พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 14

ฮั่วซีเจ๋อที่อยู่อีกด้านสงสัยว่าตัวเองจะหูฝาด สุด...สุดหล่อ?

ใครกัน?

พี่รองของเขางั้นเหรอ?

ลู่หานถิงกวาดตามองเช็คเงินสดแผ่นนั้นด้วยดวงตาลุ่มลึกของเขาแล้วจึงหยุดมองที่ใบหน้าอันงดงามของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพร้อมกับถามอย่างคนไม่ได้เก็บซ่อนอารมณ์แต่ฟังแล้วดูเย็นชาห่างเหินว่า “หมายความว่าอะไร?”

วันนั้นที่ร้านเค้กเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเคยได้พบกับผู้ชายคนนี้แล้ว เมื่อเธอได้เจอเขาอีกครั้งก็ยังคงรู้สึกหัวใจเต้นแรง ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอนั้นแอบซ่อนการชื่นชมความสมบูรณ์แบบอันไร้ที่ติบนใบหน้าของชายคนนี้ไว้ แล้วพยายามแสดงความเย่อหยิ่งในศักดิ์ศรีใส่ชายหนุ่มหน้าหล่อคนนี้ว่า “เช็คเงินสดใบนี้ฉันให้นาย คราวหน้าก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเซี่ยซีหว่านอีกแล้ว ฉันจะเลี้ยงนายเอง”

ฮั่วซีเจ๋อที่เห็นการกระทำดังกล่าวก็รู้สึกพูดอะไรไม่ออกขึ้นมาทันที.......

นี่เขาดูอะไรอยู่เนี่ย เกิดมาตั้งหลายปีไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนเอาเช็คเงินสดหนึ่งใบมาให้เพื่อเลี้ยงดูพี่รองของเขา โลกนี้ช่างเข้าใจยากจริง ๆ โลกบวมขึ้นหรืออย่างไร?

ลู่หานถิงเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง แล้วยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยันและเย็นชา

เขาไม่ได้พูดปฏิเสธหรือว่าพูดให้เธอรู้สึกอาย แต่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลับหน้าแดงก่ำด้วยรอยยิ้มหยัน

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร เธอเป็นถึงคุณหนูผู้สูงศักดิ์แห่งตระกูลเซี่ย เขามันก็แค่หนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง แค่โดนเขามองด้วยหางตาก็รู้สึกราวกับถูกควบคุมเอาไว้อย่างง่ายดาย ซึ่งการทำเช่นนี้กลับทำให้เธอรู้สึกอับอาย

“นาย....นายยิ้มอะไร?”

ลู่หานถิงขมวดคิ้วได้รูปแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร คุณมีความมั่นใจมันก็ดีนะ แต่คุณควรกลับไปส่อง

กระจกบ่อย ๆ จะดีกว่า”

เมื่อลู่หานถิงพูดจบก็เดินเลี่ยงออกไป

ความกระตือรือร้นอย่างมั่นใจทั้งหมดของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยถูกกลบทับด้วยน้ำเย็นหนึ่งกะละมังจนดับมอดลงทันที เธอถูกหนุ่มหน้าหล่อคนนั้นปฏิเสธ?

จนถึงตอนนี้หนุ่มหน้าหล่อคนนี้ยังจะอวดดีได้ถึงขนาดนี้เชียว?

ลู่หานถิงเดินไปได้เพียงก้าวเดียวก็หยุดเดินทันที เพราะเขาเห็นรูปร่างที่งดงามปรากฎขึ้นตรงหน้าของเขา เซี่ยซีหว่านมาแล้ว

เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าเธอมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ดวงตาคู่งามนั้นกำลังจ้องมองไปตรงที่เขา

ฮั่วซีเจ๋อพูดว่า “เอาล่ะเว้ย วันนี้มันวันอะไรกัน พี่รองโดนพี่สะใภ้รองจับได้คาหนังคาเขาซะแล้ว”

ลู่หานถิงมองไปยังเซี่ยซีหว่าน แล้วรีบยกมืออันแข็งแกร่งออกมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมกับพูดขึ้นว่า “พวกเราไม่ได้มีอะไรกัน คุณก็เห็น เธอมาล่อลวงผมเอง!”

เมื่อไม่กี่นาทีก่อนเขายังเป็นผู้ชายที่แสนเย็นชาอย่างไม่มีใครต้านทานได้อยู่เลย แต่ตอนนี้เขากลับตกลงมาจากแท่นบูชาแล้วซะงั้น แถมยังใช้น้ำเสียงเหมือนคนบริสุทธิ์ไร้ความผิดร้องเรียนกับเซี่ยซีหว่าน ฉากนี้เกือบจะทำให้ฮั่วซีเจ๋อรู้สึกตกตะลึงแล้ว แต่ภายในใจของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยนั้นถูกทำร้ายจนเจ็บช้ำเหมือนโดนน้ำเย็นจัดสาดใส่

“เซี่ยซีหว่าน เป็นแกอีกแล้ว!” เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกัดฟันกรอดแล้วกำหมัดแน่นอย่างเคียดแค้น

เซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาและใช้รูปร่างที่เพรียวบางยืนขวางอยู่ด้านหน้าของลู่หานถิง “เซี่ยเสี่ยวเตี๋ย ฉันคิดมาตลอดว่าเธอก็คงไม่ต่างจากคุณป้า คุณป้าควรจะรู้สึกปลาบปลื้มนะ เพราะว่าเธอได้สืบทอดทุกอย่างมาจากคุณป้า อย่างเรื่องชอบแย่งสามีของคนอื่นเนี่ย!”

“แก....”

เซี่ยซีหว่านไม่รอฟังเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดจบก็หยิบเช็คเงินสดใบนั้นจากมือเธอมา “ห้าแสนหยวน? เดี๋ยวก่อนนะเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย เธอก็มีเงินเยอะน่าดูเลยนี่ คราวนี้เธอคงจะใช้เงินจนเกินตัวมากทีเดียว เธอชอบหนุ่มหน้าหล่อของฉัน.....คนนี้มากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เงินห้าแสนก้อนนี้คือเงินเก็บทั้งหมดของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย แล้วยังมีเงินบางส่วนที่เธอขอยืมมาจากเพื่อน ๆ ของเธอ ตอนนี้เธอคงจะหลงใหลลู่หานถิงจนหัวปักหัวปำถึงยอมทุ่มสุดตัวขนาดนี้

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็อุทานออกมาอย่างเสียดายว่า “แต่ช่างน่าเสียดายนะที่ผู้ชายไม่ได้ใจตรงกับเธอ ต่อให้เธอจะเพิ่มเงินให้เขาอีกสักเท่าไหร่ก็เปล่าประโยชน์ พ่อรูปหล่อของฉันก็ไม่ชายตาแลเธอหรอก”

เมื่อเซี่ยซีหว่านพูดจบก็หันกลับมามองที่ใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงแล้วเอ่ยถามว่า “บอกเธอไปสิว่า คุณเป็นผู้ชายของใคร!”

ลู่หานถิงจ้องมองไปยังแววตาที่เต็มเปี่ยมด้วยความเอาจริงเอาจังของหญิงสาวตรงหน้า เขาจึงพูดอย่างคนเอาอกเอาใจออกมาสามคำว่า “ผมเป็นของหว่านหว่าน”

เป็นของหว่านหว่าน.......

เซี่ยซีหว่านหัวใจเต้นแรง เดิมทีเธอก็อยู่ในกำมือเขาอยู่แล้ว แต่พอเขาเอ่ยปากขึ้นมาหัวใจกลับเต้นแรงระรัวทันที