พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 71

เขาตีเธอจริง ๆ...

ใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่านแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเสียง “เปี๊ยะ” แม้แต่ปลายนิ้วของเธอยังร้อนระอุ “ลู่...คุณชายลู่ คุณ...คุณมันน่าไม่อาย!”

ลู่หานถิงโกหกเพื่อให้เข้าใกล้เธอ เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จจึงได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมาจากร่างกายของเธอ เสียงของเขาพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาและเย้ายวนพร้อมกับรอยยิ้มว่า “คุณนายลู่ คุณไปฟ้องผมเลยว่าผมใช้กำลัง ให้ผมหาทนายให้ไหมครับ คุณบอกคนอื่นไปเลยว่าผมตีก้นคุณ”

“...”

เซี่ยซีหว่านยกขาขึ้นเตะเขา

ลู่หานถิงยื่นมือออกมาเพื่อดึงผ้าคลุมหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าอ่อนละมุนและงดงามของเธอ จากนั้นเขาจึงก้มศีรษะลง และจูบไปที่ริมฝีปากของเธอทันที

เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกใจมากจนเธอเอามือเล็ก ๆ สองข้างปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว

ลู่หานถิงหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นริมฝีปากบาง ๆ ของเขาก็แตะเข้าไปที่เล็บสีชมพูของเธอ

หญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะจูบเล็บของเธอ ดวงตาสดใสเคลื่อนไหวไปมา ความบริสุทธิ์นี้เกินกว่าจะเปรียบได้ในสายตาของผู้ชาย

ริมฝีปากบางของเขายังจูบไปที่ดวงตาของเธอ

ตอนนี้เธอปล่อยผมสีดำสยายไปเต็มแผ่นหลังและบนผมยังมีกิ๊บติดอยู่ ลู่หานถิงจึงจูบลงไปบนกิ๊บติดผมของเธอด้วย

เขารักทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นผู้หญิงของเธอมาก

เซี่ยซีหว่านถูกเขาขังอยู่ที่นี่และถูกเขาจูบอย่างไม่หยุดหย่อน เมื่อก่อนเขาไม่เคยปิดบังความรักที่เขามีต่อเธอ เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าเขาชอบอะไรที่เกี่ยวกับเธอทั้งหมด

เด็กผู้หญิงต้องการคำยืนยันอย่างนี้มาก ๆ ความหลงใหลในรูปลักษณ์ผู้หญิงของผู้ชายนั้นสามารถสนองความต้องการที่ไร้สาระและความสุขของพวกเขาได้

“คุณชายลู่ ปล่อยฉันเข้าไปเถอะ อีกสักพักหลิงหลิงคงตามหาฉันแล้ว”

ลู่หานถิงมองดูเธอที่กำลังพยายามเก็บใบหน้าที่งดงามขนาดเท่าฝ่ามือของเธอไว้และหลบสายตาเขา “ถ้าคุณกล้าพูดถึงเยี่ยหลิงอีก เชื่อหรือไม่ว่าผมจะอุ้มคุณไปที่รถของผมตอนนี้”

เชื่อ!

เซี่ยซีหว่านรีบหุบปาก

“คุณย่าให้ผมมาถามคุณหน่อยว่า คุณต้องการความช่วยเหลือไหม?”

คุณย่าคงกำลังหมายถึงเรื่องการเข้าไปในสถาบันวิจัยซูมี่ เซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นและมองเขาด้วยสายตาเปล่งประกาย “ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฝากขอบคุณคุณย่าด้วยค่ะ”

ลู่หานถิงรู้ว่าเธอมีวิธีของตัวเอง มีความลับมากมายซ่อนอยู่ในจิ้งจอกน้อยตัวนี้ เขายื่นมือไปจับใบหน้ารูปไข่ของเธอด้วยความรักทะนุถนอม “ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือก็บอกนะครับ”

เวลาที่เขาชอบเธอ เขาก็จะชอบจับหน้ารูปไข่ของเธอ เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเขาไม่สุภาพเล็กน้อย “ฉันไม่กล้าให้คุณช่วยหรอกค่ะ เมื่อถึงเวลานั้นเกรงว่าคุณจะทำตัวไม่ถูก ถ้าคุณแทรกเข้ามาระหว่างฉันกับเซี่ยเหยียนเหยียน วันนี้ฉันกลับไปที่บ้านตระูลเซี่ยก็เจอพ่อฉันกับเซี่ยเหยียนเหยียนด้วย พ่อของฉันต้องการเป็นพ่อเขยของคุณ เซี่ยเหยียนเหยียนเองก็ต้องการจะแต่งงานกับคุณ และเป็นคุณนายลู่ของตระกูลลู่...อุ๊บ!”

ลู่หานถิงใช้ปากอุดปากสีแดงที่พูดไม่หยุดของเธอ

เขาจูบอย่างดุเดือดและรีบแย่งการหายใจของเธออย่างรวดเร็ว เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกตะลึงและเริ่มอ่อนแรงไปทั้งตัว

มือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างดันหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขา และใช้แรงผลักเขาออกไป

ลู่หานถิงซุกใบหน้าหล่อเหลาของเขาไปที่ผมยาวอันหอมกรุ่นของเธอ และปรับการหายใจของตัวเอง “ถ้าคุณยังกล้าพูดเรื่องไร้สาระอีก ผมก็จะใช้กฎของบ้านจัดการเลย”

ปากของเซี่ยซีหว่านแดงระเรื่อ เพราะความแตกต่างของความสูง เขาจึงก้มศีรษะลงมา และเธอก็ทำได้เพียงซุกใบหน้าไว้ที่หน้าอกของเขาเท่านั้น

นี่เป็นกฎของบ้านที่เขาใช้จัดการหรือไม่?

“คุณอยู่กับเยี่ยหลิงมาสองวันแล้วนะ พอใจหรือยัง คุณช่วยกลับบ้านไปอยู่กับผมหน่อยได้ไหมครับ? คุณนายลู่” ลู่หานถิงพูดราวกับเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นและต้องการความรัก

เซี่ยซีหว่านปฏิเสธอย่างใจร้ายว่า “ฉันยังไม่อยากกลับไป ...”

ลู่หานถิงหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วสวมไว้ที่คอของเธอ

เซี่ยซีหว่านรู้สึกเย็นเฉียบที่คอของเธอ และเมื่อเธอก้มมองลงมา เขาก็สวมสร้อยคอให้เธอเสร็จแล้ว