พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 113

นางแมวเหล่านี้ต่างก็ชื่นชอบและชื่นชมกู้เยี่ยจิ่น พวกเธอล้วนอยากถูกเลือกทั้งนั้น แต่ฮั่วเสวียนกลับก้าวเท้าเข้าไปแล้วข้างหนึ่งในฐานะคนที่โดดเด่นที่สุดในหมู่พวกเธอ และแย่งซีนเอาไว้คนเดียว สำหรับคุณหนูใหญ่ตระกูลฮั่วที่ก้าวร้าวและเอาแต่ใจผู้นี้แล้ว ทำให้พวกเธอค่อนข้างไม่พอใจ

แน่นอนว่าฮั่วเสวียนมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ในฐานะเทพธิดาของโอตาคุ เธอสามารถเต้นได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ตอนนี้เธอเหงื่อชุ่มไปทั่วทั้งตัว ดวงตาคู่งามมองกู้เยี่ยจิ่นเต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวัง

เธอรู้สึกว่ากู้เยี่ยจิ่นจะต้องให้คีย์การ์ดห้องกับเธออย่างแน่นอน

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของทุกคน กู้เยี่ยจิ่นมองฮั่วเสวียนแวบหนึ่งอย่างเฉยเมย จากนั้นก็ยกริมฝีปากบางขึ้น

“ผมรู้สึกว่าพวกเธอเต้นไม่ดีเลย”

อะไรกัน?

ฮั่วเสวียนตัวแข็งทื่อ

ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ว่ากู้เยี่ยจิ่นแม้จะรับปากว่าจะเล่นสนุกกับพวกเธอแล้วให้คีย์การ์ดห้องกับคนที่เต้นได้ดีที่สุด แต่ตอนนี้ไม่มีใครที่เต้นดีเลยสักคน ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องให้คีย์การ์ดห้องแล้ว

ความคาดหวังที่เปี่ยมล้นในใจของฮั่วเสวียนหล่นแตกเป็นเสี่ยง ๆ อยู่บนพื้น กู้เยี่ยจิ่นไม่ได้เลือกเธอ!

บรรยากาศกระอักกระอวนเล็กน้อย ทุกคนต่างคิดไม่ถึงว่ากู้เยี่ยจิ่นจะเป็นคนประเภทขวานผ่าซาก อันที่จริงแล้วสำหรับผู้ชายล่ะก็ พูดตามตรงก็คือเขาไม่ชอบผู้หญิงพวกนี้ ไม่สนใจเลย

จากนั้นมีคนออกมาทำให้บรรยากาศราบรื่นขึ้น “สำหรับเพลงนี้ถ้าให้พูดแล้ว แน่นอนว่าคนที่เต้นได้ดีที่สุดก็คือคุณเยี่ยคนสวย”

ทุกคนมองไปที่เยี่ยหลิง “คุณเยี่ยคนสวย คุณชายกู้บอกว่าคนพวกนี้เต้นได้ไม่ดี คุณมาเต้นสักท่อนหน่อยเป็นไง คุณก็ดูคลาสสิคอยู่นะ”

กู้เยี่ยจิ่นยกเปลือกตาอันหล่อเหลาขึ้น ดวงตาดําขลับเย็นชาคู่นั้นจับจ้องไปยังใบหน้าเล็กสวยหยาดเยิ้มของเยี่ยหลิง

เธองมองกู้เยี่ยจิ่นแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยกมือเล็กขึ้นจับผมสลวยที่ข้างแก้มทัดไปที่หลังใบหู “ขอโทษที วันนี้ฉันไม่ค่อยสบาย คงเต้นไม่ไหว พวกคุณสนุกกันไปเถอะ เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ําก่อน”

จากนั้นเยี่ยหลิงก็เดินออกไป

......

เยี่ยหลิงยืนสูดอากาศอยู่บนทางเดินใหญ่ บรรยากาศในห้องวีไอพีทําให้เธอรู้สึกกดดัน เธอไม่อยากอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว

ตอนนั้นเองลูกเศรษฐีรูปหล่อร่าสูงโปร่งก็เดินเข้ามาหาเธอ “เยี่ยหลิง ใช่เธอหรือเปล่า เธอยังจําฉันได้ไหม ฉันเป็นเพื่อนสมัยมัธยมปลายของเธอ”

เยี่ยหลิงนึกขึ้นได้ว่ามีเพื่อนคนนี้คนหนึ่ง เธอยิ้มอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ”

“เยี่ยหลิง ไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี เธอสวยขึ้นทุกวันเลยจริง ๆ จนฉันไม่กล้าทักเลย ตอนนั้นเธอเป็นดาวโรงเรียนของเรา ไม่คิดเลยว่าตอนนี้เธอจะเป็นดาราดังแล้ว ตอนนี้เธอ...ยังโสดอยู่ไหม ถ้ายังโสดอยู่ อย่างนั้นฉันจะจีบเธอนะ”

เขา...

เขาเองก็รุกหนักจนเกินไป เยี่ยหลิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ฉัน…”

เยี่ยหลิงยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงทุ้มต่ำน่าหลงใหลก็พูดขัดจังหวะเธอ แล้วตอบลูกเศรษฐีคนนั้นว่า

“เธอมีแฟนแล้ว”

ลูกเศรษฐีเงยหน้า ก็เห็นกู้เยี่ยจิ่นเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างกายเยี่ยหลิง

เขาหน้าถอดสีทันที ในฐานะเพื่อนร่วมห้องของเยี่ยหลิง แน่นอนว่าเขาจะไม่มีวันลืมพี่ชายคนนี้ของเยี่ยหลิง พี่ชายคนนี้ไม่ชอบให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้เยี่ยหลิง

ในตอนนั้นไม่ว่าจะเป็นงานเลี้ยงสังสรรค์หรืองานเชื่อมสัมพันธ์ กู้เยี่ยจิ่นก็จะอยู่เป็นเพื่อนเยี่ยหลิงตลอด บางครั้งเขาก็จะพาเลขาส่วนตัวของตัวเองไปนั่งทำงานดูเอกสารอยู่ที่มุมห้อง ตอนที่ลูกเศรษฐียังเป็นเด็กชาย ทุกการกระทำของกู้เยี่ยจิ่นจะส่งกลิ่นอายของชายหนุ่มที่ทั้งแข็งแกร่งและเย็นชาออกมา กลิ่นอายแบบนี้ไม่มีใครสามารถต้านทานได้