พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 69

เซี่ยซีหว่านตั้งตารอคอยการตื่นขึ้นมาของอาหลินเพราะอยากจะค้นหาความจริงของปีนั้น แต่ตอนนี้เธอได้ยินข่าวที่ไม่คาดคิดออกมาเรื่อย ๆ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

คุณปู่คือ...หัวหน้าผู้ดูแลบ้านของแม่อย่างนั้นเหรอ?

นี่หมายความว่าอะไร?

จากนั้นแม่ก็แต่งงานกับลูกหัวหน้าผู้ดูแลบ้าน...

“อาหลินคะ หนูเข้าใจทุกคำพูดของอานะคะ แต่พอยาวมาเป็นประโยคแบบนี้หนูฟังไม่เข้าใจเลยค่ะ หนูมีคำถามมากมายในใจและอยากให้อาค่อย ๆ บอกหนูค่ะ”

อาหลินมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความรัก “คุณหนูคะ ตราบใดที่คุณหนูอยากจะนำกล่องที่คุณผู้หญิงทิ้งไว้คืนมา คุณหนูจะเข้าใจทั้งหมดนี้ค่ะ”

หลังจากพูดจบ อาหลินก็หลับตาลงอย่างอ่อนล้าและกลับเข้าสู่นิทราอีกครั้ง

หมอเข้ามาตรวจร่างกายให้อาหลิน และพูดจาแปลก ๆ ว่า “คุณหญิงเซี่ย สุขภาพของผู้ป่วยไม่ค่อยปกติดีมาตลอด แต่ดูเหมือนคนไข้จะเคยกินยาอะไรบางอย่างมาก่อน ยาเม็ดนี้ช่วยให้หัวใจของผู้ป่วยไม่ล้มเหลว”

เมื่อสักครู่นี้เซี่ยซีหว่านได้จับชีพจรของอาหลินก็เป็นไปตามที่หมอบอก มียาช่วยรักษาชีวิตอยู่ในร่างกายของอาหลิน

ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ตอนที่เธอจับชีพจรของอาหลินนั้นเธอกลับไม่รู้สึกผิดปกติอะไรเลย การที่จะสามารถต่อชีวิตให้อาหลินอย่างไม่เปิดเผยมานานหลายปีได้ขนาดนี้ ทักษะทางการแพทย์ของคน ๆ นั้นค่อนข้างดีเลยทีเดียว เซี่ยซีหว่านเองก็รู้ว่าเป็นแม่ของเธอ

สิบปีที่แล้ว แม่น่าจะให้ยารักษาชีวิตนี้แก่อาหลินกินก่อนจะจากไป

เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเรื่องต่าง ๆ เริ่มซับซ้อนและสับสนมากขึ้นแล้วราวกับว่ามีตาข่ายขนาดใหญ่ล้อมรอบเธออยู่

ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถืออันไพเราะก็ดังขึ้น มีโทรศัพท์เข้ามา

เซี่ยเจิ้งกั๋วโทรมาหาเธอ

เซี่ยซีหว่านไม่รู้สึกแปลกใจที่เซี่ยเจิ้งกั๋วโทรหาเธอเลย เขาคงโทรมาถามเธอเกี่ยวกับเรื่องของเธอและลู่หานถิงแน่นอน

เซี่ยซีหว่านกดปุ่มรับสาย “สวัสดีค่ะพ่อ”

“หว่านหว่าน เธอรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ฉันมีเรื่องจะถามเธอหน่อย!” เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดอย่างดุเดือด

เซี่ยซีหว่านเม้ม ๆ ริมฝีปากสีแดงของเธอ “ได้ค่ะ หนูก็มีเรื่องอยากจะพูดกับพ่อเหมือนกันค่ะ”

......

บ้านตระกูลเซี่ย

เซี่ยซีหว่านมาที่ห้องของคุณปู่เซี่ยก่อน คุณปู่เซี่ยยังอยู่ในอาการโคม่า ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เธอฉีดยาให้ เลือดลมของชายชรานั้นก็ค่อย ๆ ฟื้นตัวขึ้น

เซี่ยซีหว่านฉีดยาอีกครั้ง ชายชราอายุมากแล้ว เขานอนเป็นเจ้าชายนิทรามาตั้งสิบปีจึงต้องการเวลาในการฟื้นฟูเพื่อที่จะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

เซี่ยซีหว่านเก็บเข็มกลับแล้วมองคุณปู่เซี่ยอย่างสงบเงียบ อาหลินบอกว่าคุณปู่เป็นหัวหน้าผู้ดูแลบ้านของแม่ หมายความว่าอย่างไรกันนะ?

อาหลินยังบอกอีกว่าหลังจากที่แม่มาถึงประตูเมือจักรพรรดิแห่งนี้… แม่ไม่ใช่คนของเมืองไห่เฉิงแต่มาจากที่ไหนสักแห่งอย่างนั้นเหรอ?

“เขา” คนไหนที่ทำให้อาหลินรู้สึกใจสั่นด้วยความหวาดกลัวเช่นนั้น?

ทันใดนั้นเซี่ยเจิ้งกั๋วก็เดินเข้ามา “หว่านหว่าน เธอมาที่ห้องหนังสือของฉันหน่อยสิ!”

เซี่ยซีหว่านมาถึงห้องหนังสือแล้ว สีหน้าและอารมณ์ของเซี่ยเจิ้งกั๋วนั้นดูไม่ดีเลย เขาจึงถามอย่างดุดันว่า “หว่านหว่าน แกรู้จักลู่หานถิงที่เป็นประธานตระกูลลู่หรือไม่? ความสัมพันธ์ของแกกับเขาเป็นอย่างไรกันแน่?”

“พ่อคะ เซี่ยเหยียนเหยียนพูดอะไรกับพ่อใช่ไหมคะ? เซี่ยเหยียนเหยียนคงบอกว่าหนูรูดบัตรเครดิตดำทองของลู่หานถิง เซี่ยเหยียนเหยียนให้พ่อมาถามหนูงั้นเหรอคะ?”

เซี่ยเจิ้งกั๋วไม่ได้ปฏิเสธ “เหยียนเหยียนบอกฉัน เหยียนเหยียนบอกว่าแกมีบัตรของลู่หานถิงอยู่ในมือ ฉันจำได้ว่าครั้งนั้นเสี่ยวเตี๋ยฉลองวันเกิดอยู่ที่โรงแรมระดับหกดาวดอร์เซตต์ ผู้จัดการโรงแรมได้จัดรถโรลส์-รอยซ์ส่งแกกลับไป แกคบหากับลู่หานถิงมานานแล้วเหรอ?”

“คบหาเหรอคะ?” ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านฉายแววเยาะเย้ยเล็กน้อย “พ่อคะ พ่อก็ต่อว่าเซี่ยเหยียนเหยียนแบบนี้ ว่าเซี่ยเหยียนเหยียนก็อยากคบลู่หานถิงเหมือนกันเหรอคะ?”

“แกสองคนไม่เหมือนกัน เหยียนเหยียนยังไม่แต่งงาน แต่แกแต่งงานแล้ว!”

“แต่งแล้วก็หย่าได้นะคะ ครั้งแรกทำไมพ่อถึงไม่ให้หนูหย่าคะ? หนูกับเซี่ยเหยียนเหยียนก็เป็นลูกสาวของพ่อทั้งคู่ ไม่ว่าในพวกเราใครที่อยู่กับลู่หานถิง ยังไงพ่อก็เป็นพ่อเขย อะไรคือความแตกต่างคะ?”

“แก!”

เซี่ยเจิ้งกั๋วสรุปเอาเองว่ามีความแตกต่างอย่างแน่นอน และก็เป็นความแตกต่างราวฟ้ากับเหว เพราะเซี่ยหว่านหว่านไม่ใช่ลูกสาวแท้ ๆ ของเขา!

ในช่วงเวลานี้เงิน1.2พันล้านหยวนนั้นทำให้เขาใช้ชีวิตเหมือนปลากระดี่ได้น้ำ เขาไปที่ไหนก็ถูกล้อมหน้าล้อมหลัง เขาหวังให้เซี่ยเหยียนเหยียนลูกสาวของตัวเองแต่งงานกับลู่หานถิงเร็ว ๆ แล้วทำให้เขากลายเป็นพ่อเขยแห่งอาณาจักรใหญ่นี้

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเซี่ยซีหว่านได้มีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือกับลู่หานถิง ทำให้เขารู้สึกโกรธจัดและกลัวว่าเซี่ยซีหว่านจะทำให้เสียเรื่อง

“อย่างไรก็ตาม ลู่หานถิงเป็นของเหยียนเหยียน เหยียนเหยียนต้องการแต่งงานกับตระกูลลู่และกลายเป็นคุณนายลู่ เซี่ยซีหว่านแกต้องรีบเลิกคบหากับลู่หานถิง อย่ามีความคิดที่แกไม่สมควรคิด!”

เมื่อเผชิญหน้ากับการตำหนิอย่างรุนแรงของเซี่ยเจิ้งกั๋ว เซี่ยซีหว่านฉายาคุณนายลู่จึงพูดอย่างแผ่วเบาว่า “พ่อคะ ถ้าหนูเป็นพ่อ ตอนนี้ก็ควรจะยืนให้ถูกทีมนะคะ ใครที่จะสามารถแต่งงานเข้าไปในตระกูลลู่ได้นั้นขึ้นอยู่กับว่าลู่หานถิงชอบพอใคร เขาไม่อยากได้เซี่ยเหยียนเหยียนที่เพิ่งกลับมาจากการเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสในฝรั่งเศส แต่เขาต้องการผู้หญิงที่แต่งงานที่มีสามีแล้วซึ่งทำให้เขาหลงเสน่ห์ และถ้าพ่อไม่โง่ก็น่าจะรู้ว่าเดิมพันนี้จะขึ้นอยู่กับใครนะคะ”

เซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกว่าเขากำลังจะเป็นบ้า ทันใดนั้นประตูห้องหนังสือก็ถูกผลักออก จากนั้นเซี่ยเหยียนเหยียนก็เดินเข้ามา

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่เซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างผ่อนคลาย และพูดอย่างมีเสน่ห์ว่า “พ่อคะ หนูรู้ว่าหว่านหว่านเข้าใจหนูผิด เธอจึงต้องการทุกอย่างไปจากหนู เรื่องของลู่หานถิงพ่อไม่ต้องสนใจหรอกคะ หนูรู้ว่าต้องทำอย่างไรค่ะ”

เซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกพอใจกับเซี่ยเหยียนเหยียนอย่างมาก เขาหายใจเข้าลึก ๆ และมองไปที่เซี่ยซีหว่าน

“หว่านหว่าน แกเป็นแบบนี้ก็มีความรับผิดชอบของฉันด้วย ฉันละเลยแกไม่อบรมสั่งสอนแก เอาอย่างนี้ ฉันจะหามหาวิทยาลัยให้แกไปเรียน แกดูเหยียนเหยียนสิ เหยียนเหยียนกลับมาจากการเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยที่กรุงปารีส และตอนนี้ก็ถูกสถาบันวิจัยซูมี่รับแล้ว!”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียน “เธอเข้าสถาบันวิจัยซูมี่ได้แล้วงั้นเหรอ?”

“ใช่ หว่านหว่าน ฉันไม่มีเวลาบอกข่าวดีเรื่องนี้กับเธอ สถาบันวิจัยซูมี่เธอรู้จักใช่ไหม คาดว่าคงไม่มีใครไม่รู้จักสถาบันแพทย์แผนจีนที่ยอดเยี่ยมแห่งนี้ ฉันถูกรับเข้าเรียนเรียบร้อยแล้ว” ดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนฉายแววความภูมิใจออกมา

เซี่ยซีหว่านรู้สึกดีมาก แบบนี้จึงจะน่าสนใจ “พ่อคะ ฉันก็ต้องการเข้าสถาบันวิจัยซูมี่เหมือนกันค่ะ”

“แกพูดว่าอะไรนะ?” เซี่ยเจิ้งกั๋วสงสัยว่าตัวเองมีอาการประสาทหลอนในการได้ยิน เขากระแทกเสียงใส่เซี่ยซีหว่านอย่างดุดันอีกครั้ง “แกอยากเข้าสถาบันวิจัยซูมี่ แกฝันอยู่หรือเปล่า แกมีวุฒิการศึกษาไหม ปีนี้แกเพิ่งอายุ 19 ปี อายุอย่างนี้ยังเรียนมหาลัยอยู่เลย แต่แกไม่ได้เรียนมหาลัยด้วยซ้ำ นักศึกษาก็ไม่ใช่ แล้วสถาบันวิจัยซูมี่เขาจะรับแกได้ยังไง?”

เซี่ยซีหว่านยังเด็กมาก อายุเพียง 19 ปี เมื่อคำนวณดูแล้วเธอสามารถจบการศึกษาระดับมัธยมปลายได้เท่านั้น เธอต้องการเข้าสู่สถาบันวิจัยซูมี่นั้นเป็นความฝันที่โง่เง่าจริง ๆ

สายตาของเซี่ยเหยียนเหยียนแสดงความดูถูกออกมาเล็กน้อย แต่เธอก็พุดเตือนด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “หว่านหว่าน เราไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกเธอนะ แต่ยังไงเธอก็ไม่สามารถเข้าสู่สถาบันวิจัยซูมี่ได้”

เซี่ยซีหว่านไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับคนสองคนนี้อีกต่อไป “ฉันมีทางที่จะเข้าสู่สถาบันวิจัยซูมี่ เซี่ยเหยียนเหยียน แล้วพบกันที่สถาบันวิจัยซูมี่นะ!”

เมื่อพูดจบ เซี่ยซีหว่านก็จากไป

เซี่ยเจิ้งกั๋ว “เหยียนเหยียน หนูอย่าไปสนใจหว่านหว่านเลย พ่อคิดว่าเธอบ้าไปแล้ว ถ้าเธอสามารถเข้าสู่สถาบันวิจัยซูมี่ได้ ฉันจะเขียนชื่อของฉันกลับหัว!”

เซี่ยเหยียนเหยียนกลับมาถึงห้องของตัวเอง เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทรหาฮั่วเสวียนและพูดอย่างนุ่มนวล “เสวียนเสวียน ฉันจะเล่าเรื่องตลกให้เธอฟัง เมื่อกี้นี้หว่านหว่านบอกว่าเธอจะเข้าสถาบันวิจัยซูมี่ ถ้าเธอโพสต์เรื่องตลกนี้ลงเวยป๋อ เรื่องนี้จะดูสนุกขึ้นไหมนะ?”