พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 17

โรงแรมระดับหกดาวดอร์เซตต์

เซี่ยซีหว่านเดินเข้าไปในห้องโถง เธอต้องการขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบน แต่แล้วเธอก็พบกับคนรู้จัก ข่งเจินเอ่อร์

“เซี่ยซีหว่านเธอมาแล้วเหรอ？ดูสิ นี่คือโรงแรมหกดาวดอร์เซตต์เลยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้ เสี่ยวเตี๋ยขอให้เธอมางานวันเกิด คนบ้านนอกอย่างเธอชาตินี้ทั้งชาติก็มาที่ที่มีระดับขนาดนี้ไม่ได้หรอก!” ข่งเจินเอ่อร์พูดอย่างหยิ่งผยอง

เซี่ยซีหว่านกดปุ่มลิฟต์แล้วแสร้งทำเป็นถอนหายใจ “นี่หมาปั๊กของบ้านใครอีกล่ะ ทำไมถึงไม่ล่ามโซ่ไว้นะ ปล่อยมันออกมากัดคนตามใจชอบได้อย่างไรกัน”

สีหน้าของข่งเจินเอ่อร์เปลี่ยนไปทันที “แก!”

ขณะเดียวกันนั้นข่งเจินเอ่อร์สังเกตเห็นชุดเดรสยาวลายลูกไม้สีขาวที่เซี่ยซีหว่านกำลังสวมใส่อยู่ เธอก็รู้สึกตกตะลึงและรีบพูดขึ้นว่า “เซี่ยซีหว่านเธอเอาชุดเดรสนั้นมาจากไหน นั่นคือแบรนด์ MOO แบรนด์หรูระดับโลกเลยนะ” ชุดที่เธอกำลังใส่คือคอลเลคชั่นซัมเมอร์ มิลาน แฟชั่นวีคที่เพิ่งออกมาใหม่ล่าสุดของแบรนด์ MOO ฉันเห็นในนิตยสารแฟชั่นเมื่อสองวันก่อน ทำไมเธอถึงใส่มันได้ล่ะ?”

ข่งเจินเอ่อร์เป็นแฟนพันธุ์แท้ของแบรนด์ MOO ไม่เพียงแค่เธอเท่านั้น สินค้าที่ออกใหม่ทุกฤดูกาลของแบรนด์ MOO สาว ๆ ในเมืองไห่เฉิงต่างก็ใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อซื้อมันผ่านช่องทางต่าง ๆ ใครก็ตามที่ซื้อมันได้ต่างก็นำออกมาโอ้อวด

น่าเสียดายที่ราคาของเสื้อผ้าแบรนด์ MOO นั้นแพงจนเกินไป อีกทั้งเป็นแบรนด์หรูหราระดับไฮเอนด์มาโดยตลอด ด้วยรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่น จึงมีเพียงไม่กี่คนที่สามารถซื้อมันได้

ข่งเจินเอ่อร์ไม่ได้ซื้อชุดเดรสตัวนี้

ตอนนี้ชุดเดรสคอลเลคชั่นซัมเมอร์ของแบรนด์ MOO สวมใส่อยู่บนตัวของคนบ้านนอกอย่างเซี่ยซีหว่าน สิ่งนี้ทำเธอรู้สึกตกใจมาก

แน่นอนว่าเซี่ยซีหว่านก็รู้เช่นกันว่านี่คือแบรนด์ MOO เธอสงสัยว่า ถ้าหากเธอบอกข่งเจินเอ่อร์ว่าเธอไม่ได้มีเพียงชุดเดียวเท่านั้น แต่ยังมีอีกเป็นตู้ที่บ้าน เธอเกรงว่าข่งเจินเอ่อร์จะเป็นลมเสียก่อนล่ะสิ?

อย่างไรก็ตามเสื้อผ้าแบรนด์ MOO ได้รับการจัดเตรียมโดยลู่หานถิง มันไม่ใช่ของของเธอเอง และไม่เหมาะสำหรับการนำมาโอ้อวด หรือโจมตีผู้อื่น

เมื่อเห็นดวงตาของข่งเจินเอ่อร์ที่กำลังตกตะลึงและแสดงความรู้สึกอิจฉาจนออกมานอกเบ้านั้น เซี่ยซีหว่านก็เดินเข้าไปในลิฟต์ เธอยิ้มออกมาเล็กน้อย และพูดว่า “อยากรู้เหรอ ฉันไม่บอกเธอหรอก”

ในใจของข่งเจินเอ่อร์กำลังสับสน เธอเกลียดคนตรงหน้าอย่างเซี่ยซีหว่านเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปที่รูปร่างที่เพรียวบาง และสง่างามของเซี่ยซีหว่าน ดวงตาที่อิจฉาของเธอก็ลุกเป็นไฟ “เซี่ยซีหว่านเธอกำลังใส่งานเกรดเอแน่นอน”

พูดจบข่งเจินเอ่อร์ก็เดินเข้าไปในลิฟต์ด้วย เธอเอื้อมมือออกมากระชากเดรสยาวของเซี่ยซีหว่าน และฉีกมันออกอย่างแรง

ตามมาพร้อมกับเสียงผ้าขาด เดรสยาวของเซี่ยซีหว่านก็พังลงในทันที

ทันใดนั้นดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านก็กลับกลายเป็นเย็นชาทันที “ข่งเจินเอ่อร์เธอกำลังทำอะไร?”

ขงเจินเอ่อร์ยิ้มอย่างมั่นใจ และพูดว่า “เซี่ยซีหว่านเธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย เธอจะบอกว่าฉันฉีกเดรสของเธออย่างนั้นเหรอ เธอมีหลักฐานไหมล่ะ?”

เซี่ยซีหว่านก้าวไปข้างหน้า เธอคว้ากระโปรงของข่งเจินเอ่อร์ และฉีกมันออกมา

แควก

ชุดเดรสของข่งเจินเอ่อร์ก็ขาดเช่นกัน

“เซี่ยซีหว่าน แก!” ข่งเจินเอ่อร์โมโห เธอไม่คิดว่าเซี่ยซีหว่านไม่เพียงมีไหวพริบ แต่เธอกลับโหดเหี้ยมและเอาคืนในทันที

เซี่ยซีหว่านยิ้มเยาะเย้ย เธอรู้สึกเสมอว่าบางครั้งคนเราก็ไม่ควรจะนิ่งเฉย “คุณเคยเห็นหมาบ้ามีเหตุผลไหมล่ะ？ ไม่สิ ฉันโดนหมาบ้ากัด ฉันก็ควรหยิบไม้ แล้วตีมันกลับ!”

ข่งเจินเอ่อร์โกรธจนจะเป็นบ้า จู่ ๆ เธอก็ถูกคนบ้านนอกที่เธอดูถูกบดขยี้จนแหลก

ในเวลาต่อมาลิฟต์ก็มาถึง จากนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออก หลี่ยู่หลานรีบเข้าไปทักทายอย่างรวดเร็ว “ซีหว่านทำไมชุดเดรสของเธอขาดแบบนี้ล่ะ ชุดเดรสขาดแบบนี้เธอจะเข้าร่วมงานวันเกิดได้อย่างไร แบบนี้ล่ะกัน เธอรีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอซะ ฉันเตรียมชุดสำรองไว้หลายตัว เธอเลือกตัวที่เธอชอบแล้วกันนะ”

...