พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 6

ขณะที่เซี่ยซีหว่านกำลังนอนอยู่บนเตียงอยู่นั้นก็ลืมตาโพล่งขึ้นมา

ประธานหวางรู้สึกตกใจมาก ทำไมเธอถึงได้สติขึ้นมาตอนนี้ล่ะ?

“คนสวย ทำไมเธอ....เธอตื่นแล้วเหรอ?”

ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปนตลกขบขัน “ถ้าฉันไม่ตื่นขึ้นมา ฉันจะได้เห็นฉากที่ยอดเยี่ยมแบบนี้เหรอคะ?”

“เธอ…...”

เซี่ยซีหว่านยกมือขึ้นโบกไปมาที่จมูก ทันใดนั้นจมูกของประธานหวางก็ได้กลิ่นหอมกรุ่นแปลก ๆ เข้าอย่างจัง เพียงชั่วพริบตาเดียวร่างของเขาก็ร่วงลงไปกองอยู่บนพื้นทันที

มือและเท้าของเขาถูกมัดด้วยเชือกกระสอบ ไม่สามารถออกแรงขยับได้ และทำได้แค่มองใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของเซี่ยซีหว่านด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับพูดว่า “คะ..คนสวย อยากเล่นอะไรสนุก ๆ เหรอ งั้นปล่อยฉันก่อนสิ เราจะได้มาสนุกด้วยกันไง”

คิ้วโก่งสวยได้รูปเลิกขึ้นพร้อมกับท่าทางไร้เดียงสาที่ดูเป็นมิตรอย่างที่สุด “ประธานหวาง นี่คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอคะว่าคืออะไร?”

หลังจากเซี่ยซีหว่านพูดจบ ประธานหวางก็เห็นกระดูกเนื้อสองชิ้นที่อยู่ในมือของเธอ “เธอ..เธอเอากระดูกพวกนี้มาทำอะไร?”

“อ่าาา...ประธานหวางคะ คุณป้าไม่ได้บอกคุณเหรอคะว่า บ้านตระกูลเซี่ยเลี้ยงสุนัขล่าเนื้อตัวใหญ่ไว้หนึ่งตัว สุนัขตัวนี้ก็ดุมากและมันชอบกินเนื้อติดกระดูกมากด้วยค่ะ”

ประธานหวางเป็นพวกลามกจกเปรต เขาอยากได้ตัวเธอมานานแล้ว แม้ว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงบ้านนอกที่แต่งงานกับคนที่นอนเป็นผัก นี่เขาคิดว่าจะทำอะไรต่อมิอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ?

ประธานหวางมองเซี่ยซีหว่านด้วยความรู้สึกกลัวจนขนลุกและสั่นเทาไปทั้งตัว “เธอ..เธอจะทำอะไรกันแน่?”

มือเรียวเล็กยื่นออกมา แล้วนำกระดูกสองชิ้นนั้นยัดเข้าไปในกางเกงของเขา “ประธานหวาง เกมได้เริ่มต้นขึ้นแล้วค่ะ อีกสักพักสุนัขตัวนั้นก็จะเข้ามาแล้ว คุณต้องระวังไว้หน่อยก็ดีนะคะ อย่าให้มันงับผิดที่ล่ะ”

“ไม่นะ ขอร้องล่ะ คุณผู้หญิง ผมผิดไปแล้ว ปล่อยผมไปเถอะ......คุณจะโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว นี่มันไม่ตลกเลยนะ ได้โปรดไว้ชีวิตผมเถอะ…..” ประธานหวางรู้สึกกลัวจนเนื้อตัวเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ ถ้าหากจะให้เขาคุกเข่าต่อหน้าเซี่ยซีหว่านเขาก็ยอม

แต่เซี่ยซีหว่านไม่ได้สนใจคำร้องขอแต่อย่างใด เธอเดินไปเปิดประตูให้หมาตัวนั้นเข้ามาในห้อง ทันทีที่มันได้กลิ่นหอมของกระดูก มันก็รีบตรงปรี่เข้ามาหาสิ่งนั้นทันที

อ๊าากกกก!!

ประธานหวางร้องเสียงดังลั่นอยู่แบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

......

หลี่ยู่หลานกำลังรอฟังข่าวดีอยู่ด้านล่าง ทันใดนั้นประตูห้องชั้นบนก็ถูกเปิดออก และเผยให้เห็นสภาพที่น่าสมเพศของประธานหวางที่จับกางเกงตัวเองแน่นพร้อมกับวิ่งกระเสือกกระสนลงมาด้านล่าง

หลี่ยู่หลานรู้สึกประหลาดใจมาก “ประธานหวาง ทำไมเป็นแบบนี้ค่ะ?”

หัวหน้าหวางกลัวจนฉี่ราดกางเกงและน้ำตาไหลไม่หยุด เขาก็ปากระดูกเนื้อพวกนั้นใส่หลี่ยู่หลานอย่างแรง พร้อมกับตรงปรี่เข้ามาหาเธอและพูดอย่างโกรธจัดว่า “หลี่ยู่หลาน ทั้งหมดนี่มันเป็นเพราะแผนของเธอ ฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับเธอแน่!”

หลังพูดจบเขาก็รีบวิ่งหนีไปด้วยความโกรธจัดและหวาดกลัวในเวลาเดียวกัน

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?

หลี่ยู่หลานรีบตรงขึ้นไปบนห้องนั้นทันที

ภายในห้อง เซี่ยซีหว่านกำลังนั่งจิบชาอยู่บนเก้าอี้อย่างอารมณ์ดี เธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังสีหน้าตกตะลึงของหลี่ยู่หลานด้วยนัยน์ตาสีดำสดใส “คุณป้า มาแล้วเหรอคะ?”

เซี่ยซีหว่านนั้นรอเธออยู่ก่อนแล้ว!

หลี่ยู่หลานหน้าซีดเผือด เพราะรู้ว่าตอนนี้แผนการของเธอได้ถูกเปิดโปงแล้ว แต่แผนจะถูกเปิดโปงได้อย่างไรกัน

มีตรงไหนผิดพลาดไปอย่างนั้นเหรอ?

“เซี่ยซีหว่าน นี่เธอรู้เรื่องทั้งหมดตั้งแต่แรกแล้วสินะ เธอคงไม่ได้ซ้อนแผนฉันหรอกใช่ไหม?” หลี่ยู่หลานถาม

เซี่ยซีหว่านแสยะยิ้มร้ายออกมา “หนูก็แค่อยากจะรอชมแผนการของคุณป้าเท่านั้นค่ะ คุณป้าคะ แผนของคุณป้าเด็กอนุบาลยังรู้เลยค่ะ คุณป้าทำหนูผิดหวังพอสมควรนะคะ”

หลี่ยู่หลานพ่นลมหายใจแรงออกมาด้วยความรู้สึกเสียหน้า ดวงตาของเธอฉายแววอาฆาตแค้นออกมา “เซี่ยซีหว่าน! ฉันจะไม่ต่อปากต่อคำกับเธอแล้ว เมื่อครู่นี้หัวหน้าหวางโกรธมาก ฉันจะพาเธอไปส่งให้ประธานหวาง เธอต้องไปขอขมาเขา! พาตัวเธอไป!”

“ครับ คุณนาย”

ทันใดนั้นบอดี้การ์ดร่างกายกำยำประมาณห้าหกคนก็ได้เดินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว

“เซี่ยซีหว่าน คนพวกนี้คือบอดี้การ์ดที่ฉันจ่ายด้วยราคาที่แพงมาก เธอสู้ได้หรือเปล่าล่ะ?”

ดวงตาที่สดใสของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นดวงตาที่เย็นชาอย่างเลือดเย็นทันที ในเมื่อเธอรออยู่ในห้องนี้ตัั้งนานแล้ว ยังจะมีอะไรให้กลัวอย่างนั้นเหรอ?

“ไปสิ จับตัวเธอมาให้ฉัน!”

หลี่ยู่หลานออกคำสั่ง บอดี้การ์ดคนหนึ่งจึงพุ่งตรงเข้าไปหาเซี่ยซีหว่านเพื่อจับเธอไว้ทันที