พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 132

เซี่ยซีหว่านเปิดเวยป๋อ ฮั่วเสวียนโพสต์ข้อความพร้อมกับแนบรูปภาพของเซี่ยเหยียนเหยียนที่กำลังอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลขึ้นอีกครั้ง

เซี่ยเหยียนเหยียนนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล เธอสวมชุดผู้ป่วย มือของเธอเจาะสายน้ำเกลือ เธอยังคงอยู่ในอาการไม่รู้สึกตัว เธอมีรูปร่างบอบบาง เมื่ออยู่ในสภาพที่ป่วยหนักนั้นน่าสงสารยิ่งนัก

เว่ยป๋อถูกค้นหาอย่างร้อนแรงอีกครั้ง เซี่ยซีหว่านและเซี่ยเหยียนเหยียนได้ดึงดูดเครือข่ายผู้ชมทั้งหมดมากกว่าละครตบตีกันที่เป็นภาคต่อเสียอีก

“หนูเหยียน หนูเหยียน ฉันเป็นแฟนคลับเบอร์หนึ่งของคุณ เหยียนเหยียนของเราถูกข่มขู่จนทำให้ตกใจกลัวจนเสียขวัญไปหมดและไม่สามารถพูดเพื่อต่อสู้ใดใดได้เลย เหยียนเหยียน เธอดูแลตัวเองดี ๆ นะ พวกเราจะอยู่ข้าง ๆ เธอเสมอ !”

“ฉันไม่ใช่แฟนคลับของเซี่ยเหยียนเหยียน ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเซี่ยเหยียนเหยียนจะถูกเยาะเย้ยได้สาหัสมากขนาดนี้ เราไม่รู้ว่าเซี่ยซีหว่านคือคุณนายลู่ แต่คุณนายลู่กลับใช้เหตุการณ์นี้เพื่อผลักเซี่ยเหยียนเหยียนไปสู่การต่อสู้อย่างดุเดือด วิธีการต่อสู้ในวังนี้เรียกว่าราชินี ถ้าฉันอยู่ต่อหน้าเธอคงรอดไม่ถึงสองตอนอย่างแน่นอน”

“แฟนคลับเซี่ยซีหว่านไม่ผิดอย่างแน่นอน เธอกลับมาจากบ้านนอกและเอาชนะตระกูลเซี่ยได้ก่อน ตอนนี้เธอก็พุ่งเป้าหมายมาที่เหยียนเหยียน โดยใช้วิธีการที่โหดร้าย เรายอมไม่ได้”

ข่าวในเว่ยป๋อยังคงเปิดเผยต่อไป จากนั้นก็มีคนเผยแพร่รูปถ่ายของเซี่ยเหยียนเหยียนที่กำลังคุกเข่าต่อหน้าสาธารณะชนที่สถาบันวิจัยออกมา และยังมีภาพถ่ายข่มขู่ สาปแช่ง “แฟนคลับเซี่ยซีหว่าน” เป็นการค้นหายอดฮิตแล้ว

“พระเจ้า เซี่ยซีหว่านบังคับให้เซี่ยเหยียนเหยียนคุกเข่าต่อหน้าสาธารณชน!”

“คุณนายลู่ท่านนี้สุดยอดมาก ไม่ว่าใครจะกล้าหรือไม่กล้ามีปัญหากับเธอ ก็ขอให้เธอได้ลิ้มรสการถูกโจมตี ถูกรุกราน ถูกข่มขู่ซะบ้าง!”

“แฟนคลับของเซี่ยซีหว่านทำไมโหดร้ายอย่างนี้ และยังพูดจาข่มขู่อีกว่าจะข่มขืนเหยียนเหยียนก่อนแล้วค่อยฆ่า ฉันรู้สึกโกรธจนตัวสั่นไปหมดแล้ว!”

“เซี่ยซีหว่านโปรดให้อภัย เธอคือคุณนายลู่ผู้สูงส่ง ปล่อยเหยียนเหยียนผู้น่าสงสารของเราสักคนเถอะ!”

แฟนคลับของเซี่ยเหยียนเหยียนต่างพากันแสดงความคิดเห็นใต้คอมเมนต์อย่างร้อนแรงและมีเหตุมีผลเหมือนกันหมด แม้กระทั่งเปลี่ยนรูปโปรไฟล์ของตัวเองเป็นรูปคุกเข่าและขอความเมตตาพร้อมกับมีแคปชั่นว่า “ขอร้องคุณนายลู่ได้โปรดปล่อยเหยียนเหยียนด้วย!”

ในขณะเดียวกันนั้น “คุณนายลู่” ก็เต็มไปด้วยคำนิยามที่ว่าอาฆาตพยาบาทและการประชดประชัน

เซี่ยซีหว่านไม่รู้สึกแปลกใจ การที่วันนี้เซี่ยเหยียนเหยียนคุกเข่าลง เธอรู้ว่าเซี่ยเหยียนเหยียนกำลังเล่นกลอุบายอันขมขื่นหลอให้ผู้คนตายใจ ตอนนี้เธอกำลังได้รับความสนใจและทำให้ถูกรอบกัดได้ง่าย ๆ และเซี่ยเหยียนเหยียนผู้อ่อนแอก็สามารถชนะความเห็นอกเห็นใจได้อย่างง่ายดาย

ตอนนี้เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในอินเทอร์เน็ตได้ล้มไปฝั่งหนึ่งแล้ว ทั้งหมดเทไปทางเซี่ยเหยียนเหยียน

เสียงวีแชทของเยี่ยเหลิงดัง “ติ๋ง” ขึ้นมาอีกครั้งและมีความข้อความ “คุณนายลู่ พวกเขาต่างอิจฉาเธอ อิจฉาแบบเปิดเผย ดังนั้นอย่ารู้สึกเศร้าไปเลย”

เซี่ยซีหว่านตอบกลับไป “หลิงหลิง อย่าคิดมากเลย พวกเขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”

เยี่ยหลิงตอบกลับ “อืม” “เธอวางแผนจะทำอะไรต่อไปล่ะ เซี่ยเหยียนเหยียนล้างมือสะอาดได้อย่างสวยงาม อันที่จริงนี่คงเป็นผลงานที่สะสมของเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอหวงแหนภาพลักษณ์ของเธอมาก หลายปีมานี้เธอเดินบนเส้นทางสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งและสาวแพทย์อัจฉริยะที่มีความสามารถ เรียบร้อยอ่อนหวาน เธอจึงได้รับความเมตตาและความเห็นอกเห็นใจจากสาธารณชนได้ง่าย”

เซี่ยซีหว่านแสดงความยอมรับ เมื่อเทียบกับเซี่ยเหยียนเหยียนแล้ว เธอพูดได้เลยว่าเธอไม่มีรากฐานที่ดีพอเพราะเธออยู่ที่ชนบทมาหลายปี หลังจากกลับมาที่เมืองไห่เฉิง เธอก็ได้ต่อสู้มาตลอด ตอนนี้รัศมีของคุณนายลู่น่าอิจฉามากยิ่งขึ้น ดีมากจนคาดไม่ถึงและย่ำแย่อย่างที่สุดได้โดยง่าย

เซี่ยซีหว่านจึงตอบว่า “ไม่ต้องรู้สึกกังวลไป เซี่ยเหยียนเหยียนยังต้องมีอะไรแสดงออกมาอีกแน่นอน ฉันจะดูเธอแสดงให้เต็มที่ก่อน”

หลังจากเสร็จสิ้นการสนทนากับเยี่ยหลิง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามาหาเธอ

สายโทรศัพท์นั้นเป็นสายเรียกเข้าจากลู่หานถิง

เมื่อเกิดการนองเลือดบนเว่ยป๋อ เขาต้องรู้ตั้งแรกแล้วแน่นอน

เซี่ยซีหว่านกดรับสาย แล้วพูดอย่างอ่อนหวานว่า “สวัสดีค่ะคุณชายลู่ คุณโทรหาฉันมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?”

เสียงทุ่มนุ่มอันน่าดึงดูดของลู่หานถิงดังลอดเข้ามาว่า “คุณต้องการความช่วยเหลือจากผมไหม?”

ประโยคพูดง่าย ๆ สไตล์ชายหนุ่มแข็งแกร่งและเอาแต่ใจเหมือนแต่ก่อนเลย

เซี่ยซีหว่านกระพริบตาของเธอปริบ ๆ และแสร้งทำเป็นโกรธว่า “คุณชายลู่ ดูสิว่าคุณสร้างปัญหาให้กับฉันมากแค่ไหน พวกเขาต่างพากันรู้สึกอิจฉาฉันและโจมตีฉัน คุณไม่ต้องทำอะไรเลย อยู่เฉย ๆ ไม่ต้องออกมาข้างนอกก็พอแล้วค่ะ อย่าให้สาว ๆ ของคุณมาหาเรื่องฉัน อย่าสร้างศัตรูให้ฉันอีก สำหรับคนที่กำลังคิดไม่ดีเกี่ยวกับคุณอยู่ ฉันจะช่วยคุณจัดการทีละคนเองค่ะ!”

ลู่หานติงค่อย ๆ ลดเสียงเข้มลง และตอบกลับด้วยน้ำเสียที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักว่า “คุณนายลู่ คุณเป็นผู้หญิงที่สุดยอดจริง ๆ”

ติ่งหูเล็กสีขาวราวกับหิมะและใบหน้าของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็ว

เซี่ยซีหว่านจึงพูดขัดจังหวะขึ้นในทันทีว่า “คุณชายลู่ คุณอย่ามาพูดโอ้อวดความสามารถอันชาญฉลาดของคุณกับฉันไปหน่อยเลย!”

“งั้นเอาแบบนี้ก่อนแล้วกัน ถ้าคุณต้องการอะไรให้โทรหาผม แล้วผมจะทำให้พวกเขาพอใจ และให้พวกเขาคุกเข่าขอความเมตตาจากคุณ”

ภายในใจของเซี่ยซีหว่านนั้นรู้สึกอ่อนระทวย และทันใดนั้นเธอก็พบว่าเธอแต่งงานกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมมากคนหนึ่ง !

...

เซี่ยเหยียนเหยียนอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลาสามวัน และตลอดสามวันที่ผ่านมานี้การแสดงความคิดเห็นของสาธารณชนยังคงมีอยู่เต็มไปหมด แต่สิ่งนี้กลับไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเซี่ยซีหว่านแม้แต่น้อย เธอกำลังพัฒนาปรับแต่งพิษของดอกลำโพงที่สถาบันวิจัย และเตรียมที่จะทดสอบพิษเพื่อปรับปรุงยา

ในวันนี้เวยป๋อของเซี่ยเหยียนเหยียนมีการเคลื่อนไหวขึ้นอีกครั้ง เธอเขียนข้อความว่า “ฝนตกและอากาศแจ่มใส วันนี้ฉันมีความสุขมาก ศาสตราจารย์เฉียนได้บินมาถึงที่เมืองไห่เฉิงแล้ว”

เซี่ยเหยียนเหยียนแนบรูปภาพที่เธอไปรับศาสตราจารย์เฉียนที่สนามบิน บริเวณล็อบบี้ เธอกับศาสตราจารย์เฉียนยกสองนิ้วให้กันอย่างมีความสุข

จำนวนไลค์บนเว่ยป๋อนี้ของเธอสูงถึงหนึ่งล้านในเวลาไม่กี่นาที และปรากฏคอมเมนต์ที่ร้อนแรงขึ้นอีกครั้ง

“เซี่ยเหยียนเหยียน สาวแพทย์อัจฉริยะกลับมาแล้ว!”

“เหยียนเหยียน พวกเราไม่ต้องการความรักแล้ว ตั้งใจทำงานต่อไปเถอะ!”

“ฉันมาเผยแพร่ข้อมูลวิทยาศาสตร์ยอดนิยมสักหน่อย เหยียนเหยียนของฉันทำให้โลกทางการแพทย์ประหลาดใจเมื่อตอนอายุสิบสองปี เธอถูกสัมภาษณ์โดยสถานีโทรทัศน์ใหญ่ ๆ ต่อมาเธอก็พัฒนาอย่างก้าวกระโดดข้ามขั้นมาโดยตลอดและกลายเป็นสาวจีนคนแรกที่ได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสในฝรั่งเศส มหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสเป็นมหาวิทยาลัยเก่าของเหยียนเหยียน และศาสตราจารย์เฉียนก็เป็นที่ปรึกษาของเหยียนเหยียน”

“จู่ ๆ ฉันก็เข้าใจความเกลียดชังของเซี่ยซีหว่าน นี่เป็นโลกของความแตกต่างระหว่างเด็กบ้านนอกคอกนาและเด็กการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายกับสาวแพทย์อัจฉริยะที่น่าทึ่งนั่นเอง”

“ไม่นะ เธอเป็นถึงคุณนายลู่ และเซี่ยเหยียนเหยียนของฉันไม่สามารถมีปัญหากับเธอได้!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดัง “ติ๋ง” จากวีแชทของเยี่ยหลิงดังขึ้นมาพร้อมกับข้อความว่า “ที่แท้ก็เป็นวงกลมขนาดใหญ่ เซี่ยเหยียนเหยียนกลับมาเปลี่ยนแปลงโฉมสาวอัจฉริยะด้านการแพทย์ มหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสเป็นวังแห่งด้านการแพทย์ ได้ยินมาว่าศาสตราจารย์เฉียนท่านนี้มีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง คิดว่าการมาในครั้งนี้ก็เพื่อสนับสนุนเซี่ยเหยียนเหยียน หว่านหว่าน เธอรู้จักศาสตราจารย์เฉียนหรือเปล่า?”

แววตายิ้มอย่างตื่นเต้นนั้นปรากฏขึ้นในรูม่านตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่าน หลายวันมานี้การแสดงของเซี่ยเหยียนเหยียนหนักหน่วงอะไรอย่างนี้ ที่แท้ เธอก็อยากจะใช้ความสามารถของสาวแพทย์อัจฉริยะบดขยี้เธออย่างนั้นเหรอ?

สาวแพทย์อัจฉริยะ...

เซี่ยซีหว่านอ่านคำเหล่านี้หลายครั้ง จู่ ๆ เธอก็ยิ้มออกมา แล้วตอบกลับข้อความไปว่า “ฉันไม่รู้จัก”

เยี่ยหลิงตอบ “อ่า หว่านหว่าน ถ้าอย่างนั้นเธอต้องแย่แน่เลย”

เซี่ยซีหว่านตอบ “แต่อย่างไรก็ตาม ฉันเคยรู้จักท่านคณบดีมหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสมาก่อน”

เยี่ยหลิงตอบ “...หว่านหว่าน เธอช่วยเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฉันฟังได้ไหม โรคหัวใจของฉันจะถูกเธอทำให้ตกใจตายแล้ว เธอกับ...กับท่านคณบดีของมหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสเคยรู้จักกันมาก่อนงั้นเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านตอบ “ท่านคณบดีเคยเชิญฉันมาเรียนที่มหาวิทยาลัยที่กรุงปารีส แต่ฉันปฏิเสธ”

เยี่ยหลิงตอบ “จริงเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านตอบ “ประเด็นสำคัญคือ ตอนนั้นฉันยังเด็กเกินไป ฉันอายุแค่ 15 ปี และฉันไม่อยากอยู่ไกลบ้านเกินไป...”