พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 83

เยี่ยหลิงมาเข้าห้องน้ำ แล้วใช้น้ำเย็นตบ ๆ ไปที่ใบหน้าเล็กของเธอ จากนั้นจึงเดินออกมา

เมื่อเดินไปตามทางเดินใหญ่ก็มีลูกเศรษฐีคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเธอจากด้านหน้า สองตาของเขาคนนั้นมองตรงไปที่เยี่ยหลิง “เยี่ยคนสวย นี่คุณกลับมาที่เมืองไห่เฉิงแล้วจริง ๆ เหรอเนี่ย?”

สายตาของเขามองไปที่เยี่ยหลิงอย่างหื่นกระหาย ตอนที่เธอไป เธออายุได้ 18 ปี ยังไม่ทันได้เติบโตสวยสะพรั่ง แต่สองปีที่ผ่านมานี้เธอกลับสวยสะพรั่งราวกับดอกกุหลาบ ดวงตาสดใสเย้ายวนคู่นั้นรับกับเครื่องหน้าทั้ง 5 ส่วนบนใบหน้าเป็นอย่างดี ไล่ลงมายังริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มสวยสดด้านล่างที่เปล่งอานุภาพดึงดูดทรมานใจชาย ลูกเศรษฐีมองรูปลักษณ์ที่สวยที่หาได้ยากโดยกำเนิดของเยี่ยหลิงที่แม้แต่สื่อต่างประเทศต่างก็ชื่นชมอย่างไม่ขาดปาก

ชุดกระโปรงรัดรูปสีแดงเบอร์กันดี้ขับผิวขาวผ่องสุขภาพดีของเธอได้เป็นอย่างดี ผมลอนสีน้ำตาลเข้มปรกสยายไปบนไหล่ของเธอ

“เยี่ยคนสวย สองปีมานี้คุณกลายเป็นดาราชื่อดังไปแล้ว พวกเราอยากจะเจอคุณก็ทำได้เพียงดูบนทีวี ในเมื่อวันนี้มันบังเอิญขนาดนี้แล้ว อย่างนั้นผมขอเชิญคุณดื่มสักแก้วนะครับ” ลูกเศรษฐียิ้มพูดอย่างร้ายกาจ

เยี่ยหลิงยืนนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาที่สดใสเย้ายวนของเธอมองไปที่ลูกเศรษฐีคนนั้น “ผู้ชายที่อยากจะชวนฉันไปดื่มมีเยอะมากแล้ว คุณคิดว่าตัวเองเจ๋งแค่ไหนเหรอ?”

ใบหน้าของลูกเศรษฐีคนนั้นเปลี่ยนเป็นใบหน้าเรียบเฉยทันที “เยี่ยหลิง ผมไม่ไว้หน้าคุณแล้วนะ คุณนี่มันไร้ยางอาย ก็แค่นักแสดงคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ว่าใครจ่ายให้แพงก็ไปดื่มเหล้ากับคนนั้นเหรอ!”

เยี่ยหลิงยกริมฝีปากขึ้นพูดอย่างเนิบนาบว่า “ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันมีค่ามีราคา ถ้าอย่างนั้นก็ถามราคาฉันสักหน่อยสิ อยากจะให้ฉันไปดื่มเหล้าด้วยก็ดูเงินในกระเป๋าตัวเองซะก่อนสิว่าพอหรือเปล่า!”

“นี่คุณ!”

ลูกเศรษฐีรู้สึกเหมือนตัวเองถูกทำให้อับอายขายหน้า ก่อนหน้านี้เยี่ยหลิงที่ถูกปกป้องภายใต้ความคุ้มครองของกู้เยี่ยจิ่นนั้นน่ารักและนุ่มนวลราวกับช่อดอกไม้ แต่เยี่ยหลิงในตอนนี้เธอเย็นชาขึ้นมาก ทั้งเหย่อหยิ่ง มีเสน่ห์ และงามสง่าราวกับดอกกุหลาบแดงที่มีหนาม

ผู้หญิงแบบนี้สามารถกระตุ้นความต้องการที่จะเอาชนะในจิตใต้สำนึกของผู้ชายออกมาได้อย่างง่ายดาย

ลูกเศรษฐีคนนั้นแสดงออกความต้องการเอาชนะออกมาอย่างหยาบคาย

“เยี่ยหลิง คุณมันก็แค่ลูกสาวบุญธรรมของตระกูลกู้ สองปีที่ผ่านมานี้การแจ้งเกิดในอาชีพของคุณล้วนมีกู้เยี่ยจิ่นคอยปกป้องอยู่ และให้ความคุ้มครองคุณมาตลอดทาง คุณควรจะทำให้ตัวเองมั่นใจนะว่าจะสามารถเป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของกู้เยี่ยจิ่นไปได้ตลอดและไม่ถูกเขาทิ้ง หากวันหนึ่งคุณถูกเขาทิ้ง คนที่มีรูปร่างหน้าตาแบบคุณจะต้องตกเป็นของเล่นของผู้ชายอย่างแน่นอน!”

เยี่ยหลิงจ้องมองไปที่เขาแล้วพูดว่า “ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งแล้วการรักษาความรักใคร่และความเอ็นดูของกู้เยิ่ยจิ่นนั้นก็เป็นเรื่องของฉัน และในฐานะผู้ชาย สิ่งที่คุณควรทำคือเอาชนะกู้เยี่ยจิ่นและทำให้ตัวเองกลายมาเป็นเสี่ยเลี้ยงของฉัน ไม่ใช่มาคอยจับผิดลับหลังกู้เยี่ยจิ่นแบบนี้ ฉันล่ะสมเพชคุณจริง ๆ”

“...”

เขาไม่คิดว่าเยี่ยหลิงจะต่อปากต่อคำได้ขนาดนี้ ซึ่งจี้ใจดำเขาอย่างจัง ที่ตรงนี้ไม่มีคนอยู่ ถ้าเขาทำอะไรเธอก็คงไม่มีคนเห็น

ความคิดอันชั่วร้ายแบบนี้ก็พลันเกิดขึ้นทันใด เขาไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป ลูกเศรษฐีรีบเดินขึ้นมาจากด้านหน้าแล้วยื่นมือออกไปคว้าตัวเยี่ยหลิงไว้

เยี่ยหลิงยิ้มหยัน เมื่อมือปลาหมึกนั้นยื่นออกมาคว้าตัวเธอ เธอยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย

ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีเสียงเคร่งขรึมที่เย็นยะเยือกจนเข้ากระดูกดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ “ถ้าคุณกล้าแตะต้องเธออีกครั้ง เราจะได้เห็นดีกัน!”

มือของลูกเศรษฐีชะงักค้างอยู่กลางอากาศ และก้าวขาขยับไปด้านหน้าไม่ได้อยู่หลายวินาที เขาหันหน้าไปมอง ทันใดนั้นก็พบกับกู้เยี่ยจิ่นที่กำลังเดินมา

บนตัวของกู้เยี่ยจิ่นสวมใส่เสื้อโค้ทสีดำตัวใหญ่ เขายืนมองอยู่ตรงนั้นด้วยสายตาเฉือดเฉือนสักพักแล้ว ใบหน้าที่หล่อใสราวกับหยกเคลือบแฝงไปด้วยรังสีอึมครึมที่คาดเดาได้ยาก แต่สายตาที่เย็นชาของเขามองทอดไปยังใบหน้าของลูกเศรษฐีคนนั้น ดวงตาที่มองต่ำดูราวกับน้ำหมึกที่กำลังสาดกระเซ็นลงมานั้นช่างเย็นเฉียบราวก้นบึ้งของเหวลึก

ลูกเศรษฐีคนนั้นรู้สึกตัวชาจนขนหัวลุก เขารีบดึงมือตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว “คุณ..คุณชายกู้ คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ผม..ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรเยี่ยคนสวยเลยนะ เมื่อครู่ผมแค่...แค่อยากจะจับมือเธอเท่านั้น”

กู้เยี่ยจิ่นเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างกายของเยี่ยหลิง จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างไม่แยแสว่า “มือข้างไหนที่คุณอยากจะจับมือเธอ ให้ตัดมือตัวเองข้างนั้นทิ้งซะ”