พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 82

ทุกคนต่างตกตะลึงไปตาม ๆ กัน พวกเขามองไปที่เซี่ยซีหว่านราวกับเป็นคนบ้า จากนั้นก็มองไปยังลู่กานถิงคนที่มีหน้าที่ทำให้เตียงร้อน

ลู่หานถิงยืนอยู่ด้านนอกสักพักใหญ่พร้อมเอามือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เมื่อเขาเห็นเซี่ยซีหว่านเมาก็รู้สึกไม่พอใจ ตอนนี้คิ้วเฉี่ยวคมของเขาขมวดเป็นปมเข้าหากันและเม้มริมฝีปากบางเบา ๆ

บรรดาสาว ๆ ผู้โด่งดังแห่งเมืองไห่เฉิงรู้สึกตาลายแทบจะเป็นลม เซี่ยซีหว่านมีสิทธิ์อะไร เธอมีสิทธิ์อะไรถึงพูดให้ประธานลู่อับอายแบบนี้?

นางแม่มด ปล่อยประธานลู่มาให้พวกเราเดี๋ยวนี๋นะ!

พวกเธอพยายามอดกลั้นที่จะไม่เอามือไปรุมทึ้งเซี่ยซีหว่านอย่างใจร้อน ดีล่ะ หล่อนเปิดเผยออกมาแล้ว พวกเธอก็แค่ต้องพยายามหลอกถามเธอต่อไป

“เซี่ยซีหว่านพวกเราจำได้ว่าเธอแต่งงานแล้ว เธอคบกับประธานลู่แบบนี้ก็เป็นการนอกใจน่ะสิ เธอวางแผนที่จะมาคบกับประธานลูหลังจากหย่าร้างใช่ไหม?”

ศีรษะเล็กของเซี่ยซีหว่านเริ่มมีอาการเวียนหัวมากขึ้นเรื่อย ๆ และก็แทบจะได้ยินคำพูดของคนอื่นไม่ชัดแล้ว เธอจึงพูดพึมพำขึ้นว่า

“นี่มันก็น่าเร้าใจจะตายไปไม่ใช่เหรอ? ประธานลู่ของพวกเธออยากจะเปลี่ยนมาเป็น...ตัวจริงเมื่อไหร่ มันก็แล้วแต่อารมณ์ของฉัน!”

“...”

เมื่อสิ้นเสียงนั้น ประตูของห้องวีไอพีสุดหรูก็ถูกผลักเปิดออกขึ้นทันที ลู่หานถิงย่ำฝีเท้าก้าวเข้ามาอย่างสุขุมและหนักแน่น

เมื่อเซี่ยซีหว่านได้ยินเสียงนั้นก็ลืมตาขึ้นไปมอง เอ๋ เหมืนกับเธอจะเห็น...ลู่หานถิง

เป็นไปได้อย่างไร?

เซี่ยซีหว่านกำมือขึ้นมาขยี้ดวงตาดำขลับเปล่งประกายของตัวเองไปมาอย่างแรง

บรรดาสาว ๆ ผู้โด่งดังนั้นต่างพากันโผล่เข้ามาแล้วพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน เธอดูซะ ธาตุแท้ของเธอถูกเปิดโปงแล้ว!”

“ประธานลู่คะ นางเซี่ยซีหว่านคนนี้บอกว่า...บอกว่าคุณคือเด็กหนุ่มที่หล่อนเลี้ยงดูเอาไว้ค่ะ โอ้อวดอย่างหน้าไม่อายจริง ๆ เลยค่ะ!”

“ประธานลู่คะ เซี่ยซีหว่านยังไม่ได้หย่าร้างก็มีความคิดที่จะให้คุณ...มาเป็นตัวจริง ฉันว่าเธอก็แค่อยากจะเล่นอะไรที่มันเร้าใจและหาผลประโยชน์จากฐานะและความร่ำรวยของคุณค่ะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนที่ยืนอยู่ด้านนอกประตูเม้มริมฝีปากของเธออย่างภาคภูมิใจจนไม่มีอะไรเทียบได้ เธอคิดไม่ถึงว่าหลังจากเมาแล้ว เซี่ยซีหว่านจะเปิดโปงตัวเองได้ถึงเพียงนี้ หากผู้หญิงอย่างเธอที่กลับมาจากชนบทและแต่งงานแล้วพูดคำพูดที่โอ้อวดและไร้ยางอายอย่างไม่น่าเชื่อเหล่านี้ออกมา ลู่หานถิงจะทนเธอได้อย่างไร?

ดูเหมือนว่าที่เธอยุยงให้พวกผู้หญิงคนดังเหล่านั้นจัดการกับเซี่ยซีหว่านในวันนี้จะเป็นการตัดสินใจอย่างชาญฉลาดและเหนือชั้นที่สุด ดวงตาคู่ที่เป็นประกายของเซี่ยเหยียนเหยียนกำลังรอดูการแสดงที่สนุก ๆ อยู่

คุณลู่มาที่นี่จริงเหรอ?

เซี่ยซีหว่านลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและเดินไปหาลู่หานถิง “คุณลู่…”

แต่ทว่าเธอก้าวเท้าออกไปด้วยอาการทรงตัวไม่อยู่ ก้าวเท้าออกไปได้เพียงสองก้าวก็โซซัดโซเซจนเกือบล้มคะมำ

ลู่หานถิงยื่นมือออกมาแล้วดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา แล้วถามด้วยเสียงทุ้มต่ำที่มีเสน่ห์อย่างเหลือล้นว่า “สนุกพอหรือยัง?”

เซี่ยซีหว่านยื่นมือออกไปโอบเอวหนาหนัดแน่นของลู่หานถิงเอาไว้ แล้วเชิดใบหน้าเรียวเล็กขึ้นมองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม “คุณลู่คะ พวกเธอพูดอะไรกัน พวกเธอพูดว่า...ฉันทำไปเพราะความเร้าใจ และพวกเธอยังบอกอีกว่าฉันอยากได้คุณเพราะ...ฐานะและความร่ำรวย…”

เซี่ยเหยียนเหยียนที่ยืนอยู่ด้านนอกตัวแข็งทื่อทันที เธอไม่เข้าใจความคิดของลู่หานถิงเลยจริง ๆ เขาควรจะต้องโกรธและจากนั้นก็เขี่ยเซี่ยซีหว่านทิ้งไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเขาถึงต้องโอบเซี่ยซีหว่านเอาไว้แบบนั้น?

แล้วเซี่ยซีหว่านที่เมาอยู่ตอนนี้และมีผู้ชายเข้ามาปกป้องในอ้อมกอดที่แข็งแกร่งนั้น หล่อนกำลังทำอะไรอยู่น่ะ ฟ้องเหรอ?

ทั้งหมดนี่เอาผิดหล่อนไม่ได้สักนิดเลยเหรอ?

คำพูดพวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่หล่อนพูดเองเหรอ?

ลู่หานถิงมองดูเซี่ยซีหว่านที่เผยท่าทางไร้เดียงสาออกมาราวกับสาวน้อยหลังจากที่เธอเมาเหล้า ดวงตาสว่างสดใสของเธอนั้นเหมือนธารน้ำที่กักเก็บสายน้ำฤดูหนาวเอาไว้ บางครั้งก็ไร้เดียงสา บางครั้งก็ซึมเศร้า และบางครั้งก็น่าสงสาร รวมไปถึงเสียงของเธอก็น่ารักเจื้อยแจ้ว แถมนิสัยฉลาดและมีไหวพริบของเธอทำให้เธอแตกต่างจากคนอื่น...

ลู่หานถิงยกมือขึ้นลูบหัวเธอเล็กน้อย “แล้วความเร้าใจมันไม่น่าสนุกตรงไหนกัน ปกติแล้วฐานะและความร่ำรวยของผู้ชายก็มีเพื่อทำให้ผู้หญิงมีความสุขนะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมาอีก “...”

ทุกคนต่างพากันนิ่งเงียบไม่มีใครพูดอะไรออกมา “...”

ตอนแรกพวกเธอคิดว่าเซี่ยซีหว่านนั้นก็ร้ายกาจมากพอแล้ว แต่คนที่ร้ายกาจยิ่งกว่าก็คือคนที่อยู่เบื้องหลัง นั่นก็คือลู่หานถิงที่ร้ายกาจยิ่งกว่า!

สองคนนี้ร้ายกาจพอกัน ร้ายกาจจนทำให้คนโกรธจนหัวตั้งได้จริง ๆ เลย!

แต่เซี่ยซีหว่านก็ยังไม่พอใจ “แต่พวกเธอไม่เชื่อฉัน พวกเธอไม่เชื่อฉัน...ว่าคุณคือเด็กหนุ่มที่ฉันเลี้ยงดู ฉันแค่...อยากตบหน้าพวกเธอ…”

“อืม” ลู่หานถิงตอบ “คุณอยากตบหน้าใคร?”

เซี่ยซีหว่านใช้สายตาชี้ไปที่บรรดาสาว ๆ ผู้โด่งดังที่อยู่ในห้องวีไอพีสุดหรูพวกนั้นและเซี่ยเหยียนเหยียนที่เธอเจอเข้าอยู่ตรงประตูทั้งสองทางอย่างหนักแน่นด้วยกัน

“ก็พวกเธอนั่นแหละ! แล้วก็เธอนั้นไง!”

ดวงตาที่เฉี่ยวคมสีดำสนิทของลู่หานถิงค่อย ๆ หันกลับมาสำรวจมองสาว ๆ ผู้โด่งดังเหล่านั้นหนึ่งรอบ จากนั้นก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนก่อนที่เขาจะยกริมฝีปากบางขึ้นแล้วพูดว่า

“เซี่ยซีหว่านพูดว่าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น และผมก็คือเด็กหนุ่มที่เธอเลี้ยงดู”

ฟึบ

ผู้หญิงเหล่านั้นต่างตกตะลึงงันอ้าปากค้างทันที พวกเธอสงสัยว่าตัวเองเกิดอาการหูฝาดไปแล้ว

เกิดอะไรขึ้นกับโลกใบนี้?

แบบนี้มันดับฝันกันชัด ๆ

เซี่ยเหยียนเหยียนที่ยืนอยู่ตรงประตูเหมือนถูกไฟฟ้าช๊อตในทันที หน้าของเธอซีดเผือดราวกับคนตาย เธอมองเข้าไปในแววตาเย็นเฉียบของลู่หานถิง ประโยคนั้นของเขาเมื่อครู่ยังดังก้องอยู่ในหูซ้ำไปซ้ำมา “ผมก็คือเด็กหนุ่มที่เธอเลี้ยงดู”

ลู่หานถิงเป็นใคร?

มหาเศรษฐีที่เข้ามาโลดแล่นอยู่บนเส้นทางธุรกิจตั้งแต่อายุ 19 และยังเป็นบุคคลสำคัญแห่งเมืองไห่เฉิงที่มักทำตัวลึกลับและมีอำนาจชี้เป็นชี้ตายได้

เขาให้ท้ายเซี่ยซีหว่านด้วยวิธีนี้อย่างไม่น่าเชื่อ