พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 325

ทั้งคู่สบตากัน เซี่ยซีหว่านมองไปที่ลู่หานถิง ลู่หานถิงก็มองไปที่เซี่ยซีหว่าน

เซี่ยซีหว่านสวมชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาล ชุดผู้ป่วยลายสีน้ำเงินขาวตัดกับร่างกายที่เพรียวบางของเธอ ผมสีดำบริสุทธิ์ปกไหล่ของเธอ เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามเท่าฝ่ามือขนาดใหญ่ เพราะหน้าผากของเธอได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นตอนนี้เธอติดพลาสเตอร์ไว้ เธออ่อนแอกว่าปกติเล็กน้อย ดูแล้วทำให้คนหวั่นไหว

ตอนนี้ดวงตาสีดำสดใสมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา และดวงตาของเธอก็เต็มไปด้วยน้ำตาคลอ ซึ่งจะทำให้ผู้คนหลงไหลในชั่วพริบตา

ลู่หานถิงฝีเท้าชะงัก แล้วหยุดลง

ลี่เหยียนหลานสังเกตเห็นความผิดปกติของลู่หานถิง เธอก็มองตามสายตาของลู่หานถิงไปข้างหน้า และก็เห็นเซี่ยซีหว่านด้วย

ลี่เหยียนหลานขมวดคิ้วเล็กน้อย สำหรับเธอนั้นเธอรู้สึกรังเกียจเซี่ยซีหว่านมาก เดิมทีเธอควรถูกผู้ชายสามสี่คนพาตัวไป เธอกำลังดูโชว์อยู่ จากนั้นเธอก็รู้ว่าลู่หานถิงไปช่วยเซี่ยซีหว่าน

ลู่หานถิงเหยียบคันเร่งจนมิดและพุ่งชนรถตู้ด้วยรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอม แขนขวาของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนแทบหัก

ลู่หานถิงยอมแขนหักข้างหนึ่งเพื่อช่วยเซี่ยซีหว่าน !

ลี่เหยียนหลานไม่เคยมองเห็นเซี่ยซีหว่านอยู่ในสายตา เธอคิดว่าลู่หานถิงถูกเสน่ห์ความงามของ เซี่ยซีหว่านทำให้หลงใหล แต่ในช่วงเวลานี้เองเธอถึงรู้สึกคับขันลึก ๆ ความหลงใหลที่ลู่หานถิงมีต่อเซี่ยซีหว่านนั้นลึกซึ้งกว่าที่เธอคิดมาก

ลี่เหยียนหลานยิ้มเยาะเย้ยพลางมองไปที่เซี่ยซีหว่านและพูดว่า “คุณเซี่ย เธอไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม วันนั้นเธอหายตัวไปทำให้พวกเราตกใจแทบแย่”

เซี่ยซีหว่านละสายตาจากใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานถิง จากนั้นมองไปที่ลี่เหยียนหลาน เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันสบายดีค่ะ ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วง”

“งั้นก็ดี แต่ช่วงนี้มีข่าวลือว่าเธอถูกชายชุดดำพาขึ้นรถตู้แล้วเกิดเรื่องอะไรบางอย่าง…” ลี่เหยียนหลานจงใจยกประเด็นนี้ขึ้นมา

“คุณลี่ !” ทันใดนั้นหลานเหยียนก็กลับมา เธอรีบเดินไปที่ข้าง ๆ เซี่ยซีหว่าน และปกป้องเซี่ยซีหว่านไว้ด้านหลังของเธอ “คุณลี่ คุณก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทำไมคุณถึงจงใจพูดถึงเรื่องที่ไม่ดีต่อหน้าหว่านหว่านของฉัน ว่ากันว่าลูกสาวของตระกูลลี่นั้นจิตใจงดงาม แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าปากคุณต่ำช้านักล่ะ นี่คือการเลี้ยงดูของตระกูลลี่ของคุณเหรอ?”

หลานเหยียนเป็นผู้หญิงเร่ร่อน การทะเลาะวิวาทจึงไม่มีการแพ้ ตอนนี้เธอเป็นเหมือนแม่ไก่ที่คอยปกป้องลูกไก่ และเธอก็จิกลี่เหยียนหลานอย่างไร้ความปราณี

ลี่เหยียนหลานโตจนขนาดนี้แล้วยังไม่เคยถูกคนด่าว่าปากต่ำช้ามาก่อนเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือต่อหน้าลู่หานถิง ใบหน้าสวยของเธอแดงก่ำด้วยความอับอายทันที “คุณ !”

“ฉันทำไมคะ? ตระกูลเซี่ยของเราไม่กลัวตระกูลลี่ของพวกคุณหรอกค่ะ !” หลานเหยียนพูดพร้อมกับเอามือเท้าเอว

ลี่เหยียนหลานโกรธจนควันแทบออกหู ระหว่างสี่ตระกูลใหญ่แห่งนครเอมพีเรียลนั้น ตระกูลเซี่ยจะไม่ขัดแย้งกันเอง ดังนั้นหลานเหยียนจึงแข็งแกร่งมาก ลี่เหยียนหลานไม่สามารถด่ากลับได้เนื่องจากอุปสรรคตัวเองในฐานะสาว ๆ ผู้มีบารมี เธอเงยหน้าขึ้น มองไปที่ลู่หานถิงที่อยู่ข้าง ๆ เพื่อขอความช่วยเหลือ “พี่หานถิง พวกเขาทั้งหมดรังแกฉัน !”

หลานเหยียนมองไปที่ลู่หานถิง อันที่จริงเธอกับลู่หานถิงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน จนกระทั่งเขาช่วยเซี่ยซีหว่าน และกอดเซี่ยซีหว่านไว้ในอ้อมอกของเขาไว้แน่น

หลานเหยียนยังคงจำฉากนั้นได้ ทุกคนต่างดึงนิ้วของเขาออก พยายามแยกเขาออกจากเซี่ยซีหว่าน แต่เขาจับกอดเซี่ยซีหว่านไว้แน่นอยู่อย่างนั้น ราวกับว่าเขาจะฝังเธอไว้ในกระดูกของเขาเองด้วยความแข็งแกร่ง

หลานเหยียนไม่เคยคิดเกี่ยวกับลูกชายคนโตของตระกูลลู่ ซึ่งปัจจุบันเป็นทายาทนักธุรกิจตระกูลสูงศักดิ์คนแรกของนครเอมพีเรียล กลับมีเรื่องกับหว่านหว่านของเธอ

แต่เรื่องนี้ยังไม่เริ่ม ดูเหมือนว่าจะจบแล้ว หลานเหยียนมองที่ลี่เหยียนหลานที่ควงแขนลู่หานถิงอย่างใกล้วชิด ด่าอยู่ในใจคำหนึ่ง “ผู้ชายเลว ๆ !”

ดวงตาที่แคบและลึกของลู่หานถิงเหลือบมองหลานเหยียนอย่างเย็นชา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและดึงดูดว่า “พวกเรากลับกันเถอะ”

หัวใจของลี่เหยียนหลานหนัก เพราะลู่หานถิงไม่ได้ปกป้องเธอ