พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 225

คุณท่านลู่รู้สึกตกตะลึงนิ่งอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง เธอพูดอะไรไม่ออกสักคำ เธอก้มหน้ามองหลานชายอันเป็นที่รักของเธอซึ่งกำลังนอนหนุนอยู่บนตักของเธอในตอนนี้ และพูดว่า “แต่ว่า หว่านหว่านไปแล้ว หลานจะทํายังไงล่ะ?”

ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางซีดเผือดขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า “ผมก็แค่กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อน ผมเคยชินกับมันแล้วครับ”

น้ำเสียงของลู่หานถิงทั้งแหบแห้ง อิดโรย หมดอาลัยตายอยาก และเย้ยหยันในตัวเอง

คุณท่านลู่น้ำตาไหลพราก เธอลูบผมสั้นของลู่หานถิงด้วยความทุกข์ใจ ผู้ชายในตระกูลลู่ล้วนน่าหลงใหล ไม่ว่าจะเป็นพ่อของเขา หรือตัวเขาเอง

ในเวลานี้หญิงชราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองทําพลาดไปแล้วหรือเปล่า การสลับตัวแต่งงานในครั้งนี้จบลงอย่างรีบร้อน นอกจากรอยแผลเป็นในใจของลู่หานถิงที่หนักหนาสาหัสแล้ว เขายังได้รับบาดเจ็บไปทั้งตัวอีกด้วย

“ได้จ้ะ ย่ารับปากหลานว่าจะไม่ไปหาหว่านหว่าน หว่านหว่านเป็นเด็กดี ในเมื่อพวกหลานเลือกที่จะปล่อยมือจากกันแล้ว ย่าก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก แต่นับจากวันนี้เป็นต้นไปหลานต้องให้ความร่วมมือในการรักษาอย่างเคร่งครัด ไม่ว่าจะเป็นการรักษาอาการบาดเจ็บบนตัวหลาน หรืออาการผิดปกติของการนอนหลับและอาการป่วยทางจิตใจของหลาน เรื่องนี้หลานรับปากกับย่าได้ไหม?”

วันเวลาผ่านไปเพียงไม่นานนักแต่หญิงชรากลับดูชราลงไปหลายปีมาก อย่างไรก็ตามเธออายุมากแล้วคงอยู่กับหลานชายได้อีกไม่กี่ปี หลานชายคนนี้ทําให้เธอรู้สึกเป็นห่วงแบบนี้เสมอ

ลู่หานถิงหลับตาลงช้า ๆ แล้วพูดว่า “ได้ครับ”

...

เยี่ยหลิงรับโทรศัพท์แล้วเปิดประตูหน้าคอนโดอย่างรวดเร็ว เซี่ยซีหว่านกำลังยืนอยู่ด้านนอก ขอบตากับปลายจมูกของเธอแดงระเรื่อ และเธอมีท่าทางที่เหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด

“หว่านหว่าน เธอเป็นอะไรไป เข้ามาเร็วเข้า !” เยี่ยหลิงรีบดึงเซี่ยซีหว่านเข้ามาข้างในคอนโดทันที “หว่านหว่าน ทําไมมือเธอถึงได้เย็นเฉียบขนาดนี้ ตัวเธอก็เย็นเฉียบอย่างกับก้อนน้ำแข็ง เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

เมื่อก่อนเซี่ยซีหว่านมีเลือดอันล้ำค่าคอยปกป้องร่างกายของเธอ ทำให้ร่างกายของเธออบอุ่นอยู่ตลอดปี เยี่ยหลิงจึงชอบกอดเธอเป็นที่สุด นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอพบว่าร่างกายของเธอหนาวเหน็บขนาดนี้

ขอบตาที่ผ่านการร้องไห้จนบวมแดงของเซี่ยซีหว่านมองไปที่เยี่ยหลิง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าว่า “หลิงหลิง ตอนนี้ฉันไม่มีบ้านแล้ว เธอช่วยรับฉันไว้ก่อนสักสองสามคืนได้ไหม?”

“พูดอะไรน่ะ บ้านของฉันก็คือบ้านของเธอ เธออยากอยู่นานแค่ไหนก็อยู่ได้เลย บอกฉันมาว่าเกิดอะไรขึ้น เธอหนีออกมาดึกดื่นขนาดนี้เพราะทะเลาะกับคุณลู่ใช่ไหม?”

ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านเอ่อล้นไปด้วยหยดน้ำใส ๆ ในทันที น้ำตากําลังจะไหลออกมาอีกครั้งแล้ว

“เปล่า ฉันกับคุณลู่...หย่ากันแล้ว”

“อะไรนะ?” เยี่ยหลิงรู้สึกว่าตัวเองต้องหูฟาดไปอย่างแน่นอน เธอพูดด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่า “เธอหย่ากับคุณลู่แล้วเหรอ? ใจเย็น ๆ ก่อนนะ เธอค่อย ๆ พูดกับฉันนะ เธอกินมื้อเย็นมาหรือยัง ฉันจะไปเอาข้าวร้อน ๆ มาให้เธอ กินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยคุยกันนะ”

เรื่องที่เพื่อนรักเป็นกังวลกับเธอเสมอคือเธอกินอิ่มไหม เยี่ยหลิงทําอาหารไม่เป็น แต่ในคอนโดมีคุณน้าอยู่ เธอนำอาหารไปอุ่นในไมโครเวฟ แล้วเอานมร้อนแก้วหนึ่งส่งให้เซี่ยซีหว่านดื่มพลางพูดคุยกับเธอไปด้วย

เซี่ยซีหว่านไม่ได้พูดอะไรมากมาย เธอแค่บอกเยี่ยหลิงเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลเซี่ยในวันนี้

จากนั้นเยี่ยหลิงจึงทุบโต๊ะด้วยความโกรธและพูดว่า “บ้าเอ๊ย นางแพศยาเซี่ยเหยียนเหยียน ฉันนี่อยากจะฉีกหล่อนเป็นชิ้น ๆ จริง ๆ แต่กับคุณลู่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะนอกใจเธอได้ ฉันบอกแล้วไงว่าการที่เซี่ยเหยียนเหยียนเคยช่วยเขาไว้มันคือปัญหาใหญ่”

เซี่ยซีหว่านก้มหน้าลงกินข้าวเงียบ ๆ เธอเคี้ยวข้าวในปากอย่างคนไม่เจริญอาหาร

“หย่าก็หย่าสิ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรสักหน่อย แค่ผู้ชายคนเดียวที่ควบคุมท่อนล่างของตัวเองไม่ได้ไม่ต้องรอจนถึงปีหน้าเพื่อเขี่ยทิ้งหรอกใช่ไหม? แต่หว่านหว่าน ถ้าหย่าก็ต้องเจรจาเรื่องเงินให้ดีนะ เขาเป็นคนนอกใจก่อน ทําให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ต้องแต่งงานเป็นครั้งที่สองในอนาคต ต้องให้เขาชดใช้ค่าทำขวัญให้เธอนะ ทางที่ดีให้เขายกหุ้นบริษัทให้เธอไปเลย ! ”

“ฉันไม่ต้องการเงินจากเขา…”

“อะไรกันหว่านหว่าน สมองเธอกระทบกระเทือนไปแล้วเธอ ถ้าเธอไม่ใช้เงินเขา แล้วจะรอให้เขาเอาเงินไปให้เซี่ยเหยียนเหยียนใช้เหรอ?”

ทันใดนั้นน้ำตาที่กำลังคลอเบ้าอยู่ของเซี่ยซีหว่านก็ไหลพรากลงมาทันที ในมือเธอยังคงถือตะเกียบเอาไว้ เพียงแต่ก้มหน้าให้น้ำตาร่วงหล่นลงเสียงเปาะแปะ