พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 300

เซี่ยซีหว่านไม่คิดว่าเธอจะปะทะกับหลิวจ้าวตี้เป็นครั้งแรก หลิวจ้าวตี้โหดร้ายทารุณมาก เธอสามารถฆ่าคนได้อย่างสมบูรณ์จนเธอไม่ทันตั้งตัว

แต่ถ้าเธอพบเยี่ยหลิงและได้สติแล้ว เธอจะไปชำระบัญชีกับหลิวจ้าวตี้แน่นอน !

...

หลังจากวางสายจากเซี่ยซีหว่าน พี่ฮวารีบกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือของกู้เยี่ยจิ่นในทันที เธอมีหมายเลขโทรศัพท์มือถือส่วนตัวของกู้เยี่ยจิ่นจึงโทรติดต่อไม่ติดขัด

โทรศัพท์มือถืออันไพเราะดังขึ้นเพียงหนึ่งครั้ง ปลายสายก็กดรับในทันที เสียงทุ้มต่ำอันนุ่มนวลของกู้เยี่ยจิ่นก็ดังขึ้นว่า “ฮัลโหล”

“ประธานกู้คะ แย่แล้ว เกิดเรื่องกับหลิงหลิงค่ะ !” พี่ฮวารีบพูด

ในเวลานี้ที่ความสูง 30,000 ฟุตในต่างประเทศ หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานของห้องเพรสซิเดนท์สวีท 6 ดาว กู้เยี่ยจิ่นเพิ่งเสร็จสิ้นการประชุมทางธุรกิจและกลับมาที่ห้อง เขาบีบโทรศัพท์ด้วยมือเดียว มือข้างหนึ่งดึงเน็กไทที่คอ เมื่อได้ยินพี่ฮวาพูดว่าเกิดเรื่องกับเยี่ยหลิง

เลขาส่วนตัวในห้องเพรสซิเดนท์สวีทรู้สึกทันทีว่าอุณหภูมิในห้องทั้งห้องลดลงถึงจุดเยือกแข็ง เขากลัวมากจนแทบหยุดหายใจ

กู้เยี่ยจิ่นหยุดดึงเน็กไทและพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “เกิดอะไรขึ้นครับ?”

พี่ฮวาบอกเล่าเรื่องคร่าว ๆ ให้กู้เยี่ยจิ่นฟัง จากนั้นก็ส่งที่อยู่ไปให้เขา ใบหน้าที่หล่อเหลาของกู้เยี่ยจิ่นไม่มีแสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แต่บรรยากาศโดยรอบกลับดูมืดมนมาก เขาพูดอย่างเย็นชาว่า

“ผมรู้แล้วครับ”

จากนั้นกู้เยี่ยจิ่นก็ตัดสายไปอย่างรวดเร็ว

เขาหันกลับมามองเลขาส่วนตัวที่อยู่ข้างหลังด้วยสายตาเยือกเย็น และส่งที่อยู่ให้ “ผมจะไปตรวจสอบที่อยู่นี้เดี๋ยวนี้ และยกเลิกการเดินทางทำธุรกิจทั้งหมด เตรียมเที่ยวบินพิเศษ ผมต้องการบินกลับไปที่มหานครเอมพีเรียลเร็วที่สุด”

“ครับ ท่านประธาน”

เลขาส่วนตัวจัดการทั้งหมดนี้อย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงรายงานข้อมูลที่เขาตรวจพบ “ท่านประธานครับ ที่อยู่นี้เป็นงานปาร์ตี้ค็อกเทลส่วนตัวหรูหราที่ผิดประเวณี”

กู้เยี่ยจิ่นขมวดคิ้วที่หล่อเหลาและดวงตาสีดำราวกับน้ำหมึกที่เยือกเย็น เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรออกไปยังหมายเลขหนึ่ง

ในไม่ช้าปลายทางก็รับสาย เสียงทุ้มต่ำของลู่หานถิงก็ส่งผ่านเข้ามาว่า “ฮัลโหล”

กู้เยี่ยจิ่นบีบโทรศัพท์ “แม่เลี้ยงของนายนั่นเป็นหม้ายมาหลายปีแล้ว เธอสติไม่ดีเหรอ ถึงกล้าที่จะเลือกลงมือกับคนของฉัน?”

“เยี่ยหลิงเป็นอะไร?” ลู่หานถิงถามอย่างรวดเร็ว

“เยี่ยหลิงถูกส่งไปที่ปาร์ตี้ค็อกเทลส่วนตัว”

ลู่หานถิงและกู้เยี่ยจิ่นเป็นเจ้าชายที่เกิดมาจากตระกูลผู้ดี พวกเขาไม่เคยเข้าร่วมงานปาร์ตี้ค็อกเทลส่วนตัวอะไรแบบนี้ แต่เรื่องที่ควรรู้ก็รู้หมด “... ดูเหมือนว่าช่วงนี้ค่อนข้างสบาย อยากหาเรื่องอะไรทำสักหน่อย”

“นายก็อย่าให้ว่างมากนัก ฉันใช้เวลาสองชั่วโมงในการบินกลับไป นายรีบไปที่งานปาร์ตี้ค็อกเทลส่วนตัวก่อนเลย”

“กู้เยี่ยจิ่น นี่คือท่าทีที่นายต้องการความช่วยเหลือจากฉันเหรอ?”

“อ้อ ลืมบอกนายไปว่า เซี่ยซีหว่านไปก่อนแล้ว”

ลู่หานถิงที่อยู่ปลายสายเงียบไปสองวินาที จากนั้นเสียง “ตุ๊ดตุ๊ด” ก็ดังขึ้นสองครั้ง เขาวางสายทันที

...

เซี่ยซีหว่านมาถึงแล้ว นี่คือชานเมืองของมหานครเอมพีเรียล ที่นี่มีโรงกลั่นไวน์สุดหรูส่วนตัวที่มีขนาดหลายพันตารางเมตรตั้งอยู่ ตอนนี้โรงกลั่นไวน์เต็มไปด้วยรถหรูและแสงไฟภายในโรงกลั่นไวน์ก็สว่างไสว ดูแล้วทำให้คนหลงไหล

เยี่ยหลิงก็อยู่ข้างใน

เซี่ยซีหว่านก้าวไปข้างหน้า มีบริกรแจกหน้ากากอยู่ตรงนั้น ทุกคนที่เข้านอกออกในก็สวมหน้ากากกันหมด

“คนสวย อยากได้หน้ากากแบบไหนครับ” บริกรถาม