พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 49

ณที่เกิดเหตุได้เกิดความโกลาหลขึ้น นักข่าวพุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง มีคนเหยียบมือ เท้าและขาของหลี่ยู่หลาน... เธอร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด

เซี่ยเจิ้งกั๋วเดินออกไปด้วยความโกรธ เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยยังคงอยู่ที่นั่น เธอรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อปกป้องแม่ของเธอ “ไปให้พ้นนะ พวกคุณกำลังเหยียบแม่ของฉันอยู่!”

บรรดานักข่าวชี้ไปที่เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยและเริ่มวิพากวิจารณ์ในทันที

“เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคุณก็ไม่ใช่คนดีเช่นกัน แม่เป็นแบบไหนลูกสาวก็ย่อมเป็นแบบนั้นด้วย”

“ฉันจำได้ตอนที่เซี่ยซีหว่านเพิ่งกลับมาที่นี่ พวกคุณสองแม่ลูกใส่ร้ายเธอหลายครั้งต่อหลายครั้ง ช่างร้ายกาจเสียจริง”

“เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคุณสมควรแล้วที่ถูกทอดทิ้ง คุณชายซูจะชอบคุณได้อย่างไรกัน?”

ความเย่อหยิ่งจองหองของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยหายไปในทันที มีคนเหยียบเธอเช่นกัน จากนั้นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดของเธอก็ไหลลงมา

สองแม่ลูกหดตัวเป็นลูกบอล ทุกคนต่างชี้นิ้วด่าท่อพวกเธอราวกับพวกเธอคือคนน่ารังเกียจ

ไม่นานนัก รปภ.กลุ่มหนึ่งก็เข้ามาและสามารถช่วยเหลือสองแม่ลูกที่ได้รับบาดเจ็บออกมาได้

...

หลี่ยู่หลานและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพากันกลับมาถึงที่บ้าน เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “แม่คะ คราวนี้พ่อโกรธมาก ถ้าพ่อขับไล่พวกเราออกไปแล้วพวกเราจะทำยังไงกันดีคะ อีกอย่างผู้คนภายนอกต่างก็กำลังดุด่าเรา เราไม่มีที่ไปแล้ว ตอนนี้หนูไม่กล้าแม้แต่จะออกไปข้างนอกแล้วค่ะ”

หลี่ยู่หลานกัดฟันด้วยความโกรธ เธอไม่คิดว่าเธอจะพบกับจุดจบด้วยสถานการณ์ที่น่าอับอายเช่นนี้

ครั้งนี้แผนที่เซี่ยซีหว่านวางไว้ทำให้ชีวิตเธอยุ่งเหยิง อีกทั้งยังทำให้เธอได้รับผลที่ตามมามากมายเลยทีเดียว

คราวนี้กระแสความคิดเห็นของประชาชนได้ทำลายชื่อเสียงนอกวงการของเธอจนหมดสิ้น เธอไร้ซึ่งหนทางและไม่มีที่ไปแล้วจริง ๆ แต่ทว่าทำไมเธอถึงต้องจากไปล่ะ?

เพื่อเซี่ยเจิ้งกั๋วและตระกูลเซี่ยแล้ว เธอได้อุทิศชีวิตวัยเยาว์ทั้งหมดของตนเองเพื่อสิ่งเหล่านี้ และตำแหน่งคุณนายเซี่ยมันต้องเป็นของเธอเท่านั้น

เธอไม่สามารถสูญเสียมันไปได้

เธอไม่ยอมเสียเปรียบเด็ดขาด

หลี่ยู่หลานปัดมือของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยออกและพูดว่า “เสี่ยวเตี๋ย ลูกควรกลับไปที่ห้องของลูกและพักผ่อนก่อน ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งสิ้น แม่จะจัดการเรื่องนี้ทั้งหมดนี้เอง”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยกลับมาที่ห้อง

หลี่ยู่หลานนั่งเงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาแล้วกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือของเซี่ยซีหว่าน

ไม่นานนักปลายสายก็กดรับ เซี่ยซีหว่านตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่สดใส “สวัสดีค่ะคุณป้า คุณป้าเป็นอย่างไรบ้างคะ?”

การโทรนี้ในครั้งนี้เป็นสิ่งที่เซี่ยซีหว่านคาดหวังไว้ และดูเหมือนว่าเธอกำลังรอให้เธอโทรหา

เมื่อได้ยินคำพูดที่สงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและดูล้อเลียนเล็กน้อยของเธอนั้นทำให้หลี่ยู่หลานกำมือแน่นขึ้นมาอย่างอาฆาตแค้น “เซี่ยซีหว่าน แกคิดว่าพ่อของแกจะหย่ากับฉันเหรอ แกคิดว่าแกชนะแล้วอย่างนั้นเหรอ”

“ถ้าไม่อย่างนั้น หรือว่าคุณป้ายังมีทริคอะไรอีกไหมคะ?”

หลี่ยู่หลานยิ้มเยาะและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน แกยังไม่รู้จักพ่อของแกมากพอ ตราบใดที่ฉันมีค่าสำหรับเขา เขาจะไม่มีวันทอดทิ้งฉันหรอก รอดูกันต่อไปแล้วกัน”

เซี่ยซีหว่านเม้มริมฝีปากของเธอและพูดว่า “ได้ค่ะ หนูจะรอดู หนูหวังว่าคุณป้าจะโชว์ทักษะที่แท้จริงออกมาได้สักทีนะคะ อย่าปล่อยให้หนูดูมุกตลกของคุณป้าอีกเลยค่ะ”

หลี่ยู่หลานกดวางสาย เธอโกรธจนอยากจะเควี้ยงโทรศัพท์ทิ้ง แต่หลังจากที่เธอสงบอารมณ์และคิดได้ เธอก็กดโทรหาเซี่ยเจิ้งกั๋ว

เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่ได้กลับบ้านอีกแล้ว ช่วงนี้เขาก็มักจะออกไปค้างคืนข้างนอกและไม่กลับบ้าน

หลี่ยู่หลานโทรไปสองสามสาย แต่เซี่ยเจิ้งกั๋วก็ไม่รับสายเลยสักครั้ง

หลี่ยู่หลานจึงหยุดโทรแล้วส่งข้อความถึงเซี่ยเจิ้งกั๋วแทน “พ่อบุญธรรมของฉันกำลังจะมา เขาต้องการมาร่วมฉลองวันครบรอบแต่งงานของเรา”

ไม่นานนักเซี่ยเจิ้งกั๋วก็โทรกลับมา

...