปกว่านั้น ส่วนที่บ้านของเธอตอนนี้ทางหน่วยกู้ภัยและตำรวจต่างก็มาเคลียร์พื้นที่

@โรงพัก

"ทำไมมือปืนนั่นถึงไปอยู่บ้านหลังนั้น" เกษรรีบมาหาลูกชายที่สถานีตำรวจ เพราะตอนนี้เขาได้ถูกควบคุมตัวมาไว้ที่นี่

"มันคงตามผมไปมั้งครับ" เขาไม่ยอมบอกใคร ทั้งๆ ที่รู้เรื่องทุกอย่างแล้วว่าใครเป็นคนจ้างมือปืนนั้นมาฆ่าแม่ของเขา

เขาไม่รู้จะอธิบายให้เธอฟังยังไง เพราะไม่อยากให้เธอมองแม่เป็นคนไม่ดี ชายหนุ่มก็เลยยอมให้เธอเข้าใจเขาผิด ดีกว่าให้เธอรู้ความจริง

หลายชั่วโมงผ่านไป ตอนนี้แม่ของเธอฟื้นแล้ว และจำอะไรไม่ได้อย่างที่หมอพูด จำไม่ได้แม้แต่ลูกสาวคนเดียว

"แม่คะ ลูกศรเอง ลูกศรลูกสาวของแม่ไง" เธอพยายามจะพูดให้แม่จำได้ ทั้งๆ ที่มันไม่มีประโยชน์

ลัน ล้าา ล๊าาา ชไมพรเต้นแร้งเต้นกาอยู่พักหนึ่ง แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนที่พื้น ร้องไห้บอกว่ากลัว.. 

"แม่" ตอนนี้เธอร้องไห้แทบไม่มีน้ำตาจะไหลอยู่แล้ว เพราะสงสารแม่

"คุณควรพักผ่อนบ้างนะ" ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดเขามาก แต่ชายหนุ่มก็ไม่สามารถที่จะปล่อยเธอไว้แบบนี้ได้ เพราะมันผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว เธอก็ยังไม่ได้พักผ่อนเลย แม้แต่ข้าวก็ยังไม่ได้ทาน

ไกรสรซื้อข้าวกล่องมาเพื่อที่จะให้เธอได้มีอะไรรองท้องบ้าง

"ไปซะ" ลูกศรไล่โดยไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ เพราะเขาเป็นผู้ชายที่โหดร้ายมาก ฆ่าคนได้แบบเลือดเย็น

"ผมจะไปถ้าคุณยอมกิน"

ลูกศรคว้าข้าวกล่องนั้นจากมือของเขา แล้วเปิดมัน หญิงสาวตักใส่ปากแทบไม่เคี้ยวเลยด้วยซ้ำ แล้วกลืนมันลงคอ เพราะอยากจะไล่เขาไปให้พ้นหน้า

พอเห็นเธอกินข้าว ชายหนุ่มก็ค่อยๆ ถอยออกมา

"คุณดูแลตัวเองด้วยนะ" เขาพูดกับเธอ ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธอคงไม่ได้ยินคำนี้

ถึงแม้ว่าเธอไม่กินข้าวนั่น เขาก็ต้องได้จากมาอยู่ดี เพราะต้องได้ไปที่สถานีตำรวจ

เรื่องของเขา..ถูกเร่งคดีให้ขึ้นศาล ชายหนุ่มก็เลยต้องได้ไปจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย

พอเธอเห็นเขาเดินออกไปจนลับตา หญิงสาวก็ปิดข้าวกล่องนั้นลง แล้วเอามันไปทิ้งลงถังขยะแบบไม่ใยดี "ชาตินี้เราอย่าได้เจอกันอีกเลย"