พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 143

เซี่ยเหยียนเหยียนตะโกนเสียงดัง ทันใดนั้นก็มีรปภ.สองคนเดินเข้ามา “คุณผู้หญิงครับ เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอครับ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนชี้ไปที่เซี่ยซีหว่าน “ผู้หญิงคนนี้ไม่มีบัตรเชิญสีทองแล้วยังคิดจะแอบเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง และยังโกหกว่าอาจารย์ใหญ่อะไรนั่นเชิญเธอมาอีก ฉันว่าเธอคิดจะก่อความวุ่นวายแน่ พวกคุณรีบไล่เธอออกไปเร็วเข้าค่ะ!”

เซี่ยเหยียนเหยียนไม่อยากเห็นเซี่ยซีหว่านที่นี่ งานเลี้ยงแบบนี้เซี่ยซีหว่านไม่มีสิทธิ์มาร่วมงาน อีกอย่างเธอก็ใส่ชุดสวยขนาดนี้ ชุดเดรสสีนู้ดนี้เหมือนถูกจัดเตรียมไว้สําหรับนางเอก เธอไม่อยากให้เซี่ยซีหว่านดึงดูดสายตาใครทั้งนั้น

รปภ.สองคนนั้นเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเซี่ยซีหว่านอย่างรวดเร็ว “คุณผู้หญิงครับ คุณจะมาก่อความวุ่นวายที่นี่ไม่ได้นะครับ กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ครับ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงต้องเชิญคุณออกไปเอง!”

เมื่อเห็นเซี่ยซีหว่านถูกหักหน้า เซี่ยเหยียนเหยียนก็รู้สึกชื่นมื่นสบายอกสบายใจ เธอพูดอย่างลำพองว่า “หว่านหว่าน รีบไปซะสิ!”

ทันทีที่พูดจบ เสียงอันทรงพลังก็ดังขึ้น “พวกคุณมาเอะอะโวยวายอะไรกัน?”

เซี่ยเหยียนเหยียนหันกลับไปมอง อาจารย์ใหญ่ลู่หยินหยินมาแล้ว!

ด้านหลังของลู่หยินหยินยังมีศาสตราจารย์เฉียนเดินตามมาด้วย

เซี่ยเหยียนเหยียนรีบเก็บแววตาที่เจ้าเล่ห์และชั่วร้ายให้หายไปทันที แล้วพูดอธิบายอย่างนุ่มนวลแทน

“อาจารย์ใหญ่คะ ฉันขอแนะนําให้คุณรู้จักสักหน่อย นี่คือเซี่ยซีหว่านน้องสาวของฉันเองค่ะ คืออย่างนี้ค่ะ หว่านหว่านไม่มีบัตรเชิญแต่อยากจะเข้าไปในงาน และยังบอกอีกว่าอาจารย์ใหญ่เป็นคนเชิญเธอมา โกหกแบบนี้ยังไงฉันก็ไม่เชื่อแน่นอน หว่านหว่านเรียนจบแค่ชั้นมัธยมปลาย จะไปรู้จักกับอาจารย์ใหญ่ได้ยังไงคะ ฉันเลยพูดเกลี้ยกล่อมให้เธอไปจากที่นี่ และรปภ.ก็เข้ามาพอดีค่ะ”

ลู่หยินหยินมองเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยสายตาแปลกใจ “เธอพูดว่าอะไรนะ เธอบอกว่าเซี่ยซีหว่านเรียนจบแค่ชั้นมัธยมปลายอย่างนั้นเหรอ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนยืดหลังตรง มุมปากของเธอยกยิ้มขึ้นแสดงความภาคภูมิใจอย่างเปิดเผย แต่เธอกลับตีหน้าเศร้าและถอนหายใจพูดว่า “ใช่ค่ะอาจารย์ใหญ่ หว่านหว่านถูกส่งตัวไปอยู่ต่างจังหวัดตั้งแต่เด็ก เลยไม่ได้ร่ำเรียนอะไรมาก และระดับการศึกษาก็ไม่ได้สูง คุณอย่าดูแคลนเธอเลยนะคะ”

ศาสตราจารย์เฉียนเองก็ประหลาดใจมากที่เห็นเซี่ยซีหว่านมาที่นี่ “เซี่ยซีหว่าน เธอมาที่นี่ได้ยังไง วันนี้เป็นงานเลี้ยงของผู้ที่มีชื่อเสียงทางการแพทย์ ดังนั้นเธออย่ามาสร้างปัญหาเลย เด็กก็อยู่ส่วนเด็ก ฉันว่าชีวิตแบบนี้ก็ไม่เลวเหมือนกันนะ มีศักดิ์ศรีในตัวเองซะบ้าง อย่าสร้างปัญหาจนทำให้ตัวเองดูน่าเกลียดจนเกินไปเลย”

ศาสตราจารย์เฉียนมีอคติต่อเซี่ยซีหว่านเพราะเธอเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเคยได้ยินมา แต่ทว่าเซี่ยซีหว่านดูเด่นเป็นสง่าอยู่ในชุดเดรส รูปร่างหน้าตาของสาวน้อยคนนี้ดูดีมาก

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าแผนของเธอสำเร็จแล้ว เธอมองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างภาคภูมิใจ “หว่านหว่าน รีบไปเถอะ ไม่อย่างนั้นรปภ.จะไล่เธอออกไปจริง ๆ แล้วนะ”

ทันใดนั้นลู่หยินหยินจึงเดินออกมาป่าวประกาศว่า “เซี่ยซีหว่านคือคนที่ฉันเชิญมาเอง มีใครกล้าไล่เธอออกไปอย่างนั้นเหรอ?”

อะไรนะ?

เซี่ยเหยียนเหยียนตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว เธอเบิกตากว้างมองลู่หยินหยินเต็มสองตาด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ เมื่อครู่นี้ท่าน...ท่านพูดว่าอะไรนะ?

เซี่ยซีหว่านคือคนที่...ที่ท่านเชิญมาจริง ๆ เหรอ?

ลู่หยินหยินเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเซี่ยซีหว่าน “ซีหว่าน ตอนเธอมาถึงทําไมไม่โทรหาฉันล่ะ ฉันจะได้ออกมารับเธอด้วยตัวเอง”

ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านมองไปที่ลู่หยินหยิน “อาจารย์ใหญ่คะ ฉันเองก็เพิ่งมาถึงค่ะ แต่บังเอิญเจอคนรู้จักพอดี ก็เลยอยู่คุยกันสองสามคำค่ะ”

คนรู้จักที่ว่านี้ แน่นอนว่าคือเซี่ยเหยียนเหยียน

สายตาเย็นชาของลู่หยินหยินตวัดมองไปยังใบหน้าเจื่อน ๆ ของเซี่ยเหยียนเหยียนแวบหนึ่งอย่างไม่ค่อยพอใจนัก จากนั้นก็หันไปมองบริกรและรปภ.สองคนนั้น “นี่เป็นแขกผู้มีเกียรติที่ฉันเชิญมา พวกคุณอย่าตาต่ำดูถูกคนอื่นเป็นอันขาด ไปกันได้แล้ว”

“ครับ” ทุกคนถอยออกไปจากตรงนั้น

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกเหมือนตัวเองถูกไม้หน้าสามฟาดเข้าที่หน้า เพราะประโยคที่ว่า “ตาต่ำดูถูกคนอื่น” ของลู่หยินหยินนั้นเหมือนกับจะพูดให้เธอฟัง

ลู่หยินหยินดึงมือเล็กของเซี่ยซีหว่านอย่างสนิทสนม แล้วยิ้มอย่างเอ็นดู “ซีหว่าน ฉันรอเธอนานแล้ว กลัวมากว่าเธอจะไม่มาจริง ๆ ชุดเดรสสีนู้ดนี้เป็นชุดที่สะดุดตาฉันตั้งแต่เห็นครั้งแรกเลย ตอนนั้นฉันรู้สึกว่ามันเหมาะกับบุคลิกที่งดงามไร้ที่ติของเธอมาก คืนนี้เธอสวยมากจริง ๆ”

เซี่ยซีหว่านยิ้ม “อาจารย์ใหญ่คะ ฉันชอบชุดเดรสนี้มากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“เธอชอบก็ดีแล้ว ซีหว่าน ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอเข้าไปทําความรู้จักกับใครบางคน” ลู่หยินหยินจูงมือเล็กของเซี่ยชีหว่านเข้าไปด้านใน