พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 275

ใบหน้าของเซี่ยซีหว่านซีดเผือด เธอไม่คิดว่าในระยะเวลาสามเดือนที่เธอจากเมืองไห่เฉิงมา คุณย่าจะป่วยหนักถึงเพียงนี้

ตอนนั้นเธอไม่ได้บอกลากับคุณย่า เหตุผลแรกเป็นเพราะเธอกลัวว่าคุณย่าจะรู้สึกเสียใจ เหตุผลที่สองเป็นเพราะเธอรู้สึกว่าเพียงแค่ลู่หานถิงอาการดีขึ้น คุณย่าก็น่าจะมีความสุข และอายุยืนยาวมากขึ้นแล้ว เธอไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้

คุณย่าอายุมากแล้ว หากไม่กินอาหารเลยก็ยากที่จะดำรงชีวิตอยู่ต่อไปได้

“หว่านหว่าน ฉันคิดว่าหญิงชราคงจะรู้สึกป่วยใจ แม้ว่าลู่หานถิงจะเป็นหลานชายของท่าน แต่หญิงชราก็รักและเอ็นดูเธอมาโดยตลอด อยู่ดี ๆ เธอก็หายตัวไปเพื่อช่วยลู่หานถิงแบบนั้นน่าจะทำให้หญิงชรารู้สึกเศร้าและกังวลจนล้มป่วยอย่างแน่นอน” เยี่ยหลิงพูด

ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดง และพูดว่า “หลิงหลิง ฉันจะไปหาคุณย่าตอนนี้เลย ฉันจะทำทุกวิถีทางให้คุณย่าดีขึ้น แต่ตอนนี้คุณย่าอยู่ในคฤหาสน์ซีหยวนของลู่หานถิง ฉันจะหาเหตุผลอะไรเพื่อเข้าพบคุณย่าดีล่ะ?”

“ฉันได้ยินมาว่าลู่หานถิงกำลังตามหาเชฟฝีมือดีอยู่ หว่านหว่าน เธอลองไปสมัครเป็นเชฟคนสวยดูสิ แค่นี้เธอก็จะมีเหตุผลในการเข้าไปดูแลหญิงชราแล้ว”

ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเป็นประกาย เธอจึงพูดว่า “ตกลง”

…

ณ คฤหาสน์ซีหยวน

แม่บ้านอู๋หม่ารับใช้คุณท่านลู่มาหลายสิบปีแล้ว และตอนนี้หญิงชรามีสุขภาพร่างกายที่ไม่ค่อยดี ดังนั้นแม่บ้านอู๋จึงตามติดเธอไปทุกย่างก้าว

ขณะเดียวกันกริ่งของประตูคฤหาสน์ก็มีเสียง “กริ๊ง” ดังขึ้น

ใครมากันนะ?

แม่บ้านอู๋จึงรีบวิ่งออกจากห้องครัว และเปิดประตูคฤหาสน์ออกอย่างรวดเร็ว ด้านนอกประตูนั่นก็คือ...ลี่เหยียนหลาน

“คุณหนูลี่ คุณมาที่นี่ทำไมคะ?” แม่บ้านอู๋ถามด้วยความประหลาดใจ

ลี่เหยียนหลานยิ้มหวานพร้อมกับยกถุงในมือขึ้น และพูดว่า “แม่บ้านอู๋ ฉันได้ยินมาว่าพักนี้คุณย่าลู่ไม่ค่อยอยากทานอาหาร ฉันเป็นนักโภชนาการค่ะ ฉันเพิ่งพัฒนาสูตรอาหารสำหรับคุณย่าลู่ขึ้นมาใหม่ เมื่อสักครู่นี้ฉันสั่งให้คนไปซื้อส่วนผสมที่ฉันต้องการมาแล้วค่ะ ตอนนี้ฉันจึงมาทำอาหารให้กับคุณย่าลู่ค่ะ”

แม่บ้านอู๋รู้สึกพ่ายแพ้ และพูดว่า “ขอบคุณนะคะคุณหนูลี่ รีบเข้ามาก่อนเถอะค่ะ”

ลี่เหยียนหลานเดินเข้ามา และพูดว่า “คุณย่าลู่อยู่ที่ไหนคะ?”

“ในห้องชั้นบนค่ะ ดิฉันเพิ่งฉีดสารอาหารให้กับท่าน ตอนนี้ท่านหลับไปแล้วค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเรามาเตรียมอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการกันก่อนดีกว่านะคะ เมื่อคุณย่าลู่ตื่นแล้ว เราจะได้นำไปให้ท่านทานค่ะ”

“ได้ค่ะ”

ทั้งสองจึงเดินเข้าไปในครัว ลี่เหยียนหลานมอบทั้งสูตร และส่วนผสมของอาหารให้กับแม่บ้านอู๋ เธอเป็นคุณหนูที่ไม่เคยทำอะไรมาก่อน และแน่นอนว่าเธอทำอาหารไม่เป็น เธอจึงอธิบายให้แม่บ้านอู๋ฟังแทน

แม่บ้านอู๋เริ่มเตรียมอาหารเย็นที่มีคุณค่าทางโภชนาการตามคำพูดของเธอ ตอนนี้แม่บ้านอู๋ยินดีทำทุกอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อหญิงชรา

หนึ่งชั่วโมงต่อมา เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น แม่บ้านอู๋จึงพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็วว่า “คุณชายน่าจะกลับมาแล้วค่ะ”

“ฉันจะไปดูให้เองค่ะ” ลี่เหยียนหลานรีบวิ่งออกไปอย่างมีความสุข และในไม่ช้าเธอก็พบกับร่างสูงโปร่งที่ประตู นั่นคือลู่หานถิงจริง ๆ ด้วย

วันนี้ลู่หานถิงสวมชุดสูทสีดำตัดเย็บด้วยมือ ผ้าราคาแพงถูกรีดโดยไม่มีรอยยับแม้แต่น้อย ไหล่ที่แข็งแกร่งของเขาเต็มไปไอน้ำค้างแข็งจากภายนอก เขาเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บตัว อีกทั้งยังมีภาพลักษณ์ที่เย็นชา สง่างาม และน่านับถือ

“พี่หานถิงคะ กลับมาแล้วเหรอคะ?” ลี่เหยียนหลานพูดอย่างมีความสุข

ลู่หานถิงเดินเข้ามาข้างใน ดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าเรียวเล็กที่งดงามของลี่เหยียนหลาน แล้วพูดว่า “เหยียนหลาน คุณมาที่นี่ทำไม?”