พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 11

ลู่หานถิงมองฮั่วซีเจ๋อครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “มือข้างไหนที่แกกล้าแตะต้องเธอฉันจะตัดมือข้างนั้นทิ้ง นั่งลงแล้วซะ”

ฮั่วซีเจ๋อคิดในใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน?

ดวงตาสีดำขลับของกู้เยี่ยจิ่นที่ซ่อนอยู่หลังแว่นตาสีทองนั้นฉายแววขบขันออกมา “ซีเจ๋อ อย่าใจร้อนไปเลย นั่งลงแล้วดูการแสดงเถอะ”

ฮั่วซีเจ๋อทำได้เพียงข่มอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความสงสัยไว้แล้วนั่งลงไป ควรรู้ไว้ว่าเจ้าคนดื้อรั้นคนนี้ไม่เคยที่จะเกรงกลัวฟ้าดิน แต่เมื่อตอนเป็นเด็กกลับหวาดกลัวลู่หานถิง

......

เซี่ยซีหว่านมาตามนัด แน่นอนว่าหลี่ยู่หลานก็มาด้วย ครั้งก่อนเซี่ยซีหว่านทำเสียเรื่อง คราวนี้เธอจึงมาจับตามองด้วยตัวเองว่าหล่อนจะใช้กลอุบายแบบไหนอีก

ขณะเดียวกันประธานหวางก็เดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า หลี่ยู่หลานฉีกยิ้มแล้วพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ประธานหวาง คราวก่อนเป็นซีหว่านของทางเราที่ผิดพลาดเอง ฉันพาหล่อนมารับผิดแล้วค่ะ”

ประธานหวางแค่นเสียงประชดแสนเย็นชาออกมา “ครั้งก่อนเธอเกือบจะฆ่าฉันตายแล้ว ความผิดนี้แค่เอ่ยขอโทษง่าย ๆ ก็สามารถให้อภัยได้แล้วอย่างงั้นเหรอ?”

วันนั้นที่สุนัขดุร้ายตัวนั้นอยู่บนตัวของเขา ฟันคม ๆ ของมันเกือบจะกัดเขาแล้ว ขณะนั้นประธานหวางรู้สึกตกใจจนฉี่ราดออกมาแล้วด้วยซ้ำ

เพียงแค่นึกถึงสภาพที่น่าสมเพชในตอนนั้นขึ้นมา ประธานหวางก็อยากจะบีบตัวเซี่ยซีหว่านตรงหน้าเขาให้ตาย

“ประธานหวางคะ ถ้าอย่างนั้นท่านต้องการอะไรคะ?”

“การขอโทษแบบนี้ดูไม่ค่อยมีความจริงใจเท่าไหร่ เอาอย่างนี้แล้วกัน ให้เซี่ยซีหว่านดื่มเหล้าพวกนี้ก่อนสิ”

หลี่ยู่หลานกำลังจะตอบตกลง แต่เซี่ยซีหว่านก็พูดแทรกขึ้นมาทันทีว่า “ฉันดื่มเหล้าไม่เป็นค่ะ ถ้าใครตอบตกลงคนนั้นก็ดื่มนะคะ”

“นี่เธอ!” หลี่ยู่หลานพูดขึ้นพร้อมกับค่อย ๆ ระงับอารมณ์โกรธไว้ในใจ เธอฉีกยิ้มแล้วพูดอย่างละมุนละม่อมว่า “ประธานหวางคะ หรือว่าคุณจะเปลี่ยนเป็น... สิ่งที่แสดงถึงความจริงใจมากขึ้นกว่านี้ดีคะ?”

หลังจากรับรู้การบอกเป็นนัย ๆ ของหลี่ยู่หลาน สายตาแทะโลมของประธานหวางก็มองไปที่เรือนร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านอย่างรวดเร็วแล้วพูดว่า “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ให้เซี่ยซีหว่านขึ้นเวทีเต้นเต้นโพลแดนซ์รูดเสาให้ฉันดูรอบหนึ่งสิ เรื่องก่อนหน้านี้ก็ถือว่าจบกันไป”

เต้นโพลแดนซ์รูดเสาอย่างนั้นเหรอ?

หลี่ยู่หลานสายตาเป็นประกายขึ้นทันที แบบนี้ก็ดีสิ โพลแดนซ์คือ การเต้นรำที่พราวเสน่ห์ เป็นสิ่งที่ผู้หญิงโสเภณีเต้นเพื่อล่อลวงพวกผู้ชาย ลูกสาวทั้งสองของเธอล้วนเป็นสาวงามโด่งดังและร่ำรวยมีเกียรติของเมืองไห่เฉิง เดิมทีก็ไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่เซี่ยซีหว่านนั้นเหมาะสมมากที่สุด

“ซีหว่าน เธอมาขอโทษแล้วก็ต้องแสดงความจริงใจออกมาสิ เหล้าไม่ต้องดื่มก็ได้ แต่เธอต้องขึ้นเวทีไปเต้นโพลแดนซ์” หลี่ยู่หลานเผยยิ้มชั่วร้ายออกมา

เซี่ยซีหว่านจะไม่รู้เจตนาของหลี่ยู่หลานได้อย่างไรว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่ เธอยิ้มที่มุมปากแล้วตอบตกลงว่า “ได้สิ ฉันจะเต้น”

เซี่ยซีหว่านเดินขึ้นไปบนเวที

ขณะนี้ยังคงเป็นเสียงเพลงเฮฟวี่เมทัล คืนนี้เซี่ยซีหว่านสวมชุดเดรสสีขาว มือขาวเนียนเรียวเล็กของเธอจับที่เสาเหล็ก เธอกระโจนขึ้นไปทั้งตัว ทันใดนั้นร่างอันบอบบางก็หมุนวนเป็นเส้นโค้งอยู่กลางกระแสคลื่นอากาศที่ซัดผ่าน

เมื่อครู่นี้ภายในบาร์เต็มไปด้วยเสียงวุ่นวายของผู้คนที่ต่างพูดคุยกัน แต่ทว่าตอนนี้ทุก ๆ สายตาล้วนถูก “เสียงเพลงและท่วงท่า”สะกดเอาไว้ ทุกคนต่างพากันมองไปยังเซี่ยซีหว่านที่อยู่บนเสาเหล็ก ร่างกายอันยืดหยุ่นขยับไปมาด้วยท่วงท่าที่แสนงดงาม เธอกำลังหมุนตัวพร้อมกับกระโดดและร่ายรำอย่างคล่องแคล่ว

การเต้นโพลแดนซ์ของเธอนั้นไม่ได้ดูฉูดฉาด แต่งดงามราวกับเทพธิดายิ่งนัก

เพียงครู่เดียวการเต้นโพลแดนซ์ก็จบลง ผู้คนที่เพิ่งได้สติก็ปรบมือเสียงดังกึกก้องให้เซี่ยซีหว่านทันทีที่ลงถึงพื้น

การเต้นโพลแดนซ์นี่มันยอดเยี่ยมสุด ๆ ไปเลย ไม่มีใครเคยพบเห็นการเต้นแบบนี้มาก่อน

เมื่อเซี่ยซีหว่านเดินกลับเข้ามา ประธานหวางที่กำลังหลงใหลเธอจนน้ำลายไหลอยู่นั้นก็รีบเอ่ยชมว่า “เซี่ยซีหว่าน คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเต้นโพลแดนซ์ได้ดีขนาดนี้ เรื่องคราวก่อนฉันจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเธออีกแล้ว แต่ว่าเธอต้องกลับไปที่ห้องฉันด้วยกัน แล้วพวกเราค่อย ๆ คุยเรื่องเงินทุนการรักษาพยาบาลของท่านเซี่ยกันนะ”

เมื่อครู่ที่เซี่ยซีหว่านเต้น เธอขยับมือและเท้าจนทำให้เหงื่อหอม ๆ ของเธอส่งกลิ่นออกมาบ้างเล็กน้อย เธอมองดูท่าทางประธานหวางแล้วพูดว่า “ได้สิค่ะ ประธานหวางนำทางเลยคะ ฉันจะไปกับคุณ”

สายตาของหลี่ยู่หลานเปลี่ยนเป็นสายตาที่เคียดแค้น คาดไม่ถึงเลยว่าเวลาผ่านมาหลายปีแล้ว แต่เซี่ยซีหว่านยังคงเต้นโพลแดนซ์ได้ดีขนาดนี้อยู่อีก

แรกเริ่มเธอต้องการใช้โอกาสนี้ทำให้หล่อนรู้สึกขายหน้า แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะทำให้เธอยิ่งได้เผยโฉมออกมา