พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 104

อะไรนะ?

โจวผิงมองไปที่จ้าวลี่หยิงด้วยสายตาจริงจัง “หัวหน้าจ้าว ที่เซี่ยซีหว่านพูดเป็นความจริงเหรอ?”

จ้าวลี่หยิงไม่ยอมรับผิดอย่างแน่นอน “ไม่จริงครับ ผู้อำนวยการโจวอย่าฟังเรื่องไร้สาระของเซี่ยซีหว่านนะครับ เซี่ยซีหว่าน เธอจะแจ้งตำรวจ เธอมีหลักฐานไหม?”

เซี่ยซีหว่านมองดูจ้าวลี่หยิงด้วยสายตาดูถูก “มีหลักฐานแน่นอน ซวงซวงขึ้นรถของคุณด้านนอกประตูของบริษัทลู่กรุ๊ป และคุณก็แย่งโทรศัพท์มือถือของซวงซวงบนทางด่วนแล้วทิ้งซวงซวงไว้ หัวหน้าจ้าว คุณอาจจะคิดว่าด้านนอกบริษัทลู่กรุ๊ปหรือทางด่วนไม่มีกล้องวงจรปิด ฉันแค่ตรวจกล้องวงจรปิดออกมาก็สามารถเห็นหน้าที่น่าเกลียดของคุณและความหน้าซื่อใจคดของคุณในตอนนี้!”

สีหน้าของจ้าวลี่หยิงซีดเผือดไปหมด “ไม่ เซี่ยซีหว่าน เธอคิดว่าเธอเป็นใคร เธออยากตรวจกล้องวงจรปิดก็สามารถตรวจได้อย่างนั้นเหรอ ?”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองดูว่าฉันจะสามารถนำภาพจากกล้องวงจรปิดเหล่านั้นออกมาตรวจได้หรือไม่!”

จ้าวลี่หยิงมองไปที่เซี่ยซีหว่านซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเขา ขณะนี้เธอเป็นเพียงเด็กสาวอายุ 19 ปี แต่ดวงตาสีดำอันสดใสของเธอกลับดูน่าเกรงขามราวกับว่าความหน้าซื่อใจคดและความสกปรกทั้งหมดในโลกนี้ของเขาจะไม่มีที่หลบซ่อนแน่นอน หลังของเธอยืดตรงแสดงพลังออร่าแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น จนทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเคารพ

จ้าวลี่หยิงดูถูกเซี่ยซีหว่านมาโดยตลอด เขาคิดว่าเซี่ยซีหว่านเป็นแค่เด็กบ้านนอกคอกนาที่กลับมาจากชนบทและเพิ่งจบการศึกษาชั้นมัธยมปลาย แต่ตอนนี้เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงและเกรงกลัวผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาในทันที

เธอต้องสามารถตรวจสอบกล้องวงจรปิดได้อย่างแน่นอน เพราะคนที่อยู่เบื้องหลังเธอคือ ลู่หานถิง!

เซี่ยซีหว่านไม่พลาดการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่แสดงออกบนใบหน้าของจ้าวลี่หยิง “ทำไม คุณกลัวเหรอคะ? ตอนที่หาเรื่องฉันทำไมไม่รู้จักเกรงกลัวเลยล่ะคะ?”

จ้าวลี่หยิงกำหมัด เขาไม่เคยคิดว่าเรื่องจะมาถึงจุดนี้ สิ่งที่ทุ่มเทไปไม่สำเร็จแถมยังอับอายขายหน้าอีก วันนี้เป็นวันที่เขารู้สึกอับอายที่สุดในชีวิตของเขาอย่างมาก

“เซี่ยซีหว่าน เธอต้องการอะไรกันแน่?”

“ฉันบอกไปแล้วค่ะ ฉันต้องการให้คุณขอโทษซวงซวง! ถ้าคุณไม่ยอมขอโทษตรงนี้ งั้นก็ไปขอโทษที่สถานีตำรวจก็แล้วกันค่ะ!”

จ้าวลี่หยิงร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว เขาไม่ต้องการไปที่สถานีตำรวจ ถ้าไปที่แห่งนั้นชีวิตอันยอดเยี่ยมของเขาก็จะมีจุดด่างพร้อยที่จะทำลายเขา

จ้าวลี่หยิงมองไปที่ซวงซวง เขาที่กำลังกำหมัดแน่นอยู่นั้นก็ค่อย ๆ คลายกำปั้นออก สีหน้าของเขาซีดเผือดและร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว แล้วพูดว่า “ซวงซวง ขอ... ขอโทษ ผม... ผมยอมรับว่าทั้งหมดนี้ผมเป็นคนทำเอง ผมแย่งโทรศัพท์ของคุณไปและแฉข่าวบนกระดานสนทนาในนามของคุณ และผมเอง... ที่ทิ้งเธอไว้บนถนนทางด่วน...”

โอ้พระเจ้า!

ผู้คนที่ชอบสอดแนมเรื่องของคนอื่นต่างพากันรู้สึกตกตะลึงกันหมด การพลิกสถานการ์กลับนี้เป็นเรื่องกะทันหันเกินไปไหม หัวหน้าจ้าว เป็นคนแบบนี้ได้อย่างไร?

เซี่ยเหยียนเหยียนที่อยู่ด้านข้างนั้นร่างกายแข็งทื่อไปแล้ว เธอไม่คิดว่าจ้าวลี่หยิงจะอ่อนแอขนาดนี้

ซวงซวงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “จ้าวลี่หยิง นี่เป็นเรื่องของคุณที่ต้องขอโทษ แต่จะให้อภัยหรือไม่ให้อภัยนั้นเป็นเรื่องของฉัน และฉันจะไม่ยกโทษให้คุณตลอดชีวิต!”

จ้าวลี่หยิง “คุณ...”

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็พูดว่า “หัวหน้าจ้าวคะ ฉันขอถามคุณหน่อยค่ะ เรื่องนี้มีคนในนี้สั่งคุณหรือเปล่าคะ?”

หัวใจของเซี่ยเหยียนเหยียนเต้นแรงขึ้นทันที ทันใดนั้นจ้าวลี่หยิงก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ

เซี่ยเหยียนเหยียนหลบสายตาการจ้องมองของจ้าวลี่หยิงอย่างรวดเร็ว นิ้วของเธอก็เริ่มบิดไปมาโดยไม่รู้ตัว เผยให้เห็นความตื่นตระหนกและความวิตกกังวลภายในใจของเธอขณะนั้น

จ้าวลี่หยิงก็หันกลับไปอีกครั้งและส่ายหัวไปมาพร้อมพูดว่า “ไม่ ฉันแค่ดูถูกเธอ ทั้งหมดฉันเป็นคนทำเอง เซี่ยซีหว่าน ไม่ว่าฉันจะทำอะไร เธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอนอกใจในการแต่งงานของเธอหรอก!”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้คิดว่าจ้าวลี่หยิงจะหลงใหลเซี่ยเหยียนเหยียนมากขนาดนี้จนแบกรับทุกอย่างไว้คนเดียว อย่างไรก็ตามการที่เป็นอย่างนี้กลับสนุกยิ่งกว่า

เซี่ยซีหว่านมองไปที่โจวผิง แล้วพูดว่า “ผู้อำนวยการโจวคะ จ้าวลี่หยิงใส่ร้ายเพื่อนร่วมงานเช่นนี้ ปลอมข้อมูลสู่สาธารณะชนเพื่อประโยชน์ส่วนตัวและประพฤติตัวไม่ดี ฉันเชื่อว่าคุณจะเป็นธรรมและลงโทษอย่างสาสม ใช่ไหมคะ ?”