พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 131

เซี่ยเหยียนเหยียนคุกเข่าลงอยู่ที่สถาบันวิจัย เธอร้องไห้ออกมาอย่างขมขื่นพร้อมกับขอร้องวิงวอนต่อเซี่ยซีหว่าน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและหวาดผวาราวกับว่าเธอถูกแฟนคลับของเซี่ยซีหว่านทำให้ตกใจกลัวจริง ๆ

ซวงซวงถามเซี่ยซีหว่านด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “หว่านหว่าน แฟนคลับของเธอบ้าไปแล้วจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ ?”

จำนวนแฟนคลับของเซี่ยซีหว่านพุ่งสูงขึ้นไปถึงกว่า 30 ล้านคน ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนเผยออกมาทันทีว่าเธอได้รับการใส่ร้ายป้ายสีและข่มขู่โดยแฟนคลับของเธอ

นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหว่านได้ยินเรื่องนี้ เธอเดินเข้าไปหาเซี่ยเหยียนเหยียนและพูดว่า “เธอบอกว่าพวกเขาเป็นแฟนคลับของฉัน เธอพิสูจน์ได้อย่างไร?”

ครั้งนี้เซี่ยเหยียนเหยียนฉลาดมาก เธอไม่ต้องการที่จะตกลงไปในหลุมของเซี่ยซีหว่าน เพราะเธอสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาแบบสุ่ม ๆ และง่ายมากที่เซี่ยซีหว่านจะจับข้อบกพร่องได้

เซี่ยเหยียนเหยียนร้องไห้พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและพูดด้วยตัวเองว่า “หว่านหว่าน เธอดูสิ ฉันถ่ายรูปเอาไว้แล้ว กล่องแชทส่วนตัวในเว่ยป๋อของฉันระเบิดแล้ว แฟนคลับเหล่านั้นของเธอใช้คำหยาบคายทุกประเภทสาปแช่งฉัน พวกเขาบอกว่า ฉันอ่อยประธานลู่และยังพาดพิงถึงครอบครัวของฉันด้วย ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ฉันได้รับของที่ส่งมาจำนวนมาก ซึ่งมีของที่ไม่น่าดู กรดกำมะถันที่ทำให้เสียโฉม น้ำหมึกสีแดงน่ากลัว และยังมีจดหมายที่น่ากลัวอีก แฟนคลับของเธอบอกว่าคนที่พวกเธอจ้างกำลังตามมา ให้ฉันระวังตัวไว้ด้วย พวกเขาจะข่มขืนฉันก่อนแล้วค่อยฆ่า หว่านหว่าน ฉันรู้สึกกลัวจริง ๆ...”

เซี่ยซีหว่านเหลือบมองโทรศัพท์ของเซี่ยเหยียนเหยียน เธอถ่ายรูปจำนวนมากจริง ๆ รูปถ่ายเหล่านั้นดูเหมือนจริงมาก เธอมองดูแล้วก็รู้สึกสยดสยองจนน่าขนลุก

ทันใดนั้นทุกคนต่างก็พากันพูดไปต่าง ๆ นานา

“ทำไมแฟนคลับของเซี่ยซีหว่านถึงน่ากลัวจัง?

“ตอนนี้เซี่ยซีหว่านเป็นคนดัง ทุกคนต่างแชร์ภาพของเธอเพื่อต้องการบันทึกชีวิตเธอ ในวันเกิดของเซี่ยซีหว่าน เธอได้ฉีกหน้าเซี่ยเหยียนเหยียนจนกลายเป็นแบบนั้น แน่นอนว่าแฟนคลับของเธอก็ต้องทำตามนายของตัวเอง พวกเขาทำกับเซี่ยเหยียนเหยียนทุกอย่างทั้งสาปแช่งทั้งข่มขู่เลย”

“อันที่จริงเหยียนเหยียนไม่ได้ทำอะไรเลย ครั้งนี้เซี่ยซีหว่านทำมากเกินไปแล้ว แต่เธอก็ไม่ควรจะโหดร้ายเกินไป นี่กำลังบังคับให้เหยียนเหยียนเดินไปสู่ความตายทั้งนั้น!”

เซี่ยซีหว่านเบะริมฝีปากสีแดงของเธอออกมาพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา “เซี่ยเหยียนเหยียน ฉันเห็นอกเห็นใจกับสิ่งที่เธอเจอนะ แต่การคุกเข่าให้ฉันก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เธอควรรีบโทรหาตำรวจทันทีและให้ตำรวจมาจัดการ!”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกตกตะลึง เธอไม่คิดว่าเซี่ยซีหว่านจะพูดว่าให้เธอโทรแจ้งตำรวจ เธอโทรแจ้งตำรวจไม่ได้นะ เมื่อถึงเวลานั้นเธอก็จะเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวพันด้วย

เซี่ยซีหว่านมองไปที่รอยแตกบนใบหน้าของเธอ คิ้วใบหลิวที่เรียวสวยของเธอขมวดขึ้นเป็นปม จากนั้นเธอจึงค่อย ๆ หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมาและกดโทรออกหมายเลข 110 ต่อหน้าเซี่ยเหยียนเหยียนทันที “เซี่ยเหยียนเหยียน ในเมื่อเธอไม่กล้าแจ้งตำรวจ งั้นตอนนี้ฉันจะโทรแจ้งตำรวจแทนเธอเอง เธอรอสักครู่นะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว ทันใดนั้นเธอจึงรีบวิ่งเข้าไปกอดขาของเซี่ยซีหว่านเอาไว้อย่างชาญฉลาด แล้วพูดว่า “หว่านหว่าน เธออย่าโทรแจ้งตำรวจเลยนะ พวกเขาต้องหาฉันเจอแน่ พวกเขาจะทำร้ายครอบครัวและเพื่อนของฉัน...ฮือ ฉันกลัวมากเลย!”

เซี่ยเหยียนเหยียนกรีดร้องพร้อมกับหลับตาทั้งสองข้างแล้วหมดสติล้มลงไปกับพื้นทันที

ทันใดนั้นจ้าวลี่หยิงก็วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างโกรธเคือง “เซี่ยซีหว่าน เธอพอได้แล้ว การที่เธอทำร้ายเหยียนเหยียนยังสาหัสไม่พออีกเหรอ เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง แต่เธอกลับทำให้เซี่ยเหยียนเหยียนกลัวจนเป็นลมหมดสติไป ฉันไม่เคยเห็นใครร้ายกาจเหมือนเธอแบบนี้มาก่อนเลย!”

จ้าวลี่หยิงอุ้มเซี่ยเหยียนเหยียนที่เป็นลมหมดสติขึ้นมา และรีบพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลทันที

ทุกคนมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยสายตาแปลก ๆ เล็กน้อย

“เซี่ยซีหว่านคนนี้โหดร้ายจริง ๆ เธอทำให้เหยียนเหยียนกลัวจนเป็นลมหมดสติไปแล้ว และถ้าหากเป็นเช่นนี้ต่อไป ฉันเดาว่าสภาพจิตใจของเหยียนเหยียนจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน”

“อย่างไรก็ตามพวกเราก็อยู่ห่างจากเซี่ยซีหว่านสักหน่อยเถอะ พวกเราไม่สามารถหาเรื่องเธอได้ แต่เราสามารถหลบเลี่ยงเธอได้”

ทุกคนจึงเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ซวงซวงกระทืบเท้าอยู่ที่เดิมด้วยความโกรธจัด “หว่านหว่าน กลอุบายอันขมขื่นที่วางแผนทรมานตัวเองเพื่อทำให้ผู้อื่นตายใจของเซี่ยเหยียนเหยียนนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน ตอนนี้เซี่ยเหยียนเหยียนกำลังกัดเธอและพลิกกลับได้อย่างดีเยี่ยม”

เซี่ยซีหว่านยืนอยู่ที่เดิมพร้อมกับมองไปทางที่เซี่ยเหยียนเหยียนหายไป “ซวงซวง เธอไม่ต้องรู้สึกกังวลไป เรามาดูกันว่าเซี่ยเหยียนเหยียนจะร้องเพลงอะไรต่อไป ปล่อยให้เธอกระโดดโลดเต้นสักพักเถอะ”

เมื่อเห็นท่าทางสงบนิ่งของเซี่ยซีหว่าน ซวงซวงก็รู้สึกโล่งใจในทันที

...

ทั้งสองเข้าไปในห้องยา เซี่ยซีหว่านชี้ไปที่กระถางดอกไม้ตรงมุมห้องแล้วถามว่า “ซวงซวง เธอปลูกสมุนไพรหายากในกระถางดอกไม้เหล่านี้ด้วยเหรอ?”

ซวงซวงพยักหน้ารับและพูดด้วยความเขินอายว่า “อันที่จริงแล้ว ครอบครัวของฉันก็เป็นครอบครัวแพทย์ด้วย แต่ตั้งแต่เด็กฉันไม่ชอบเรียนแพทย์ ปู่ของฉันผิดหวังกับฉันมาก ฉันไม่มีอนาคตอะไร แต่ฉันชอบการปลูกต้นไม้ใบหญ้า และชอบความท้าทายในการปลูกสมุนไพรที่หายากหรือสูญพันธุ์ไปแล้ว อิอิ”

ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเบิกกว้าง การปลูกและพัฒนาสมุนไพรที่หายากเรียกว่าไม่มีอนาคตเหรอ?

“ซวงซวง เธอสุดยอดมาก ฉันช่วยเธอย้ายกระถางดอกไม้ออกไปตากแดดข้างนอกไหม?”

“ได้สิ ขอบใจนะหว่านหว่าน”

เซี่ยซีหว่านย้ายกระถางดอกไม้ออกไปด้านนอก เธอไม่ทันระวังได้มองทางทำให้หัวเล็ก ๆ ของเธอชนเข้ากับผนังเนื้อชั้นดีดัง “ตึ้ง”

โอ๊ย

เซี่ยซีหว่านยื่นมือเรียวเล็กของเธอออกมาลูบหน้าผากของเธอด้วยความเจ็บปวด เธอเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาในระยะสายตาของเธอ เธอเบิกตากว้าง เพราะเธอชนเข้ากับลู่จื่อเซียนที่เพิ่งเข้ามา

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ” เซี่ยซีหว่านกล่าวขอโทษอย่างรวดเร็ว

ลู่จื่อเซียนยืนอยู่ที่เดิมและดูเธอเดินเข้ามาชนเขา เมื่อสักครู่นี้หญิงสาวมองแค่เพียงกระถางดอกไม้ในมือของเธอด้วยความสงสัยและไม่ทันได้สังเกตเห็นเขา ตอนนี้หน้าผากแหลมอันขาวนวลของสาวสวยถูกชนจนกลายเป็นสีแดง

ทันใดนั้นซวงซวงก็วิ่งออกมา และพูดว่า “หว่านหว่าน เธอเป็นอะไรไหม?”

ลู่จื่อเซียนเหลือบมองซวงซวงซึ่งลดน้ำหนักได้สำเร็จแล้ว ซวงซวงหันกลับมาอย่างรวดเร็ว และพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีชีวิตชีวาและน่ารักว่า “ฉันดูเป็นยังไงบ้าง เปล่งประกายไหม ฉันผอมแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นผลงานของหว่านหว่านล่ะ!”

ลู่จื่อเซียนเหลือบมองเซี่ยซีหว่านอีกครั้ง แล้วกลับไปยังที่นั่งของเขาโดยไม่พูดอะไร

ซวงซวงมองไปที่รูปร่างอันหล่อเหลาและเย็นชาของลู่จื่อเซียน เขาหยิบหนังสือทางการแพทย์ขึ้นมา นิ้วเรียวยาวนั้นช่าวขาวเนียนและสวยงามราวกับงานศิลปะชิ้นหนึ่ง

“เป็นยังไงบ้างหว่านหว่าน เขาหล่อมากไหม เขามีพลังออร่าราวกับองค์ชายผู้สูงศักดิ์ที่เยือกเย็นและหยิ่งยโสไหม เขาเป็นถึงเดือนสถาบันของเราเลยนะ!” ซวงซวงพูดกระซิบกระซาบอย่างตื่นเต้น

เซี่ยซีหว่านลูบหน้าผากของตัวเองอีกครั้งและพูดว่า “ซวงซวง เธอชอบเขาไหมล่ะ?”

“ทุกคนมีใจรักในความงดงาม ฉันไม่ชอบเขาและไม่กล้าที่จะชอบเขาด้วย เขาเย็นชามาก เมื่อตอนที่เขาเพิ่งมาสถาบันนี้ บรรดาพี่ ๆ ในสถาบันของเราต่างพากันมามุงดูเขาอย่างบ้าคลั่ง แต่นี่ก็ผ่านมานานแล้ว เขาไม่เคยพูดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย” ซวงซวงพูดซุบซิบด้วยเสียงแผ่วเบา

“จริงเหรอ?”

“จริงสิ เขาไม่ถูกชะตากับพวกเรา แต่หว่านหว่าน ฉันคิดว่าเขาปฏิบัติกับเธอแตกต่างไปมาก!”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกสั่นไหวไปทั้งตัว “เธอหมายความว่ายังไง?”

“ก็คือ…” ซวงซวงกำลังคิดว่า เธอจะเริ่มพูดอย่างไรดี “ฉันแค่รู้สึกว่าตั้งแต่เธอปรากฏตัว เขาก็ปฏิบัติกับเธอแตกต่างไปจากผู้หญิงคนอื่นมาก พวกเธอเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า?”

เซี่ยซีหว่านส่ายหัวอย่างรวดเร็ว แล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้จัก ซวงซวงอย่าพูดจาไร้สาระนะ ฉันแต่งงานแล้ว คุณชายลู่ขี้หึงมาก!”

เมื่อพูดถึงความขี้หึงของคุณชายลู่ ซวงซวงก็รู้สึกกลัวจนกลืนน้ำลายลงคอไม่ลง

...

เซี่ยซีหว่านเพิ่งย้ายกระถางดอกไม้เสร็จ และทันใดนั้นเสียงดัง “ติ๋ง” วีแชทของเยี่ยหลิงก็ดังขึ้นพร้อมกับมีข้อความเด้งขึ้นมา “หว่านหว่าน ดูเว่ยป๋อเร็ว การล้างบาปจนขาวสะอาดของเซี่ยเหยียนเหยียนนั้นแรงมาก”