พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 233

“หลิงหลิง ความสัมพันธ์ระหว่างลู่ซือเจี๋ยกับหลิวจ้าวตี้เป็นยังไงเหรอ?” เซี่ยซีหว่านเอ่ยถาม

“ก็ดีนะ คู่รักคู่นี้เคยเป็นเทพนิยายตอนหนึ่งของมหานครเอมพีเรียลมาโดยตลอด ชีวิตส่วนตัวของลู่ซือเจี๋ยซึ่งเป็นราชาแห่งวงการธุรกิจยุคหนึ่งมาหลายปีนั้นค่อนข้างขาวสะอาดไม่มีเรื่องอื้อฉาวเลย แต่ในฐานะที่หลิวจ้าวตี้เป็นแม่บ้านแม่เรือนของตระกูลลู่และเป็นที่โปรดปรานมาเป็นเวลา 30 กว่าปี นั้นชะตาชีวิตของเธอคนนี้เป็นสิ่งที่ใครหลายคนเหมือนจะเข้าถึงแต่ก็เข้าไม่ถึงเธอ เธอดูลึกลับมาก”

เยี่ยหลิงกระพริบตาปริบ ๆ และพูดอย่างคลุมเครือว่า “แต่หลิวจ้าวตี้ที่เป็นผู้ก่อตั้งแบรนด์ Fly นั้นเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกภาพสง่างามและมีความสามารถแถมหน้าตาของเธอยังสวยวิจิตรเลิศล้ำเป็นอย่างมาก ในตำนานเล่าว่า เมื่อตอนที่เธอยังเป็นหญิงสาววัยเยาว์นั้นเธอเป็นที่นิยมไปทั่วมหานครเอมพีเรียล เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวและกอดหนังสือไว้ที่หน้าอกของเธอสองสามเล่ม ผมยาวของเธอปลิวพลิ้วไสวไปกับสายลมราวกับเทพธิดาอีกโลกหนึ่งที่เยือกเย็นและสง่างาม บรรดาลูกหลานตระกูลมั่งคั่งและมีอิทธิพลต่างวิ่งเข้าหาเธอจนนับไม่ถ้วน ทุกคนต่างคาดเดากันไปต่าง ๆ นานาว่าเธอจะเป็นดอกไม้ที่ร่วงหล่นของตระกูลใด และเธอจะถูกตระกูลใดมาขอแต่งงาน”

“อย่างไรก็ตาม” เยี่ยหลิงมองดูหลิวจ้าวตี้ในนิตยสาร ส่าย ๆ หัว “ฉันคิดว่าข่าวลือของสังคมภายนอกนั้นมากเกินไปแล้ว หลิวจ้าวตี้คนนี้เป็นผู้หญิงที่งดงามมากเท่านั้น ตอนนี้ไม่รู้ว่าเธอแต่งงานเข้าตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลไปแล้วเป็นอย่างไรบ้าง แต่ฉันกลับไม่คิดว่าเธอเป็นเทพธิดาที่เยือกเย็นที่ทำให้ผู้คนรู้สึกเกรงกลัวในแวบแรกเลยสักนิด”

สายตาของเยี่ยหลิงเฉียบคมมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องรสนิยมแฟชั่นสำหรับผู้หญิงหรือเรื่องของผู้หญิงก็ตาม เธอสามารถแสดงความคิดเห็นในประเด็นหลักได้อย่างรวดเร็วและตรงไปตรงมา

เซี่ยซีหว่านยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย เทพธิดาที่แสนเยือกเย็นนั้นคือหลิวอิงลั่ว ไม่ใช่หลิวจ้าวตี้ ดังนั้นแน่นอนว่าไม่สามารถมองออกได้

“หว่านหว่าน ทำไมมือเธอเย็นจังล่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอสนใจแบรนด์อัญมณีขนาดนี้นะเนี่ย” เยี่ยหลิงลูบคลำมือเรียวเล็กของเซี่ยซีหว่านด้วยความเป็นห่วง

เซี่ยซีหว่านมองเยี่ยหลิง แล้วพูดว่า “หลิงหลิง ฉันมีเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกเธอ”

“เรื่องอะไรล่ะ เธอบอกมาได้เลย”

“อันที่จริง คุณชายลู่หานถิงมาจากมหานครเอมพีเรียล นามสกุลลู่ของเขาอาจจะเป็นนามสกุลลู่ที่เธอพูดถึงอยู่ และลู่ซือเจี๋ยก็เป็นพ่อของคุณชายลู่”

เยี่ยหลิงเสียงสูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เธอมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อและพูดว่า “หว่านหว่าน เธอกำลังพูดถึงอะไรน่ะ เธอกำลังจะบอกว่า... ลู่หานถิงเป็นคุณชาย...ของตระกูลลู่แห่งนครเอมพีเรียลเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้าตอบรับ เรื่องน่าจะเป็นเช่นนี้

โอ้พระเจ้า !

เยี่ยหลิงลุกขึ้นจากเก้าอี้ในทันที “หว่านหว่าน เธอรู้จักตระกูลลู่แห่งมหานครเอมพีเรียลไหม นั่นคือตระกูลที่มั่งคั่งและมีอำนาจที่แท้จริงแห่งมหานครเอมพีเรียลเลยนะ ลู่หานถิงต้องกลับไปยังนครเอมพีเรียลเพื่อสืบทอดอาณาจักรธุรกิจขนาดใหญ่ของของตระกูลลู่ เขาคือคุณชายใหญ่ และเธอก็เคยเป็นถึงภรรยาของคุณชายใหญ่ของตระกูลลู่แห่งมหานครเอมพีเรียลเลยนะ !”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้ตั้งใจสืบถามเกี่ยวกับเรื่องราวของตระกูลลู่แห่งมหานครเอมพีเรียล เธอเองก็เพิ่งรู้จากเยี่ยหลิงว่าตระกูลลู่นั้นสุดยอดและแข็งแกร่งยิ่งใหญ่เพียงใด แต่ไม่ว่าอาณาจักรธุรกิจนั้นจะยิ่งใหญ่แค่ไหน สำหรับลู่หานถิงแล้วนั้นถือว่าเป็นอาณาจักแห่งความเย็นเยือกและว่างเปล่า เขาน่าจะไม่ต้องการกลับไปที่ตระกูลลู่แห่งมหานครเอมพีเรียลอย่างแน่นอน

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เขาใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไห่เฉิงกับคุณย่าและไม่ได้พูดถึงพ่อของเขาสักคำ ราวกับว่าเขาได้ตัดขาดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับตระกูลลู่แห่งนครเอมพีเรียลแล้ว

“หลิงหลิง เราหย่ากันแล้ว แม้ว่าเขาจะกลับไปสืบทอดธุรกิจของพ่อ แต่มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย”

“มันก็ใช่ แต่เราก็ไม่ควรที่จะปฏิเสธการรับเงินจากเขานะ ตระกูลลู่เป็นเหมืองทองคำ สิ่งที่ไม่เคยขาดเลยก็คือ เงิน จบแล้ว พวกเราพลาดไปหลายพันล้านดอลล่าร์เลย…” เยี่ยหลิงรู้สึกเสียใจที่เห็นว่าเงินจำนวนมหาศาลได้หายวับไปจากมือของเธอ

เซี่ยซีหว่านหัวเราะอย่างขบขัน จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกไปโอบกอดเยี่ยหลิงไว้แล้วพูดว่า “หลิงหลิง นั่นคือเรื่องของเขาแล้ว เราอย่าพูดถึงเขาเลย พูดเรื่องของเธอเถอะ เธอจะไปที่มหานครเอมพีเรียล คุณชายกู้ไม่คัดค้านอะไรเลยเหรอ?”

เมื่อพูดถึงกู้เยี่ยจิ่น รอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้าเรียวเล็กของเยี่ยหลิงก็ค่อย ๆ จางหายไป “เขาน่าจะไม่ปล่อยฉันไป แต่ฉันจะหาทางหลุดออกมาจากเขาให้ได้”

“ต้องการความช่วยเหลือก็บอกฉันนะ”

“หว่านหว่าน เธอจัดการเรื่องของตัวเธอเองก่อนเถอะ อย่าให้ฉันต้องเป็นห่วงก็พอ”

“รู้แล้วน่า”

เซี่ยซีหว่านพูดพลางหยอกล้อคลอเคลียอยู่ข้าง ๆ เยี่ยหลิงเหมือนเด็กที่กำลังออดอ้อน