พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 74

เซี่ยซีหว่านมองไปที่ซวงซวงด้วยความประหลาดใจ “ซวงซวง คุณรู้หมดแล้วเหรอว่ายา 12,800 ชนิดนี้อยู่ที่ไหนบ้าง?”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซวงซวงก็ยิ้มออกมาอย่างเขินอาย “ฉันอยู่ที่นี่มาปีกว่าแล้ว แต่ขนาดยาสมุนไพร 800 ชนิดฉันยังจำไม่ได้ทั้งหมดเลย แหะ ๆ ”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้พูดอะไรอีก “...”

ซวงซวงคว้าแขนเสื้อของเซี่ยซีหว่านเอาไว้และกระพริบตาปริบ ๆ “ฉันเห็นว่าทุกครั้งที่คุณตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง คุณก็ลุกขึ้นยืนได้ทุกครั้ง ตบหน้าคนอื่นดังเปี๊ยะ ๆ เหรอ ฉันก็เดิมพันไว้แล้วด้วย ฉันพนันว่าหลังจากสามวันนี้ ผู้อำนวยการโจวผิงเข้ามาตรวจสอบคุณก็ยังสามารถชนะได้ เพราะฉะนั้นเพื่อทุนการเดิมพันของฉัน ฉันจะช่วยคุณอย่างดีแน่นอน”

เซี่ยซีหว่านได้ยินก็รู้สึกซาบซึ้งใจ นอกจากเยี่ยหลิงแล้ว ซวงซวงเป็นเพื่อนคนที่สองที่ยินดีเดิมพันกับเธอ…

“ซีหว่าน มานี่เร็วเข้า ห้องยาของซูมี่ใหญ่โตมโหฬารมาก ฉันจะพาคุณไปทำความรู้จัก” ซวงซวงดึงเซี่ยซีหว่านไป

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนโต๊ะตรงมุมห้อง ชายคนนั้นสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและขาเรียวยาว

น่าเสียดายที่ชายคนนั้นกำลังนอนอยู่บนโต๊ะ เซี่ยซีหว่านจึงมองไม่เห็นใบหน้าของเขา

เซี่ยซีหว่านถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ซวงซวง คนนั้นเป็นใครเหรอ?”

“ฉันก็ไม่รู้จักเขาเหมือนกัน คนนั้นเข้ามาเมื่อสามเดือนก่อน เขาเข้ามาแล้วก็ไม่ทำอะไรเลย แค่นอนเฉย ๆ อยู่ตรงนั้น”

เซี่ยซีหว่านไม่ได้พูดอะไรอีก “...”

สถาบันวิจัยซูมี่มีแต่คนที่มีพรสวรรค์ทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ?

เซี่ยซีหว่านมองไปยังชายที่กำลังหลับอยู่ จากนั้นก็มองไปที่ซวงซวงด้วยความสงสัย

ซวงซวงรู้สึกเขินอายอีกครั้งจึงกระแอมไอออกมาถึงสองครั้ง “ซีหว่าน ฉันจะบอกความจริงกับคุณ ความจริงแล้วฉันแค่ทำความสะอาดห้องยาเท่านั้น แม้ว่าฉันจะไม่รู้สึกสนใจการแพทย์ แต่ฉันก็มีความขยันนะ งานอดิเรกของฉันคือปลูกดอกไม้กับต้นไม้”

ซวงซวงชี้ไปที่กระถางดอกไม้หลายกระถางที่เรียงรายอยู่ตามผนัง “ทั้งหมดนั่นเป็นของฉัน ฉันปลูกไว้เอง”

เซี่ยซีหว่านเดินไปที่กระถางดอกไม้และมองดู มองไม่เห็นเมล็ดพืชและพืชที่ไม่แตกหน่อ มีแต่ดินในกระถาง เธอไม่รู้ว่าซวงซวงกำลังปลูกอะไร

อย่างไรก็ตาม งานอดิเรกที่ถูกต้องตามกฎหมายก็ควรค่าแก่การเคารพ

“ซีหว่าน ไปกันเถอะ เรารีบไปจำวัสดุยาเหล่านั้นกัน เวลามีค่า”

ซวงซวงพาเซี่ยซีหว่านไปที่ตู้ยา และเริ่มแนะนำว่า สถาบันวิจัยซูมี่เป็นโรงพยาบาลยาจีนที่ใหญ่ที่สุดและวัสดุยาหายากที่มีค่าเกือบทั้งหมดนั้นสามารถค้นพบได้ที่นี่

รูปร่างผอมเพียวของเซี่ยซีหว่านสั่นเทิ้มไปทั่วร่างกาย แม่ของเธอสร้างที่นี่ขึ้นมาจริง ๆ เหรอ?

...

เพียงไม่นานก็ถึงเวลาเที่ยงแล้ว ซวงซวงพาเซี่ยซีหว่านไปที่โรงอาหารของซูมี่เพื่อรับประทานอาหารกลางวัน เซี่ยซีหว่านเป็นคนโด่งดังจึงทำให้สายตาของทุกคนต่างพากันจ้องมองพร้อมกับพูดกระซิบกระซาบกันไปทั่ว

“นั่นคือเซี่ยซีหว่านใช่ไหม?”

“ฉันอยากรู้จังว่าเธอเข้ามาในซูมี่ได้ยังไง”

“ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าหลังจากสามวันเธอจะรับมือยังไงกับการตรวจสอบของผู้อำนวยการโจว”

“ฉันพนันได้เลยว่าเธอแพ้”

“นี่ยังพนันกันอยู่อีกเหรอ?”

ซวงซวงหาที่นั่งสักที่แล้วยื่นตะเกียบให้เซี่ยซีหว่านพร้อมยิ้มอย่างร่าเริง “ซีหว่าน อย่าไปสนใจพวกเขาเลย ปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นจากการโต้เถียงกันเนี่ยแหละ รอหลังจากสามวันเราจะทำให้พวกเขาตาสว่าง!”

ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลขึ้นและมีคนอุทานออกมาว่า “พวกเธอดูเร็ว เซี่ยเหยียนเหยียนมาแล้ว!”

เซี่ยเหยียนเหยียนมาจริง ๆ วันนี้เธอสวมชุดเดรสสีชมพู ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มละเอียดอ่อนและงดงามของเธอ และเมื่อเห็นคนรู้จักไม่กี่คนเธอก็ตะโกนขึ้นว่า “พี่สุดหล่อ” เหมือนเสียงนกแก้วนกขุนทอง

เซี่ยซีหว่านได้ยินเสียงแล้วรู้สึกขนลุก แต่ผู้ชายเหล่านั้นมีประโยชน์มากต่างพากันพูดชื่นชมเธอ