พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 286

ผู้อำนวยการบริษัทยืนมองดูลู่หานถิงด้วยสายตาเคารพนอบน้อมขณะที่เขากำลังขึ้นรถกลับ ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็รีบวิ่งเข้ามาขัดจังหวะในทันใด เธอรีบวิ่งตรงไปยังรถสุดหรู และพวกเขาก็รีบเข้ามาขัดขวางไว้อย่างรวดเร็วพลางกล่าวว่า “คุณหนูคนนี้ กรุณาส่งแต่เพียงเท่านี้ก็พอครับ !”

เด็กสาวสมัยนี้เกินบรรยายจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าเธอจะวิ่งโผเข้าหารถของท่านประธานลู่ของเราอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้

แต่พวกเขาก็ไม่อาจหยุดยั้งเซี่ยซีหว่านที่กำลังวิ่งเข้าไปได้

เมื่อเซี่ยซีหว่านวิ่งมาถึงที่ข้างตัวรถ ดวงตาอันสดใสเป็นประกายของเธอก็มองจ้องเข้าไปในบานกระจกรถคันหรู แต่กระจกรถไม่ได้เลื่อนลงมาและฟิล์มรถสีดำราคาแพงก็ทำให้เธอมองไม่เห็นภายใน เธอจึงใช้มือตบที่กระจกรถเบา ๆ และพูดว่า “ประธานลู่คะ ฉันขอรบกวนเวลาของคุณเพียงไม่กี่นาทีได้ไหมคะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณค่ะ”

ฉงเหวินที่นั่งอยู่ตรงตำแหน่งคนขับเหลือบมองนายน้อยของเขาผ่านกระจกมองหลัง เมื่อเด็กสาวปรากฏตัว ดวงตาของนายน้อยของเขากลับมองผ่านไปไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย

ภายในใจของฉงเหวินนั้นรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ตอนนี้เขาอยากจะร้องเรียกซ่างอู่เพื่อซุบซิบนินทาว่า “อาอู่ ดูนี่เร็วเข้า มีเรื่องแล้ว”

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางของเขา เขามองออกไปที่นอกกระจกรถมองดูหญิงสาวที่จู่ ๆ ก็วิ่งเข้ามาตรงหน้าต่างรถ เธอวิ่งเข้ามาเพื่อขวางรถของเขา !

เธอขวางรถเขาเพื่ออะไร？

เธอควรจะอยู่กับกัปตันทีมบาสเก็ตบอลหวังชงไม่ใช่เหรอ？

“คุณหนูท่านนี้ กรุณารีบออกไปด้วยครับ ท่านประธานของพวกเรานั้นไม่ใช่คนที่คุณอยากจะพบก็สามารถพบได้นะครับ กรุณานัดหมายล่วงหน้า หลังจากนั้นก็รอการแจ้งด้วยครับ” ผู้อำนวยการท่านหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับเอื้อมมือมาจับแขนเรียวเล็กของเซี่ยซีหว่านไว้

เมื่อผู้บริหารระดับสูงท่านนั้นที่เพิ่งเอื้อมออกมาจับเซี่ยซีหว่านไว้ก็รู้สึกในทันทีว่ามีสายตาอันเฉียบคมราวกับนกอินทรีกำลังจ้องมองมาที่มือของเขาอยู่จนมือของเขาแทบจะทะลุ

มือของผู้อำนวยการระดับสูงท่านนั้นแข็งทื่อในทันที จากนั้นกระจกรถด้านหลังก็ค่อย ๆ เลื่อนลงมา และใบหน้าหล่อเหลาของลู่หานถิงก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาของเขา

ดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงชำเลืองมองไปยังมือแข็งทื่อของผู้อำนวยการระดับสูงท่านนั้นอย่างเย็นชา จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นราวกับแม่เหล็กว่า “ออกไปเถอะ”

ศรีษะของผู้อำนวยการระดับสูงท่านนั้นเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เขาจึงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้นสายตาของลู่หานถิงก็จ้องไปที่ใบหน้าที่สวยงามของเซี่ยซีพลางเหลือบมองดูมือของเธอ และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณไม่ได้ดูเกมบาสเก็ตบอลอยู่ข้างในเหรอ คุณกำลังมองหาผมทำไม?”

“ท่านประธานลู่คะ ฉันมีเรื่องหนึ่งที่ต้องการให้คุณช่วยค่ะ” เซี่ยซีหว่านกล่าว

มาขอความช่วยเหลือจากเขาเหรอ?

ขาเรียวยาวทั้งสองข้างของลู่หานถิงไคว้ทับกันอย่างสง่างาม เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเพียงเล็กน้อย ด้วยท่าทางอารมณ์ดี และเอ่ยว่า “ลองพูดมาสิ’

“ในช่วงพักครึ่ง กัปตันทีมมหาวิทยาลัย A ของเราชื่อหวังชงถูกคนรุมทำร้ายค่ะ ตอนนี้ฉันต้องการดูกล้องวงจรปิดเพื่อตรวจสอบว่าคนร้ายเป็นใครค่ะ ประธานลู่ให้ฉันดูกล้องวงจรปิดในช่วงเวลาเกิดเหตุนั้นได้ไหมคะ?”

ท่าทางอารมณ์ดีของลู่หานถิงเมื่อครู่นี้หายไปในทันที จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมก็หรี่เล็กลง สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม และพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณตามหาผมเพราะเรื่องนี้เหรอ เพื่อหวังชงเหรอครับ?”

“ประธานลู่คะ กัปตันธีมหวังชงถูกทำร้ายจริง ๆ นะคะ กระดูกแขนข้างขวาของเขายังถูกหักอีกด้วยค่ะ เขาไม่สามารถเข้าร่วมแข่งขันบาสเก็ตบอลในครึ่งหลังได้ ฉันจึงต้องการ…”

ลู่หานถิงไม่อยากฟังเธอพูดอีกต่อไป เดิมทีเขาคิดว่าเธอหยุดรถและต้องการขอความช่วยเหลือจากเขาจริง ๆ แต่แท้จริงแล้วเธอทำเพื่อผู้ชาย !

“ออกรถ !” เขาพูดคำสองคำออกมาจากริมฝีปากบางของเขาในทันที

ฉงเหวินที่กำลังดูการแสดงอยู่นั้น จู่ ๆ เขาก็ได้รับคำสั่งให้ออกรถอย่างรวดเร็ว เขาจึงทำได้เพียงเหยียบคันเร่งและสตาร์ทรถเท่านั้น

ทำไมเขาถึงจะไปแล้วล่ะ?

“ประธานลู่ค่ะ ! ลู่หานถิง !”

เซี่ยซีหว่านจึงรีบวิ่งตามรถคันหรูอีกครั้ง แต่เธอวิ่งตามได้เพียงสองสามก้าวเท่านั้นขาเธอก็พลิกจนล้มลงไปกับพื้นในทันที

นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอวิ่งตามรถเขาและล้มลงไปกับพื้น เซี่ยซีหว่านร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย จากนั้นดวงตาอันสดใสบริสุทธิ์ของเธอก็กลายเป็นสีแดงก่ำ

ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงเบรคของรถอย่างกระทันหัน เซี่ยซีหว่านจึงเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่ารถโรลส์-รอยซ์คันหรูนั้นหยุดลงแล้ว

เธอคิดว่าเขาจะจากไปแล้ว