พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 256

เมื่อครู่นี้ลี่เหยียนหลานเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังที่เขาลูบไล้ผมของเธอ นี่เป็นเพียงการกระทําเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เด็กผู้ชายมักแสดงความรักต่อเด็กผู้หญิง ในวันเกิดของเธอและไหนจะบรรยากาศดี ๆ แบบนี้อีก เธอคิดว่าเขาจะกอดเธอจูบเธอหรืออะไรทํานองนั้นต่ออีกแน่ แต่ไม่มีอะไรเลย ดูเหมือนเขาแค่อยากจะลูบไล้ผมยาวของเธอเท่านั้นจริง ๆ

ลู่หานถิงดึงมือกลับมา แล้วพูดว่า “เหยียนหลาน อีกสักครู่ผมมีนัด ผมขอตัวก่อนนะครับ”

อะไรนะ?

เขากําลังจะไปแล้วเหรอ?

“พี่หานถิง แต่พี่เพิ่งมาเองนะคะ พี่จะกลับเร็วขนาดนี้เลยเหรอคะ?” ลี่เหยียนหลานรู้สึกไม่สบอารมณ์และรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

แต่ลู่หานถิงไม่ได้รูสึกสะทกสะท้านอะไรและไม่ได้มองเธอแม้แต่นิดเดียว เขาก้มหน้ามองเจ้าหยวนหยวนที่อยู่ตรงเท้าของเขาและพูดว่า “เจ้าหยวนหยวน ไปกันได้แล้ว”

เหมียว

เหมียวเหมียว

เจ้าหยวนหยวนยกอุ้งเท้าทั้งสองข้างขึ้นเห็นด้วย ดีจังเลย เจ้านายรีบไปกันเถอะ !

ลี่เหยียนหลานมองไปที่ลู่หานถิง บางครั้งเธอก็รู้สึกว่าตัวเองไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลย แถมยังอยู่ไกลจากเขามาก เขามักจะทําตัวเฉยเมยและเย็นชาแบบนี้เสมอ คนแปลกหน้าไม่เคยได้เข้าใกล้เลย มีเพียงช่วงเวลาพิเศษในบางเวลาเท่านั้น เขาถึงจะเผยความนุ่มนวลต่อเธอออกมา

จากนั้นลู่หานถิงก็พาเจ้าหยวนหยวนเดินจากไป

ทันใดนั้นเองซุนจินก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เขาตะโกนว่า “วันนี้ทุกคนมีความสุขกันขนาดนี้ เรามาล้อยัยอัปลักษณ์ตระกูลเซี่ยนั่นกันดีไหม?”

“ได้เลยคุณชายซุน คุณจะทําอะไรล่ะ?” ทุกคนถามด้วยความอยากรู้

ซุนจินหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมาและบีบเอวบางเล็กของซานซานนางแบบสาวของเขาหนึ่งที และพูดว่า “ผมจะโทรหายัยอัปลักษณ์ตระกูลเซี่ยนั่นตอนนี้เลย พวกคุณห้ามส่งเสียงนะเข้าใจไหม ซานซาน เดี๋ยวเธอส่งเสียงร้องครางออดอ้อนออกมาผ่านโทรศัพท์เลยนะ ยิ่งร้องเสียงอ้อนมากเท่าไหร่ยิ่งดี มาดูกันว่ายัยอัปลักษณ์นั่นจะมีปฏิกิริยายังไง”

“ตายแล้วคุณชายซุน นี่คุณเล่นใหญ่เกินไปแล้วค่ะ ร้ายเกินไปแล้ว คุณเล่นได้เก่งมากค่ะ !”

ซานซานบิดเอวของเธอไปมาอย่างมีเสน่ห์ และพูดว่า “คุณชายซุนคะ คุณนี่น่าเกลียดมาก ร้องครางเสียงออดอ้อนอะไรกันคะ ฉันร้องครางไม่เป็นสักหน่อย”

ซุนจินจุ๊บแก้มของซานซานไปหนึ่งที และพูดว่า “ร้องครางไม่เป็นจริงเหรอ? แล้วเมื่อคืนใครร้องครางกัน?”

ฮ่าฮ่าฮ่า

ขณะนี้บรรยากาศในงานได้มาถึงจุดพีคที่สุดแล้ว ตระกูลเซี่ยไม่เคยได้รับการยอมรับจากชนชั้นสูงในมหานครเอมพีเรียลเหล่านี้ แต่ในฐานะเจ้าแห่งน่านน้ำ ไม่มีใครกล้ายั่วยุคนของตระกูลเซี่ย แต่ตอนนี้ลูกสาวคนเล็กของตระกูลเซี่ยที่เพิ่งตามกลับมากลายเป็นจุดสนใจของคนเหล่านี้ ซึ่งแน่นอนว่าเธอเป็นจุดสนใจในการล้อเลียนและหยอกล้อ

ซุนจินวางนิ้วลงบนริมฝีปากแล้วทําท่าจุ๊ปากเพื่อเป็นสัญญาณให้ทุกคนร่วมมือกันเงียบเสียงลง บรรยากาศในงานจึงไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเลย

จากนั้นซุนจินก็กดโทรออกไปยังหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาเพิ่งได้มา และเปิดแฮนด์ฟรี เสียงโทรศัพท์ที่ไพเราะดังก้องไปทั่วห้องโถงอย่างรวดเร็วทันที

ทุกคนกําลังกลั้นหายใจอย่างรอคอย

หลังจากเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรอบหนึ่ง จากนั้นปลายสายก็รับสายโทรศัพท์อย่างไม่รีบร้อน แล้วเสียงอันไพเราะนุ่มนวลก็ดังขึ้นว่า “สวัสดีค่ะ ใครพูดคะ?”

ทุกคนที่กำลังกลั้นหายใจรีบหันมาสบตากันทันที “โอ้โห ทําไมเสียงยัยอัปลักษณ์ของตระกูลเซี่ยถึงได้ไพเราะขนาดนี้ล่ะ?”

ลู่หานถิงที่กำลังพาเจ้าหยวนหยวนเดินออกไปทางประตูนั้น เมื่อเขาได้ยินเสียง “สวัสดีค่ะ” ฝีเท้าของเขาก็หยุดชะงักลงทันที

ลู่หานถิงหมุนตัวกลับมา ดวงตาอันเฉี่ยวคมตวัดมองซุนจินที่กำลังเล่นพิเรนทร์ แล้วมองไปที่โทรศัพท์ในมือของเขา

สวัสดีค่ะ...

เขาไม่รู้ว่าเสียง “สวัสดีค่ะ” นี้มีพลังวิเศษอะไร เขารู้สึกว่าวินาทีที่เสียงอันไพเราะนุ่มนวลนี้ดังผ่านเข้ามาในหูของเขา เขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังบีบรัดอย่างรุนแรง

ซุนจินถือโทรศัพท์ไว้ในมือ แล้วพูดอย่างเหิมเกริมว่า “ไง คุณคือลูกสาวคนเล็กของตระกูลเซี่ยที่ถูกเรียกตัวกลับมาใช่ไหม ผมคือ ซุนจิน เป็นคู่หมั้นของคุณ แต่คุณอย่าคิดจะมาแต่งงานกับผมเชียวนะ ยังไงผมก็ไม่มีทางแต่งงานกับคนอัปลักษณ์แบบคุณหรอก ผมมีแฟนแล้ว และเราก็ออกกำลังกันอยู่”