พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 49

ณที่เกิดเหตุได้เกิดความโกลาหลขึ้น นักข่าวพุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง มีคนเหยียบมือ เท้าและขาของหลี่ยู่หลาน... เธอร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด

เซี่ยเจิ้งกั๋วเดินออกไปด้วยความโกรธ เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยยังคงอยู่ที่นั่น เธอรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องแม่ของเธอ “ไปให้พ้นนะ พวกคุณกำลังเหยียบแม่ของฉันอยู่!”

บรรดานักข่าวชี้ไปที่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยและเริ่มวิพากวิจารณ์ในทันที

“เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคุณก็ไม่ใช่คนดีเช่นกัน แม่เป็นแบบไหนลูกสาวก็ย่อมเป็นแบบนั้นด้วย”

“ฉันจำได้ตอนที่เซี่ยซีหว่านเพิ่งกลับมาที่นี่ พวกคุณสองแม่ลูกใส่ร้ายเธอหลายครั้งต่อหลายครั้ง ช่างร้ายกาจเสียจริง”

“เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคุณสมควรแล้วที่ถูกทอดทิ้ง คุณชายซูจะชอบคุณได้อย่างไรกัน?”

ความเย่อหยิ่งจองหองของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยหายไปในทันที มีคนเหยียบเธอเช่นกัน จากนั้นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดของเธอก็ไหลลงมา

สองแม่ลูกหดตัวเป็นลูกบอล ทุกคนต่างชี้นิ้วด่าท่อพวกเธอราวกับพวกเธอคือคนน่ารังเกียจ

ไม่นานนัก รปภ.กลุ่มหนึ่งก็เข้ามาและสามารถช่วยเหลือสองแม่ลูกที่ได้รับบาดเจ็บออกมาได้

...

หลี่ยู่หลานและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพากันกลับมาถึงที่บ้าน เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “แม่คะ คราวนี้พ่อโกรธมาก ถ้าพ่อขับไล่พวกเราออกไปแล้วพวกเราจะทำยังไงกันดีคะ อีกอย่างผู้คนภายนอกต่างก็กำลังดุด่าเรา เราไม่มีที่ไปแล้ว ตอนนี้หนูไม่กล้าแม้แต่จะออกไปข้างนอกแล้วค่ะ”

หลี่ยู่หลานกัดฟันด้วยความโกรธ เธอไม่คิดว่าเธอจะพบกับจุดจบด้วยสถานการณ์ที่น่าอับอายเช่นนี้

ครั้งนี้แผนที่เซี่ยซีหว่านวางไว้ทำให้ชีวิตเธอยุ่งเหยิง อีกทั้งยังทำให้เธอได้รับผลที่ตามมามากมายเลยทีเดียว

คราวนี้กระแสความคิดเห็นของประชาชนได้ทำลายชื่อเสียงนอกวงการของเธอจนหมดสิ้น เธอไร้ซึ่งหนทางและไม่มีที่ไปแล้วจริง ๆ แต่ทว่าทำไมเธอถึงต้องจากไปล่ะ?

เพื่อเซี่ยเจิ้งกั๋วและตระกูลเซี่ยแล้ว เธอได้อุทิศชีวิตวัยเยาว์ทั้งหมดของตนเองเพื่อสิ่งเหล่านี้ และตำแหน่งคุณนายเซี่ยมันต้องเป็นของเธอเท่านั้น

เธอไม่สามารถสูญเสียมันไปได้

เธอไม่ยอมเสียเปรียบเด็ดขาด

หลี่ยู่หลานปัดมือของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยออกและพูดว่า “เสี่ยวเตี๋ย ลูกควรกลับไปที่ห้องของลูกและพักผ่อนก่อน ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งสิ้น แม่จะจัดการเรื่องนี้ทั้งหมดนี้เอง”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลับมาที่ห้อง

หลี่ยู่หลานนั่งเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือของเซี่ยซีหว่าน

ไม่นานนักปลายสายก็กดรับ เซี่ยซีหว่านตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สดใส “สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้าเป็นอย่างไรบ้างคะ?”

การโทรนี้ในครั้งนี้เป็นสิ่งที่เซี่ยซีหว่านคาดหวังไว้ และดูเหมือนว่าเธอกำลังรอให้เธอโทรหา

เมื่อได้ยินคำพูดที่สงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและดูล้อเลียนเล็กน้อยของเธอนั้นทำให้หลี่ยู่หลานกำมือแน่นขึ้นมาอย่างอาฆาตแค้น “เซี่ยซีหว่าน แกคิดว่าพ่อของแกจะหย่ากับฉันเหรอ แกคิดว่าแกชนะแล้วอย่างนั้นเหรอ”

“ถ้าไม่อย่างนั้น หรือว่าคุณป้ายังมีทริคอะไรอีกไหมคะ?”

หลี่ยู่หลานยิ้มเยาะและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน แกยังไม่รู้จักพ่อของแกมากพอ ตราบใดที่ฉันมีค่าสำหรับเขา เขาจะไม่มีวันทอดทิ้งฉันหรอก รอดูกันต่อไปแล้วกัน”

เซี่ยซีหว่านเม้มริมฝีปากของเธอและพูดว่า “ได้ค่ะ หนูจะรอดู หนูหวังว่าคุณป้าจะโชว์ทักษะที่แท้จริงออกมาได้สักทีนะคะ อย่าปล่อยให้หนูดูมุกตลกของคุณป้าอีกเลยค่ะ”

หลี่ยู่หลานกดวางสาย เธอโกรธจนอยากจะเควี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง แต่หลังจากที่เธอสงบอารมณ์และคิดได้ เธอก็กดโทรหาเซี่ยเจิ้งกั๋ว

เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่ได้กลับบ้านอีกแล้ว ช่วงนี้เขาก็มักจะออกไปค้างคืนข้างนอกและไม่กลับบ้าน

หลี่ยู่หลานโทรไปสองสามสาย แต่เซี่ยเจิ้งกั๋วก็ไม่รับสายเลยสักครั้ง

หลี่ยู่หลานจึงหยุดโทรแล้วส่งข้อความถึงเซี่ยเจิ้งกั๋วแทน “พ่อบุญธรรมของฉันกำลังจะมา เขาต้องการมาร่วมฉลองวันครบรอบแต่งงานของเรา”

ไม่นานนักเซี่ยเจิ้งกั๋วก็โทรกลับมา

...

ในเวลานี้เซี่ยซีหว่านอยู่ที่เมืองซานย่า เธอมาเยี่ยมเยียนเพื่อนสนิทจริง ๆ

ในบ้านพักตากอากาศ เยี่ยหลิงยื่นมะพร้าวพร้อมหลอดดูดให้กับเซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “หว่านหว่าน คราวนี้หลี่ยู่หลานคงจะหมดแรงจริง ๆ แล้วล่ะ”

เซี่ยซีหว่านวางโทรศัพท์มือถือในมือของเธอลง และพูดว่า “อย่าเพิ่งรีบร้อนไป หลี่ยู่หลานยังมีแผนการใหญ่อีกมากมาย หลายปีที่ผ่านมานี้เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดที่เธอสามารถดำรงตำแหน่งคุณนายเซี่ยได้นั่นเป็นเพราะเธอเป็นผู้ช่วยที่ชาญฉลาดให้กับของพ่อของฉัน เธอใช้เส้นสายในมือช่วยประคองการเงินของเซี่ยการแพทย์ไว้ ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก หลี่ยู่หลานกำลังจะเปิดไพ่ใบเด็ดของเธอแล้วล่ะ”

เยี่ยหลิงเปิดริมฝีปากสีแดงและพูดว่า “เมื่อเปิดไพ่ใบเด็ดแล้ว ความตายก็จะอยู่ไม่ไกลแล้วล่ะ”

เซี่ยซีหว่านพ่นลมหายใจ และตอนนี้เธอทำได้เพียงรออย่างเงียบ ๆ

เยี่ยหลิงนอนอยู่บนเก้าอี้หวาย เธอสวมกระโปรงพรีทสีแดง เสื้อกล้ามสีแดงขับกับผิวขาวราวกับไข่ที่เพิ่งปอกเปลือกของเธอ ใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือของเธอช่างงดงามและมีเสน่ห์ ร่างงามนอนอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางขี้เกียจ เธอเกิดมาสดใสและสวยงามอย่างแท้จริง

“หว่านหว่าน ตั้งแต่เธอกลับไป ทุก ๆ วันก็เหมือนดั่งสงคราม ถ้าให้ฉันพูดนะ ปล่อยให้คุณชายลู่ของเธอจัดการพวกนั้นให้หายไปให้หมดเถอะ”

“ไม่ได้หรอก ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันต้องการปกป้องศักดิ์ศรีตัวเองและเป็นผู้หญิงที่ช่วยเหลือตัวเองได้”

เยี่ยหลิงเหลือบมองเซี่ยซีหว่าน และพูดว่า “หว่านหว่าน ผู้ชายต้องพิชิตโลก แต่สิ่งที่ผู้หญิงต้องพิชิตมีเพียงแค่ผู้ชายเท่านั้นแหละ”

เซี่ยซีหว่านกระพริบตาปริบ ๆ และพูดว่า “หลิงหลิง ฉันไม่ใช่เธอ แล้วฉันไม่ได้มีคนร่ำคนรวยคอยสนับสนุน”

“งั้นฉันก็มีทักษะการแสดงแบบมืออาชีพด้วยล่ะสิ การบริการของฉันทำให้พวกเขารู้สึกคุ้มค่ากับเงินที่จ่าย”

เมื่อเห็นท่าทางที่อ่อนโยนและมีเสน่ห์ของเยี่ยหลิงแล้วเซี่ยซีหว่านยังแทบจะละลาย นับประสาอะไรกับพวกผู้ชายล่ะ จากนั้นเธอลุกขึ้นและพูดว่า “หลิงหลิง พวกเราไปช้อปปิ้งในห้างกันเถอะ”

เยี่ยหลิงกระพริบตาปริบ ๆ “ซื้อของขวัญให้คุณชายลู่เหรอ?”

เซี่ยซีหว่านแสดงท่าทีชื่นชมอย่างจริงใจและพูดว่า “ใช่แล้วล่ะ หลี่ยู่หลานโอนเงินเข้าบัญชีตั้งหนึ่งล้านไม่ใช่เหรอ อีกอย่าง...ตอนคุณชายลู่เดินทางไปทำธุรกิจ...เขาก็นำของขวัญกลับมาฝากฉันด้วย…”

หลี่ยู่หลานไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนเป็นเด็กเซี่ยซีหว่านโตมากับการทำยา ความสามารถในการควบคุมของเธอค่อนข้างแข็งแกร่ง อีกทั้งยานอนหลับพวกนั้นก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเธอสักนิด

ณ โรงพยาบาล เธอแสร้งทำเป็นล้มลง จากนั้นจึงจัดการชายชุดดำด้วยเข็มเงิน

เยี่ยหลิงที่รายล้อมไปด้วยคนในวงการบันเทิงนั้นได้หาหญิงสาวที่ทำศัลยกรรมคนหนึ่งซึ่งมีหน้าตาที่ค่อนข้างคล้ายกับเซี่ยซีหว่านมา จากนั้นจึงถ่ายรูปภาพสองสามภาพ

เนื่องจากสวมผ้าคลุมหน้า อีกทั้งเป็นภาพถ่ายจากด้านข้าง หลี่ยู่หลานที่ไม่ทันได้สังเกตเห็นจึงทำให้เกิดเรื่องราวตามมา

บัญชีที่หลี่ยู่หลานโอนเงินล้านไปให้นั้น เงินล้านเหล่านั้นเข้าสู่กระเป๋าของเซี่ยซีหว่านโดยตรง เซี่ยซีหว่านไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าเธอมีมูลค่ามากมายถึงเพียงนี้

หนึ่งล้านไม่ใช่เงินก้อนเล็ก ๆ แน่นอน เธอไม่เคยมีเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน

ผู้จัดการขับรถตู้มารับสองสาวสวยไปที่ห้างสรรพสินค้า ทั้งสองคนกลายเป็นทิวทัศน์ที่สวยงามที่สุดภายในห้างในทันที

เยี่ยหลิงถามเซี่ยซีหว่านด้วยความสงสัยว่า “หว่านหว่าน คุณชายลู่ซื้อของขวัญอะไรให้เธองั้นเหรอ?”

“หยวนหยวน เจ้าลูกแมวเหมียวสีขาวตัวน้อย”

“ดูเหมือนว่าคุณชายลู่จะเปรียบเธอดั่งสาวน้อยสินะ”

เซี่ยซีหว่านรู้เขินภายในใจ “หลิงหลิงเธอคิดว่าฉันควรจะให้ของขวัญอะไรกับคุณชายลู่ดี?”

นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยซีหว่านซื้อของขวัญให้กับผู้ชาย และเธอไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรดี

เยี่ยหลิงดึงหมวกลง พยายามทำตัวเองให้ดูเจิดจรัสน้อยลงในฝูงชน “ถ้าเป็นฉัน ฉันจะซื้อชุดนอนชุดหนึ่ง แล้วสวมใส่มัน จากนั้นก็มอบตัวฉันให้กับเขา”

“...”

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเธอไม่ควรถามคำถามนี้กับเยี่ยหลิงเลย คุณชายลู่เจ้าเล่ห์มากพอแล้ว ไม่ควรสนับสนุนวิญญาณชั่วร้ายของเขาอีกต่อไป!

เซี่ยซีหว่านมองดูเสื้อผ้าของผู้ชาย ดูเหมือนว่าเสื้อผ้าของเขาจะถูกสั่งตัดด้วยมือจึงไม่จำเป็นต้องซื้อ

ในไม่ช้าเซี่ยซีหว่านก็หยุดเดิน เธอก็มองไปที่เข็มขัดผู้ชายที่วางอยู่ในตู้

ติ่งหูขนาดเล็กสีขาวราวกับหิมะของเซี่ยซีหว่านก็เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกันเธอก็ได้ยินเสียงกระแอมหนัก ๆ “อะแฮ่ม” “อะแฮ่ม” จากเยี่ยหลิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สองครั้ง เธอพูดว่า “หว่านหว่าน มันจะมากเกินไปแล้วนะ”