พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 15

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกเหมือนถูกฝ่ามือตบเข้าที่หน้าอย่างแรง การถูกหนุ่มรูปหล่อที่ตนเองชอบปฏิเสธแล้วยังถูกเซี่ยซีหว่านทำให้อับอายขายหน้าอีก เธอจึงออกจากบาร์ด้วยความโกรธจัด

ทันใดนั้นเองก็มีอันธพาลสองสามคนเดินผ่านมาแล้วล้อมรอบตัวเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเอาไว้ พวกมันหรี่ตามองไปที่เธอแล้วพูดว่า “สาวน้อย คุณมาคนเดี๋ยวเหรอ อยากให้พวกเราอยู่เป็นเพื่อนไหม?”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคือคุณหนูตะกูลเซี่ยผู้สูงศักดิ์ที่ถูกดูแลอย่างดีมาตั้งแต่เล็ก ไม่ว่าเมื่อใดก็ตามเธอก็ไม่เคยพบเจอเรื่องอันตรายเช่นนี้ เธอรู้สึกตกใจจนหน้าซีดเผือด “พวกแกเป็นใคร ฉันไม่ต้องการให้พวกแกอยู่เป็นเพื่อนหรอกนะ รีบไสหัวไปซะ ช่วยด้วยค่ะ!”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีคนขับรถส่วนตัว คนขับรถส่วนตัวเห็นว่าเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีอันตรายก็รีบเข้ามาช่วยทันที “รีบปล่อยคุณหนูรองซะ!”

แต่ว่าอันธพาลสองคนก็เตะเข้าไปที่คนขับรถซ้ำไปซ้ำมาหลายทีจนเขาสลบไป

ลมหายใจของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยวเริ่มหยุดชะงักลง “ช่วยด้วย ช่วย...”

อันธพาลเอามืออุดปากเธอไว้และลากเธอเข้าไปในมุมที่มีแสงส่องถึงเพียงสลัว ๆ จากนั้นก็เอื้อมมือไปลูบใบหน้าเธอ “พวกเราจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเอง พวกเราจะแถมถ่ายรูปเอาไว้ให้คุณเก็บเป็นที่ระลึกด้วย ตอนที่คิดถึงขึ้นมาจะโทรหาคุณนะสาวน้อย ฮ่า ๆ ๆ”

พวกอันธพาลหัวเราะชอบใจออกมาอย่างน่ารังเกียจ

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยโดนปิดปากไว้จนไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ เดิมทีเธอก็รู้สึกรังเกียจพวกผู้ชายชั้นต่ำพวกนี้ที่สุดอยู่แล้ว เธออยากแต่งงานกับหนึ่งในสี่ชนชั้นสูงของเมืองไห่เฉิง คนสกปรกอย่างพวกมันไม่สมควรที่จะได้แตะต้องเธอด้วยซ้ำ

ตอนนี้พวกมันกำลังลูบไล้ใบหน้าของเธอ เธอรู้สึกหนาวไปทั่วร่างกายและหวาดกลัวจนตัวสั่นเข้าไปถึงกระดูกจนเธอต้องร้องไห้ขอความเมตตา

“แม่สาวน้อยชุดกระโปรงนี้ดูดีจริง ๆ เลยนะ คุณมาที่บาร์นี้ก็เพื่อมาอ่อยผู้ชายล่ะสิ สู้ให้พวกเราถอดให้คุณตอนนี้เลยจะดีกว่า”

แท้จริงแล้วเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยนั้นแต่งตัวอย่างพิถีพิถันก็เพื่อลู่หานถิงเท่านั้น แต่ตอนนี้กลับรู้สึกได้ว่ามีคนกำลังดึงทึ้งชุดของเธอที่สวมใส่อยู่ เธอดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตายและน้ำตาของเธอก็ไหลพรั่งพรูออกมา

อย่านะ！

อย่า!

ทันใดนั้นเองก็มีน้ำเสียงทุ้มนุ่มน่าฟังดังก้องเข้าหูเธอว่า “ปล่อยเธอไปเถอะ”

พวกอันธพาลคลายมือออก เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยตัวอ่อนพับลงไปกองกับพื้น

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยน้ำตาคลอเบ้าแล้วเงยหน้าขึ้นมองด้วยความหวาดกลัว เธอเห็นเงาที่สง่างามปรากฏขึ้นตรงหน้า เงานั่นก็คือ...ฮั่วซีเจ๋อ！

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยหรี่ม่านตาลง เธอรู้จักฮั่วซีเจ๋อ ไม่มีใครไม่รู้จักทายาทชนชั้นสูงตระกูลฮั่วที่มีอำนาจมากแห่งเมืองไห่เฉิง

ฮั่วซีเจ๋อยกบุหรี่ในมือขึ้นสูบพร้อมกับก้าวเข้าไปอยู่ด้านหน้าของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย เขามองไปยังเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยอย่างคนที่อยู่เหนือกว่าแล้วพูดว่า “คุณหนูเซี่ยคนรอง นี่เป็นแค่การให้บทเรียน อย่าแตะต้องคนที่ไม่ควรแตะต้อง อย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน”

เมื่อฮั่วซีเจ๋อพูดจบก็โยนก้นบุหรี่ทิ้งลงบนพื้นแล้วใช้เท้าขยี้จนมอดดับลง “พวกเราไปกันเถอะ”

ทุกคนไปหมดแล้ว

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยนั่งหอบหายใจแรงอยู่บนพื้นอย่างกระอักกระอ่วน เธอรู้สึกโชคดีที่ผ่านพ้นมันมาได้ แต่ว่าเธอไม่รู้ว่าตัวเองไปทำผิดอะไรต่อฮั่วซีเจ๋อผู้มีอิทธิพลคนนี้

ทันใดนั้นเองรถยนต์สุดหรูคันหนึ่งก็วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองผ่านกระจกหน้าต่าง ภายในรถคนนั้นเธอก็เห็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาดุจเทพบุตรลงมาจุติ เขาคนนั้นก็คือ....ลู่หานถิง

ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเขา!

......

เมื่อกลับมาถึงที่สวนโยวหลาน เซี่ยซีหว่านเข้ามาในห้อง เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความเสียงผ่านวีแชทว่า “หลิงหลิง ครั้งนี้ขอบคุณเธอมาก ๆ เลยนะ”

หลี่ยู่หลานเป็นอดีตนักแสดงในวงการบันเทิงและมีเส้นสายอยู่มาก แต่ทีมข่าวก็ร้ายกาจมากเช่นกัน ปกติถ้ามีข้อมูลข่าวซุบซิบอะไรก็ตามที่ยังไม่ได้รับการยืนยันจะไม่สามารถเปิดเผยหรือถูกเผยแพร่ออกไปได้ แต่ว่าคราวนี้ที่ข่าวของประธานหวางกับคุณป้ากลายเป็นประเด็นร้อนสุดฮอตติดอันดับในเหวยป๋ออย่างรวดเร็วได้นั้นเป็นเพราะว่าเรื่องทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับคนเพียงคนเดียว

คนนั้นก็คือ เยี่ยหลิง เพื่อนสุดที่รักของเซี่ยซีหว่าน

เมื่อเซี่ยซีหว่านเข้าโรงเรียนอนุบาลก็ได้มีเพื่อนเล่นด้วยกันคือเยี่ยหลิง เด็กสาวสองคนนี้พูดคุยกันทุกเรื่องโดยไม่มีความลับต่อกัน ต่อมาเมื่อเกิดเรื่องของคุณปู่เซี่ยขึ้น เธอก็มีแค่เยี่ยหลิงเพียงคนเดียวที่เชื่อมั่นในตัวเธอ

พอเธออายุเก้าขวบก็ถูกส่งกลับไปที่ต่างจังหวัด เยี่ยหลิงร้องไห้พร้อมกับบอกลาเธอ ช่วงเวลาหลายปีมานี้ ทุก ๆ วันหยุด เยี่ยหลิงก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนดื่มเพื่อนกินกับเธอ