พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 46

ลู่หานถิงจ้องเขม็งไปที่เธอ เซี่ยซีหว่านซุกใบหน้าสีแดงก่ำของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

ลู่หานถิงก้มศีรษะลง และเอนไปทางริมฝีปากสีแดงของเธอ

เซี่ยซีหว่านเปิดริมฝีปากพูด “คุณชายลู่ ได้เวลานอนแล้วค่ะ”

เธอเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดัง

ลู่หานถิงเทร่างกายที่แข็งทื่อของเขาลงบนเตียงและมองดูโคมไฟคริสตัลที่กำลังส่องแสงสว่างอยู่เหนือศีรษะของเขา เขายกมือขึ้นเพื่อปิดมุมตาสีแดงของเขา จากนั้นจึงคลุมตัวเธอด้วยผ้าห่ม “นอนเถอะ ราตรีสวัสดิ์”

ในอ้อมแขนของเขานั้นเซี่ยซีหว่านก็ผล็อยหลับไปในไม่ช้า

ลู่หานถิงจูบหน้าผากเธอ กลิ่นหอมเย้ายวนบนร่างกายของเธอนั้นทำให้เขายากที่จะปล่อยมือ เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง ปลายสายคือซูซีที่ยังคงโทรเข้ามาแบบไม่หยุดหย่อน

ลู่หานถิงเหลือบมองใบหน้าที่กำลังหลับใหลของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นจึงกดปุ่มรับสาย

เสียงของซูซีที่กำลังจะสติแตกก็ดังขึ้นในทันทีว่า “หว่านหว่าน ในที่สุดคุณก็รับสายของผมสักที ผม…”

“เธอหลับไปแล้ว” ลู่หานถิงพูดขัดจังหวะเขา

ซูซีที่อยู่ปลายสายเงียบลงทันทีจนแทบไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของเขา

ลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางอย่างสบาย ๆ และพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำของเขาอย่างใจเย็นว่า “คุณชายซู หว่านหว่านเหนื่อยมาก และเธอก็ผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของผมเรียบร้อยแล้ว เมื่อครู่ต้องขอโทษจริง ๆ พวกเราไม่ได้ยินเสียงโทรเข้าของคุณ”

หลังจากพูดจบลู่หานถิงก็กดวางสายลงทันที

...

เซี่ยซีหว่านไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมอาหลิน ทันทีที่เธอไปถึงประตูโรงพยาบาล เธอก็เห็นเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย

ใบหน้าของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยดูซีดเซียวมาก ดวงตาของเธอแดงก่ำและบวมเป่ง เห็นได้ชัดว่าความล้มเหลวของงานหมั้นนั้นส่งผลกระทบต่อเธออย่างใหญ่หลวง สุดท้ายแล้วเธอได้ก้าวเข้าไปในตระกูลร่ำรวยด้วยขาเพียงข้างเดียวเท่านั้น และไม่ทันไรก็ถูกดึงกลับมาเสียแล้ว

“เซี่ยซีหว่านฉันขอถามเธอหน่อยนะ พี่ซูซีล่ะ เธอไปยั่วยวนพี่ซูซีถึงไหน ทำไมฉันถึงติดต่อพี่ซูซีไม่ได้เลย”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมองไปยังเซี่ยซีหว่านอย่างขมขื่น เธอไม่สามารถติดต่อกับซูซีได้ เธอกำลังจะเป็นบ้าในอีกไม่ช้า

เซี่ยซีหว่านเม้มริมฝีปากของเธอและพูดว่า “เซี่ยเสี่ยวเตี๋ย เธอกำลังมองหาซูซีอยู่อย่างนั้นเหรอ แต่ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าซูซีอยู่ที่ไหน”

“เซี่ยซีหว่าน เธออย่าโกหกได้ไหม เธอทำให้พี่ซูซีสับสนและทำให้เขาไม่สนใจฉัน”

“เซี่ยเสี่ยวเตี๋ย ฉันไม่ได้โกหกเธอสักหน่อย เมื่อคืนซูซีโทรหาฉันหลายต่อหลายครั้ง แต่ฉันไม่ได้รับสายเขา”

อะไรนะ?

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยตัวแข็งทื่อ เธอตามหาซูซีไปทั่ว แต่ซูซีกลับโทรหาเซี่ยซีหว่านทั้งคืนอย่างนั้นเหรอ

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกำกำปั้นอย่างรวดเร็ว เธอจิกเล็บของเธอไว้ในมือโดยไร้ซึ่งความเจ็บปวดใด ๆ

“ฉันมีบางอย่างต้องทำ ดังนั้นฉันขอตัวก่อน” เซี่ยซีหว่านเข้าไปในโรงพยาบาล

...

ภายในโรงพยาบาล เซี่ยซีหว่านได้รับวีแชทจากเยี่ยหลิง “หว่านหว่าน เธอยั่วโมโหเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยแบบนี้ เธอไม่กลัวว่าพวกเขาจะรีบกระโดดกำแพงฆ่าตัวตายเหรอ?”

เซี่ยซีหว่านตอบกลับหนึ่งข้อความว่า “กระโดดเลยสิ ฉันรอวันนี้มานานแล้ว”

...

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลับมาบ้านด้วยความสิ้นหวังแล้วเธอก็พบกับหลี่ยู่หลาน “แม่คะพี่ซูซีไม่ต้องการหนูแล้ว เขาหลงเสน่ห์นังจิ้งจอกเซี่ยซีหว่านคนนั้นแล้ว หนูเสียใจมาก หนูอยากให้เซี่ยซีหว่านตาย ถ้าเธอตายทุกอย่างก็จะจบลง และพี่ซูซีก็ยังคงเป็นของหนู!”