พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 72

รูม่านตาของเซี่ยเหยียนเหยียนเบิกกว้างขึ้น เสียงนี้ช่างคุ้นเคยนัก เจ้าของเสียงคือ... เซี่ยซีหว่าน!

เซี่ยเหยียนเหยีนนเงยหน้าขึ้นมาอย่างรวดเร็วและมองไปข้างหน้าของเธอ วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมเสื้อสเวตเตอร์แขนทรงโคมไฟสีแดง ข้างล่างสวมเป็นกางเกงรัดรูปสีดำ เธอเดินเข้ามาจากประตูของสถาบันวิจัยซูมี่ด้วยท่วงท่าที่วิจิตรงดงาม

สีแดงนั้นเป็นสีที่ยากจะควบคุมให้อยู่สำหรับเด็กสาว แต่เมื่อควบคุมได้แล้วก็จะเป็นเหมือนกับเซี่ยซีหว่านที่ดูไร้เดียงสาเช่นนี้ เผยให้เห็นความร่าเริงแจ่มใสที่ทำให้ผู้คนหัวใจสั่นไหวและทำให้ผู้คนไม่อาจละสายตาไปได้

วันนี้ชุดของเซี่ยซีหว่านเหมาะมากสำหรับที่เพิ่งเข้ามาเริ่มทำงาน

เซี่ยซีหว่านมาแล้ว

เธอมาถึงตามนัดหมาย

“หว่านหว่าน เธอมาทำไม เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันได้ยินมาว่าคณะวิจัยซูมี่ไม่รับเธอนะ” เซี่ยเหยียนเหยียนพูดอย่างนุ่มนวล

เซี่ยซีหว่านยกเท้าข้ามกระเป๋าเล็ก ๆ ใบหนึ่งพร้อมกับเบ้ปาก “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอไปฟังใครมา ว่าฉันไม่ได้ถูกรับเข้ามา?”

เซี่ยเหยียนเหยียนเหลือบมองไปที่จ้าวลี่หยิง

จ้าวลี่หยิงรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยสายตาดูถูกและรังเกียจพร้อมพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน คณะวิจัยซูมี่ของเราจะรับคุณที่เพิ่งจบการศึกษาแค่มัธยมปลายได้อย่างไร คุณรีบออกไปจากที่นี่เร็ว ๆ เลย ถ้าคุณไม่ออกไป ผมจะเรียกรปภ. ไล่คุณออกไป!”

เครือข่ายอินเทอร์เน็ตทั้งหมดและแวดวงคนดังของเมืองไห่เฉิงกำลังวางเดิมพันกันอยู่ แม้ว่าสถาบันวิจัยซูมี่จะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ แต่การเคลื่อนไหวของที่นี่ได้ดึงดูดสายตาผู้คนอย่างมากมายมานานแล้ว ทุกคนต่างก็แอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป

ในดวงตาของเซี่ยเหยียนเหยียนฉายแววชั่วร้ายและสนุกสนานบนความทุกข์ของคนอื่น เซี่ยซีหว่าน เธอรนหาที่เองนะ!

เซี่ยเหยียนเหยียนเดินไปจับมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่าน “หว่านหว่าน ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบฉันและเข้าใจฉันผิด แต่เธอไม่ควรบุกเข้ามาในสถาบันวิจัยซูมี่นะ แบบนี้จะรบกวนผู้คนจำนวนมาก ฉันจะพาคุณออกไปตอนนี้ ตกลงไหม?”

จ้าวลี่หยิงรู้สึกว่าเทพธิดาเหยียนเหยียนของเขาใจดีเกินไป นางฟ้าตัวน้อยบนโลกมนุษย์ เขาพูดด้วยความไม่พอใจทันทีว่า “เหยียนเหยียน เซี่ยซีหว่านคนนี้พุ่งเป้ามาที่คุณคนเดียวและทำให้ครอบครัวของคุณวุ่นวายจนบ้านแตกสาแหรกขาด คุณอย่าใจดีแบบนี้เลย ไม่ต้องไปดีกับเซี่ยซีหว่านอีกแล้ว!”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่จ้าวลี่หยิงอย่างอ่อนโยนและงดงามด้วยสายตาที่ไม่ได้รับความยุติธรรมและน่าสงสาร อยากพูดแต่ก็ไม่พูด “หัวหน้าจ้าวคะ โปรดกรุณาอย่าพูดหว่านหว่านแบบนั้นเลยค่ะ”

เซี่ยซีหว่านมองไปที่สองคนนี้อย่างขบขัน “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอมีเสน่ห์มากจริง ๆ เพิ่งจะได้เข้ามาซูมี่ ก็มีคนเมตตามาหนึ่งคนแล้วเหรอ?”

“หว่านหว่าน เธอ...”

เซี่ยเหยียนเหยียนต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนั้นโจวผิงผู้อำนวยการสถาบันวิจัยซูมี่ก็เดินเข้ามา โจวผิงอายุสามสิบห้าปีแล้ว แต่งกายชุดสีดำตลอดทั้งปี และมีนิสัยเข้มงวดไม่มีความยืดหยุ่น เหมือนหัวหน้าฝ่ายวิชาการของโรงเรียน ใคร ๆ ต่างก็ต้องกลัวเธอ

โจวผิงเดินมา และตำหนิด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “พวกคุณสามคนมาก่อความวุ่นวายอะไรกันที่นี่ จ้าวลี่หยิง คุณเป็นถึงหัวหน้า นี่คือบทบาทผู้นำของคุณเหรอ?”

จ้าวลี่หยิงพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “ผู้อำนวยการโจวครับ ผมกำลังจะรายงานเรื่องนี้กับคุณอยู่พอดีครับ เซี่ยซีหว่านคนนี้บุกเข้ามาในคณะวิจัยซูมี่ของเรา และรบกวนงานของเราอย่างมาก ผมกำลังจะไล่เธอออกไปครับ!”

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกว่าครั้งนี้เซี่ยซีหว่านต้องตายแน่ ๆ ใครที่ตกไปอยู่ในมือของโจวผิงแล้ว ต่างจบไม่สวยกันทุกคน!

เมื่อสักครู่นี้มีผู้คนจำนวนมากได้ถ่ายวิดีโอไปแล้ว หากเซี่ยซีหว่านตกอยู่ในสภาพที่น่าอับอายด้วยน้ำมือของโจวผิงต่อหน้าสาธารณชนนั้นจะยอดเยี่ยมยิ่งนัก

คราวนี้เซี่ยซีหว่านจะต้องพ่ายแพ้อย่างน่าอนาถแน่นอน!

“ผู้อำนวยการโจวคะ หว่านหว่านเป็นน้องสาวของฉันเองค่ะ แม้ว่าเธอจะผิด ฉันหวังว่าคุณจะสามารถไว้ชีวิตเธอได้บ้าง ฉันยินดีที่จะรับโทษทั้งหมดของเธอค่ะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนแทบรอไม่ไหวที่จะแสดงความเป็นตัวเองออกมาและจัดฉากให้ตัวเองดูดี

แน่นอนว่าโจวผิงมองตาของเซี่ยเหยียนเหยียนด้วยความชื่นชมและอ่อนโยน เรื่องคุณธรรมโจวผิงนั้นไม่มีปัญหา ในฐานะผู้อำนวยการ เธอจึงชอบเด็กที่มีผลงานดีและเป็นเด็กที่เชื่อฟัง ซึ่งเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นหญิงงามหมายเลขหนึ่งที่กลับมาจากการไปเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงปารีสในฝรั่งเศสและเป็นตัวแทนนักเรียนที่ดีที่โจวผิงชื่นชอบแล้ว

โจวผิงพูดอย่างอ่อนโยนว่า “เซี่ยเหยียนเหยียน ยินดีต้อนรับคุณเข้าสู่ซูมี่ของเรา คุณได้จัดอยู่ในภายใต้การนำของหัวหน้าจ้าว ฉันก็หวังว่าคุณจะสามารถหล่อหลอมเข้ากับซูมี่ได้โดยเร็วที่สุด ซึ่งอธิการบดีจะกลับมาในไม่ช้า ฉันหวังว่าคุณจะแสดงความสามารถของตัวเองออกมาได้ดี”

อธิการบดีจะกลับมาแล้ว?

หัวใจของเซี่ยเหยียนเหยียนเต้นแรงขึ้น หลี่เหวินฉิง อธิการบดีของสถาบันวิจัยซูมี่ ปัจจุบันเป็นนักวิชาการและเป็นที่น่านับถืออย่างสูง ตอนนี้เขากำลังจัดสัมมนาวิชาการอยู่ที่มหานครเอมพีเรียล

เซี่ยเหยียนเหยียนเม้มริมฝีปากของเธอและพูดว่า “ผู้อำนวยการโจวคะ ฉันรับทราบแล้วค่ะ ฉันจะตั้งใจและไม่ทำให้ผิดหวังเพื่อให้เป็นไปตามความคาดหวังของท่านและอธิการบดีแน่นอนค่ะ”

“อื้ม” โจวผิงพยักหน้ารับ จากนั้นสายตาของเธอก็จ้องมองไปที่เซี่ยซีหว่านและเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“หว่านหว่าน เธอรีบขอโทษผู้อำนวยการโจวสิ” เซี่ยเหยียนเหยียนพูดอย่างเร่งเร้า

เซี่ยซีหว่านไม่รีบเลยสักนิดเดียว เธอดึงแขนเรียว ๆ ของตัวเองออกจากมือของเซี่ยเหยียนเหยียนจากนั้นก็เงยหน้ามองขึ้นไปที่โจวผิงด้วยดวงตาสีดำสดใสและพูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “ผู้อำนวยการโจวคะ ตอนนี้เซี่ยซีหว่านจะรายงานตัวกับคุณค่ะ ฉันมาเข้าร่วมซูมี่แล้วค่ะ!”

อะไรนะ?

เซี่ยเหยียนเหยียนมองเซี่ยซีหว่านด้วยความตกใจ เธอคิดว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อำนวยการโจว เซี่ยซีหว่านจะทำแค่แสดงความวุ่นวายแล้วก็หนีไป แต่เธอกลับมารายงานตัวต่อผู้อำนวยการโจวอย่างตรงไปตรงมาอย่างนั้นเหรอ? !

เกิดอะไรขึ้น?

จ้าวลี่หยิงก็รู้สึกตกใจเช่นกัน

โจวผิงดูรายชื่อผู้ได้รับคัดเลือกในมือ เดิมทีไม่มีเซี่ยซีหว่านอยู่ในรายชื่อ เซี่ยซีหว่านชื่อนี้คงลอยมาในอากาศเมื่อคืนนี้!

สำหรับคนที่ลอยมาในอากาศที่ไม่มีวุฒิการศึกษาและประสบการณ์ทางการแพทย์ โจวผิงจะไม่ยอมรับเลยเด็ดขาด

โจวผิงกระแอ่มไอออกมาเล็กน้อย “เซี่ยซีหว่าน แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงได้รับการคัดเลือกจากซูมี่ แต่ฉันอยู่ตรงนี้ ใครก็ตามที่ลักลอบผ่านเข้ามาโดยที่ไม่มีความสามารถและความรู้จะต้องถูกเตะออกไป!”

เซี่ยซีหว่านยิ้ม “ค่ะ ผู้อำนวยการโจว!”

โจวผิงรู้สึกว่าดวงตาของหญิงสาวคนนี้ช่างสวยงามจริง ๆ ดูมีน้ำมีนวล ใสสะอาด พร้อมกับรอยยิ้มที่สดใสเป็นที่น่าพอใจยิ่งนัก

แต่อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีความสามารถ!

โจวผิงขมวดคิ้ว “เซี่ยซีหว่าน การจะทำให้ระดับสูงรู้สึกพอใจนั้นยังไงก็ไม่มีประโยชน์ และไม่ต้องใช้การประจบสอพลอแบบนี้ ตอนนี้คุณเข้าสู่ช่วงฝึกงานและไม่สามารถเข้าไปในทีมวิจัยได้อย่างแน่นอน ฉันจะจัดคุณไปอยู่ที่ฝ่ายจ่ายยา คุณลองไปฝึกหยิบยาก่อน และฉันจะดูผลงานของคุณ!”

ห้องยาแพทย์แผนจีนนั้นไม่ธรรมดาเลยทีเดียว เบอร์ตู้เลขไหนก็คือวัสดุยาชนิดนั้น ยาจีนจำนวนมากขนาดนั้น สามารถทรมานคนให้กลายเป็นคนบ้าได้

โจวผิงคิดว่าเซี่ยซีหว่านจะพูดอะไรต่อ แต่เซี่ยซีหว่านกลับพยักหน้ารับ “ค่ะ ผู้อำนวยการโจว!”

โจวผิงจึงพูดต่อ “เซี่ยซีหว่าน คุณรู้ไหมว่าในซูมี่ของเรามีวัสดุยากี่ชนิด? ในฐานะที่ซูมี่เป็นศูนย์วิจัยยาจีนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจึงได้รวมวัสดุยา ชิ้นส่วนยาต้ม และกรรมสิทธิ์ทั้งหมดของยาจีนไว้ในหนังสือที่ชื่อว่า “หนังสือสมุนไพรจีน” ที่ประกอบไปด้วยยาจีน 11,000 ชนิด สมุนไพรพืช 900 ชนิด สมุนไพรสัตว์ 100 ชนิด แร่ธาตุหลายชนิด 80 ชนิด รวมถึงยาของชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ รวมกว่า 12,800 ชนิด”

“วัสดุยามากกว่า 12,800 ชนิดเก็บไว้ในตู้ไหนบ้าง คุณต้องคุ้นชินทั้งหมด ฉันให้เวลาคุณแค่สามวันเท่านั้น หลังสามวันไปแล้ว ฉันจะมาที่ห้องยาตรวจสอบคุณอย่างเปิดเผย ถ้าคุณผิดแม้แต่นิดเดียว ฉันจะให้คุณออกจากคณะวิจัยซูมี่ทันที เซี่ยซีหว่าน คุณกล้ารับปากไหม?”

เซี่ยเหยียนเหยียนและจ้าวลี่หยิงมองไปที่โจวผิงด้วยความตกใจ เซี่ยซีหว่านเข้ามาในซูมี่นี้ก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องเหลือเชื่อที่บ้าไปแล้ว แต่ผู้อำนวยการโจวให้เวลาเซี่ยซีหว่านเพียงแค่สามวันในการจดจำยาสมุนไพรจีน 12,800 ชนิดนี้ก็บ้าไปแล้วเหมือนกัน!