พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 103

เมื่อซวงซวงหันกลับมามองสายตาของเธอก็ประสานเข้ากับดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่าน

เซี่ยซีหว่านจับมือเธอเบา ๆ และพูดกับเธอว่า “ซวงซวง ฉันเชื่อในตัวเธอ”

ภายในใจของซวงซวงรู้สึกสงบนิ่งราวกับมีความอบอุ่นไหลเวียนอยู่ “หว่านหว่าน ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ จ้าวลี่หยิงกำลังโกหก ทั้งหมดที่เขาพูดไม่เป็นความจริง”

“ฉันรู้” เมื่อพูดจบ เซี่ยซีหว่านก็จับมือซวงซวงแล้วเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าจ้าวลี่หยิง

เมื่อบรรดาผู้คนที่คอยสอดแนมเรื่องของคนอื่นเห็นเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามา ก็ค่อย ๆ พาตัวเองถอยห่างออกไปเล็กน้อย พวกเขาสงสัยมากว่าเซี่ยซีหว่านจะทำอะไร

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่เซี่ยซีหว่าน เธอต้องการดูว่าเซี่ยซีหว่านจะมาไม้ไหนอีก

ทันใดนั้นก็มีคนสองคนเดินมาจากทางเดิน คือ ผู้ชายที่ชอบนอนหลับและลูกน้องของเขา

ลูกน้องพูดว่า “คุณชายรองครับ...”

ลู่จื่อเซียนยกมือข้างหนึ่งขึ้นซึ่งหมายความว่า เขาต้องการให้ลูกน้องคนนั้นเงียบปาก

ลูกน้องของเขาจึงเงียบปากอย่างรวดเร็ว

เซี่ยซีหว่านมองไปที่จ้าวลี่หยิง ดวงตาใสของเธอแสดงความเย็นชาออกมา “หัวหน้าจ้าวคะ ฉันเคยเห็นคนไร้ยางอายมาแล้ว แต่ฉันก็ไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายเช่นคุณขนาดนี้ ตอนนี้ได้โปรดกล่าวขอโทษซวงซวงเดี๋ยวนี้ค่ะ!”

“ฉัน….ขอโทษซวงซวงเนี่ยนะ?” จ้าวลี่หยิงยิ้มเยาะ “เซี่ยซีหว่าน คุณคิดว่าคุณเป็นใคร ทำไมผมต้องฟังคุณด้วย คุณควรจัดการเรื่องของตัวเองก่อนไหม?”

ดวงตาของเซี่ยซีหว่านฉายแววเย็นชาขึ้นทันที จากนั้นเธอก็ยกเท้าขึ้นมาพร้อมกับเตะไปที่หัวเข่าของจ้าวลี่หยิงอย่างแรง

จ้าวลี่หยิงไม่คิดว่าเซี่ยซีหว่านจะจัดการกับเขาในท่ามกลางสายตาผู้คนเช่นนี้ การเคลื่อนไหวนั้นรวดเร็วและแม่นยำมาก เขารู้สึกเจ็บเพียงที่หัวเข่าเท่านั้น หลังสิ้นเสียงเตะที่หัวเข่ากระแทกดังปั๊ก เขาก็คุกเข่าข้างหนึ่งลงเลยทันที

โอ้ย

ทุกคนต่างรู้สึกโดนดึงดูดและพากันตกตะลึงกันไปหมด

จ้าวลี่หยิงรู้สึกเจ็บจนเหงื่อไหลออกมาเต็มหัว เขามองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างโกรธเคือง “เซี่ยซีหว่าน คุณกล้า...”

เขายังพูดไม่ทันจบ เซี่ยซีหว่านก็เตะเข่าอีกข้างของจ้าวลี่หยิงอีกครั้ง

สิ้นเสียงดังปั๊ก ขาทั้งสองข้างของจ้าวลี่หยิงก็คุกเข่าลงทันที คุกเข่าลงต่อหน้าซวงซวง

สถานการณ์เช่นนี้อย่าได้พูดถึงผู้คนที่ชอบสอดแนมเรื่องของคนอื่นเลย แม้แต่ซวงซวงก็ยังรู้สึกอึ้ง

เดิมทีห้องยาที่พูดคุนกันอย่างสนุกปากนั้นกลับเงียบลงทันที เงียบจนแม้แต่เสียงเข็มเล็ก ๆ หล่นที่พื้นก็คงยังได้ยินทั้งหมด

เซี่ยซีหว่านมองไปที่จ้าวลี่หยิงอย่างเย็นชาและพูดกับซวงซวงว่า “ซวงซวง เราถูกสุนัขกัด แล้วเรายังจะควรพูดกับสุนัขด้วยเหตุผลเหรอ?”

ซวงซวงรีบพูดว่า “ไม่ใช่แน่นอน”

“เราถูกสุนัขกัด และแน่นอนว่าเราต้องเอาไม้ตีกลับไปอย่างโหดเหี้ยม!” เซี่ยซีหว่านมองซวงซวง ด้วยสายตาเด็ดเดี่ยว “ซวงซวง เชิดหน้าขึ้นและยืดหน้าอกไว้!”

ซวงซวงไม่รู้ว่าเซี่ยซีหว่านต้องการจะทำอะไร เธอรู้เพียงว่าพลังออร่าของเซี่ยซีหว่านตอนนี้แข็งแกร่งมาก เธอต้องเชื่อฟัง ซวงซวงก็เชิดหน้าและยืดหน้าอกขึ้นทันทีจนเกือบจะอยู่ในท่าทหาร