พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 307

ลู่ซือเจี๋ยไม่สนใจเธอ เขาวางมือข้างหนึ่งไว้ข้างเธอ หลีกเลี่ยงที่จะสัมผัสหน้าท้องของเธอ จากนั้นก็ลูบใบหน้าเรียวเล็กที่งดงามของเธอด้วยมืออีกข้างหนึ่ง และพูดว่า “คุณเพิ่งไปตรวจครรภ์มาวันนี้ไม่ใช่เหรอ หมอบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ผมถามหมอแล้วหมอบอกว่าทำได้”

หลิวอิงลั่วยกมือขึ้นตบหน้าเขาดัง “เพี๊ยะ” และพูดว่า “คุณกล้าถามคำถามเช่นนี้กับหมอเหรอคะ ลู่ซือเจี๋ย คุณไม่อายบ้างหรือไง?”

ขณะเดียวกันหลิวจ้าวตี้ก็รู้สึกตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงเช่นนั้นจากภายในห้อง ผู้ชายคนนั้นเป็นใครทุกคนต่างก็รู้ดี เขาคือ ลู่ซื่อเจี๋ย !

ใครหน้าไหนจะกล้าตบเขา เธอคิดว่าบนโลกนี้มีเพียงหลิวอิงลั่วคนเดียวเท่านั้นที่กล้าทำเช่นนี้ !

ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่ซือเจี๋ยถูกตบอย่างแรง เมื่อเขาหันหน้ากลับมา ดวงตาอันคมเข้มของเขาก็กลายเป็นสีแดง เขาใช้ฝ่ามือบีบใบหน้าเรียวเล็กของเธอ และพูดอย่างเย้ยหยันว่า “คุณลองตบผมดูอีกทีสิ”

เขาพูดออกมาด้วยท่าทางจริงจัง ทำให้หลิวอิงลั่วหยุดการดิ้นรนต่อสู้ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าเขาทำให้เธอกลัว

เมื่อลู่ซือเจี๋ยเห็นท่าทีที่เชื่อฟังของหลิวอิงลั่ว ใบหน้าของเขาก็ดูดีขึ้นมาเล็กน้อย เขาเอื้อมมือไปจับผ้าห่มเพื่อคลุมร่างของพวกเขาทั้งสองคนไว้ แล้วเริ่มจูบเธออีกครั้ง

หลิวอิงลั่วร้องไห้

หลิวจ้าวตี้ไม่เคยเห็นหลิวอิงลั่วร้องไห้มาก่อน หลิวอิงลั่วดูอารมณ์อ่อนไหวมาก เธอเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถ เธอสร้างอัญมณีแบรนด์ Fly ตั้งแต่ตอนอายุ 18 ปี เธอเป็นคนที่เข้มแข็งและอดทน นี่เป็นครั้งแรกที่หลิวจ้าวตี้ได้ยินเสียงร้องไห้ของหลิวอิงลั่ว

เธอร้องไห้อย่างโศกเศร้า

หลิวอิงลั่วกำมือเข้าหากันแน่น และร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างแผ่วเบาราวกับคนที่หมดความอดทน และเหลือเพียงความสิ้นหวังภายในใจ เสียงร้องไห้ของเธอยังคงดังก้องกังวานอยู่ในหูของหลิวจ้าวตี้

ร่างสูงโปร่งของลู่ซือเจี๋ยหยุดชะงักและแข็งทื่อ เขาหยุดเคลื่อนไหวในทันที จากนั้นก็ก้มมองลงมายังผู้หญิงที่อยู่ภายใต้ตัวของเขา เขายื่นมือใหญ่ทั้งสองข้างของเขาออกมากุมใบหน้าเรียวเล็กของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำอย่างตื่นตระหนกว่า “ที่รัก คุณร้องไห้ทำไม?”

หลิวอิงลั่วดึงฝ่ามือใหญ่ของเขาออก จากนั้นก็ร้องไห้อยู่คนเดียวโดยไม่สนใจเขา

“คุณร้องไห้ทำไมครับ” ลู่ซือเจี๋ยจูบหยดน้ำตาบนแก้มของเธอทีละหยด จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “แต่งงานกับผมสิ ได้ไหม?”

หลิวอิงลั่วผลักเขาออกไปและร้องไห้หนักขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นเธอก็พูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า “คุณเปิด…”

ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่ซือเจี๋ยก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นชาเช่นเดียวกัน เขาหมดความอดทนกับการร้องไห้ของเธอ เขารู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อยจึงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้าเขาก็ออกมาพร้อมกับสวมชุดนอนผ้าไหมสีดำ กางเกงผ้าของเขาถูกผูกไว้แบบหลวม ๆ แสดงความเซ็กซี่เล็กน้อย

หลิวอิงลั่วกำลังนอนอยู่บนเตียง เขาจึงพลิกตัวเธอขึ้นมาเพื่อให้เธอนอนบนหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขา

ฝ่ามือใหญ่จับที่ท้ายทอยของเธอ จากนั้นก็กดริมฝีปากของเธอลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา และพูดว่า “จูบผมได้ไหม?”

หลิวอิงลั่วปฏิเสธ

“ผมตั้งใจจะปล่อยคุณไป แต่ถ้าคุณไม่เชื่อฟังผม ก็อย่าหาว่าผมไม่เกรงใจแล้วกัน !”