พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 72

รูม่านตาของเซี่ยเหยียนเหยียนเบิกกว้างขึ้น เสียงนี้ช่างคุ้นเคยนัก เจ้าของเสียงคือ... เซี่ยซีหว่าน!

เซี่ยเหยียนเหยีนนเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็วและมองไปข้างหน้าของเธอ วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมเสื้อสเวตเตอร์แขนทรงโคมไฟสีแดง ข้างล่างสวมเป็นกางเกงรัดรูปสีดำ เธอเดินเข้ามาจากประตูของสถาบันวิจัยซูมี่ด้วยท่วงท่าที่วิจิตรงดงาม

สีแดงนั้นเป็นสีที่ยากจะควบคุมให้อยู่สำหรับเด็กสาว แต่เมื่อควบคุมได้แล้วก็จะเป็นเหมือนกับเซี่ยซีหว่านที่ดูไร้เดียงสาเช่นนี้ เผยให้เห็นความร่าเริงแจ่มใสที่ทำให้ผู้คนหัวใจสั่นไหวและทำให้ผู้คนไม่อาจละสายตาไปได้

วันนี้ชุดของเซี่ยซีหว่านเหมาะมากสำหรับที่เพิ่งเข้ามาเริ่มทำงาน

เซี่ยซีหว่านมาแล้ว

เธอมาถึงตามนัดหมาย

“หว่านหว่าน เธอมาทำไม เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันได้ยินมาว่าคณะวิจัยซูมี่ไม่รับเธอนะ” เซี่ยเหยียนเหยียนพูดอย่างนุ่มนวล

เซี่ยซีหว่านยกเท้าข้ามกระเป๋าเล็ก ๆ ใบหนึ่งพร้อมกับเบ้ปาก “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอไปฟังใครมา ว่าฉันไม่ได้ถูกรับเข้ามา?”

เซี่ยเหยียนเหยียนเหลือบมองไปที่จ้าวลี่หยิง

จ้าวลี่หยิงรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยสายตาดูถูกและรังเกียจพร้อมพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน คณะวิจัยซูมี่ของเราจะรับคุณที่เพิ่งจบการศึกษาแค่มัธยมปลายได้อย่างไร คุณรีบออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ เลย ถ้าคุณไม่ออกไป ผมจะเรียกรปภ. ไล่คุณออกไป!”

เครือข่ายอินเทอร์เน็ตทั้งหมดและแวดวงคนดังของเมืองไห่เฉิงกำลังวางเดิมพันกันอยู่ แม้ว่าสถาบันวิจัยซูมี่จะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่การเคลื่อนไหวของที่นี่ได้ดึงดูดสายตาผู้คนอย่างมากมายมานานแล้ว ทุกคนต่างก็แอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป

ในดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนฉายแววชั่วร้ายและสนุกสนานบนความทุกข์ของคนอื่น เซี่ยซีหว่าน เธอรนหาที่เองนะ!

เซี่ยเหยียนเหยียนเดินไปจับมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่าน “หว่านหว่าน ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉันและเข้าใจฉันผิด แต่เธอไม่ควรบุกเข้ามาในสถาบันวิจัยซูมี่นะ แบบนี้จะรบกวนผู้คนจำนวนมาก ฉันจะพาคุณออกไปตอนนี้ ตกลงไหม?”

จ้าวลี่หยิงรู้สึกว่าเทพธิดาเหยียนเหยียนของเขาใจดีเกินไป นางฟ้าตัวน้อยบนโลกมนุษย์ เขาพูดด้วยความไม่พอใจทันทีว่า “เหยียนเหยียน เซี่ยซีหว่านคนนี้พุ่งเป้ามาที่คุณคนเดียวและทำให้ครอบครัวของคุณวุ่นวายจนบ้านแตกสาแหรกขาด คุณอย่าใจดีแบบนี้เลย ไม่ต้องไปดีกับเซี่ยซีหว่านอีกแล้ว!”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่จ้าวลี่หยิงอย่างอ่อนโยนและงดงามด้วยสายตาที่ไม่ได้รับความยุติธรรมและน่าสงสาร อยากพูดแต่ก็ไม่พูด “หัวหน้าจ้าวคะ โปรดกรุณาอย่าพูดหว่านหว่านแบบนั้นเลยค่ะ”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่สองคนนี้อย่างขบขัน “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอมีเสน่ห์มากจริง ๆ เพิ่งจะได้เข้ามาซูมี่ ก็มีคนเมตตามาหนึ่งคนแล้วเหรอ?”

“หว่านหว่าน เธอ...”

เซี่ยเหยียนเหยียนต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนั้นโจวผิงผู้อำนวยการสถาบันวิจัยซูมี่ก็เดินเข้ามา โจวผิงอายุสามสิบห้าปีแล้ว แต่งกายชุดสีดำตลอดทั้งปี และมีนิสัยเข้มงวดไม่มีความยืดหยุ่น เหมือนหัวหน้าฝ่ายวิชาการของโรงเรียน ใคร ๆ ต่างก็ต้องกลัวเธอ

โจวผิงเดินมา และตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกคุณสามคนมาก่อความวุ่นวายอะไรกันที่นี่ จ้าวลี่หยิง คุณเป็นถึงหัวหน้า นี่คือบทบาทผู้นำของคุณเหรอ?”

จ้าวลี่หยิงพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ผู้อำนวยการโจวครับ ผมกำลังจะรายงานเรื่องนี้กับคุณอยู่พอดีครับ เซี่ยซีหว่านคนนี้บุกเข้ามาในคณะวิจัยซูมี่ของเรา และรบกวนงานของเราอย่างมาก ผมกำลังจะไล่เธอออกไปครับ!”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าครั้งนี้เซี่ยซีหว่านต้องตายแน่ ๆ ใครที่ตกไปอยู่ในมือของโจวผิงแล้ว ต่างจบไม่สวยกันทุกคน!

เมื่อสักครู่นี้มีผู้คนจำนวนมากได้ถ่ายวิดีโอไปแล้ว หากเซี่ยซีหว่านตกอยู่ในสภาพที่น่าอับอายด้วยน้ำมือของโจวผิงต่อหน้าสาธารณชนนั้นจะยอดเยี่ยมยิ่งนัก

คราวนี้เซี่ยซีหว่านจะต้องพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถแน่นอน!

“ผู้อำนวยการโจวคะ หว่านหว่านเป็นน้องสาวของฉันเองค่ะ แม้ว่าเธอจะผิด ฉันหวังว่าคุณจะสามารถไว้ชีวิตเธอได้บ้าง ฉันยินดีที่จะรับโทษทั้งหมดของเธอค่ะ”