พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 338

เซี่ยปัง “...”

ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?

เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อย

คุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันที

ขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”

เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใด

เขามาที่นี่จริง ๆ !

คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”

“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”

คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่ได้ทำให้อะไรให้คุณขุ่นเคืองใจใช่ไหมครับ?”

“ไม่หรอกครับ ผมมาที่นี่เพื่อแต่งงานกับเซี่ยซีหว่านครับ !”

อะไรนะ?

สวี่เส้าหนานต้องการแต่งงานกับเซี่ยซีหว่านอย่างนั้นเหรอ?

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นต่างก็ตกตะลึง เมื่อครู่คุณท่านลี่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านเป็นหลานสาวของท่าน และในตอนนี้สวี่เส้าหนานมาที่นี่เพื่อขอเซี่ยซีหว่านแต่งงาน และเป็นภรรยาของเขา !

ขณะเดียวกันสวี่เส้าหนานปรบมือเพื่อส่งสัญญาน ไม่นานนักคนใช้จำนวนมากก็เดินออกยกกล่องออกมาทีละกล่อง

ทุกคนสงสัยมาก พวกเขาจึงถามว่า “คุณชายสวี่ ไม่ทราบว่าอะไรอยู่ในกล่องเหล่านี้เหรอครับ?”

สวี่เส้าหนานเปิดกล่อง และพูดว่า “กล่องนี้เป็นทองคำแท่ง กล่องนี้เป็นไข่มุกอันล้ำค่า ส่วนกล่องนี้เป็นผ้าไหมที่หายาก…”

เขาเปิดกล่องทีละกล่อง ข้างในล้วนมีสิ่งของที่ล้ำค่า ดวงตาของทุกคนในที่นั้นเบิกกว้างมีเงิน และทองกองอยู่เต็มไปหมด !

สวี่เส้าหนานเดินมาด้านหน้าเซี่ยซีหว่าน เข้าเม้มริมฝีปากบางเป็นเส้นโค้งด้วยท่าทางชั่วร้าย จากนั้นก็พูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ของพวกนี้เป็นของหมั้นของฉันที่จะมอบให้กับเธอ ฉันอยากแต่งงานกับเธอ มาเป็นภรรยาของฉันเถอะ !”

โอ้พระเจ้า !

ทั้งมหานครเอมพีเรียล สวี่เส้าหนานน่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถนำกล่องสมบัติพวกนี้มาเป็นของหมั้นได้

ทุกคนเชื่อแล้วว่านี่ไม่ใช่ความฝัน สวี่เส้าหนานต้องการแต่งงานกับเซี่ยซีหว่านจริง ๆ !

คุณชายอย่างสวี่เส้าหนานเจ้าชู้ไปทั่ว ทุกคนต่างก็คาดเดาว่าผู้หญิงคนไหนจะได้ลงเอยกับเขาในอนาคต ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นปรากฏตัวแล้ว และกลายเป็น...เซี่ยซีหว่าน !

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านมองไปที่สวี่เส้าหนาน และเธอก็พูดปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาว่า

“คุณชายสวี่ ฉันจะถือว่าคุณล้อเล่นนะ คุณนำกล่องเหล่านี้กลับไปเถอะ ฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับคุณค่ะ”

“เซี่ยซีหว่าน ทำไมคุณไม่แต่งงานกับผมล่ะ?” สวี่เส้าหนานถาม

เซี่ยปังและหลานเหยียนต้องการจัดการกับสวี่เส้าหนาน แต่คุณท่านลี่ชิงลงมือก่อน คุณท่านลี่เอื้อมมือออกไปดึงหูสวี่เส้าหนาน และพูดตำหนิอย่างอารมณ์เสียว่า “แกหูหนวกเหรอ หว่านหว่านบอกว่าเธอจะไม่แต่งงานกับแก และถ้าเธอจะไม่แต่งงาน มันก็ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล !”

ขณะที่ท่านพูด คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยรอยยิ้ม และพูดว่า “อย่ากลัวไปเลยหว่านหว่าน ย่าอยู่ที่นี่ทั้งคน !”

เซี่ยซีหว่าน “...”

ทุกคน “...”

ขณะเดียวกันลูกน้องของเขากลับมาอีกครั้ง และพูดว่า “คุณท่าน คุณนาย แย่แล้วครับ...ด้านนอกมีคนมาอีกแล้วครับ !”

เซี่ยซีหว่านเบิกตากว้าง เธอกลายเป็นคู่หมั้นของลู่จื่อเซียนได้อย่างไร?

ขณะเดียวกันเซี่ยปังก้าวไปข้างหน้า และพูดว่า “คุณชายรอง การที่คุณบอกว่าหว่านหว่านเป็นคู่หมั้นของคุณ คุณมีหลักฐานอะไรไหมครับ?”

ลู่จื่อเซียนหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของเขาซึ่งมีเชือกสีแดงมัดไว้…มันคือแหวนหยก “ท่านเซี่ย นี่คือของหมั้นในตอนนั้นครับ”

เซี่ยปังรีบรับแหวนหยกมา เขาหันไปมองหลานเหยียน ดวงตาของหลานเหยียนเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว เธอพูดว่า “ใช่แล้ว นี่คือ...นี่เป็นทรัพย์สินของตระกูลเซี่ยของเราจริง ๆ !”

หลานเหยียนยื่นแหวนหยกให้กับหว่านหว่าน และพูดว่า “หว่านหว่าน นี่คือของ ๆ ลูก”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่ดวงตาสีแดงก่ำของหลานเหยียน หลานเหยียนพยักหน้าให้เธอ ร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นเทาเล็กน้อย เธอยื่นมืออันขาวนุ่มของเธอออกมาจับแหวนหยก

แหวนหยกวงนี้เป็นสีเขียวเนียนละเอียด มันดูล้ำค่าเป็นอย่างมาก จนไม่สามารถประเมินค่าได้ เซี่ยซีหว่านถือมันไว้ในมือ เธอใช้ปลายนิ้วของเธอลูบมันเบา ๆ นี่คือ...ของ ๆ แม่เหรอ?

ดูเหมือนว่าบนแหวนหยกวงนี้จะมีไออุ่นของแม่ที่ยังคงหลงเหลืออยู่ แม่คงจะสวมใส่มันตลอดเวลา ไม่นานนักดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว

ลู่จื่อเซียนก้าวไปข้างหน้า และค่อย ๆ ยื่นมือออกไปกอดเซี่ยซีหว่านไว้ในอ้อมแขนของเขาเบา ๆ ต่อหน้าทุกคน ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาจูบลงบนผมของเธอ จากนั้นก็กระซิบด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า

“หว่านหว่าน ผมขอโทษที่มาสาย”

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง เซี่ยซีหว่านเป็นคู่หมั้นของลู่จื่อเซียนจริง ๆ เหรอ?

บรรดาคุณหนูตระกูลร่ำรวยที่ยืนอยู่รอบ ๆ ต่างก็คิดในใจว่า ปล่อยเดี๋ยวนี้ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เลิกกอดกันเดี๋ยวนี้นะ !

เมื่อสวี่เส้าหนานเห็นลู่จื่อเซียนกอดเซี่ยซีหว่าน เขาก็รีบวิ่งไปข้างหน้าทันที จากนั้นก็พูดว่า “ลู่จื่อเซียน ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ !”

ขณะเดียวกันคุณท่านลี่เหลือบมองเขา และพูดว่า “หุบปากเดี๋ยวนี้ !”

สวี่เส้าหนานจึงรีบหุบปากในทันที “...”