พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 51

หลัวฝูมาถึงแล้ว มีคนมาคอยหนุนหลังหลี่ยู่หลานแล้ว ทำให้ฉากเมื่อครู่เปลี่ยนไปเป็นคนละอย่างทันที

เซี่ยเจิ้งกั๋วรีบทิ้งเซี่ยซีหว่านแล้วเดินไปหาหลัวฝูทันที อีกทั้งผู้คนในงานยังแสดงความเคารพเขาอย่างประจบ “พ่อบุญธรรมครับ ขอบคุณสำหรับเวลาอันมีค่าของคุณที่ให้เกียรติสละเวลาว่างมานะครับ พวกเราทุกคนรอคุณอยู่ครับ”

หลัวฝูมีรูปร่างอ้วน ใบหน้าของเขามีความเฉลียวฉลาดของคนเป็นนักธุรกิจ เขาตบเบา ๆ ที่มือของหลี่ยู่หลาน

“เจิ้งกั๋ว ผมได้ยินมาว่าพักนี้มีคนมารังแกหลี่ยู่หลานทำให้เธอไม่สบายใจ ผมให้ลูกสาวบุญธรรมของผมแต่งงานกับคุณเพื่อทำให้เธอมีความสุข ไม่ใช่นำพาความทุกข์มาให้เธอ คุณเข้าใจความหมายที่ผมกำลังพูดใช่ไหม?”

เซี่ยเจิ้งกั๋วตัวแข็งทื่อ เขาเพิ่งจะให้สัญญากับเซี่ยซีหว่านไป ตอนนี้ยังถูกหลัวฝูวางอำนาจใส่อีกจนทำให้สีหน้าของเขาตอนนี้รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนถูกตบหน้าดังเพี๊ยะ

เซี่ยเจิ้งกั๋วเป็นคนหัวโบราณที่มักจะรักษาหน้าตาทางสังคมของตัวเองมากเป็นพิเศษ แต่เวลานี้เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เลย เพียงพราะอยากจะให้หลัวฝูอัดฉีดเงินเพื่อแก้ปัญหาเงินทุนระยะสั้นนั้นก่อน

“ครับพ่อบุญธรรม ผมจะดูแลยู่หลานให้ดี จะไม่ให้ผลกระทบจากข่าวลือภายนอกพวกนั้นมากระทบความสัมพันธ์ของผมกับยู่หลานอย่างเด็ดขาดครับ วันครบรอบการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นสิ่งพิสูจน์ได้ดีที่สุดครับ” เซี่ยเจิ้งกั๋วพรั่งพรูคำพูดทั้งหมดออกมาขณะที่เขาหลับตา

หลัวฝูมองไปที่หลี่ยู่หลาน “ยู่หลาน ลูกคิดว่าอย่างไร?”

ตอนนี้หางของหลี่ยู่หลานเกือบจะชี้ขึ้นไปบนฟ้าแล้ว ก่อนหน้านี้เธอรู้สึกเป็นทุกข์มาก แต่มาเวลานี้กลับรู้สึกภูมิใจมาก จากนั้นเธอจึงเหลือบตาไปมองที่เซี่ยเจิ้งกั๋วแล้วพูดขึ้นอย่างฝืนทน

“ขอดูพฤติกรรมเขาหลังจากนี้ก่อนดีกว่าค่ะ”

“เจิ้งกั๋ว ได้ยินแล้วใช่ไหม ต่อจากนี้คุณจะต้องทำตัวดี ๆ ให้ลูกสาวบุญธรรมของผมพอใจ” หลัวฝูพูดออกคำสั่ง

“ครับครับครับ” เซี่ยเจิ้งกั๋วพยักหน้าตอบรับพัลวัน

หลัวฝูมีฐานะทางสังคมที่สูงมาก เขาเป็นนายทุนเงินหนาคนหนึ่งเลยล่ะ และตอนนี้พวกนักธุรกิจที่อยู่ในงานทั้งหลายจึงรีบกรูกันเข้าไปพูดคุยกับเขาทันที

หลี่ยู่หลานคล้องแขนของหลัวฝูตลอดเวลาไม่ยอมปล่อย เธอกำลังแผ่รังสีโอ้อวดใส่เซี่ยซีหว่านและพวกคุณนายเศรษฐีที่เมินใส่เธอเมื่อครู่อย่างองอาจ

สีหน้าของคุณนายเศรษฐีเหล่านั้นไม่สู้ดีนัก

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกมีความสุขมาก เธอมองไปยังเซี่ยซีหว่าน จากนั้นจึงเอ่ยอย่างดูถูกเหยียดยาม

“เซี่ยซีหว่าน เธอเห็นแล้วใช่ไหม ชาติกำเนิดของเธอมันเทียบกับแม่ของฉันไม่ได้เลยสักนิด เมื่อคุณตาบุญธรรมของฉันมาถึงที่นี่ ทุกคนรวมถึงพ่อของฉันก็ยังต้องก้มหัวให้กับแม่ของฉัน”

เซี่ยซีหว่านมองหลี่ยู่หลานกับหลัวฝูที่กำลังยืนอยู่ในจุดที่สว่างไสวและได้รับการเยินยออย่างประจบสอพลอจากทุกคนก็รู้สึกขบขันเป็นอย่างมาก

“แม่ของเธอสามารถหาพ่อบุญธรรมที่มีอำนาจขนาดนี้มาเป็นคนคอยหนุนหลังได้ อีกทั้งยังดูโหดเหี้ยมขนาดนี้ ฉันนี่มันสู้ไม่ได้จริง ๆ”

เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยคิดไม่ถึงว่าเซี่ยซีหว่านจะพูดออกมาแบบนี้ เธอรู้สึกเหมือนกับต่อยหมัดใส่ปุยนุ่นที่ไม่มีแรงปะทะกลับมา

จากนั้นก็มีเสียงดนตรีจากเปียโนดังขึ้นมาในห้องโถง เป็นสัญญาณว่าช่วงเวลาเต้นรำได้มาถึงแล้ว

เซี่ยเจิ้งกั๋วในฐานะเจ้าภาพงานเดินออกไปยังด้านหน้า แล้วยื่นมือของตัวเองออกไปอย่างสุภาพ

“คุณภรรยา ผมขอเต้นรำกับคุณสักเพลงได้ไหมครับ?”

หลี่ยู่หลานที่ถูกขอเต้นรำรู้สึกเหมือนได้ระบายอารมณ์โกรธ ในช่วงเวลานี้เซี่ยเจิ้งกั๋วทำให้ความรู้สึกรักใคร่ของเธอที่มีต่อเขาลดลงมาจนเป็นเส้นตรง เขาเคยไม่กลับบ้านเลยทั้งคืน อีกทั้งยังเคยตบหน้าเธอต่อหน้าสาธารณะชน

ตอนนี้เธอคว้าโอกาสได้แล้ว หลี่ยู่หลานอยากจะจัดการกับเขาอย่างง่ายดายสักหน่อย และทำให้เซี่ยซีหว่านได้เห็นว่าพ่อคนนี้ของหล่อนนั้นเอาอกเอาใจเธอมากแค่ไหน

หลี่ยู่หลานมองตรงไปยังหลัวฝู

“พ่อคะ การเต้นรำครั้งนี้ พ่อมาเต้นด้วยกันกับลูกเถอะค่ะ”

ถึงแม้ว่าหลัวฝูจะขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อบุญธรรม แต่ความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองคนกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย

มองที่สายตาอันทรงเสน่ห์ของหลี่ยู่หลานในตอนนี้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นทั้งสองคนนั้นก็ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว

หลัวฝูรีบยืนมือออกไปโอบหลี่ยู่หลานเอาไว้ทันที “ได้สิ แล้วแต่ลูกเลย”

หลัวฝูโอบหลี่ยู่หลานเดินเข้าไปกลางฟลอร์เต้นรำ แล้วจึงเริ่มเต้นรำขึ้น

เซี่ยเจิ้งกั๋วที่ยื่นตัวแข็งทื่ออยู่ในเหตุการณ์ “...”

รู้สึกโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้!

หลัวฝูกำลังเต้นรำกับหลี่ยู่หลาน “ยู่หลาน นี่คือผู้ชายที่ลูกเลือกในตอนนั้น ทำไมลูกถึงคิดว่าเขาไม่มีประโยชน์อะไรเลย?”