พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 310

หลังจากพูดจบดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านก็มองไปที่หลิวจ้าวตี้อีกครั้ง เธอไขว้มือเรียวเล็กทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง จากนั้นก็มองหลิวจ้าวตี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพินิจพิจารณา และพูดว่า “สาวงามอันดับหนึ่งแห่งมหานครเอมพีเรียลในตอนนั้นก็อยู่ที่นี้แล้ว แต่ทำไมฉันถึงไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลยล่ะคะ คุณนายลู่ดูไม่เหมือนสาวงามคนนั้นเลยสักนิด หรือว่าเป็นคนละคนกันคะ?”

“…” หลิวจ้าวตี้อ้าปากค้าง เธอมองเซี่ยซีหว่านด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอรู้อะไรมา และเธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

“คุณนายลู่ ชื่อของคุณคือหลิวจ้าวตี้ แต่สาวงามอันดับหนึ่งแห่งมหานครเอมพีเรียลชื่อหลิวอิงลั่วใช่ไหมคะ?” เซี่ยซีหว่านพูดต่อ

หลิวจ้าวตี้เบิกตากว้างในทันที เธอมองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างตกตะลึง

อันที่จริงแล้วเซี่ยซีหว่านก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่น้อยเลย บางเรื่องลู่หานถิงก็เป็นคนเล่าให้เธอฟัง ส่วนบางเรื่องเธอก็คาดเดาด้วยตัวของเธอเอง เธอยิ้มให้หลิวจ้าวตี้ที่ใบหน้าหน้าซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเธอก็พูดว่า “ในตอนนั้นคุณลุงลู่แต่งงานกับหลิวอิงลั่ว และบนทะเบียนสมรสนี้ควรจะเป็นชื่อของคุณลุงลู่และหลิวอิงลั่ว แต่ฉันไม่รู้ว่าหลังจากคุณนายลู่แต่งงานเข้ามาแล้ว ชื่อในทะเบียนสมรสได้เปลี่ยนเป็นชื่อของคุณหรือเปล่าคะ !”

หลิวจ้าวตี้รู้สึกราวกับว่ามีมีดอันแหลมคมแทงลึกลงไปในหัวใจของเธอ เธอรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก สิ่งนี้เป็นหนามที่คอยทิ่มแทงหัวใจของเธออยู่ตลอดเวลา แม้ว่าเธอจะมีสถานะเป็นคุณนายลู่ แต่เธอกับลู่ซือเจี๋ยกลับไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน !

ตอนนี้ในใบทะเบียนสมรสยังคงเป็นชื่อของลู่ซือเจี๋ยและหลิวอิงลั่ว !

เซี่ยซีหว่านเพียงแค่คาดเดาเท่านั้น แต่ตอนนี้เมื่อดูจากท่าทางที่ดูผิดหวังของหลิวจ้าวตี้แล้ว เธอก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอคาดเดาได้อย่างถูกต้อง

เซี่ยซีหว่านเดินเข้าไปหาหลิวจ้าวตี้ และพูดว่า “ลูกสาวสองคนของตระกูลหลิวที่มีชีวิตต่างกันราวกับฟ้ากับเหว คุณคิดว่าหลิวอิงลั่วเป็นเงาของคุณ อันที่จริงแล้วคุณเป็นเงาของเธอต่างหาก หลายปีที่ผ่านมานี้คุณมาอยู่ตรงนี้ได้ก็เพราะเธอ ถ้าวันหนึ่งหลิวอิงลั่วกลับมา ทุกสิ่งที่คุณมีในตอนนี้จะกลับไปหาเจ้าของเดิมอย่างแน่นอนค่ะ !”

“คุณนายลู่คะ ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ อย่ามายุ่งกับฉันอีก ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด ฉันหวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้วนะคะ!”

หลังจากพูดจบเซี่ยซีหว่านก็หันหลังกลับ และเดินออกไปในทันที

หลิวจ้าวตี้รู้สึกราวกับว่าถูกผลักเข้าสู่ขุมนรก คำพูดทุกคำของเซี่ยซีหว่านเมื่อครู่นี้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เซี่ยซีหว่านทำให้เธอตกใจ ตื่นตระหนก และกระวนกระวายใจ

ในตอนแรกเธอคิดว่าเซี่ยซีหว่านเป็นเพียงเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ไม่มีพิษมีภัยคนหนึ่ง เธอจึงประกาศสงครามกับเธออย่างมั่นใจ และไม่มองเธออยู่ในสายตา

แต่เธอไม่คิดเลยว่าเซี่ยซีหว่านจะมีความชั่วร้ายเช่นนี้ด้วย มันต่างไปจากที่เธอคิดเป็นอย่างมาก

เธอรู้เยอะ อีกทั้งยังมองทุกอย่างได้แบบทะลุปรุโปร่ง เซี่ยซีหว่านรู้จุดอ่อนของเธอ แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำก็ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าตกลงไปในขุมนรก

เธอน่ากลัวเกินไปแล้ว !

หลิวจ้าวตี้มองไปที่ลู่ซือเจี๋ย เธอพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ว่า “ซือเจี๋ยคะ ฟังฉันอธิบายเรื่องนี้ก่อนนะคะ...”

ลู่ซือเจี๋ยไม่ได้มองเธอแม้แต่น้อย เขากำลังจ้องมองภาพหลิวอิงลั่วในมือ และพูดว่า “คุณกำลังทำเพื่อจื่อเซียนอยู่อย่างนั้นเหรอ?”

“ใช่แล้วค่ะซือเจี๋ย ฉันรู้มาว่าจื่อเซียนกำลังคบหาอยู่กับเซี่ยซีหว่านคนนี้ พวกเขายืนกอดกันอยู่บนถนน และจื่อเซียนยังขับรถไปหาเซี่ยซีหว่านที่มหาวิทยาลัย A ด้วยค่ะ จื่อเซียนเป็นลูกชายที่น่าภาคภูมิใจของเรา เขาฉลาดมาก แต่กลับถูกหลอกได้อย่างง่ายดาย ฉันเป็นแม่ของเขา ดังนั้นฉันต้องดูแลเขาให้ดีที่สุดค่ะ ฉันไม่ชอบเซี่ยซีหว่านคนนี้ เธอจะมาเป็นลูกสะใภ้ของฉันไม่ได้เด็ดขาด ฉันอยากได้ลูกสาวของหลินสุ่ยเหยาคนเดียวเท่านั้น !”

ต่อให้เธอจะงดงาม และมีความสามารถมากถึงเพียงใด หลิวจ้าวตี้ก็ไม่ชอบเธออยู่ดี เธอต้องการให้ลูกสาวของหลินสุ่ยเหยามาเป็นลูกสะใภ้ของเธอเท่านั้น

เมื่อ 20 กว่าปีที่แล้ว มหานครเอมพีเรียลเต็มไปสาวสวยที่มีความสามารถ หลิวอิงลั่วเป็นสาวงามที่มากไปด้วยความสามารถ ส่วนหลินสุ่ยเหยาเป็นสาวงามที่มาจากสถานที่ลึกลับ สองคนนี้เป็นผู้หญิงที่แปลกมาก

ลู่ซือเจี๋ยยื่นมือออกไปลูบใบหน้าที่เย็นชาของหลิวอิงลั่วอย่างแผ่วเบา และพูดว่า “ไม่เคยมีใครเคยพบลูกสาวของหลินสุ่ยเหยามาก่อน”

“นั่นเป็นเพราะว่าหญิงชราเอาของหมั้นที่หลินสุ่ยเหยาทิ้งไว้ไปซ่อน เราจึงหามันไม่พบสักที ! ซือเจี๋ย คุณเป็นคนที่ลำเอียงมาก คุณรักเพียงลูกชายที่หลิวอิงลั่วเป็นผู้ให้กำเนิด สำหรับเรื่องการแต่งงานของจื่อเซียน คุณไม่เคยสนใจใยดีมันเลยสักนิด !” หลิวจ้าวตี้พูดด้วยความไม่พอใจ